✡️ آیا به تمام یهودیان وعده آمرزش داده شده؟ 📚 یهود در تفسیر المیزان (قسمت ششم) 1️⃣ جملهٔ «وَ یقُولُونَ سَیغْفَرُ لَنَا» سخن گزافی است بدون سند که گذشتگان #یهود آن را در غروری که به تشکیلات خود داشتند، از خود تراشیده‌اند، همچنان که حزب خود را #حزب_خدا و خویشتن را فرزندان و دوستان خدا می‌نامیدند!! و نمی‌توان آن را حمل بر این کرد که خواسته‌اند به خود وعدهٔ #توبه دهند؛ زیرا در آیه هیچ قرینه‌ای که دلالت بر این کند، دیده نمی‌شود، همچنان‌که نمی‌توان آن را حمل بر #امید به #رحمت و #مغفرت الهی کرد، برای این‌که امیدواری به مغفرت خدا آثاری دارد که با رفتار ایشان هیچ سازگاری ندارد. 2️⃣ «امید خیر» همیشه توأم با «خوف از شرّ» است. همچنان که امید خیر مایهٔ آرامش خاطر است، همچنین خوف از شرّ باعث اضطراب خاطر و اندوه درونی است. پس امیدواریِ صحیح و صادق نشانه‌اش این است که نَفْس آدمی حالتی متوسّط بین سکون و اضطراب و مسرّت و اندوه داشته باشد. 3️⃣ اما کسی که خود را یک‌سره به‌دست #شهوات سپرده و غوطه‌ور در لذایذ مادی است و اصلاً به یاد عقوبت کارهای زشت خود نیست و وقتی هم کسی او را از وعده‌هایی که خداوند به ستمکاران داده می‌ترساند، در پاسخ می‌گوید: «خدا کریم و بخشنده است» و با همین حرف، به خیال خود، خود را سرزنش رهانیده و خیال خود را راحت می‌کند، چنین کسی امیدش «امید صادق» نیست، بلکه آرزویی است کاذب و نقشهٔ خطرناکی است از #وسوسه‌های_شیطان! 4️⃣ با این حال، #یهود، اگر سود مادی دیگری غیر از آنچه دارند عایدشان شود، از هوا می‌قاپند و به آنچه دارند، قناعت نمی‌کنند و اگر به‌راستی امید مغفرت می‌داشتند، از این‌گونه عایدی‌ها صرف‌نظر نموده و بدین‌وسیله بازگشت خود را به خدا و پرهیزشان را از محرّمات او ابراز می‌داشتند. 5️⃣ در این صورت ممکن بود کلامشان را که گفتند: «سَیغْفَرُ لَنَا»، حمل بر آن امیدی کنیم که توبه‌کنندگان به آمرزش خدا دارند، لیکن این بینوایان هرچه از مال دنیا عایدشان شود، بدون این‌که خدا را در نظر بگیرند، می‌خورند!! 📖 متن کامل شرح علامه طباطبایی بر آیه: 👉 http://jscenter.ir/judaism-and-islam/jews-in-quran/13323 ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter