1️⃣ از آن زمان تاکنون گونه‌ی خاصی از #سینمای_وحشت به‌دنبال آن است كه عظمتِ #شیطان را به مخاطبانش نشان دهد تا ایمان مخاطبان را به خدا تقویت کند!! 2️⃣ اما همزمان با اینکه مخاطبِ این فیلم‌ها، «شرارت شیطان» را می‌بیند ولی حضور و عظمت خداوند را نمی‌بیند، تنها عنصرِ نمایشیِ چشم‌گیر، قدرتِ انسان مسیحی (اکثراً در قالب یک کشیش) است! 3️⃣ به این ترتیب، اغلب آثار این‌چنینی، به‌جای تبدیل شدن به فیلم‌هایی «ایمان‌بنیاد»، بیشتر به باورپذیریِ جایگاه پرقدرتِ شیطان یا اهریمنان مشابه کمک خواهند کرد! 4️⃣ در پسِ جدال خیر و شر، از منظر اغلب مؤلفانِ هنری غربی، خدا بر اساس تلقی نیچه‌ای، یا مُرده و یا از اداره‌ی جهان انصراف داده است! به همین دلیل در این فیلم‌ها، غلبه‌ی #انسان_مسیحی بر پلیدی و اهریمن برجسته می‌شود تا ساحت انسانِ زمینیِ فناپذیر، جنبه‌ای خداگونه پیدا کند. 👇👇👇

✡️ «بچهٔ رزماری»؛ پروپاگاندا یا هنر؟! 1️⃣ فیلم #بچه_رزماری (Rosemary’s Baby) به کارگردانی #رومن_پولانسکی کارگردان یهودی‌تبار تحت تعقیب، از نخستین آثار شاخص ژانر «وحشت روان‌شناختی» محسوب می‌شود که با تلفیق عناصر درام، معمّا و فراطبیعی، روایتی هولناک از نفوذ فرقه‌های شیطان‌پرستی در زندگی مدرن ارائه می‌دهد. 2️⃣ این فیلم با بودجه‌ی سه میلیون دلاری و اقتباس از رمانی به همین نام، نوشته‌ی «آیرا لوین» یهودی‌تبار، به یکی از پرفروش‌های زمان خود تبدیل شد و با فروش سی‌وسه میلیون دلاری تأثیری ماندگار بر #سینمای_وحشت گذاشت. 3️⃣ با این حال، فراتر از موفقیت تجاری، «بچه رزماری» به دلیل مضامین جنجالی و رویکرد خاص خود به موضوع #شیطان‌پرستی، همواره محل بحث بوده است. برخی حتی ترور همسر پولانسکی، «شارون تیت»، توسط #خانواده_منسون (Manson Family) را به انتقام از افشاگری‌های این فیلم نسبت داده‌اند. 4️⃣ «بچه رزماری» بیش از آن‌که یک هشدار باشد، روایتی #تسلیم‌گرایانه از نبرد خیر و شرّ ارائه می‌دهد. روایتی که در آن شرّ مطلق پیروز می‌شود و هیچ «ناجی الهی» وجود ندارد. و همین روی‌کرد، فیلم را به یکی از بحث‌برانگیزترین آثار تاریخ سینما تبدیل کرده است. 5️⃣ صحنه‌های پایانی، که در آن‌ها رزماری تسلیم می‌شود و حتی به فرزند شیطانی خود عشق می‌ورزد، به‌وضوح پیامی هشداردهنده را مخابره می‌کند: 🚨 #شیطان پیروز است و مقاومتی در کار نیست! ✅ اندیشکدهٔ مطالعات یهود: 🇮🇷👉 @jscenter