✡ اطلاع یهود از ترور خلیفه دوم (٢) 1⃣ جایگزین عمر از پیش مشخص بود و او کسی جز #معاویه نبود. عثمان تنها پل ارتباط انتقال حکومت از مدینه به شام بود. نصب معاویه در شام به سفارش #یهود صورت گرفته است. از همان زمان، هستهٔ اصلی قدرت، در سکوت به معاویه منتقل شد. در واقع اگر معاویه تصمیم به حذف عمر هم می‌گرفت، می‌توانست. شاهد این مدعا، نوع برخورد عمر با او است. در حالی‌که سایر عمّال از سوی عمر به شدت مورد پرخاش و حتی ضرب و شتم قرار می‌گرفتند، وی توان کوچکترین تعرّضی به معاویه را نداشت، بنابراین معاویه در شرایطی که عمر او را #کسرای_عرب می‌خواند، تا پایان خلافت عمر بر امارت شام باقی ماند. 2⃣ در تاریخ تلاشی صورت گرفته که امام علی (ع) را نیز در این ماجرا دخیل بداند. پس از قتل عمر، عبیدالله بن عمر شمشیر کشیده، دختر ابولؤلؤ و یک ایرانی دیگر به نام #هرمزان را به این بهانه که عبدالرحمن بن ابوبکر، شب قبل از ترور، آن‌دو را در حال نجوا با ابولؤلؤ دیده بود، به قتل رساند و سپس فریاد زد: به خدا قسم، هرکس را که در قتل پدرم شرکت داشته باشد خواهم کشت. بی‌شک این عمل و سخن عبیدالله در راستای متهم کردن علی (ع) بوده است؛ چرا که هرمزان غلام آزاد شدهٔ امیرمؤمنان (ع) بود و در زمرهٔ اطرافیان ایشان به‌شمار می‌آمد. 3⃣ با توجه به اقدامات تروریستی که از معاویه سر زده نظیر حضور در ترور نافرجام پیامبر (ص) در عقبه، ترور امام حسن (ع) و مالک اشتر، همچنین نقش مؤثر در ترور عثمان، می‌بایست انگشت اتهام در ترور عمر، بیش از همه به‌سوی معاویه نشانه رود. در حقیقت ترور عمر، تروری داخلی بوده که آن را همان کسانی که او را در رسیدن به قدرت یاری نمودند، طراحی و اجرا کردند. 4⃣ در این‌گونه موارد، تنها هنگامی ماجرا روشن می‌شود که طراحان #ترور خود دست به افشاگری بزنند و یا عامل دستگیر شده، در یک مکان بی‌طرف مورد بازجویی قرار گیرد که در این‌صورت هم معلوم نیست اطلاعات او کامل باشد؛ چرا که عامل اجرای یک ترور، همیشه دارای همهٔ اطلاعات نیست و بخش بزرگی از اطلاعات، در دست طراحان آن است. ابولؤلؤ نه دستگیر شد و نه مورد بازجویی قرار گرفت و نه خودِ آن سازمان دربارهٔ این ترور دست به افشاگری زد. 5⃣ برخی تلاش کرده‌اند #ابولؤلؤ را در زمرهٔ شیعیان معرفی کنند که حرکتی ناشیانه است. مسلماً علی (ع) از نابودی دشمنان خوشحال می‌شوند، اما نه به هر شکل و کیفیتی. حتی شاگردان مکتب ائمه (ع) در لحظات حساس تاریخی نیز از ترور ابا داشته‌اند. نمونهٔ آن، خودداری مسلم بن عقیل از ترور عبیدالله بن زیاد است. همچنین در تاریخ شیعه از ابولؤلؤ تجلیلی دیده نمی‌شود. ✅ اندیشکده مطالعات یهود: 👉 @jscenter