🌓 خطای راهبردی ما در امر تبلیغ دین 🔹یادداشت روز ما یک خطای راهبردی در تبلیغ داشتیم؛ «تبلیغ خطابی» به جای «زیست مشترک». یعنی گزاره های دینی را دایما از شبکه های تلویزیون و منبر و ... مستقیما و مکررا بیان کردیم اما زیست مشترک یعنی همزیستی اخلاقی بلند مدت در زندگی روزمره در کنار مردم را فراموش کردیم. شما الان تلویزیون را ببین... سمت خدا، محفل، معلی، عمو روحانی، سخنرانی های صبحگاهی، شبکه قرآن در کنار اعزام مبلغ رادیو معارف تریبون های نماز جمعه و ..... (همه بیان دین به صورت لخت و مستقیم) اما قدم زدن روزمره یک روحانی در محله و سلام کردن به کسبه، گاهی اثر دیگری دارد سفری که به روسیه داشتم، یک امام جماعت سنی در بزرگترین مسجد سن پترزبورگ مارا به خود جلب کرد. اصالتا تاجیکی بود. دوساعت با او بودیم. یک گزاره دینی بیان نکرد. فقط ادب و متانت و ناهار و ... نهایتا او را به حرف اوردیم، گفت ایران اینطوری به سمت سکولار می رود. گفتیم چرا؟ گفت «شما گزاره های دینی را دایما به مردم می گویید. اما پیامبر فقط روز جمعه خطبه ای داشت اما در طول هفته با مردم زندگی می کرد. » 🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹 سلام علیکم بدون اینکه بدانم‌ گوینده این سخن ونویسنده این متن👆چه شخصی است؛ کاملا با آن موافقم و سال هاست در جمع و جمعیت های مختلف برآن تاکید می کنم، نمونه اثباتی آن را هم در انتخابات خبرگان تبریز دیدیم و نمونه های سلبی را هم جاهای دیگری برخورد کردیم، این امر متاسفانه در حوزه علمیه هم رواج یافته یادم می آید آیت الله العظمی تبریزی خود به تنهایی به درس مسجد اعظم تشریف می آورد یا آیت الله العظمی شبیری بعد از اقامه جماعت گاهی با چند عدد نان سنگگ از دم حرم به منزل تشریف می بردند یا آیت الله احمدی میانجی مایحتاج خانه را می خرید و به دست گرفته فاصله مسجد در چهار راه بازار تامنزل در خاکفرج را پیاده می رفتند. ✍ تشکر از دکتر جبرییلی؛ هیات علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی جهت ارسال یادداشت و توضیح تکمیلی فوق 🌍 پايگاه نقد و تبیین🔻 https://eitaa.com/jtabiin •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•