من نیستم چون دیگران، بازیچه‌یِ بازیگران.

هر چی هم بشه، هر کاری هم بکنی، هر اتفاقی هم بیوفته، آخرش فقط خانواده‌ست، آخرش فقط مامان نوازشت میکنه و بابا پتو رو میکشه روت. خانواده حتی بدش هم خوبه.

آدم‌ها میخندن، می‌رقصن، میپوشن، لبخند می‌پاشن روی صورت همه اما نهایتاً آدمیزادن، نهایتا شب که میشه بالشتشون رو خیس میکنن، اشک نشید توی چشمشون، بغض نشید توی گلوشون، دود نشید برید توی سینه‌شون، مهربون باشید، نبودید هم مهم نیست لااقل زخمِ اضافه نباشید. ممنون.