چقدر این فرمایش حضرت امیر صلوات الله علیه را زیبا تبیین کرد و زیبا زندگی‌اش کرد... 🔴 یحیی سنوار: 🔹 من این جمله از امام علی رضی الله عنه و کرّم الله وجهه را خوب به خاطرم سپرده‌ام که گفت: ✅ أَيَّ يَوْمَيَّ مِنَ اَلْمَوْتِ أَفِرُّ أَ يَوْمَ لَمْ يُقْدَرْ أَمْ يَوْمَ قُدِرَ يَوْمَ مَا قُدِّرَ لاَ أَخْشَى اَلرَّدَى وَ إِذَا قُدِّرَ لَمْ يُغْنِ اَلْحَذَرُ ⬅️ دو روز در زندگی انسان هست، روزی که در آن مرگ سرنوشت تو نیست، و روزی که مرگ سرنوشت تو هست. 🔸 من از روز اول نمی‌ترسم چون مرگ سرنوشتم نیست پس کسی نمی‌تواند به من آسیبی برساند. 🔹 از روز دوم هم نمی‌ترسم چون اگر تقدیرم باشد نمی‌توانم از آن جلوگیری کنم. 📚 التوحید (شیخ صدوق) ج۱، ص۳۷۴ @justhadis110

✳ در دعاها معمولاً این فراز را زیاد خوانده‌ایم یا شنیده‌ایم که خدا را چنین خطاب می‌کنیم: یا مُبَدِّلَ السَّیِئاتِ بِالحَسَنات. ای کسی که گناهان را (از فضل و رحمتش)‌ به حسنات تبدیل می‌کند. 💠 اما امام سجاد علیه السلام در آخرین فراز از دعای دوم صحیفه سجادیه خداوند را چنین خطاب می‌فرمایند: ✅ يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ إِنَّكَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ ⬅ ای که گناهان را (از فضل و رحمتت) به چندین برابر حسنات تبدیل می‌کنی، به راستی که تو صاحب فضل (و بی‌استحقاق‌بخشی) عظیمی هستی. 📚 صحیفه سجادیه: بند ۲۶ از دعای دوم بدون شرح... @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام: ⬅️ أَهْلَ اَلدُّنْيَا يُعَظِّمُونَ مَوْتَ أَجْسَادِهِمْ وَ هُمْ أَشَدُّ إِعْظَاماً لِمَوْتِ قُلُوبِ أَحْيَائِهِمْ. ✅ اهل دنیا مرگ بدن‌هایشان را امری عظیم می‌پندارند؛ حال آنکه بی‌رغبتان به دنیا مرگ قلوب زندگان را بسیار عظیم‌تر می‌شمارند. 📚 نهج البلاغه (سید رضی): فرازی از خطبه ۲۳۰ @justhadis110

💠 رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله خطاب به ابوذر غفاری: ✅ عَلَيْكَ بِالصَّمْتِ إِلاَّ مِنْ خَيْرٍ، فَإِنَّهُ مُطَرِّدُ اَلشَّيْطَانِ عَنْكَ، وَ عَوْنٌ لَكَ عَلَى أُمُورِ دِينِكَ. ⬅ بر تو باد به سکوت، مگر آنجایی که خیری وجود داشته باشد؛ پس همانا سکوت موجب دوری شیطان از تو و کمک به تو در راه امور دینت است. 📚 امالی (شیخ طوسی): ج۱، ص۵۳۹ - مکارم الأخلاق (طبرسی): ج۱، ص۴۷۲ 🔷 رهبر معظّم انقلاب آیت الله خامنه‌ای مدّظلّه‌العالی در بخشی از توضیحات در باب حدیث فوق می‌فرمایند: ⬅ «صَمت» با سکوت فرق دارد؛‌ «صَمت» سکوتِ مدّبرانه و عاقلانه است؛‌ نه اینکه انسان از روی تنبلی یا ناتوانی یا موقع‌نشناسی سکوت کند؛ به این نمی‌گویند صَمت. صَمت یعنی سکوت حساب‌شده... «فَإِنَّهُ مُطَرِّدُ اَلشَّيْطَانِ عَنْكَ»؛ این سکوت به‌جا و پُرحرفی نکردن موجب می‌شود که شیطان از تو دور بشود. «وَ عَوْنٌ لَكَ عَلَى أُمُورِ دِينِكَ»؛ و به تو در امر دین کمک می‌کند. حرف‌های زیادی، پُرحرفی در مقام بحث و همین‌طور دائم پی‌در‌پی حرف را بدون تأمل بیرون ریختن، شیطان را بر دل انسان مسلّط می‌کند؛ علاوه بر اینکه از امور دین هم انسان دور می‌ماند. از امور دین یکی صدق است، یکی سلامت در نیت است در مقام گفتار، یکی نُصح و خیرخواهی است؛ این‌ها از امور دین است؛‌ وقتی که «صَمت» نبود، این‌ها هم دیگر بکلّی پایمال می‌شود. [یعنی فی المثل، حرف و بحث که زیاد شد، معمولاً جدل پیش می‌آید، جدل که پیش آمد، خصومت به وجود می‌آید و خصومت که پیش آمد، غالباً دیگر شخص از روی خیرخواهی برای دیگر و صادقانه سخن نمی‌گوید و...] 📚 گزیده‌ی احادیث مکارم الأخلاق به انتخاب و شرح حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مدّظلّه‌العالی) - (انتشارات انقلاب اسلامی): ص۳۴۱و۳۴۲ @justhadis110

💠 حضرت امام موسی کاظم علیه السلام: ✅ خَافُوا اَللَّهَ فِي اَلسِّرِّ حَتَّى تُعْطُوا مِنْ أَنْفُسِكُمُ اَلنَّصَفَ. ⬅ در نهان از خدا بترسيد تا از خود انصاف دهيد (کسی می‌تواند منصف باشد که در خفا از خدا بترسد.) 📚 الکافي (ثقة الاسلام کلینی): ج۲، ص۲۸۷ @justhadis110

💠 رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله: ✅ ...ای اباذر! هرگاه به کسی علمی داده شود که او را به گریه نیاوَرَد، حقیقتاً به او دانشی بی‌سود داده شده است. چرا که خداوند در کتابش علما را چنین مدح می‌کند؛ «إِنَّ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهِ إِذا یُتْلی عَلَیْهِمْ یَخِرُّونَ لِلْأَذْقانِ سُجَّداً - وَ یَقُولُونَ سُبْحانَ رَبِّنا إِنْ کانَ وَعْدُ رَبِّنا لَمَفْعُولًا - وَ یَخِرُّونَ لِلْأَذْقانِ یَبْکُونَ وَ یَزِیدُهُمْ خُشُوعا (إاسراء:107تا109) به راستی كسانى‌ كه پيش از آن به آن‌ها علم داده‌ شده، هنگامى‌كه قرآن بر آنان خوانده‌ مى‌شود، سجده‌كنان به خاك مى‌افتند - و مى‌گويند: «منزّه است پروردگار ما، كه وعده‌اش به يقين انجام شدنى است». - آن‌ها [بى‌اختيار] به خاك مى‌افتند و گريه مى‌كنند و [اين آيات، همواره] بر خشوعشان مى‌افزايد.» ای اباذر! هرکه می‌تواند گریه کند، بگرید و هرکه نمی‌تواند گریه کند در دل همواره محزون باشد و حالت گریه بر خود گیرد، چرا که آدم سنگدل از خدای متعال دور است، هر چند خودش متوجّه نباشد. ای اباذر! خداوند می‌فرماید که برای یک بنده، دو بیم و خوف را جمع نمی‌کنم و دو امن و راحت نیز بدو نمی‌بخشم. اگر در دنیا از خوف من در امان و فارغ باشد (از من نترسد)، در قیامت گرفتار بیمش سازم و اگر در دنیا از من بترسد، از خوف قیامت در امانش بدارم. ای اباذر! مردی که به کارهای خوب خودش تکیه دارد و دلگرم است و گناهان کوچک را [بدون خوف تا دم مرگ] رها نمی‌کند، در روز قیامت خداوند بر او خشمگین خواهد بود. نیز مرد دیگری که گناه مرتکب می‌شود ولی بعداً آن‌ها را ترک می‌کند، در قیامت در امان خواهد بود. ای اباذر! اگر کسی به قدر هفتاد پیغمبر عمل [صالح] دارد، باید آن‌ها را به چیزی نشمرد، و همواره در اضطراب باشد که نکند در قیامت نجات نیابد [و تکیه‌اش به عملش نباشد؛ چرا که بدون فضل خداوند، اگر ترازوی عدل نهاده شود، احدی نجات نیابد]. ای اباذر! آن‌گاه که بنده گنه‌کاری را در قیامت می‌آورند و گناهانش را در برابر دیده‌اش می‌نهند، می‌گوید: من در دنیا همواره بر این گناه خود ترسان بودم. در نتیجه‌ی [صدقِ] همین سخن اوست که بخشیده می‌گردد. ای ابوذر! گاه بنده‌ای گناه می‌کند و بهشت می‌رود». ابوذر می‌گوید:‌ پرسیدم: «چگونه ای رسول خدا»؟ حضرت فرمود: «گناهش همواره در برابر چشمش است، از آن توبه می‌کند و [و از شر هوای نفسِ خود و ابلیس] به سوی خدای عزّوجلّ می‌گریزد تا به بهشت رود... ...ای اباذر! مؤمن گناه خود را چون سنگى بزرگ بر بالاى سر خود مى‌بيند كه هر لحظه ممكن است بر فرق سرش افتد و كافر [و منافق] گناهش را چون صداى بال مگسى پندارد كه از جلوى گوشش گذشته باشد. اى اباذر چون خداوند متعال خير بنده‌اى را بخواهد گناهانش را برابر ديدگانش قرار می‌دهد و اگر بدى بنده‌اى را بخواهد [و به واسطه‌ی لجاجتش در معصیت او را به حال خود واگذارد] گناهانش را از يادش می‌برد. اى اباذر به کوچکی گناه مَنِگَر و لكن به عظمت خدايى كه عصيانش كرده‌اى توجه كن. اباذر همانا نَفَس كشيدن مؤمن از نظر اضطراب و دگرگونى از گناه، سخت‌تر است از نفس كشيدن گنجشك هنگامى كه در كمند گرفتار مى‌شود... ⬅ ...يا اباذر: من اوتى من العلم ما لايبكيه لحقيق ان يكون قد اوتى علم ما لاينفعه، لان الله عزوجل نعت العلماء فقال: يا اباذر: من استطاع ان يبكى فليبك و من لم يستطع فليشعر قلبه الحزن وليتباك ان القلب القاسى بعيد من الله و لكن لايشعرون. يا اباذر: يقول الله تبارك و تعالى: لااجمع على عبد خوفين و لااجمع له امنين فاذا امننى فى الدنيا اخفته يوم القيامة و اذا خافنى فى الدنيا امنته يوم القيامة. يا اباذر: لو أن رجلاً كان له كعمل سبعينن نبياً لاحتقره و خشى ان لاينجو من شر يوم القيامة. ...يا اباذر: ان الرجل ليعمل الحسنة فيتكل عليها و يعمل المحقرات حتى يأتى الله و هو عليه غضبان و ان الرجل ليعمل السيئة فيفرق منها فيأتى الله عزوجل امنا يوم القيامة. يا اباذر: ان العبد ليدنب فيدخل به الجنة. فقلت: و كيف ذلك بابى انت و امى يا رسول الله؟ قال (صلى الله عليه و آله و سلم): يكون ذلك الذنب نصب عينيه تائباً منه فاراً الى الله عزوجل حتى يدخل الجنة. ...ان المؤمن ليرى ذنبه كانه تحت صخرة يخاف ان تقع عليه و ان الكافر ليرى ذنبه كانه ذباب مرّ على انفعه. يا اباذر: ان الله تبارك و تعالى اذا اراد بعيد خيراً جعل الذنوب بين عينيه ممثلة و الاثم عليه و بيلاً و اذا اراد بعبد شراً انساه ذنوبه. يا اباذر: لاتنظر الى صغر الخطيئة و لكن انظر الى من عصيت. يا اباذر: ان نفس المؤمن اشد ارتكاضاً من الخطيئة من العصفور حين يقذف به فى شركة... 📚 امالی (شیخ طوسی): ص۵۲۹ @justhadis110

💠 حضرت امام سجاد علیه السلام: ✅ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي دَلَّنَا عَلَى التَّوْبَةِ الَّتِي لَمْ نُفِدْهَا إِلَّا مِنْ فَضْلِهِ، فَلَوْ لَمْ نَعْتَدِدْ مِنْ فَضْلِهِ إِلَّا بِهَا لَقَدْ حَسُنَ بَلَاؤُهُ عِنْدَنَا، وَ جَلَّ إِحْسَانُهُ إِلَيْنَا وَ جَسُمَ فَضْلُهُ عَلَيْنَا. ⬅️ حمد مخصوص خداوندى است كه ما را به توبه رهنمون ساخت و اگر پرتو فضل و بی‌استحقاق‌بخشی او نبود، هرگز بدان راه نمى‌يافتيم. (و موفق به توبه کردن نمی‌شدیم!) 📚 صحیفه سجادیه: دعای اول، بخشی از فراز ۲۲ 💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ اَلذِّكْرُ لَيْسَ مِنْ مَرَاسِمِ اَللِّسَانِ وَ لاَ مِنْ مَنَاسِمِ اَلْفِكْرِ وَ لَكِنَّهُ أَوَّلٌ مِنَ اَلْمَذْكُورِ وَ ثَانٍ مِنَ اَلذَّاكِرِ. ⬅️ ياد و توجه [به خدا و اولیائش]، نه كار زبان است و نه راه و رسم انديشه و فکر، بلكه اول و آغاز این یاد و توجه از سوی ياد شده [یعنی خدا و اولیائش] است و در مرتبه دوم، [شخصِ] ياد‌كننده جاى دارد. 📚 غرر الحکم (تمیمی آمدی): ج۱، ص۱۱۸ 💠 حضرت امام حسین علیه السلام در فرازی از دعای عرفه: ✅ إِلَهِي... أَنْتَ اَلذَّاكِرُ قَبْلَ اَلذَّاكِرِينَ... ⬅️ خدای من... تو هستی که یاد می‌کنی قبل از آنکه یادکنندگان تو را یاد کنند... 📚 اقبال الاعمال (سید بن طاووس): ج۱، ص۳۳۹ 🔷 عالم ربّانی آیت الله سید حسین یعقوبی قائنی رضوان الله علیه: ▫️خدا می‌فرماید: من توبه می‌کنم بر بنده؛ من توبه می‌کنم تا آن‌ها بتوانند توبه کنند. ✅ أنا الذّاکر قبل الذّاکرین. ▫️چون خدا خواهد که غفّاری کند ▫️میل بنده جانب زاری کند ما از خودمان هیچی نداریم، غیر از بیچارگی... ✅ @safine_s ❇️ لا مَلْجَأَ مِنَ اللهِ ‌ إِلاَّ إِلَيْهِ ثُمَّ تابَ عَلَيْهِمْ لِيَتُوبُوا إِنَّ اللهَ‌ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحيمُ (توبه:۱۱۸) پناهى از خدا جز به سوى او نيست. پس [خدا] به آنان [توفيق] توبه داد، تا توبه كنند. به‌راستی که خداوند همان است که بسیار توبه‌پذیر و مهربان است. ❇️ 🔹 بنابر فرمایش علامه طباطبایی در خصوص این بخش از آیه: ⬅️ در این آیه‌ی‌ شریفه خداوند توبه‌ی بنده را میان دو رحمت و دو توبه‌ و بازگشت خودش قرار داده نخست اینکه توفیق و حال توبه را از فضلش (بی‌آنکه بنده شایسته و مستحق این عنایت باشد) به بنده‌اش عطا می‌کند و بنده، متأثر از این توفیق که خدا به او عنایت کرده توبه می‌کند و در نهایت خدای صاحب فضل و کَرَم، از سر رحمتش چنین توبه‌ای را، از بنده‌اش می‌پذیرد. 📚 المیزان فی التفسیر القرآن (علامه طباطبایی): ج۹، ص۴۰۱ 🔷 فرازی از زندگی‌نامه‌ی عالم ربّانی آیت الله سید حسین یعقوبی قائنی مرتبط با همین بحث: ⬅️ همین‌که [از عراق و کربلا] عازم حرکت [به سوی ایران به قصد هجرت] شدیم، سوز و گدازهای سفر قبل که در ایران از فراق کربلا می‌سوختم به یادم آمد؛ لذا به حرم مطهر رفته، عرض کردم: آقا جان! هر وقت مشتاق زیارت مرقد شریف شما شدم خودتان خیلی زود وسایلش را فراهم کنید. البته خود این طرز سؤال علامت نقص حقیر بود؛ زیرا من فکر می‌کردم که اشتیاق به زیارت امام حسین علیه‌السلام از خودم بوده، در حالی که اشتیاق و سوز و گداز نیز از خود آن بزرگوار بوده است... 📚 سفینة الصادقین: فصل بازگشن به وطن، ص۳۵۷ @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ مَا لِعَلِيٍّ وَ لِنَعِيمٍ يَفْنَى وَ لَذَّةٍ لاَ تَبْقَى. ⬅️ على را با نعمت‌هاى فناپذير، و لذّت‌هاى ناپايدار چه كار؟! 📚 نهج البلاغه (سید رضی): فرازی از خطبه۲۲۴ ‌🔷 بخشی از سخنان عالم ربّانی آیت الله سید حسین یعقوبی قائنی رضوان الله علیه در سال ۱۳۸۹: ⬅️ من تعجبم از این خلق، مرگ را باور ندارند. خوب تمام می‌شه، هر چیزی که به انتها برسه، آخر داشته باشه، لذت نداره اصلاً. ولی خوب هادی خداست. خدا هدایت می‌کنه، یه کار کنید، دستتان را بگیرند. یکی به جوانی‌اش مغرور می‌شه، یکی به زورش مغرور می‌شه، یکی به علمش مغرور می‌شه، چقدر جوان‌ها می‌افتن می‌میرند. می‌گه حالا جوانم بعد پیر می‌شم، خوب می‌شم، کی به پیری رسید؟ یقین داری به پیری می‌رسی؟! کی می‌تونه یقین کنه فردا صبح زنده است؟ یک دفه می‌بینه که: ناگهان بانگی برآمد خواجه مرد بلند بگو لا اله الا الله... چیزی که فانی است قابل محبت نیست که بهش محبت پیدا کنی... @justhadis110

🖤 روضه‌ی مجسم... 💠 صادق آل محمد صلوات الله علیه و آله جعفر بن محمد بن علی بن حسین علی بن ابی‌طالب علیهم السلام: ✅ الْکَبَائِرَ سَبْعٌ فِینَا نَزَلَتْ وَ مِنَّا اسْتُحِلَّتْ فَأَوَّلُهَا الشِّرْکُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ وَ قَتْلُ النَّفْسِ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ وَ أَکْلُ مَالِ الْیَتِیمِ وَ عُقُوقُ الْوَالِدَیْنِ وَ قَذْفُ الْمُحْصَنَاتِ وَ الْفِرَارُ مِنَ الزَّحْفِ وَ إِنْکَارُ حَقِّنَا وَ أَمَّا الشِّرْکُ بِاللَّهِ فَقَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ فِینَا مَا أَنْزَلَ وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فِینَا مَا قَالَ فَکَذَّبُوا اللَّهَ وَ کَذَّبُوا رَسُولَهُ فَأَشْرَکُوا بِاللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ أَمَّا قَتْلُ النَّفْسِ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ فَقَدْ قَتَلُوا الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ (علیه السلام) وَ أَصْحَابَهُ وَ أَمَّا أَکْلُ مَالِ الْیَتِیمِ فَقَدْ ذَهَبُوا بِفَیْئِنَا الَّذِی جَعَلَهُ اللَّهُ لَنَا فَأَعْطَوْهُ غَیْرَنَا وَ أَمَّا عُقُوقُ الْوَالِدَیْنِ فَقَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ فِی کِتَابِهِ النَّبِیُّ أَوْلی بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَزْواجُهُ أُمَّهاتُهُمْ فَعَقُّوا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) فِی ذُرِّیَّتِهِ وَ عَقُّوا أُمَّهُمْ خَدِیجَهًَْ فِی ذُرِّیَّتِهَا وَ أَمَّا قَذْفُ الْمُحْصَنَهًِْ فَقَدْ قَذَفُوا فَاطِمَهًَْ (سلام الله علیها) عَلَی مَنَابِرِهِمْ وَ أَمَّا الْفِرَارُ مِنَ الزَّحْفِ فَقَدْ أَعْطَوْا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) بَیْعَتَهُمْ طَائِعِینَ غَیْرَ مُکْرَهِینَ فَفَرُّوا عَنْهُ وَ خَذَلُوهُ وَ أَمَّا إِنْکَارُ حَقِّنَا فَهَذَا مِمَّا لَا یَتَنَازَعُونَ فِیهِ. ⬅️ گناهان کبیره هفت گناه است که از جانب خداوند درباره‌ی ما رسیده و [بعضی از مردم] همه‌ی آن گناهان را نسبت به ما روا داشتند، [که عبارتند از:] برای خدای بزرگ، شریک قراردادن، کشتن کسی که خداوند [ریختن خونش را] حرام کرده، خوردن مال یتیم، پدر و مادر را رنجاندن، به زنان پاکدامن نسبت ناروادادن، از جبهه‌ی جنگ گریختن و حقّ خاندان را انکار نمودن است. امّا شرک به خدا؛ خداوند درباره‌ی ما آنچه را که لازم بود آیاتی نازل فرمود و رسول خدا (صلی الله علیه و آله) درباره‌ی ما تذکّرات لازم را داد؛ ولی این مردم خدا را تکذیب کرده و فرمایشات پیامبر (صلی الله علیه و آله) را دروغ پنداشته و مشرک شدند [با عدم نصرت حق مولی علی و تن دادن به ولایت غاصبین حقشان). و امّا قتل‌نفس که خداوند حرام فرموده بود، این مردم حسین‌بن‌علی (علیه السلام) را با یارانش کشتند. و امّا خوردن مال یتیم؛ سهم خمسی را که خداوند برای ما قرار داده بود از ما گرفتند و به‌دست دیگران سپردند. و امّا رنجاندن پدر و مادر؛ خداوند در قرآن خود فرمود: پیامبر نسبت به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است. (احزاب:۶) و همسران پیغمبر مادران مؤمنین محسوب می‌شوند. با این وصف نسبت به فرزندان رسول خدا (صلی الله علیه و آله) مردم عاق پیامبر (صلی الله علیه و آله) شدند و نافرمانی مادرشان خدیجه (سلام الله علیها) را درباره‌ی فرزندان او نمودند. و امّا تهمت به زنان پاکدامن؛ همانا فاطمه (سلام الله علیها) را بر فراز منبرهای خود ناسزا گفتند و... و امّا فرار از جبهه‌ی جنگ؛ این مردم با کمال میل و بدون اینکه اجباری بر آنان شده باشد با امیرالمؤمنین (علیه السلام) دست بیعت دادند؛ سپس از گرد او پراکنده شده و او را خوار شمردند. و امّا حقّ ما را انکارکردن؛ خودشان نیز معترفند و اختلافی در این ندارند که حقّ ما را انکار نمودند». 📚 الخصال (شیخ صدوق): ج۲، ص۳۶۴ @justhadis110

✳️ شهادت در رکاب امام عصر ارواحنا فداه‌... 💠 حضرت امام جعفر صادق عليه السلام: ✅ مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ بَنِی إِسْرَائِیلَ فِی کُلِ لَیْلَهًِْ الْجُمُعَهًِْ لَمْ یَمُتْ حَتَّی یُدْرِکَ الْقَائِمَ فَیَکُونَ مِنْ أَصْحَابِهِ. ⬅️ هر کس در هر شب جمعه سوره‌ی اسراء را بخواند، آ‌ن‌قدر زنده می‌ماند تا قائم (عجل الله فرجه الشریف) را درک نماید و یکی از اصحاب ایشان باشد. (و در روایت دیگری که سلمان علیه الرحمه از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل کرده، ذکر شده که تلاوت آیات این سوره باعث می‌شود که اگر مرگ شخص نیز فرا رسید، هنگام ظهور و قیام حضرت، برای یاری ایشان به دنیا رجعت کند؛ حدیثی که سلمان پس از شنیدن آن به شدت اشک شوق می‌ریزد و می‌گوید دیگر برایم فرقی ندارد که مرگ مرا در یابد یا من با سراغ مرگ بروم (دلائل الإمامة: ج۱، ص۴۴۷) و ✅ مَنْ قَرَأَ سُورَهًَْ الْکَهْفِ فِی کُلِ لَیْلَهًِْ جُمُعَهًٍْ لَمْ یَمُتْ إِلَّا شَهِیداً وَ بَعَثَهُ اللَّهُ مَعَ الشُّهَدَاءِ وَ وَقَفَ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ مَعَ الشُّهَدَاءِ. ⬅️ هر کس سوره‌ی کهف را در هر شب جمعه بخواند، فقط با شهادت از دنیا می‌رود و خداوند او را از جمله شهدا محشور می‌گرداند و روز قیامت با شهیدان [در یک صف] می‌ایستد. 📚 ثواب الاعمال (شیخ صدوق): ج۱، ص۱۰۷ ✳️ قرائت این دو سوره شریف در شب‌های جمعه، از توصیه‌های مؤکد عالم ربّانی آیت الله سید حسین یعقوبی قائنی رضوان الله علیه بود که کتاب شریف انیس الصادقین که مشتمل است بر توصیه‌هایی از ایشان در زمینه اذکار و ادعیه و عبادات، در بخش اعمال شب جمعه نقل شده است. @justhadis110

✳️يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ (اسراء:۷۱) [به‌يادآور] روزى را كه هر گروهى را با امامشان مى‌خوانيم.✳️ 💠 حضرت امام سجاد علیه السلام: ✅ رَجُلٌ یُقَالُ لَهُ بِشْرُبْنُ‌ غَالِبٍ فَقَالَ یَا ابْنَ رَسُولِ‌اللَّهِ، أَخْبِرْنِی عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزّوَجَلّ «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ» قَالَ إِمَامٌ: دَعَا إِلَی هُدًی فَأَجَابُوهُ إِلَیْهِ وَ إِمَامٌ دَعَا إِلَی ضَلَالَهًٍْ فَأَجَابُوهُ إِلَیْهَا هَؤُلَاءِ فِی الْجَنَّهًِْ وَ هَؤُلَاءِ فِی النَّارِ وَ هُوَ قَوْلُهُ عزّوجلّ «فَرِیقٌ فِی الْجَنَّةِ وَ فَرِیقٌ فِی السَّعِیر (شوری:۷)». ⬅️ مردی به نام بشربن‌غالب خدمت امام سجّاد (علیه السلام) رسید و عرض کرد: «ای فرزند رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! به من از مقصود گفتار خدای عزّوجلّ که فرموده: «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ - روزی که هر گروهی را با امامشان می‌خوانیم» مطلع فرما. امام علیه‌السلام فرمود: «امامی که به‌حق دعوت کرده و او را اجابت کردند و امامی که به گمراهی دعوت کرده و او را اجابت کردند، آنان در بهشتند و اینان در دوزخ و این است که فرمود: «گروهی در بهشتند و گروهی در آتش سوزان!». 📚 امالی (شیخ صدوق) ص۱۵۳ 💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ فَالنَّاسُ أَتْبَاعُ مَنِ اتَّبَعُوهُ مِنْ أَئِمَّهًِْ الْحَقِّ وَ أَئِمَّهًِْ الْبَاطِلِ قَالَ اللَّهُ عزّوجلّ «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ فَمَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُولئِکَ یَقْرَؤُنَ کِتابَهُمْ وَ لا یُظْلَمُونَ فَتِیلًا» فَمَنِ ائْتَمَّ بِالصَّادِقِینَ حُشِرَ مَعَهُمْ وَ مَنِ ائْتَمَّ بِالْمُنَافِقِینَ حُشِرَ مَعَهُمْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله: یُحْشَرُ الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ قَالَ إِبْرَاهِیمُ «فَمَنْ تَبِعَنِی فَإِنَّهُ مِنِّی (ابراهیم:۳۶)». ⬅️ مردم توابع کسانی هستند که از آن‌ها تبعیت می‌کند، چه امامان حق باشند و چه امامان باطل. خداوند متعال در قرآن مجید فرمود: «یَوْمَ نَدْعُوا کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ فَمَنْ أُوتِیَ کِتابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُولئِکَ یَقْرَؤُنَ کِتابَهُمْ وَ لا یُظْلَمُونَ فَتِیلًا - [به‌يادآور] روزى را كه هرگروهى را با پيشوايشان مى‌خوانيم. كسانى ‌كه نامه‌ی عملشان به دست راستشان داده‌ شود، آن را [با شادى و سرور] مى‌خوانند و كمترين ستمى به آن‌ها نخواهد شد.» هر کس صادقان را برای خود امام بگیرد با آن‌ها محشور می‌شود و هر کس منافقان را رهبر اتّخاذ کند با آن‌ها محشور می‌گردد. رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: «مردم با دوستان خود محشور می‌گردند»، ابراهیم (علیه السلام) گفت: «هرکس از من پیروی کند با من خواهد بود (ابراهیم:۳۶)». 📚 بحارالأنوار (علامه مجلسی): ج۶۶، ص۸۰ @justhadis110

🔸 پیشنهاد می‌کنم تا پایان با درنگ مطالعه فرمایید؛ تا پایانِ پایانش... ✳️ برخی از برکات و نتایج حیرت‌انگیز حمد الهی: 💠 حضرت امام سجاد علیه السلام در فرازهای پایانی از دعای نخست صحیفه سجادیه شروع می‌کنند حمد الهی را به جای آوردن، در پایان این حمد‌ها برخی از آثار، نتایج و برکات اعجاب‌برانگیز این حمد‌ها را بر می‌شمرند: ✅ ﴿۲۹﴾ حَمْداً يَكُونُ وُصْلَةً إِلَى طَاعَتِهِ وَ عَفْوِهِ، وَ سَبَباً إِلَى رِضْوَانِهِ، وَ ذَرِيعَةً إِلَى مَغْفِرَتِهِ، وَ طَرِيقاً إِلَى جَنَّتِهِ، وَ خَفِيراً مِنْ نَقِمَتِهِ، وَ أَمْناً مِنْ غَضَبِهِ، وَ ظَهِيراً عَلَى طَاعَتِهِ، وَ حَاجِزاً عَنْ مَعْصِيَتِهِ، وَ عَوْناً عَلَى تَأْدِيَةِ حَقِّهِ وَ وَظَائِفِهِ. ﴿۳۰﴾ حَمْداً نَسْعَدُ بِهِ فِي السُّعَدَاءِ مِنْ أَوْلِيَائِهِ، وَ نَصِيرُ بِهِ فِي نَظْمِ الشُّهَدَاءِ بِسُيُوفِ أَعْدَائِهِ... ⬅️ (۲۹) حمد و ستایش که: رشتۀ اتّصال به طاعت و عفو و محو کردن گناهانم و عامل رضایت و خشنودی‌اش و وسیلۀ آمرزشش و غفران و پوشاندن تبعات گناهانم و راهی به سوی بهشتش و حفاظت کننده از کیفرش و امان از خشمش و مددکاری بر طاعتش و مانع و سدّی از نافرمانی و معصیتش و کمکی بر ادای حق و عهد و پیمانش، باشد. (۳۰) حمد و ستایشی که: به وسیلۀ آن، در گروه سعادتمندان از دوستانش، به خوشبختی و سعادت برسیم؛ و به سبب آن حمد و ستایش، با شمشیر دشمنانش در سلک شهیدان قرار گیریم... 📚 صحیفه سجادیه: دعای اول، بندهای ۲۹و۳۰ 🔷 یکی از ذکر‌های در بردارنده‌ی حمد الهی که عالم ربّانی آیت الله سید حسین یعقوبی قائنی رضوان الله علیه بر انجام هر روزه‌ی آن تأکید داشتند: ✅ اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ اَلْعٰالَمِينَ كَثِيراً عَلَى كُلِّ حَالٍ. ⬅️ در تمام حالات و فراوان، حمد و ستایش مخصوص پروردگار جهانیان باد. حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می‌فرمایند: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله هر روز ۳۶۰ مرتبه این ذکر را می‌گفتند. 📚 الکافی (کلینی): ج۲، ص۵۰۳ - الباقیات الصالحات (شیخ عباس قمی): ادعیه‌ی هر روز ص‌۲۰۱ 🔷 ایشان در ادامه خصوص اهمیت حمد الهی و این ذکر شریف چنین بیان می‌دارند: [در حدیث آمده است: «خداوند گله می‌کند و می‌فرماید بندگانم حمد مرا نمی‌کنند». لذا مناسب است مؤمن، ذکر فوق را ملتزم باشد و چنانچه آن را با توجه به اینکه رسول اکرم صلی الله علیه و آله بر آن مداومت می‌نموده‌اند بگوید، از آن بهره‌ی زیادی خواهد برد.] 🔷 همچنین از دیگر اذکار حمد که از دستورالعمل‌های مورد توصیه و تأکید ایشان برای هر روز بود ذکر ذیل است: ✅ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ كَمَا هُوَ أَهْلُهُ. ⬅️ حمد خدای را، آنچنان که شایسته و سزاوار حمد است. حضرت امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: هر گاه کسی این ذکر را بگوید، ملائکه از نوشتن ثواب آن باز بمانند و عرض کنند: خدایا، ما غیب نمی‌دانیم (ثواب حمدی را که سزاوار آن هستی نمی‌دانیم). خداوند می‌فرماید: شما آنچه بنده‌ی من می‌گوید بنویسید، پاداش آن بر عهده‌ی خود من می‌باشد. 📚 ثواب الأعمال (شیخ صدوق): ج۱ ص۱۳ - وسائل الشیعة (شیخ حر عاملی): ج۷، ص۱۷۳ 🔷 ایشان در ادامه در خصوص این ذکر شریف می‌فرمایند: [هر گاه انسان متذکر نعمتی شود، گفتن آن مناسب است] @justhadis110

✳️ يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَريمِ [انفطار:۶] ای انسان! چه چيز تو را نسبت به پروردگار كريمت غرّه ساخته و فریفته کرده است؟! ✳️ 💠 دو سخن بسیار تأمل‌برانگیز از مولی امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در خصوص این آیه‌ی شریفه: ✅ کَمْ مِنْ مُسْتَدْرَجٍ بِالْإِحْسَانِ إِلَیْهِ وَ کَمْ مِنْ مَغْرُورٍ بِالسَّتْرِ عَلَیْهِ. ⬅️ چه بسا کسی که با نعمتی که به او دهند، به دام افتد و با پرده‌ای که بر گناه او پوشند فریفته گردد. 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرانی): ص۲۰۳ ✅ أَدْحَضُ مَسْئُولٍ حُجَّةً وَ أَقْطَعُ مُغْتَرٍّ مَعْذِرَةً لَقَدْ أَبْرَحَ جَهَالَةً بِنَفْسِهِ... ⬅️ دليل شخص فریفته شده به كَرَم و لطف خداوند در حين باز خواست با این پرسش، باطل‌ترين دلايل، و بهانه‌‌های آن فريب‌خورده، بى‌پايه‌ترين بهانه‌هاست، او در اين زمينه بر جهالت خود اصرار ورزيده. اى انسان! چه چيز تو را بر گناه جرأت داده‌؟ و در برابر پروردگارت غرّه ساخته‌ و بر نابودى خود علاقه‌مند كرده است؟ آيا دردت را درمان، و خوابت را بيدارى نيست‌؟ چرا آن‌گونه كه به ديگران رحم مى‌كنى به خودت رحم نمی‌کنی؟ چه بسا كسى را در آفتاب سوزان مى‌بينى بر او سايه مى‌افكنى يا بيمارى را مى‌نگرى كه سخت ناتوان است، از روى دلسوزى بر او اشك مى‌ريزى، امّا چه چيز تو را بر بيمارى خود بى تفاوت كرده‌؟ و بر مصيبت‌هاى خود شكيبا و از گريه بر حال خويشتن باز داشته است‌؟ در حالى كه هيچ چيز براى تو عزيزتر از جانت نيست؛ و چگونه ترس از فرود آمدن بلا، شب هنگام تو را بيدار نكرده‌؟ با اين كه در معصيت و گناه غوطه‌ورى و در زير سلطه و قدرت خداوند قرار دارى! بيا اين «بيمارى دورى از خدا» را با داروى تصميم و عزم راسخ مداوا كن! و اين خواب غفلتى كه چشمت را فرا گرفته با بيدارى بر طرف ساز؛ مطیع خدا باش، و با ياد خدا انس گير، و به ياد آر كه در همان دم که تو از خدا روى گردانى او روى به تو دارد، و تو را به عفو خويش مى‌خواند، و با كَرَم خويش مى‌پوشاند! در حالى كه تو از خدا بريده به غير او توجّه دارى؛ پس چه نيرومند است و بزرگوار خدا، و چه ناتوانى و بى‌مقداری تو، و چقدر در نافرمانى پروردگار گستاخی، با اینکه در سايۀ پوشش او مى‌آرامى، و در پهنۀ بخشايش او مى‌خُرامى، نه بخشش خويش را از تو بريده، و نه پردۀ خود را بر تو دريده؛ بلكه چشم بر هم زدنى، بى‌لطف خدا زنده نبودى در حالى كه يا در نعمت‌هاى او غرق بودى، يا از گناهان تو پرده پوشى شد، و يا بلا و مصيبتى را از تو دور ساخته است، پس گمان می‌کنی اگر او را اطاعت كنى با تو چه خواهد کرد؛ به خدا قسم اگر اين حالت كه يكى خطا كند و ديگرى لطف نمايد در بين دو نفر بود كه از نظر قدرت همسان بودند هر آينه تو اولين كسى بودى كه بر زشتى اخلاق و بدى اعمالت به زيان خود حكم مى‌كردى. به حق مى‌گويم: دنيا تو را فريب نداده بلكه تو فريفتۀ آن شده‌اى، دنيا پندها را برايت آشكار نمود، و بر عدل و انصاف دعوتت كرد، دنيا با دردهايى كه در جسم تو مى‌گذارد، و با كاهشى كه در توانايى تو ايجاد مى‌كند، راستگوتر از آن است كه به تو دروغ بگويد، و يا مغرورت سازد؛ چه بسا نصيحت كننده‌اى در این دنيا را متّهم كردى، و راستگويى را دروغگو پنداشتى؛ اگر دنيا را از روى شهرهاى ويران شده، و خانه‌هاى درهم فرو ريخته بشناسى، آن را يادآورى دلسوز، و اندرز دهنده‌اى گويا مى‌يابى، كه چونان دوستى مهربان از تباهى و نابودى تو نگران است؛ دنيا چه خوب خانه‌اى است براى آن كس كه آن را جاودانه نپندارد، و خوب محلّى است براى آن كس كه آن را وطن خويش انتخاب نكند. سعادتمندان به وسيله دنيا در قيامت، كسانى هستند كه امروز از حرام آن مى‌گريزند؛ آن‌گاه كه زمين سخت بلرزد، و نشانه‌هاى هولناك قيامت تحقّق پذيرد، و پيروان هر دينى به آن ملحق شوند، و هر پرستش كننده با معبود خود، و هر اطاعت كننده‌اى با پیشوای خود محشور شود؛ در چنين موقعيّت حسّاس و هول‌انگيزى همگان خواهند دانست كه نه در آسمان و نه در زمين به اندازۀ ذرّه‌اى كه در چشم آيد و يا صداى پايى كه شنيده شود، در عدالت الهى خدشه وارد نيايد و جز حق و داورىِ‌ عدل نباشد. در آن روز چه دليل‌هايى كه باطل مى‌گردد، و عذرهايى كه پذيرفته نمى‌شود! پس کردارت چنان باشد كه با آن عذر تو را بپذيرند و حجّت تو برقرار شود (طبق دستور خدا و حجت‌های خوا عمل كن تا از سختی‌هاى رستاخيز رهایى يابى) و از آنچه تو براى آن باقى نمى‌مانى (یعنی این دنيا) آن را برگیر كه براى تو باقى مى‌ماند و براى سفر خود آماده باش و بنگر كه برق نجات از كدامين سو مى‌درخشد، و بار سفر را بر پشت مركبِ‌ تلاش و كوشش بِنِه. 📚 نهج البلاغه (سید رضی): خطبه ۲۲۳ @justhadis110

💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَنِ اَلرَّجُلِ يَرْتَكِبُ اَلْكَبِيرَةَ مِنَ اَلْكَبَائِرِ فَيَمُوتُ، هَلْ يُخْرِجُهُ ذَلِكَ مِنَ اَلْإِسْلاَمِ وَ إِنْ عُذِّبَ كَانَ عَذَابُهُ كَعَذَابِ اَلْمُشْرِكِينَ أَمْ لَهُ مُدَّةٌ وَ اِنْقِطَاعٌ. فَقَالَ: مَنِ اِرْتَكَبَ كَبِيرَةً مِنَ اَلْكَبَائِرِ فَزَعَمَ أَنَّهَا حَلاَلٌ، أَخْرَجَهُ ذَلِكَ مِنَ اَلْإِسْلاَمِ وَ عُذِّبَ أَشَدَّ اَلْعَذَابِ وَ إِنْ كَانَ مُعْتَرِفاً أَنَّهُ أَذْنَبَ وَ مَاتَ عَلَيْهِ أَخْرَجَهُ مِنَ اَلْإِيمَانِ وَ لَمْ يُخْرِجْهُ مِنَ اَلْإِسْلاَمِ وَ كَانَ عَذَابُهُ أَهْوَنَ مِنْ عَذَابِ اَلْأَوَّلِ. ⬅️ عبد اللّٰه بن سنان می‌گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: آیا شخصی كه گناه كبيره‌‌ای كند و (توبه نكرده) بميرد، از اسلام خارج می‌شود؟ و اگر عذاب شود، عذابش مانند عذاب مشركين (مخلد و جاودان) است يا مدت معینی دارد و در نهایت عذابش پایان می‌یابد؟ حضرت فرمود: هر کس مرتکب يكى از گناهان كبيره شود و بپندارد كه حلال است (و منکر حرام بودنش باشد)، از اسلام بيرون رود و به سختى عذاب شود، ولى اگر اقرار كند كه گناه‌كار است و بميرد، از ايمان خارج می‌شود (چون بدون توبه از گناه کبیره مرده است)، اما از اسلام خارج نمی‌شود و عذابش از عذاب اولى سبك‌تر باشد (و در دوزخ مخلّد نخواهد بود). 📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۲، ص۲۸۵ 💠 مولی اميرالمؤمنين عليه السلام: ✅ مَا مِنْ عَبْدٍ إِلَّا وَ عَلَيْهِ أَرْبَعُونَ جُنَّةً حَتَّى يَعْمَلَ أَرْبَعِينَ كَبِيرَةً فَإِذَا عَمِلَ أَرْبَعِينَ كَبِيرَةً انْكَشَفَتْ عَنْهُ الْجُنَنُ فَيُوحِي اللَّهُ إِلَيْهِمْ أَنِ اسْتُرُوا عَبْدِي بِأَجْنِحَتِكُمْ فَتَسْتُرُهُ الْمَلَائِكَةُ بِأَجْنِحَتِهَا قَالَ فَمَا يَدَعُ شَيْئاً مِنَ الْقَبِيحِ إِلَّا قَارَفَهُ حَتَّى‏ يَمْتَدِحَ إِلَى النَّاسِ بِفِعْلِهِ الْقَبِيحِ فَيَقُولُ الْمَلَائِكَةُ يَا رَبِّ هَذَا عَبْدُكَ مَا يَدَعُ شَيْئاً إِلَّا رَكِبَهُ وَ إِنَّا لَنَسْتَحْيِي مِمَّا يَصْنَعُ فَيُوحِي اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِمْ أَنِ ارْفَعُوا أَجْنِحَتَكُمْ عَنْهُ فَإِذَا فُعِلَ ذَلِكَ أَخَذَ فِي بُغْضِنَا أَهْلَ الْبَيْت‏...» ⬅️ هيچ بنده نيست جز آن كه چهل پوشش بر او كشيده است تا آنكه چهل گناه كبيره كند و هر گاه چهل گناه كبيره كند، همه پرده‌ها از او كنار روند و خدا به آنان (فرشتگان) وحى كند: با بال‌های خود، بندۀ مرا بپوشانيد (و آبروى او را حفظ كنيد) و فرشته‌ها با بال‌های خود از او پرده پوشى كنند، اما آن بنده هيچ كار زشتی را باقی نمی‌گذارد كه مرتكب نشده باشد تا جايی كه به گناهان خود افتخار می‌كند و خواهان این می‌شود که مردم او را به جهت انجام گناهانش مدح و ثنا گویند، پس (در اين هنگام كه او به گناه كردنش افتخار كرد) فرشته‌ها گويند: پروردگارا! اين بنده گناهی را باقی نگذاشته كه مرتكب نشده باشد و ما از آنچه انجام می‌دهد شرمساريم، پس خدای عز و جل به آنها وحى می‌كند كه بال‌هایتان را از روى او برداريد 👈👈 وقتی چنين شود او بغض ما اهل بيت را به دل می‌گيرد... 📚 الکافی (ثقة السلام کلینی): ج۲، ص۲۷۹ 💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ أَدْنَی مَا یَخْرُجُ بِهِ الرَّجُلُ مِنَ الْإِسْلَامِ أَنْ یَرَی الرَّأْیَ بِخِلَافِ الْحَقِّ فَیُقِیمَ عَلَیْهِ قَالَ: «وَ مَنْ یَکْفُرْ بِالْإِیمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ (مائده:5)» وَ قَالَ الَّذِی یَکْفُرُ بِالْإِیمَانِ الَّذِی لَا یَعْمَلُ بِمَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ وَ لَا یَرْضَی بِهِ. ⬅️ کمترین چیزی که انسان به‌خاطر آن از اسلام خارج می‌گردد، این است که نظری را به خلاف حق ببیند و بنا را بر آن گذارد. سپس افزودند: «وَ مَن یَکْفُرْ بِالإِیمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عمَلُهُ (مائده:۵) و هر کس که به ایمان کفر بورزد، به‌راستی که اعمالش نابود می‌شود». و فرمود: مقصود از کسی که به ایمان کفر می‌ورزد، آن است که شخص، به آنچه خداوند، امر کرده است، عمل نمی‌کند و بدان امر و حُکم الهی، رضایت قلبی هم ندارد. 📚 تفسیر عیاشی: ج۱، ص۲۹۷ 💠 حضرت امام رضا علیه السلام: ✅ خْفَافٌ بِالتَّحْرِیمِ لِلْحَرَامِ وَ الِاسْتِخْفَافُ بِذَلِکَ دُخُولٌ فِی الْکُفْرِ. ⬅️ بی‌اعتنایی به محرّمات الهی و سبک‌شمردن آن، خود داخل‌شدن در کفر است [نه اینکه فقط معصیت باشد]. 📚 علل الشرایع (شیخ صدوق): ج۲، ص۴۸۴ @justhadis110

❇️ قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنْكُمْ وَ لا تَحْوِيلاً [اسراء:۵۶] بگو: «كسانى را كه غير از او [معبود خود] مى‌پنداريد، بخوانيد! آن‌ها نه مى‌توانند زيانى را از شما برطرف‌ سازند و نه هيچ تغييرى در آن ايجاد نمایند». ❇️ 💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ علیه السلام قَالَ کَانَ یَقُولُ عِنْدَ الْعِلَّهًِْ: "اللَّهُمَّ إِنَّکَ عَیَّرْتَ أَقْوَاماً فَقُلْتَ (قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا یَمْلِکُونَ کَشْفَ الضُّرِّ عَنْکُمْ وَ لا تَحْوِیلًا [اسراء:۵۶]) فَیَا مَنْ لَا یَمْلِکُ کَشْفَ ضُرِّی وَ لَا تَحْوِیلَهُ عَنِّی أَحَدٌ غَیْرُهُ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اکْشِفْ ضُرِّی وَ حَوِّلْهُ إِلَی مَنْ یَدْعُو مَعَکَ إِلَهاً آخَرَ لَا إِلَهَ غَیْرُکَ." ⬅️ امام صادق علیه السلام هنگام پیشامدهای بد و گرفتاری این ذکر می‌فرمود: "اللَّهُمَّ إِنَّکَ عَیَّرْتَ أَقْوَاماً فَقُلْتَ (قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا یَمْلِکُونَ کَشْفَ الضُّرِّ عَنْکُمْ وَ لا تَحْوِیلًا) فَیَا مَنْ لَا یَمْلِکُ کَشْفَ ضُرِّی وَ لَا تَحْوِیلَهُ عَنِّی أَحَدٌ غَیْرُهُ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اکْشِفْ ضُرِّی وَ حَوِّلْهُ إِلَی مَنْ یَدْعُو مَعَکَ إِلَهاً آخَرَ لَا إِلَهَ غَیْرُکَ." یعنی: "بار خدایا! تو گروهی را سرزنش کردی و فرمودی: بگو: «كسانى را كه غير از او [معبود خود] مى‌پنداريد، بخوانيد! آن‌ها نه مى‌توانند زيانى را از شما برطرف‌ سازند و نه هيچ تغييرى در آن ايجاد نمایند [اسراء:۵۶]». پس ای آن که جز او هیچ کس نمی‌تواند سختی و غم و گرفتاری و ضرر مرا از بین ببرد و آن را از من باز دارد، بر محمّد و آل محمّد درود فِرِست و غم و ناراحتی و گرفتاری و زیان مرا از بین ببر و آن را گریبانگیر کسی ساز که به جای تو دیگری را معبود خود می‌خواند؛ که خدایی جز تو وجود ندارد. 📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۲، ص۵۶۴ @justhadis110

💠 ویژگی بسیار مهم رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله از منظر امام سجاد علیه‌‌السلام در راه کسب رضای الهی و احیای امر دین: ✅ ﴿3﴾ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ. ﴿4﴾ كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ ﴿5﴾ وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ ﴿6﴾ وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ ﴿7﴾ وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ ﴿8﴾ وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ . ﴿9﴾ وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ ﴿10﴾ وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ . ﴿11﴾ وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ ﴿12﴾ وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ ⬅ خداوندا، بر محمد كه امانتدار وحى تو برگزيده‌ى آفريدگان تو و مخلص در ميان بندگان توست، درود فرست؛ او كه پيشواى رحمت و قافله‌سالار نيكى و كليد گنجينه‌هاى بركت است؛ چرا که او در انجام دادن فرمان تو خود را به رنج افكند، و جسم و جانش را در راه تو، هدف تيرهاى بلا گردانيد، و در راه فرا خواندن مردمان به دين تو، آشكارا با خويشانش در افتاد، و براى کسب رضایت تو، با خاندان خود به پيكار برخاست، و از بستگانش بُريد تا دين تو را زنده بدارد، و نزديكان را به دليل انكار حق از خود براند، و دوران را به جهت آن که حق را پذیرفتند، به خود نزديك ساخت، و در راه تو با بيگانگان دوستى ورزيد، و با خويشانش دشمنى کرد. 📚 صحیفه سجادیه: بندهای سوم تا دوازدهم از دعای دوم پ.ن: ملاک ما برای دوری و نزدیکی و دوستی و دشمنی با دیگران چقدر مطابق با سیره‌ی نبوی است...؟! @justhadis110

✳️ بیان برخی از مهمترین ویژگی‌های اولیای خدا در کلام امیرالمؤمنین علیه السلام: 💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ مَا بَرِحَ لِلَّهِ عَزَّتْ آلاَؤُهُ فِي اَلْبُرْهَةِ بَعْدَ اَلْبُرْهَةِ وَ فِي أَزْمَانِ اَلْفَتَرَاتِ عِبَادٌ نَاجَاهُمْ فِي فِكْرِهِمْ وَ كَلَّمَهُمْ فِي ذَاتِ عُقُولِهِمْ فَاسْتَصْبَحُوا بِنُورِ يَقَظَةٍ فِي اَلْأَبْصَارِ وَ اَلْأَسْمَاعِ وَ اَلْأَفْئِدَةِ. يُذَكِّرُونَ بِأَيَّامِ اَللَّهِ وَ يُخَوِّفُونَ مَقَامَهُ بِمَنْزِلَةِ اَلْأَدِلَّةِ فِي اَلْفَلَوَاتِ مَنْ أَخَذَ اَلْقَصْدَ حَمِدُوا إِلَيْهِ طَرِيقَهُ وَ بَشَّرُوهُ بِالنَّجَاةِ وَ مَنْ أَخَذَ يَمِيناً وَ شِمَالاً ذَمُّوا إِلَيْهِ اَلطَّرِيقَ وَ حَذَّرُوهُ مِنَ اَلْهَلَكَةِ وََ كَانُوا كَذَلِكَ مَصَابِيحَ تِلْكَ اَلظُّلُمَاتِ وَ أَدِلَّةَ تِلْكَ اَلشُّبُهَاتِ وَ حَمَّلُوا ثِقَلَ أَوْزَاِرِهمْ ظُهُورَهُمْ فَضَعُفُوا عَنِ اَلاِسْتِقْلاَلِ بِهَا فَنَشَجُوا نَشِيجاً وَ تَجَاوَبُوا نَحِيباً يَعِجُّونَ إِلَى رَبِّهِمْ مِنْ مَقَامِ نَدَمٍ وَ اِعْتِرَافٍ لَرَأَيْتَ أَعْلاَمَ هُدًى وَ مَصَابِيحَ دُجًى قَدْ حَفَّتْ بِهِمُ اَلْمَلاَئِكَةُ وَ تَنَزَّلَتْ عَلَيْهِمُ اَلسَّكِينَةُ وَ فُتِحَتْ لَهُمْ أَبْوَابُ اَلسَّمَاءِ وَ أُعِدَّتْ لَهُمْ مَقَاعِدُ اَلْكَرَامَاتِ فِي مَقْعَدٍ اِطَّلَعَ اَللَّهُ عَلَيْهِمْ فِيهِ فَرَضِيَ سَعْيَهُمْ وَ حَمِدَ مَقَامَهُمْ يَتَنَسَّمُونَ بِدُعَائِهِ رَوْحَ اَلتَّجَاوُزِ رَهَائِنُ فَاقَةٍ إِلَى فَضْلِهِ وَ أُسَارَى ذِلَّةٍ لِعَظَمَتِهِ جَرَحَ طُولُ اَلْأَسَى قُلُوبَهُمْ وَ طُولُ اَلْبُكَاءِ عُيُونَهُمْ يَتَنَسَّمُونَ بِدُعَائِهِ رَوْحَ اَلتَّجَاوُزِ رَهَائِنُ فَاقَةٍ إِلَى فَضْلِهِ وَ أُسَارَى ذِلَّةٍ لِعَظَمَتِهِ جَرَحَ طُولُ اَلْأَسَى قُلُوبَهُمْ وَ طُولُ اَلْبُكَاءِ عُيُونَهُمْ لِكُلِّ بَابِ رَغْبَةٍ إِلَى اَللَّهِ مِنْهُمْ يَدٌ قَارِعَةٌ يَسْأَلُونَ مَنْ لاَ تَضِيقُ لَدَيْهِ اَلْمَنَادِحُ وَ لاَ يَخِيبُ عَلَيْهِ اَلرَّاغِبُونَ فَحَاسِبْ نَفْسَكَ لِنَفْسِكَ فَإِنَّ غَيْرَهَا مِنَ اَلْأَنْفُسِ لَهَا حَسِيبٌ غَيْرُكَ. ⬅️ خداوند كه نعمت‌هاى او گران‌قدر است، در دوران‌هاى مختلف روزگار، و در زمان‌های خالى از پيامبران، بندگانى دارد كه حقايق را به فكر آنها الهام مى‌كند و با کنه عقل و انديشۀ آنها سخن مى‌گوید؛ آنان چراغ هدايت را با نور بيدارى در گوش‌ها و ديده‌ها و دل‌ها بر مى‌افروزند. انسان‌ها را به ياد روزهاى خاص الهى (نظیر روز ظهور امام زمان و روز رجعت و روز قیامت) مى‌اندازند و آنان‌ را از مقام عظمت پروردگار بیم مى‌دادند، اين افراد به منزله راهنمايان بيابان‌ها هستند، که كسانى را كه راه مستقيم وسط‍‌ را پيش گرفته مى‌ستایند و آنان را به نجات بشارت مى‌دهند، و از کسانی كه به جانب چپ و راست منحرف مى‌شوند انتقاد كرده، و از هلاكت بر حذر می‌دارند. و این چنین مانند چراغ‌هايى هستند كه تاريكي‌ها را روشن مى‌سازند و راهنمايانى كه ديگران را از گرفتار شدن در شبهه‌ها باز مى‌دارند. آنان سنگينى بار گناهانشان را به عهده گرفته‌اند و از حمل آن خود را ناتوان مى‌بينند و به گريه و زارى مى‌پردازند و در شدّت گريه به پاسخ دادن به سؤال‌ها مى‌پردازند و با صداى بلند به سوى پروردگارشان فرياد مى‌كشند در حالی که پشيمانند و به لغزش‌هايشان معترفند. آنان نشانه‌هاى هدايت، و چراغ‌هاى روشنگر تاريكى‌ها مى‌باشند، فرشتگان آنان را در ميان گرفته، و سکینه و آرامش بر آنها نازل می‌کنند، درهاى آسمان به رويشان گشوده، و مقام ارزشمندى براى آنان آماده كرده‌اند، مقامى كه خداوند با نظر رحمت به آن مى‌نگرد، و از تلاش آنها خشنود، و منزلت آنها را مى‌ستايد به هنگام رازگويى با خداى تعالى نسيم دل‌نواز عفو و بخشش را استشمام مى‌كنند. فقيرانى هستند نيازمند فضل و كرم او، اسيرانى به خاك مذلت نشسته‌اند در برابر جلال و عظمت او، اندوه فراوان دل‌هايشان را و گريستن بسيار چشمانشان را مجروح ساخته. بر هر درى كه از آن اميدى به خداوند هست، با دستِ‌ نياز و با حال رغبت مى‌كوبند. از كسى درخواست بخشش دارند كه عرصۀ گستردۀ بخشايش او را تنگى نيست، و هيچ خواهنده از آنجا نا اميد باز نمى‌گردد. پس اكنون به خاطر خودت، حساب خويش را بررسى كن، زيرا ديگران حسابرسى غير از تو دارند. 📚 نهج البلاغه (سید رضی): خطبه ۲۲۲ @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام مکرر می‌فرمودند: ✅ لَا تُبْدِيَنَّ عَنْ وَاضِحَةٍ وَ قَدْ عَمِلْتَ الْأَعْمَالَ الْفَاضِحَةَ وَ لَا يَأْمَنِ الْبَيَاتَ مَنْ عَمِلَ السَّيِّئَاتِ. ⬅️ تو كه اعمال رسوا كننده مرتكب شده‌اى خنده‌ی دندان‌نما مكن! و به راستی كسی كه آشکارا پرده‌دری کند، از نزول بلای ناگهانی ایمن نیست. 📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۲، ص۶۶۴ @justhadis110

💠 قسمتی از نامه‌ی امام حسین علیه السلام خطاب به عبدالله بن عباس، زمانی عبد الله بن زبیر او را به یمن تبعید کرده بود: ✅ كَتَبَ إِلَى عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ اَلْعَبَّاسِ حِينَ سَيَّرَهُ عَبْدُ اَللَّهِ بْنُ اَلزُّبَيْرِ إِلَى اَلْيَمَنِ: أَمَّا بَعْدُ بَلَغَنِي أَنَّ اِبْنَ اَلزُّبَيْرِ سَيَّرَكَ إِلَى اَلطَّائِفِ فَرَفَعَ اَللَّهُ لَكَ بِذَلِكَ ذِكْراً وَ حَطَّ بِهِ عَنْكَ وِزْراً وَ إِنَّمَا يُبْتَلَى اَلصَّالِحُونَ وَ لَوْ لَمْ تُؤْجَرْ إِلاَّ فِيمَا تُحِبُّ لَقَلَّ اَلْأَجْرُ. ⬅️ به من گزارش رسيده كه ابن زبير تو را به طائف تبعيد کرده است. خداوند به این سبب نام تو را بلند ساخت و گناهت بریخت. همانا صالحان را به بلا بیازمایند و اگر چنين بود كه فقط‍‌ در امور مورد پسندت پاداش دريافت مى‌كردى، پاداش تو اندك مى‌شد. (چرا که پاداش‌های بزرگ برای اموری است که برای نفس ناخوشایند است). 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۲۴۶ 💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ ثَوابُ العَملِ على قَدْرِ المَشَقَّةِ فيهِ. ⬅️ ثواب (و پاداش) كار به اندازه رنج و زحمتى است كه [برای نفس انسان] دارد. 📚 غرر الحکم (تمیمی آمدی): ج۱، ص۳۳۳ @justhadis110

‍ ‍ 💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام در مقام مقایسه بین مصیبت کربلا و مصیبت فاطمه زهرا سلام الله علیها: ✅ لاکَیَوم مِحنَتِنا بِکَربلاءِ و إن کَانَ یَومَ السَّقِیفَة، و إحراقِ النّارِ عَلی بَابِ أمِیرِالمُؤمِنین و الحَسَن و الحُسَین و فَاطِمة و زینَب و أمّ کُلثُوم و فِضّة و قتلَ مُحسن بِالرَّفسَةِ أعظَمُ و أدهَی و أمَرّ لأنّه أصلَ یَومِ العَذابِ. ⬅️ هر چند هیچ روزی مثل روز مصیبت ما در کربلا نیست. اما روز سقیفه و آتش زدن درب خانه امیرمؤمنان (علیه السّلام) و حسن و حسین و فاطمه و زینب و امّ کلثوم و فضّه و قتل محسن (علیهم السّلام)، در اثر لگدی که [به مادر ما] زدند بزرگتر و ناگوارتر و تلخ‌تر است چرا که آن روز، اصل روز عذاب است. 📚 الهدایة الکبری (ابن حمدان خطیبی): ص۴۱۷ ⚫️ فرا رسیدن ایام مصیبت عظمای آل الله بر صاحب عزای حقیقی حضرت بقیة الله الاعظم ارواحنا فداه و همه شیعیان و محبین و ارادتمندانشان تسلیت باد... ⚫️ یا امیر المؤمنين، یا غیرت الله، یا مظلوم... پ.ن: اگر صحبت‌های حجت الاسلام عالی را گوش دادید و اگر دل‌تان شکست، این شما و این توصیه‌یِ 🔷 عالم ربّانی آیت الله سید حسین یعقوبی قائنی رضوان الله علیه: ⬅️ اگر دل شکسته‌ای داشتید فرج حضرت را از خدا بخواهید. @justhadis110 https://chat.whatsapp.com/I2CfUQ5f4PlGRj1f0m04EB

⚫ عکس پیوست، روضه‌ی مجسم ایام فاطمیه است، چرا؟! 🔹 تقدیم به شما و التماس دعای فرج...: ▫️ در کتب لغت در معنای کلمه‌ی مشکاة چنین آورده‌اند: «مشكاة» محفظه‌اى براى چراغ، در مقابل حمله باد و طوفان است و از آن‌جا كه غالباً در ديوار ايجاد مى‌شود، نور چراغ را نيز متمركز ساخته و منعكس مى‌نماید. ▫️ اما «زجاجة» به چه معناست؟! زجاجه شیشه‌ای است که چراغ را در بر می‌گیرد و همانند مشکات باز دو خاصیت دارد، هم محافظ چراغ است در برابر باد و طوفان، هم باعث انعکاس و پرتوافشانی بهتر نور چراغ می‌شود! ▪️ این‌ها مقدمه است برای روضه! روضه‌ای که خداوند در آیه‌ی نور (نور:۳۵) بیان فرموده: (مثل نوره کمشکاة فیها مصباح المصباح فی زجاة الزجاجة کأنها کوکب دری) «مثل نور خداوند، چون محفظه‌ای است كه در آن چراغى است و چراغ در شيشه‌ای است و شيشه، گویى ستاره‌ی درخشانى است.» در روایاتی که از حضرات معصومین صادر شده، هم بیان شده که در این آیه، حضرت فاطمه مصداق حقیقی مشکات هستند1️⃣ و هم مصداق حقیقی زجاجه.2️⃣ و این مشکات و زجاجه چه می‌کند!؟ مهمترین محافظ و عامل تجلی و انتشار نور خداوند است، نوری که متجلی در نور ولایت و نبوت نبی اکرم و نور ولایت و امامت امامان صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین است؛ که اگر لازم باشد برای حفظ این نور الهی در برابر طوفان دشمنان و طواغیت بین در و دیوار هم قرار می‌گیرند و‌... پ.ن: منابع: 1️⃣ امام صادق علیه‌السلام: در این آیه، مشکاة؛ فاطمه سلام الله علیها است. تفسیر قمی: ج۲، ص۱۰۲ 2️⃣ امیرالمؤمنین علی علیه السلام: در این آیه الزجاجة؛ فاطمه سلام الله علیها است. بحارالأنوار: ج۹۰، ص۲۱ @justhadis110

💠 حضرت امام سجاد علیه السلام: ✅ ﴿۷﴾ اللَّهُمَّ أَغْنِنَا عَنْ هِبَةِ الْوَهَّابِينَ بِهِبَتِكَ، وَ اكْفِنَا وَحْشَةَ الْقَاطِعِينَ بِصِلَتِكَ حَتَّى لَا نَرْغَبَ إِلَى أَحَدٍ مَعَ بَذْلِكَ، وَ لَا نَسْتَوْحِشَ مِنْ أَحَدٍ مَعَ فَضْلِكَ. ⬅️ (۷) خداوندا! با عطا و احسانت، ما را از عطا و احسان دیگران بی‌نیاز فرما و از ما غم و اندوه بریده شدن احسان دیگران را به احسان و جایزه‌ات کفایت کن تا با بذل و بخشش تو، به دنبال بذل و بخشش احدی رغبت نکنیم و با فضل و احسان تو از احدی نهراسیم. ﴿۱۰﴾ ...اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اكْفِنَا حَدَّ نَوَائِبِ الزَّمَانِ، وَ شَرَّ مَصَايِدِ الشَّيْطَانِ، وَ مَرَارَةَ صَوْلَةِ السُّلْطَانِ. (۱۰) خداوندا! بر محمّد و آلش درود فرست و ما را، از شدّت حوادث ناگوار زمان و شرّ دام‌های شیطان و قهر و خشم سلطان و صاحب قدرت، کفایت فرما. ﴿۱۲﴾ ...اللَّهُمَّ إِنَّكَ مَنْ وَالَيْتَ لَمْ يَضْرُرْهُ خِذْلَانُ الْخَاذِلِينَ، وَ مَنْ أَعْطَيْتَ لَمْ يَنْقُصْهُ مَنْعُ الْمَانِعِينَ، وَ مَنْ هَدَيْتَ لَمْ يُغْوِهِ إِضْلَالُ الْمُضِلِّينَ. (۱۲) ...خداوندا! هر که را تو یاری دهی، اقدام خوارکنندگان برای خوار کردنش، زیانی به او نمی‌رساند و هر که را تو عطا کنی، ممانعت کردن منع‌کنندگان از او نمی‌کاهد؛ و هر که را تو هدایت فرمایی، اقدام گمراه‌کنندگان برای گمراه کردنش او را به گمراهی دچار نسازد. ﴿۱۳﴾ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ امْنَعْنَا بِعِزِّكَ مِنْ عِبَادِكَ، وَ أَغْنِنَا عَنْ غَيْرِكَ بِإِرْفَادِكَ، وَ اسْلُكْ بِنَا سَبِيلَ الْحَقِّ بِاِرْشَادِكَ. (۱۳) پس بر محمّد و آلش درود فرست و به عزّتت ما را از شرّ بندگانت باز دار و به عطایت از غیر خود بی‌نیاز کن و به هدایتت ما را به راه حق ببر. 📚 صحیفه سجادیه: فرازهایی از دعای پنجم @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنين علی علیه السلام: ✅ من كلام له عليه‌السلام في وصف السالك الطريق إلى اللّه سبحانه: قَدْ أَحْيَا عَقْلَهُ وَ أَمَاتَ نَفْسَهُ حَتَّى دَقَّ جَلِيلُهُ وَ لَطُفَ غَلِيظُهُ... ⬅️ از سخنان آن حضرت است در وصف سالكان الی الله: همانا عقل خود را زنده كرد، و نفسش را ميراند، به طورى كه جسمش باريك، و خشونت و غلظت (دل و خُلقش) نرم (و لطیف) شد... 📚 نهج البلاغه (سید رضی): فرازی از خطبه ۲۲۰ پ.ن: ارتباط میان شکوفایی و زنده‌ شدن عقل و کاهش قدرت هوای نفس با رقت قلب و لطیف شدن خلق و خو، برایم بسیار جالب بود در این فرمایش حضرت امیر صلوات الله علیه... گویا تندخویی و قساوت قلب از علائم مهم ضعف قوای عقل و قدرت هوای نفس در شخص است؛ پناه بر خدا... @justhdis110

💠 حضرت امام محمد باقر علیه السلام: ✅ إِنَّ اَلرَّجُلَ لَيُذْنِبُ اَلذَّنْبَ فَيُدْرَأُ عَنْهُ اَلرِّزْقُ وَ تَلاَ هَذِهِ اَلْآيَةَ: «إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهٰا مُصْبِحِينَ `وَ لاٰ يَسْتَثْنُونَ فَطٰافَ عَلَيْهٰا طٰائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَ هُمْ نٰائِمُونَ (قلم:۱۷تا۱۹)». ⬅️ به راستی که انسان گناهی مرتکب می‌شود و در پی آن رزقش از او دور می‌شود؛ سپس حضرت به این آیات استناد کردند: «هنگامى‌كه سوگند خوردند كه قطعاً ميوه‌هاى باغ را صبحگاهان [دور از چشم مستمندان] بچينند. [هم خواستند مستمندان از آن‌ها درخواست نکنند و هم قسم خوردند که کاری را قطعاً می‌کنند بی‌آنکه إن‌شاء‌الله بگویند] و استثنا نكنند [نه چيزى براى فقرا در نظر گرفتند و نه ان‌شاء‌اللّه گفتند] پس به این سبب عذابى فراگير از سوى پروردگارت [شب هنگام] بر باغ آن‌ها فرود آمد در‌حالى‌كه آنان در خواب بودند. [و رزقشان نابود شد]. 💠 حضرت در سخن دیگری می‌فرمایند: ✅ إِنَّ اَلْعَبْدَ يَسْأَلُ اَللَّهَ اَلْحَاجَةَ فَيَكُونُ مِنْ شَأْنِهِ قَضَاؤُهَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ أَوْ إِلَى وَقْتٍ بَطِيءٍ فَيُذْنِبُ اَلْعَبْدُ ذَنْباً فَيَقُولُ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لِلْمَلَكِ لاَ تَقْضِ حَاجَتَهُ وَ اِحْرِمْهُ إِيَّاهَا فَإِنَّهُ تَعَرَّضَ لِسَخَطِي وَ اِسْتَوْجَبَ اَلْحِرْمَانَ مِنِّي. ⬅️ همانا بنده از خدا حاجتى مي‌خواهد كه اقتضا دارد، زود يا دير برآورده شود (زيرا حاجت مشروع است و شرايط‍‌ دعا موجود) سپس آن بنده، گناهى مرتكب مى‌شود، و خداى عز و جل تبارك و تعالى به فرشته می‌فرمايد: حاجتش را روا مكن و او را از آن محروم دارد: زيرا در معرض خشم من در آمد و سزاوار محروميت من گشت. 📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۲، ص۲۷۱ @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ اعْتَبِرُوا أَیُّهَا النَّاسُ بِمَا وَعَظَ اللَّهُ بِهِ أَوْلِیَاءَهُ مِنْ سُوءِ ثَنَائِهِ عَلَی الْأَحْبَارِ إِذْ یَقُولُ: [لَوْ لا یَنْهاهُمُ الرَّبَّانِیُّونَ وَ الْأَحْبارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الْإِثْمَ (مائده:۶۳] وَ قَالَ: [لُعِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ بَنِی‌إِسْرائِیلَ إِلَی قَوْلِهِ لَبِئْسَ ما کانُوا یَفْعَلُونَ (مائده:۷۸و۷۹)] وَ إِنَّمَا عَابَ اللَّهُ ذَلِکَ عَلَیْهِمْ لِأَنَّهُمْ کَانُوا یَرَوْنَ مِنَ الظَّلَمَهًِْ الَّذِینَ بَیْنَ أَظْهُرِهِمُ الْمُنْکَرَ وَ الْفَسَادَ فَلَا یَنْهَوْنَهُمْ عَنْ ذَلِکَ رَغْبَهًًْ فِیمَا کَانُوا یُنَالُونَ مِنْهُمْ وَ رَهْبَهًًْ مِمَّا یُحْذَرُون. ⬅️ ای مردم! از پند و اندرزی‌ که خداوند به دوستان خود داده عبرت بگیرید، آنجا که در کتابش علمای یهود را ملامت کرده و فرموده؛ [چرا دانشمندان و علمای یهود، آن‌ها را از سخنان گناه‌آلود و خوردن مال حرام، نهى نمى‌كنند؟! چه بد و ناپسند است عملى كه انجام مى‌دادند!] (مائده:۶۳) و در جای دیگر می‌فرماید: [آن دسته از بنی‌اسرائیل که کفر ورزیدند لعنت شدند‌‌‌...آنها از اعمال زشتى كه انجام مى‌دادند، يكديگر را نهى نمى‌كردند؛ چه بدكارى انجام مى‌دادند!] (مائده:۷۸و۷۹) و تنها دلیلی اینکه خداوند آن‌ها را ملامت فرموده، این بود که آن‌ها با اینکه اعمال منکر و فساد ستمکاران را مشاهده می‌کردند، ولی به‌جهت بهره‌ای که از آنان می‌بردند و به طمع آنچه از مواهب دنیا که در دست آن ظالمان بود و همچنین به خاطر هراسی که از عواقب اعتراض کردن و نهی از منکر از آن ظالمان داشتند، هیچ اقدامی نمی‌کردند در حالى كه خداوند مى‌فرمايد: [شما از مردم نترسيد، و بلکه از من بترسيد] (مائده:۴۴) و نيز فرمايد: [و مردان و زنان مؤمن دوستان و ياوران يك ديگرند، به كار نيك و پسنديده فرمان مى‌دهند، و از كار زشت و ناپسند باز مى‌دارند] (توبه:۷۱) 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۲۳۷ @justhadis110