💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ سِنَانٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَنِ اَلرَّجُلِ يَرْتَكِبُ اَلْكَبِيرَةَ مِنَ اَلْكَبَائِرِ فَيَمُوتُ، هَلْ يُخْرِجُهُ ذَلِكَ مِنَ اَلْإِسْلاَمِ وَ إِنْ عُذِّبَ كَانَ عَذَابُهُ كَعَذَابِ اَلْمُشْرِكِينَ أَمْ لَهُ مُدَّةٌ وَ اِنْقِطَاعٌ. فَقَالَ: مَنِ اِرْتَكَبَ كَبِيرَةً مِنَ اَلْكَبَائِرِ فَزَعَمَ أَنَّهَا حَلاَلٌ، أَخْرَجَهُ ذَلِكَ مِنَ اَلْإِسْلاَمِ وَ عُذِّبَ أَشَدَّ اَلْعَذَابِ وَ إِنْ كَانَ مُعْتَرِفاً أَنَّهُ أَذْنَبَ وَ مَاتَ عَلَيْهِ أَخْرَجَهُ مِنَ اَلْإِيمَانِ وَ لَمْ يُخْرِجْهُ مِنَ اَلْإِسْلاَمِ وَ كَانَ عَذَابُهُ أَهْوَنَ مِنْ عَذَابِ اَلْأَوَّلِ. ⬅️ عبد اللّٰه بن سنان می‌گويد: از امام صادق عليه السّلام پرسيدم: آیا شخصی كه گناه كبيره‌‌ای كند و (توبه نكرده) بميرد، از اسلام خارج می‌شود؟ و اگر عذاب شود، عذابش مانند عذاب مشركين (مخلد و جاودان) است يا مدت معینی دارد و در نهایت عذابش پایان می‌یابد؟ حضرت فرمود: هر کس مرتکب يكى از گناهان كبيره شود و بپندارد كه حلال است (و منکر حرام بودنش باشد)، از اسلام بيرون رود و به سختى عذاب شود، ولى اگر اقرار كند كه گناه‌كار است و بميرد، از ايمان خارج می‌شود (چون بدون توبه از گناه کبیره مرده است)، اما از اسلام خارج نمی‌شود و عذابش از عذاب اولى سبك‌تر باشد (و در دوزخ مخلّد نخواهد بود). 📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۲، ص۲۸۵ 💠 مولی اميرالمؤمنين عليه السلام: ✅ مَا مِنْ عَبْدٍ إِلَّا وَ عَلَيْهِ أَرْبَعُونَ جُنَّةً حَتَّى يَعْمَلَ أَرْبَعِينَ كَبِيرَةً فَإِذَا عَمِلَ أَرْبَعِينَ كَبِيرَةً انْكَشَفَتْ عَنْهُ الْجُنَنُ فَيُوحِي اللَّهُ إِلَيْهِمْ أَنِ اسْتُرُوا عَبْدِي بِأَجْنِحَتِكُمْ فَتَسْتُرُهُ الْمَلَائِكَةُ بِأَجْنِحَتِهَا قَالَ فَمَا يَدَعُ شَيْئاً مِنَ الْقَبِيحِ إِلَّا قَارَفَهُ حَتَّى‏ يَمْتَدِحَ إِلَى النَّاسِ بِفِعْلِهِ الْقَبِيحِ فَيَقُولُ الْمَلَائِكَةُ يَا رَبِّ هَذَا عَبْدُكَ مَا يَدَعُ شَيْئاً إِلَّا رَكِبَهُ وَ إِنَّا لَنَسْتَحْيِي مِمَّا يَصْنَعُ فَيُوحِي اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِمْ أَنِ ارْفَعُوا أَجْنِحَتَكُمْ عَنْهُ فَإِذَا فُعِلَ ذَلِكَ أَخَذَ فِي بُغْضِنَا أَهْلَ الْبَيْت‏...» ⬅️ هيچ بنده نيست جز آن كه چهل پوشش بر او كشيده است تا آنكه چهل گناه كبيره كند و هر گاه چهل گناه كبيره كند، همه پرده‌ها از او كنار روند و خدا به آنان (فرشتگان) وحى كند: با بال‌های خود، بندۀ مرا بپوشانيد (و آبروى او را حفظ كنيد) و فرشته‌ها با بال‌های خود از او پرده پوشى كنند، اما آن بنده هيچ كار زشتی را باقی نمی‌گذارد كه مرتكب نشده باشد تا جايی كه به گناهان خود افتخار می‌كند و خواهان این می‌شود که مردم او را به جهت انجام گناهانش مدح و ثنا گویند، پس (در اين هنگام كه او به گناه كردنش افتخار كرد) فرشته‌ها گويند: پروردگارا! اين بنده گناهی را باقی نگذاشته كه مرتكب نشده باشد و ما از آنچه انجام می‌دهد شرمساريم، پس خدای عز و جل به آنها وحى می‌كند كه بال‌هایتان را از روى او برداريد 👈👈 وقتی چنين شود او بغض ما اهل بيت را به دل می‌گيرد... 📚 الکافی (ثقة السلام کلینی): ج۲، ص۲۷۹ 💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ أَدْنَی مَا یَخْرُجُ بِهِ الرَّجُلُ مِنَ الْإِسْلَامِ أَنْ یَرَی الرَّأْیَ بِخِلَافِ الْحَقِّ فَیُقِیمَ عَلَیْهِ قَالَ: «وَ مَنْ یَکْفُرْ بِالْإِیمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ (مائده:5)» وَ قَالَ الَّذِی یَکْفُرُ بِالْإِیمَانِ الَّذِی لَا یَعْمَلُ بِمَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ وَ لَا یَرْضَی بِهِ. ⬅️ کمترین چیزی که انسان به‌خاطر آن از اسلام خارج می‌گردد، این است که نظری را به خلاف حق ببیند و بنا را بر آن گذارد. سپس افزودند: «وَ مَن یَکْفُرْ بِالإِیمَانِ فَقَدْ حَبِطَ عمَلُهُ (مائده:۵) و هر کس که به ایمان کفر بورزد، به‌راستی که اعمالش نابود می‌شود». و فرمود: مقصود از کسی که به ایمان کفر می‌ورزد، آن است که شخص، به آنچه خداوند، امر کرده است، عمل نمی‌کند و بدان امر و حُکم الهی، رضایت قلبی هم ندارد. 📚 تفسیر عیاشی: ج۱، ص۲۹۷ 💠 حضرت امام رضا علیه السلام: ✅ خْفَافٌ بِالتَّحْرِیمِ لِلْحَرَامِ وَ الِاسْتِخْفَافُ بِذَلِکَ دُخُولٌ فِی الْکُفْرِ. ⬅️ بی‌اعتنایی به محرّمات الهی و سبک‌شمردن آن، خود داخل‌شدن در کفر است [نه اینکه فقط معصیت باشد]. 📚 علل الشرایع (شیخ صدوق): ج۲، ص۴۸۴ @justhadis110

❇️ قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنْكُمْ وَ لا تَحْوِيلاً [اسراء:۵۶] بگو: «كسانى را كه غير از او [معبود خود] مى‌پنداريد، بخوانيد! آن‌ها نه مى‌توانند زيانى را از شما برطرف‌ سازند و نه هيچ تغييرى در آن ايجاد نمایند». ❇️ 💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ علیه السلام قَالَ کَانَ یَقُولُ عِنْدَ الْعِلَّهًِْ: "اللَّهُمَّ إِنَّکَ عَیَّرْتَ أَقْوَاماً فَقُلْتَ (قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا یَمْلِکُونَ کَشْفَ الضُّرِّ عَنْکُمْ وَ لا تَحْوِیلًا [اسراء:۵۶]) فَیَا مَنْ لَا یَمْلِکُ کَشْفَ ضُرِّی وَ لَا تَحْوِیلَهُ عَنِّی أَحَدٌ غَیْرُهُ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اکْشِفْ ضُرِّی وَ حَوِّلْهُ إِلَی مَنْ یَدْعُو مَعَکَ إِلَهاً آخَرَ لَا إِلَهَ غَیْرُکَ." ⬅️ امام صادق علیه السلام هنگام پیشامدهای بد و گرفتاری این ذکر می‌فرمود: "اللَّهُمَّ إِنَّکَ عَیَّرْتَ أَقْوَاماً فَقُلْتَ (قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا یَمْلِکُونَ کَشْفَ الضُّرِّ عَنْکُمْ وَ لا تَحْوِیلًا) فَیَا مَنْ لَا یَمْلِکُ کَشْفَ ضُرِّی وَ لَا تَحْوِیلَهُ عَنِّی أَحَدٌ غَیْرُهُ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اکْشِفْ ضُرِّی وَ حَوِّلْهُ إِلَی مَنْ یَدْعُو مَعَکَ إِلَهاً آخَرَ لَا إِلَهَ غَیْرُکَ." یعنی: "بار خدایا! تو گروهی را سرزنش کردی و فرمودی: بگو: «كسانى را كه غير از او [معبود خود] مى‌پنداريد، بخوانيد! آن‌ها نه مى‌توانند زيانى را از شما برطرف‌ سازند و نه هيچ تغييرى در آن ايجاد نمایند [اسراء:۵۶]». پس ای آن که جز او هیچ کس نمی‌تواند سختی و غم و گرفتاری و ضرر مرا از بین ببرد و آن را از من باز دارد، بر محمّد و آل محمّد درود فِرِست و غم و ناراحتی و گرفتاری و زیان مرا از بین ببر و آن را گریبانگیر کسی ساز که به جای تو دیگری را معبود خود می‌خواند؛ که خدایی جز تو وجود ندارد. 📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۲، ص۵۶۴ @justhadis110

💠 ویژگی بسیار مهم رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله از منظر امام سجاد علیه‌‌السلام در راه کسب رضای الهی و احیای امر دین: ✅ ﴿3﴾ اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ أَمِينِكَ عَلَى وَحْيِكَ، وَ نَجِيبِكَ مِنْ خَلْقِكَ، وَ صَفِيِّكَ مِنْ عِبَادِكَ، إِمَامِ الرَّحْمَةِ، وَ قَائِدِ الْخَيْرِ، وَ مِفْتَاحِ الْبَرَكَةِ. ﴿4﴾ كَمَا نَصَبَ لِأَمْرِكَ نَفْسَهُ ﴿5﴾ وَ عَرَّضَ فِيكَ لِلْمَكْرُوهِ بَدَنَهُ ﴿6﴾ وَ كَاشَفَ فِي الدُّعَاءِ إِلَيْكَ حَامَّتَهُ ﴿7﴾ وَ حَارَبَ فِي رِضَاكَ أُسْرَتَهُ ﴿8﴾ وَ قَطَعَ فِي إِحْيَاءِ دِينِكَ رَحِمَهُ . ﴿9﴾ وَ أَقْصَى الْأَدْنَيْنَ عَلَى جُحُودِهِمْ ﴿10﴾ وَ قَرَّبَ الْأَقْصَيْنَ عَلَى اسْتِجَابَتِهِمْ لَكَ . ﴿11﴾ وَ وَالَى فِيكَ الْأَبْعَدِينَ ﴿12﴾ وَ عَادَى فِيكَ الْأَقْرَبِينَ ⬅ خداوندا، بر محمد كه امانتدار وحى تو برگزيده‌ى آفريدگان تو و مخلص در ميان بندگان توست، درود فرست؛ او كه پيشواى رحمت و قافله‌سالار نيكى و كليد گنجينه‌هاى بركت است؛ چرا که او در انجام دادن فرمان تو خود را به رنج افكند، و جسم و جانش را در راه تو، هدف تيرهاى بلا گردانيد، و در راه فرا خواندن مردمان به دين تو، آشكارا با خويشانش در افتاد، و براى کسب رضایت تو، با خاندان خود به پيكار برخاست، و از بستگانش بُريد تا دين تو را زنده بدارد، و نزديكان را به دليل انكار حق از خود براند، و دوران را به جهت آن که حق را پذیرفتند، به خود نزديك ساخت، و در راه تو با بيگانگان دوستى ورزيد، و با خويشانش دشمنى کرد. 📚 صحیفه سجادیه: بندهای سوم تا دوازدهم از دعای دوم پ.ن: ملاک ما برای دوری و نزدیکی و دوستی و دشمنی با دیگران چقدر مطابق با سیره‌ی نبوی است...؟! @justhadis110

✳️ بیان برخی از مهمترین ویژگی‌های اولیای خدا در کلام امیرالمؤمنین علیه السلام: 💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ مَا بَرِحَ لِلَّهِ عَزَّتْ آلاَؤُهُ فِي اَلْبُرْهَةِ بَعْدَ اَلْبُرْهَةِ وَ فِي أَزْمَانِ اَلْفَتَرَاتِ عِبَادٌ نَاجَاهُمْ فِي فِكْرِهِمْ وَ كَلَّمَهُمْ فِي ذَاتِ عُقُولِهِمْ فَاسْتَصْبَحُوا بِنُورِ يَقَظَةٍ فِي اَلْأَبْصَارِ وَ اَلْأَسْمَاعِ وَ اَلْأَفْئِدَةِ. يُذَكِّرُونَ بِأَيَّامِ اَللَّهِ وَ يُخَوِّفُونَ مَقَامَهُ بِمَنْزِلَةِ اَلْأَدِلَّةِ فِي اَلْفَلَوَاتِ مَنْ أَخَذَ اَلْقَصْدَ حَمِدُوا إِلَيْهِ طَرِيقَهُ وَ بَشَّرُوهُ بِالنَّجَاةِ وَ مَنْ أَخَذَ يَمِيناً وَ شِمَالاً ذَمُّوا إِلَيْهِ اَلطَّرِيقَ وَ حَذَّرُوهُ مِنَ اَلْهَلَكَةِ وََ كَانُوا كَذَلِكَ مَصَابِيحَ تِلْكَ اَلظُّلُمَاتِ وَ أَدِلَّةَ تِلْكَ اَلشُّبُهَاتِ وَ حَمَّلُوا ثِقَلَ أَوْزَاِرِهمْ ظُهُورَهُمْ فَضَعُفُوا عَنِ اَلاِسْتِقْلاَلِ بِهَا فَنَشَجُوا نَشِيجاً وَ تَجَاوَبُوا نَحِيباً يَعِجُّونَ إِلَى رَبِّهِمْ مِنْ مَقَامِ نَدَمٍ وَ اِعْتِرَافٍ لَرَأَيْتَ أَعْلاَمَ هُدًى وَ مَصَابِيحَ دُجًى قَدْ حَفَّتْ بِهِمُ اَلْمَلاَئِكَةُ وَ تَنَزَّلَتْ عَلَيْهِمُ اَلسَّكِينَةُ وَ فُتِحَتْ لَهُمْ أَبْوَابُ اَلسَّمَاءِ وَ أُعِدَّتْ لَهُمْ مَقَاعِدُ اَلْكَرَامَاتِ فِي مَقْعَدٍ اِطَّلَعَ اَللَّهُ عَلَيْهِمْ فِيهِ فَرَضِيَ سَعْيَهُمْ وَ حَمِدَ مَقَامَهُمْ يَتَنَسَّمُونَ بِدُعَائِهِ رَوْحَ اَلتَّجَاوُزِ رَهَائِنُ فَاقَةٍ إِلَى فَضْلِهِ وَ أُسَارَى ذِلَّةٍ لِعَظَمَتِهِ جَرَحَ طُولُ اَلْأَسَى قُلُوبَهُمْ وَ طُولُ اَلْبُكَاءِ عُيُونَهُمْ يَتَنَسَّمُونَ بِدُعَائِهِ رَوْحَ اَلتَّجَاوُزِ رَهَائِنُ فَاقَةٍ إِلَى فَضْلِهِ وَ أُسَارَى ذِلَّةٍ لِعَظَمَتِهِ جَرَحَ طُولُ اَلْأَسَى قُلُوبَهُمْ وَ طُولُ اَلْبُكَاءِ عُيُونَهُمْ لِكُلِّ بَابِ رَغْبَةٍ إِلَى اَللَّهِ مِنْهُمْ يَدٌ قَارِعَةٌ يَسْأَلُونَ مَنْ لاَ تَضِيقُ لَدَيْهِ اَلْمَنَادِحُ وَ لاَ يَخِيبُ عَلَيْهِ اَلرَّاغِبُونَ فَحَاسِبْ نَفْسَكَ لِنَفْسِكَ فَإِنَّ غَيْرَهَا مِنَ اَلْأَنْفُسِ لَهَا حَسِيبٌ غَيْرُكَ. ⬅️ خداوند كه نعمت‌هاى او گران‌قدر است، در دوران‌هاى مختلف روزگار، و در زمان‌های خالى از پيامبران، بندگانى دارد كه حقايق را به فكر آنها الهام مى‌كند و با کنه عقل و انديشۀ آنها سخن مى‌گوید؛ آنان چراغ هدايت را با نور بيدارى در گوش‌ها و ديده‌ها و دل‌ها بر مى‌افروزند. انسان‌ها را به ياد روزهاى خاص الهى (نظیر روز ظهور امام زمان و روز رجعت و روز قیامت) مى‌اندازند و آنان‌ را از مقام عظمت پروردگار بیم مى‌دادند، اين افراد به منزله راهنمايان بيابان‌ها هستند، که كسانى را كه راه مستقيم وسط‍‌ را پيش گرفته مى‌ستایند و آنان را به نجات بشارت مى‌دهند، و از کسانی كه به جانب چپ و راست منحرف مى‌شوند انتقاد كرده، و از هلاكت بر حذر می‌دارند. و این چنین مانند چراغ‌هايى هستند كه تاريكي‌ها را روشن مى‌سازند و راهنمايانى كه ديگران را از گرفتار شدن در شبهه‌ها باز مى‌دارند. آنان سنگينى بار گناهانشان را به عهده گرفته‌اند و از حمل آن خود را ناتوان مى‌بينند و به گريه و زارى مى‌پردازند و در شدّت گريه به پاسخ دادن به سؤال‌ها مى‌پردازند و با صداى بلند به سوى پروردگارشان فرياد مى‌كشند در حالی که پشيمانند و به لغزش‌هايشان معترفند. آنان نشانه‌هاى هدايت، و چراغ‌هاى روشنگر تاريكى‌ها مى‌باشند، فرشتگان آنان را در ميان گرفته، و سکینه و آرامش بر آنها نازل می‌کنند، درهاى آسمان به رويشان گشوده، و مقام ارزشمندى براى آنان آماده كرده‌اند، مقامى كه خداوند با نظر رحمت به آن مى‌نگرد، و از تلاش آنها خشنود، و منزلت آنها را مى‌ستايد به هنگام رازگويى با خداى تعالى نسيم دل‌نواز عفو و بخشش را استشمام مى‌كنند. فقيرانى هستند نيازمند فضل و كرم او، اسيرانى به خاك مذلت نشسته‌اند در برابر جلال و عظمت او، اندوه فراوان دل‌هايشان را و گريستن بسيار چشمانشان را مجروح ساخته. بر هر درى كه از آن اميدى به خداوند هست، با دستِ‌ نياز و با حال رغبت مى‌كوبند. از كسى درخواست بخشش دارند كه عرصۀ گستردۀ بخشايش او را تنگى نيست، و هيچ خواهنده از آنجا نا اميد باز نمى‌گردد. پس اكنون به خاطر خودت، حساب خويش را بررسى كن، زيرا ديگران حسابرسى غير از تو دارند. 📚 نهج البلاغه (سید رضی): خطبه ۲۲۲ @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام مکرر می‌فرمودند: ✅ لَا تُبْدِيَنَّ عَنْ وَاضِحَةٍ وَ قَدْ عَمِلْتَ الْأَعْمَالَ الْفَاضِحَةَ وَ لَا يَأْمَنِ الْبَيَاتَ مَنْ عَمِلَ السَّيِّئَاتِ. ⬅️ تو كه اعمال رسوا كننده مرتكب شده‌اى خنده‌ی دندان‌نما مكن! و به راستی كسی كه آشکارا پرده‌دری کند، از نزول بلای ناگهانی ایمن نیست. 📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۲، ص۶۶۴ @justhadis110

💠 قسمتی از نامه‌ی امام حسین علیه السلام خطاب به عبدالله بن عباس، زمانی عبد الله بن زبیر او را به یمن تبعید کرده بود: ✅ كَتَبَ إِلَى عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ اَلْعَبَّاسِ حِينَ سَيَّرَهُ عَبْدُ اَللَّهِ بْنُ اَلزُّبَيْرِ إِلَى اَلْيَمَنِ: أَمَّا بَعْدُ بَلَغَنِي أَنَّ اِبْنَ اَلزُّبَيْرِ سَيَّرَكَ إِلَى اَلطَّائِفِ فَرَفَعَ اَللَّهُ لَكَ بِذَلِكَ ذِكْراً وَ حَطَّ بِهِ عَنْكَ وِزْراً وَ إِنَّمَا يُبْتَلَى اَلصَّالِحُونَ وَ لَوْ لَمْ تُؤْجَرْ إِلاَّ فِيمَا تُحِبُّ لَقَلَّ اَلْأَجْرُ. ⬅️ به من گزارش رسيده كه ابن زبير تو را به طائف تبعيد کرده است. خداوند به این سبب نام تو را بلند ساخت و گناهت بریخت. همانا صالحان را به بلا بیازمایند و اگر چنين بود كه فقط‍‌ در امور مورد پسندت پاداش دريافت مى‌كردى، پاداش تو اندك مى‌شد. (چرا که پاداش‌های بزرگ برای اموری است که برای نفس ناخوشایند است). 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۲۴۶ 💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ ثَوابُ العَملِ على قَدْرِ المَشَقَّةِ فيهِ. ⬅️ ثواب (و پاداش) كار به اندازه رنج و زحمتى است كه [برای نفس انسان] دارد. 📚 غرر الحکم (تمیمی آمدی): ج۱، ص۳۳۳ @justhadis110

‍ ‍ 💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام در مقام مقایسه بین مصیبت کربلا و مصیبت فاطمه زهرا سلام الله علیها: ✅ لاکَیَوم مِحنَتِنا بِکَربلاءِ و إن کَانَ یَومَ السَّقِیفَة، و إحراقِ النّارِ عَلی بَابِ أمِیرِالمُؤمِنین و الحَسَن و الحُسَین و فَاطِمة و زینَب و أمّ کُلثُوم و فِضّة و قتلَ مُحسن بِالرَّفسَةِ أعظَمُ و أدهَی و أمَرّ لأنّه أصلَ یَومِ العَذابِ. ⬅️ هر چند هیچ روزی مثل روز مصیبت ما در کربلا نیست. اما روز سقیفه و آتش زدن درب خانه امیرمؤمنان (علیه السّلام) و حسن و حسین و فاطمه و زینب و امّ کلثوم و فضّه و قتل محسن (علیهم السّلام)، در اثر لگدی که [به مادر ما] زدند بزرگتر و ناگوارتر و تلخ‌تر است چرا که آن روز، اصل روز عذاب است. 📚 الهدایة الکبری (ابن حمدان خطیبی): ص۴۱۷ ⚫️ فرا رسیدن ایام مصیبت عظمای آل الله بر صاحب عزای حقیقی حضرت بقیة الله الاعظم ارواحنا فداه و همه شیعیان و محبین و ارادتمندانشان تسلیت باد... ⚫️ یا امیر المؤمنين، یا غیرت الله، یا مظلوم... پ.ن: اگر صحبت‌های حجت الاسلام عالی را گوش دادید و اگر دل‌تان شکست، این شما و این توصیه‌یِ 🔷 عالم ربّانی آیت الله سید حسین یعقوبی قائنی رضوان الله علیه: ⬅️ اگر دل شکسته‌ای داشتید فرج حضرت را از خدا بخواهید. @justhadis110 https://chat.whatsapp.com/I2CfUQ5f4PlGRj1f0m04EB

⚫ عکس پیوست، روضه‌ی مجسم ایام فاطمیه است، چرا؟! 🔹 تقدیم به شما و التماس دعای فرج...: ▫️ در کتب لغت در معنای کلمه‌ی مشکاة چنین آورده‌اند: «مشكاة» محفظه‌اى براى چراغ، در مقابل حمله باد و طوفان است و از آن‌جا كه غالباً در ديوار ايجاد مى‌شود، نور چراغ را نيز متمركز ساخته و منعكس مى‌نماید. ▫️ اما «زجاجة» به چه معناست؟! زجاجه شیشه‌ای است که چراغ را در بر می‌گیرد و همانند مشکات باز دو خاصیت دارد، هم محافظ چراغ است در برابر باد و طوفان، هم باعث انعکاس و پرتوافشانی بهتر نور چراغ می‌شود! ▪️ این‌ها مقدمه است برای روضه! روضه‌ای که خداوند در آیه‌ی نور (نور:۳۵) بیان فرموده: (مثل نوره کمشکاة فیها مصباح المصباح فی زجاة الزجاجة کأنها کوکب دری) «مثل نور خداوند، چون محفظه‌ای است كه در آن چراغى است و چراغ در شيشه‌ای است و شيشه، گویى ستاره‌ی درخشانى است.» در روایاتی که از حضرات معصومین صادر شده، هم بیان شده که در این آیه، حضرت فاطمه مصداق حقیقی مشکات هستند1️⃣ و هم مصداق حقیقی زجاجه.2️⃣ و این مشکات و زجاجه چه می‌کند!؟ مهمترین محافظ و عامل تجلی و انتشار نور خداوند است، نوری که متجلی در نور ولایت و نبوت نبی اکرم و نور ولایت و امامت امامان صلوات‌الله‌علیهم‌اجمعین است؛ که اگر لازم باشد برای حفظ این نور الهی در برابر طوفان دشمنان و طواغیت بین در و دیوار هم قرار می‌گیرند و‌... پ.ن: منابع: 1️⃣ امام صادق علیه‌السلام: در این آیه، مشکاة؛ فاطمه سلام الله علیها است. تفسیر قمی: ج۲، ص۱۰۲ 2️⃣ امیرالمؤمنین علی علیه السلام: در این آیه الزجاجة؛ فاطمه سلام الله علیها است. بحارالأنوار: ج۹۰، ص۲۱ @justhadis110

💠 حضرت امام سجاد علیه السلام: ✅ ﴿۷﴾ اللَّهُمَّ أَغْنِنَا عَنْ هِبَةِ الْوَهَّابِينَ بِهِبَتِكَ، وَ اكْفِنَا وَحْشَةَ الْقَاطِعِينَ بِصِلَتِكَ حَتَّى لَا نَرْغَبَ إِلَى أَحَدٍ مَعَ بَذْلِكَ، وَ لَا نَسْتَوْحِشَ مِنْ أَحَدٍ مَعَ فَضْلِكَ. ⬅️ (۷) خداوندا! با عطا و احسانت، ما را از عطا و احسان دیگران بی‌نیاز فرما و از ما غم و اندوه بریده شدن احسان دیگران را به احسان و جایزه‌ات کفایت کن تا با بذل و بخشش تو، به دنبال بذل و بخشش احدی رغبت نکنیم و با فضل و احسان تو از احدی نهراسیم. ﴿۱۰﴾ ...اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اكْفِنَا حَدَّ نَوَائِبِ الزَّمَانِ، وَ شَرَّ مَصَايِدِ الشَّيْطَانِ، وَ مَرَارَةَ صَوْلَةِ السُّلْطَانِ. (۱۰) خداوندا! بر محمّد و آلش درود فرست و ما را، از شدّت حوادث ناگوار زمان و شرّ دام‌های شیطان و قهر و خشم سلطان و صاحب قدرت، کفایت فرما. ﴿۱۲﴾ ...اللَّهُمَّ إِنَّكَ مَنْ وَالَيْتَ لَمْ يَضْرُرْهُ خِذْلَانُ الْخَاذِلِينَ، وَ مَنْ أَعْطَيْتَ لَمْ يَنْقُصْهُ مَنْعُ الْمَانِعِينَ، وَ مَنْ هَدَيْتَ لَمْ يُغْوِهِ إِضْلَالُ الْمُضِلِّينَ. (۱۲) ...خداوندا! هر که را تو یاری دهی، اقدام خوارکنندگان برای خوار کردنش، زیانی به او نمی‌رساند و هر که را تو عطا کنی، ممانعت کردن منع‌کنندگان از او نمی‌کاهد؛ و هر که را تو هدایت فرمایی، اقدام گمراه‌کنندگان برای گمراه کردنش او را به گمراهی دچار نسازد. ﴿۱۳﴾ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ امْنَعْنَا بِعِزِّكَ مِنْ عِبَادِكَ، وَ أَغْنِنَا عَنْ غَيْرِكَ بِإِرْفَادِكَ، وَ اسْلُكْ بِنَا سَبِيلَ الْحَقِّ بِاِرْشَادِكَ. (۱۳) پس بر محمّد و آلش درود فرست و به عزّتت ما را از شرّ بندگانت باز دار و به عطایت از غیر خود بی‌نیاز کن و به هدایتت ما را به راه حق ببر. 📚 صحیفه سجادیه: فرازهایی از دعای پنجم @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنين علی علیه السلام: ✅ من كلام له عليه‌السلام في وصف السالك الطريق إلى اللّه سبحانه: قَدْ أَحْيَا عَقْلَهُ وَ أَمَاتَ نَفْسَهُ حَتَّى دَقَّ جَلِيلُهُ وَ لَطُفَ غَلِيظُهُ... ⬅️ از سخنان آن حضرت است در وصف سالكان الی الله: همانا عقل خود را زنده كرد، و نفسش را ميراند، به طورى كه جسمش باريك، و خشونت و غلظت (دل و خُلقش) نرم (و لطیف) شد... 📚 نهج البلاغه (سید رضی): فرازی از خطبه ۲۲۰ پ.ن: ارتباط میان شکوفایی و زنده‌ شدن عقل و کاهش قدرت هوای نفس با رقت قلب و لطیف شدن خلق و خو، برایم بسیار جالب بود در این فرمایش حضرت امیر صلوات الله علیه... گویا تندخویی و قساوت قلب از علائم مهم ضعف قوای عقل و قدرت هوای نفس در شخص است؛ پناه بر خدا... @justhdis110

💠 حضرت امام محمد باقر علیه السلام: ✅ إِنَّ اَلرَّجُلَ لَيُذْنِبُ اَلذَّنْبَ فَيُدْرَأُ عَنْهُ اَلرِّزْقُ وَ تَلاَ هَذِهِ اَلْآيَةَ: «إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهٰا مُصْبِحِينَ `وَ لاٰ يَسْتَثْنُونَ فَطٰافَ عَلَيْهٰا طٰائِفٌ مِنْ رَبِّكَ وَ هُمْ نٰائِمُونَ (قلم:۱۷تا۱۹)». ⬅️ به راستی که انسان گناهی مرتکب می‌شود و در پی آن رزقش از او دور می‌شود؛ سپس حضرت به این آیات استناد کردند: «هنگامى‌كه سوگند خوردند كه قطعاً ميوه‌هاى باغ را صبحگاهان [دور از چشم مستمندان] بچينند. [هم خواستند مستمندان از آن‌ها درخواست نکنند و هم قسم خوردند که کاری را قطعاً می‌کنند بی‌آنکه إن‌شاء‌الله بگویند] و استثنا نكنند [نه چيزى براى فقرا در نظر گرفتند و نه ان‌شاء‌اللّه گفتند] پس به این سبب عذابى فراگير از سوى پروردگارت [شب هنگام] بر باغ آن‌ها فرود آمد در‌حالى‌كه آنان در خواب بودند. [و رزقشان نابود شد]. 💠 حضرت در سخن دیگری می‌فرمایند: ✅ إِنَّ اَلْعَبْدَ يَسْأَلُ اَللَّهَ اَلْحَاجَةَ فَيَكُونُ مِنْ شَأْنِهِ قَضَاؤُهَا إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ أَوْ إِلَى وَقْتٍ بَطِيءٍ فَيُذْنِبُ اَلْعَبْدُ ذَنْباً فَيَقُولُ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لِلْمَلَكِ لاَ تَقْضِ حَاجَتَهُ وَ اِحْرِمْهُ إِيَّاهَا فَإِنَّهُ تَعَرَّضَ لِسَخَطِي وَ اِسْتَوْجَبَ اَلْحِرْمَانَ مِنِّي. ⬅️ همانا بنده از خدا حاجتى مي‌خواهد كه اقتضا دارد، زود يا دير برآورده شود (زيرا حاجت مشروع است و شرايط‍‌ دعا موجود) سپس آن بنده، گناهى مرتكب مى‌شود، و خداى عز و جل تبارك و تعالى به فرشته می‌فرمايد: حاجتش را روا مكن و او را از آن محروم دارد: زيرا در معرض خشم من در آمد و سزاوار محروميت من گشت. 📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۲، ص۲۷۱ @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ اعْتَبِرُوا أَیُّهَا النَّاسُ بِمَا وَعَظَ اللَّهُ بِهِ أَوْلِیَاءَهُ مِنْ سُوءِ ثَنَائِهِ عَلَی الْأَحْبَارِ إِذْ یَقُولُ: [لَوْ لا یَنْهاهُمُ الرَّبَّانِیُّونَ وَ الْأَحْبارُ عَنْ قَوْلِهِمُ الْإِثْمَ (مائده:۶۳] وَ قَالَ: [لُعِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ بَنِی‌إِسْرائِیلَ إِلَی قَوْلِهِ لَبِئْسَ ما کانُوا یَفْعَلُونَ (مائده:۷۸و۷۹)] وَ إِنَّمَا عَابَ اللَّهُ ذَلِکَ عَلَیْهِمْ لِأَنَّهُمْ کَانُوا یَرَوْنَ مِنَ الظَّلَمَهًِْ الَّذِینَ بَیْنَ أَظْهُرِهِمُ الْمُنْکَرَ وَ الْفَسَادَ فَلَا یَنْهَوْنَهُمْ عَنْ ذَلِکَ رَغْبَهًًْ فِیمَا کَانُوا یُنَالُونَ مِنْهُمْ وَ رَهْبَهًًْ مِمَّا یُحْذَرُون. ⬅️ ای مردم! از پند و اندرزی‌ که خداوند به دوستان خود داده عبرت بگیرید، آنجا که در کتابش علمای یهود را ملامت کرده و فرموده؛ [چرا دانشمندان و علمای یهود، آن‌ها را از سخنان گناه‌آلود و خوردن مال حرام، نهى نمى‌كنند؟! چه بد و ناپسند است عملى كه انجام مى‌دادند!] (مائده:۶۳) و در جای دیگر می‌فرماید: [آن دسته از بنی‌اسرائیل که کفر ورزیدند لعنت شدند‌‌‌...آنها از اعمال زشتى كه انجام مى‌دادند، يكديگر را نهى نمى‌كردند؛ چه بدكارى انجام مى‌دادند!] (مائده:۷۸و۷۹) و تنها دلیلی اینکه خداوند آن‌ها را ملامت فرموده، این بود که آن‌ها با اینکه اعمال منکر و فساد ستمکاران را مشاهده می‌کردند، ولی به‌جهت بهره‌ای که از آنان می‌بردند و به طمع آنچه از مواهب دنیا که در دست آن ظالمان بود و همچنین به خاطر هراسی که از عواقب اعتراض کردن و نهی از منکر از آن ظالمان داشتند، هیچ اقدامی نمی‌کردند در حالى كه خداوند مى‌فرمايد: [شما از مردم نترسيد، و بلکه از من بترسيد] (مائده:۴۴) و نيز فرمايد: [و مردان و زنان مؤمن دوستان و ياوران يك ديگرند، به كار نيك و پسنديده فرمان مى‌دهند، و از كار زشت و ناپسند باز مى‌دارند] (توبه:۷۱) 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۲۳۷ @justhadis110