💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ خَرَجْتُ مِنْ عِنْدِ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لَيْلَةً مُمْسِياً فَأَتَيْتُ مَنْزِلِي بِالْمَدِينَةِ وَ كَانَتْ أُمِّي مَعِي فَوَقَعَ بَيْنِي وَ بَيْنَهَا كَلاَمٌ فَأَغْلَظْتُ لَهَا فَلَمَّا أَنْ كَانَ مِنَ اَلْغَدِ صَلَّيْتُ اَلْغَدَاةَ وَ أَتَيْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَلَمَّا دَخَلْتُ عَلَيْهِ فَقَالَ لِي مُبْتَدِئاً يَا أَبَا مِهْزَمٍ مَا لَكَ وَ اَلْوَالِدَةَ أَغْلَظْتَ فِي كَلاَمِهَا اَلْبَارِحَةَ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ بَطْنَهَا مَنْزِلٌ قَدْ سَكَنْتَهُ وَ أَنَّ حَجْرَهَا مَهْدٌ قَدْ غَمَزْتَهُ وَ ثَدْيَهَا وِعَاءٌ قَدْ شَرِبْتَهُ قَالَ قُلْتُ بَلَى قَالَ فَلاَ تُغْلِظْ لَهَا. ⬅️ ابراهيم بن مهزم گفت: شبی براى خواب از خدمت حضرت صادق علیه السلام مرخص شدم و به منزل خود در مدينه رفتم، مادرم نيز با من بود بين من و او بحثی شد و من به او درشتى كردم. فردا صبح بعد از نماز كه رفتم خدمت حضرت صادق علیه السلام؛ قبل از اینکه چیزی فرمود: ابا مهزم به مادرت چه كار داشتى آن طور درشتى كردى؟! نميدانى شكم او محل سكونت تو بود و دامنش گهواره‌ات و سینه‌هایش ظرف غذاى تو. عرض‌كردم چرا آقا. فرمود مبادا با مادرت درشتى كنى! 📚 بصائر الدرجات: ج۱، ص۲۴۳ @justhadis110

💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ مُتَوَضَّأٍ لِي، فَسَمِعْتُ جَارِيَةً لِجَارٍ لِي تُغَنِّي وَ تَضْرِبُ، فَبَقِيتُ سَاعَةً أَسْمَعُ، قَالَ: ثُمَّ خَرَجْتُ، فَلَمَّا أَنْ كَانَ اَللَّيْلُ دَخَلْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ)، فَحِينَ اِسْتَقْبَلَنِي قَالَ: اَلْغِنَاءَ اِجْتَنِبُوا، اَلْغِنَاءَ اِجْتَنِبُوا، اَلْغِنَاءَ اِجْتَنِبُوا، اِجْتَنِبُوا قَوْلَ اَلزُّورِ. قَالَ: فَمَا زَالَ يَقُولُ: اَلْغِنَاءَ اِجْتَنِبُوا، اَلْغِنَاءَ اِجْتَنِبُوا، قَالَ: فَضَاقَ بِيَ اَلْمَجْلِسُ، وَ عَلِمْتُ أَنَّهُ يَعْنِينِي، فَلَمَّا أَنْ خَرَجْتُ قُلْتُ لِمَوْلاَهُ مُعَتِّبٍ: وَ اَللَّهِ مَا عَنَى غَيْرِي. ⬅️ عبد اللّه بن ابى بكر گويد: به پا خواستم تا وضو بسازم، صداى دخترى را از همسايۀ خود شنيدم كه آواز مى‌خواند و مى‌نواخت، پس مدّتى گوش دادم، گفت: سپس [از اين حالت] برون آمدم. وقتى شب شد بر امام صادق عليه السّلام وارد شدم هنگامى كه به من رو كرد، فرمود: از آواز دورى كنيد، از آواز دورى كنيد، از آواز دورى كنيد از گفتار باطل اجتناب كنيد، راوى گويد: و همچنان مى‌فرمود: از آواز دورى كنيد، از آواز دورى كنيد. راوى گويد: نشستگاه بر من تنگ شد و دانستم كه مقصود حضرت من هستم. وقتى كه بيرون رفت به همدم خود معتب گفت: به خدا سوگند مقصودش غير تو نبود. 📚 امالی (شیخ طوسی): ص۷۲۰ @justhadis110

💠 حضرت امام جعفر صادق علیه السلام: ✅ أَدْنَى حَدِّ اَلْإِخْلاَصِ بَذْلُ اَلْعَبْدِ طَاقَتَهُ ثُمَّ لاَ يَجْعَلُ لِعَمَلِهِ عِنْدَ اَللَّهِ قَدْراً فَيُوجِبَ بِهِ عَلَى رَبِّهِ مُكَافَأَةً بِعَمَلِهِ لِعِلْمِهِ أَنَّهُ لَوْ طَالَبَهُ بِوَفَاءِ حَقِّ اَلْعُبُودِيَّةِ لَعَجَزَ وَ أَدْنَى مَقَامِ اَلْمُخْلِصِ فِي اَلدُّنْيَا اَلسَّلاَمَةُ مِنْ جَمِيعِ اَلْآثَامِ وَ فِي اَلْآخِرَةِ اَلنَّجَاةُ مِنَ اَلنَّارِ وَ اَلْفَوْزُ بِالْجَنَّةِ. کم‌ترین نشانه اخلاص آن است که آدمى نهایت توان خود را در راه بندگی خدا بذل نماید و در عین حال براى عمل خود اهمیتى قائل نباشد و خود را در برابر خدا طلب کار نداند، زیرا بنده مى‌داند که اگر خدا از بندگان خود عبادت واقعى را خواستار بشود، همگان عاجز خواهند بود. و كمترين مقام و منزلت برای انسان مخلص در دنیا، سالم و ایمن‌ ماندن از جمیع معاصی و گناهان است و در آخرت نجات‌يافتن از آتش و رسيدن به فوز بهشت. 📚 بحار الانوار (علامه مجلسی): ج۶۷، ص۲۴۵ به نقل از مصباح الشریعه: ص۳۶ @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ الْحِلمُ غِطاوُ ساتِرٌ، و العَقْلُ حسامٌ قاطعٌ، فَاستُرْ خَلَلَ خُلُقِکَ بِحِلْمِکَ، وَ قاتِلْ هَواکَ بِعَقلِکَ. ⬅️ حلم و فروبردن خشم، پرده‌ای است پوشاننده، و عقل، شمشیری است برّان، پس کمبودهای اخلاقی خود را با حلم بپوشان، و هوای نفس خود را با شمشیر عقل بُکش. 📚 نهج البلاغه: حکمت ۴۲۴ @justhadis110

💠 رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله: ✅ قَالَ اَللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لاَ يَتَّكِلِ اَلْعَامِلُونَ عَلَى أَعْمَالِهِمُ اَلَّتِي يَعْمَلُونَهَا لِثَوَابِي فَإِنَّهُمْ لَوِ اِجْتَهَدُوا وَ أَتْعَبُوا أَنْفُسَهُمْ أَعْمَارَهُمْ فِي عِبَادَتِي كَانُوا مُقَصِّرِينَ غَيْرَ بَالِغِينَ فِي عِبَادَتِهِمْ كُنْهَ عِبَادَتِي فِيمَا يَطْلُبُونَ عِنْدِي مِنْ كَرَامَتِي وَ اَلنَّعِيمِ فِي جَنَّاتِي وَ رَفِيعِ اَلدَّرَجَاتِ اَلْعُلَى فِي جِوَارِي وَ لَكِنْ بِرَحْمَتِي فَلْيَثِقُوا وَ فَضْلِي فَلْيَرْجُوا وَ إِلَى حُسْنِ اَلظَّنِّ بِي فَلْيَطْمَئِنُّوا فَإِنَّ رَحْمَتِي عِنْدَ ذَلِكَ تُدْرِكُهُمْ وَ مَنِّي يُبَلِّغُهُمْ رِضْوَانِي وَ مَغْفِرَتِي تُلْبِسُهُمْ عَفْوِي فَإِنِّي أَنَا اَللَّهُ اَلرَّحْمَنُ اَلرَّحِيمُ وَ بِذَلِكَ تَسَمَّيْتُ. ⬅️ آن‌ها که برای رسیدن به ثواب من عمل می‌کنند، [ضمن اینکه باید در کمیت و کیفیت عملشان بکوشند] نبايد به اعمالى كه انجام می‌دهند تكيه كنند، زيرا ايشان اگر در تمام عمر خود كوشش كنند و در راه عبادتم خود را به رنج و زحمت اندازند، باز مقصّر باشند و در عبادت خود به كنه بندگيم نرسند و حق بندگی مرا به جا نمی‌آورند؛ و *با تکیه بر این اعمال نمی‌توانند به آنچه از من طلب می‌كنند، نظیر كرامتم و نعمت‌های بهشتی و مقامات بلند در جوار من، برسند.* بلکه [ضمن تلاش و مجاهده در راه بندگیِ من] *تنها باید به رحمتم اعتماد كنند و به فضلم اميدوار باشند* و با حسن‌ظن به من اطمينان نمایند. آن‌گاه است كه رحمتم ايشان را دريابد و رضوانم به آنها برسد، و آمرزشم بر آنها لباس گذشت بپوشاند، زيرا من خداى رحمان و رحيمم و بدين نام‌ها ناميده شده‌ام. 📚 الکافی (ثقة الاسلام کلینی): ج۲، ص۷۱ @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ أَمْسِكُوا رَمَقَ اَلضَّعِيفِ بِجَاهِكُمْ وَ بِالْمَعُونَةِ لَهُ إِنْ عَجَزْتُمْ عَمَّا رَجَاهُ عِنْدَكُمْ. ⬅️ آنجا كه ناتوانى چشم اميد به شما دوخته، اگر خودتان توانائى نداريد با استفاده از منزلت و آبروى خود از ديگران برای یاری‌اش استمداد كنيد و اندك رمق و امیدش را نگهداريد. 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۲۲۴ @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ إِنَّ لِلَّهِ عِبَاداً عَامَلُوهُ بِخَالِصٍ مِنْ سِرِّهِ فَشَكَرَ لَهُمْ بِخَالِصٍ مِنْ شُكْرِهِ فَأُولَئِكَ تَمُرُّ صُحُفُهُمْ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ فُرَّغاً فَإِذَا وُقِفُوا بَيْنَ يَدَيْهِ مَلَأَهَا لَهُمْ مِنْ سِرِّ مَا أَسَرُّوا إِلَيْهِ. ⬅️ خدا را بندگانى است كه با اخلاص و دور از چشم همگان برای او عمل کردند، خدا نيز از آنها قدردانى خالص فرمود، اينان در قيامت نامه اعمالشان [از هر گناهی] پاک و سفید است، و چون برابر پروردگارشان بیاستند، خداوند نامه عملشان را از سَر و سِرّی که با او داشتند آکنده می‌سازد. 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص ۲۲۴ @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ مَنْ زَهِدَ فِي اَلدُّنْيَا وَ لَمْ يَجْزَعْ مِنْ ذُلِّهَا وَ لَمْ يُنَافِسْ فِي عِزِّهَا هَدَاهُ اَللَّهُ بِغَيْرِ هِدَايَةٍ مِنْ مَخْلُوقٍ وَ عَلَّمَهُ بِغَيْرِ تَعْلِيمٍ وَ أَثْبَتَ اَلحِكْمَةَ فِي صَدْرِهِ وَ أَجْرَاهَا عَلَى لِسَانِهِ. ⬅️ هر کس در عین اینکه امکانش برایش فراهم است از دنیا اعراض قلبی و عملی نماید، مگر به قدر ضرورت؛ و از خوارشدن در آن بی‌تابی ننماید؛ برای کسب عزت در آن رقابت نکند؛ خداوند او را بدون هدایت خلق هدایت می‌کند و او را بدون آموختن تعلیم می‌دهد و حکمت را در قلبش جای دهد و از زبانش جاری می‌سازد. 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص ۲۲۳ @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ سَكِّنُوا فِي أَنْفُسِكُمْ مَعْرِفَةَ مَا تَعْبُدُونَ حَتَّى يَنْفَعَكُمْ مَا تُحَرِّكُونَ مِنَ اَلْجَوَارِحِ بِعِبَادَةِ مَنْ تَعْرِفُونَ. ⬅️ معرفت خدائى را كه مى‌پرستيد در دل جاى دهيد تا اندام‌هائى كه در عبادتش بكار مى‌گيريد به جهت آن معرفت سودتان بخشد. 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۲۲۳ @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ لاَ تَتِمُّ مُرُوَّةُ اَلرَّجُلِ حَتَّى يَتَفَقَّهَ فِي دِينِهِ وَ يَقْتَصِدَ فِي مَعِيشَتِهِ وَ يَصْبِرَ عَلَى اَلنَّائِبَةِ إِذَا نَزَلَتْ بِهِ وَ يَسْتَعْذِبَ مَرَارَةَ إِخْوَانِهِ. وَ سُئِلَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ مَا اَلْمُرُوَّةُ فَقَالَ لاَ تَفْعَلْ شَيْئاً فِي اَلسِّرِّ تَسْتَحْيِي مِنْهُ فِي اَلْعَلاَنِيَةِ. ⬅️ جوانمردی و مروت انسان به حدّ كمال نرسد تا وقتی که شخص در فهم دین به شناخت عمیق برسد و در مخارج زندگى ميانه‌روى پيشه سازد، و در پیشامدهای سخت و ناگواری که بر او فرود می‌آیند صبور باشد 👈 و تلخى و تندى برادرانش را گوارا بشمارد. و از حضرت سؤال شد 🔹 مروت و مردانگی چیست؟ فرمود: 👈 در خفا کاری انجام ندهی که اگر آشکار شد خجالت بکشی و شرمگین شوی. 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۲۲۳ @justhadis110

💠 مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام: ✅ اَلصَّمْتُ حُكْمٌ وَ اَلسُّكُوتُ سَلاَمَةٌ. ⬅️ صَمت حکمت است و سکوت سلامت و ایمنی. 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۲۲۳ ✳️ اما فرق صَمت و سكوت چيست؟ اكثراً‌ مترادف ترجمه می‌شود. اما علمای اخلاق تفاوت صَمت و سكوت را چنين بيان می‌دارند كه: صَمت سكوتی است ارادی آن هم در برابر تهييج قوای نطق و بيان، يعنی حالتی‌ در نفس به وجود می‌آيد كه شخص ميل به سخن‌گفتن پیدا می‌کند، ولی پس از رجوع به قوای عاقله و ارجح يافتن سكوت در برابر سخن،‌ با اراده خود در برابر اين ميل نفس می‌ايستد. اما سكوت الزاماً اين‌گونه نيست و اعم از صَمت است و الزاماً مخالفت با نفسی هم در بسياری از مواردش دخيل نبوده. یعنی، همين‌قدر كه انسان حرف نزند، حتی اگر ارادی، اختياری و آگاهانه نيز نباشد، سكوت محقق می‌گردد. فی المثل ممكن است شخصی اساساً كم‌حرف باشد و چندان اهل پُرگويی و صحبت‌كردن نباشد، او نيز مشمول حكم در سلامت و ايمنی ماندنِ ناشی از سكوت كه مولی در فوق بيان كرده است می‌گردد. اما حكمت از آن كسی است كه در عين توان و ميل بر سخن گفتن با حاكم كردن حكم عقل بر نفسش سكوت را بر سخن ترجيح می‌دهد،‌ لذا حكمت به او اعطا می‌گردد. 💠 از اين روست كه در حديث از رسول اكرم صلی الله عليه و آله آمده است: ✅ إِذَا رَأَيْتُمُ الْمُؤْمِنَ صَمُوتاً فَادْنُوا مِنْهُ فَإِنَّهُ يُلْقِي الْحِكْمَةَ. ⬅️ هرگاه ديديد كه مؤمنی صمت پيشه كرده و لب فرو بسته، به او نزديك شويد، چرا كه حكمت به او القا می‌گردد. 📚 تحف العقول (ابن شعبه حرّانی): ص۳۸۳ همان‌طور كه ملاحضه فرموديد رسول الله نفرموده هرگاه ديديد مؤمنی ساكت است،‌ بلكه فرموده «صَمُوتاً». لازم به تذكر است كه حكمت، به صورت تكوينی، ميوه و نتيجه صمت و سكوت ارادی و اختياری از روی مخالفت با نفس است! چه شخص كافر باشد، و چه مؤمن! و اگر‌ کافر باشد، آن حکمت حجتی علیه خودش می‌شود و وبالش خواهد گردید. 💠 چنانچه مولی اميرالمؤمنين علی‌ عليه السلام در فرازی از حديث معراج می‌فرمايد: خداوند به حضرت رسول صلی الله عليه و آله فرمود: ✅ یا أحمدُ، إنّ العبدَ إذا أجاعَ بَطْنَهُ و حَفِظَ لِسانَهُ عَلَّمْتُهُ الحِکمَهَ، و إنْ کانَ کافراً تکونُ حِکمَتُهُ حُجّهً علَیهِ و وَبالاً، و إنْ کانَ مؤمناً تکونُ حِکمَتُهُ لَهُ نوراً و بُرهاناً و شِفاءً و رَحمَهً. ⬅️ ای احمد! به راستی که هنگامی که بنده شکم را گرسنه نگه‌دارد و زبانش را حفظ کند، من او را حکمت تعلیم می‌دهم و اگر آن بنده کافر بود، حکمتش علیه او و وبال خودش می‌شود و اگر مؤمن باشد، حکمتش برای نور و برهان و شفا و رحمت خواهد بود. 📚 ارشاد القلوب (ديلمی):‌ ج۱، ص۱۹۹ @justhadis110