🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲🤲

بحر طویل استغاثه به درگاه والای چهارده معصوم ع بحر طویل استغاثه به درگاه والای ائمه‌ی معصومین سهراب اسدی تویسرکانی بارالها به مقام و شرف و جاه محمد( صلی الله علیه وآله) به همان رهبر امجد، ‌که بود زنده و سرمد، که بود میر مصدد، که نبوده است به ذات تو به یک لحظه مردد، به همان شیر دلاور، به همان میر فلک فر، به همان یار مظفر، به همان فاتحخیبر،‌به علی ساقی کوثر، به همان مهر منور، به همان همسر شایسته وبایسته‌ی زهرای مطهر، به همان مادر غمدیده وغم پرور و دل سوخته‌ی دشت بلا، ازستم وجور و جفا، فاطمه‌ی بنت هدی،‌دایره‌ی لطف و صفا، مظهر گویای وفا، سرور و سالار زنان،‌اسوه‌ی تقوای زمان، میوه‌ی بستان جنان و به همان معدن عصمت ، به همان زینت آغوش پیمبر، تو ببخشا ز همه منفعلین جرم و خطا را الهی یارب آمین. *** بارالها به حسن زاده‌ی زهرای مطهر، به همان سبط پیمبر( صلی الله علیه وآله) به  همان وارث حیدر(صلی الله علیه وآله) به حسین ابن علی( صلی الله علیه وآله) اختر پر نور ولایت، صدف گوهر دریای شهامت، شجر و میوه‌ی بستان امامت، به همان نخل برومند سخاوت، که به پا کرده به میدان بلاشور قیامت که گشوده است به روی همگان راه سعادت، ره آزادگی ازبند واسارت، ره مردانگی وراه شجاعت،‌که شد آخر به بلا سخت گرفتار و دچار آن مه خوبان و به پا داشت به هر سو علم ورأیت بیداری و هشیاری امت، ز وفا فدا جان و سر خویش در این راه و همه یاور و یاران خود از دست بداد آن شه خوبان و به پاداشت به هر گوشه ره ورسم خدا را.الهی یارب آمین. *** بارالها به تن خسته و درمانده‌ی بیمار بلا، در سفر کرببلا، از ستم و جور جفایی که بر او گشت روا، از طرف قوم جفا کار و خطاکار و همان قوم ریاکار و زیان‌کار به دین شرف احمد (ص) مختار، همان زینت دلها که بود سید سجاد و نبودش به جهان لحظه‌ای آزاد ز طعن و سخن فرقه‌ی اضداد و به باقر پسر وی که چو دریای گهربار فضیلت، به خروش آمد و مانند سروش آمد و بر جعفر صادق (ع) به همان شمس مشارق، به همان خصم منافق، به همان راز حقایق، پس از آن موسی‌جعفر، به همان صبر مکرر، به همان نور منوّر، که به زندان بلا بود گرفتار، نصیب همه کن صلح و صفا را. الهی یارب‌آمین. *** بارالها به رضا رهبر دلجو، که جهان گشت از او روضه مینو، و همان ضامن آهو، که به راه تو بسی کرده تکاپو و گرفتار شد آخر به زیان‌کاری مأمون ستم خو و پس از آن به تقی مظهر تقوی و شرف، راهی آن راه هدف، کز پی ارشاد چو امداد به یک لحظه نایستاد و سپس بر نقی اولاد تقی، عزّت و جاه و شرف شرع نبی(ص) و پس از آن عسگری (ع) آن آیت چون دُر و گهر فخر پر از ارج بشر، و آن پدر مهدی موعود که با اذن تو بخشیده به عالم سند مهر و وفا را. الهی یارب آمین. *** بارالها قسمت می‌دهم اکنون، به همان مهدی موعود جهان، غائب موجود و همان قائم بالحق و همان داور مطلق که رسان زود ظهورش به جهان و تو بیامرز گناهان و بیامرز زما هم پدر و مادر و استاد و معلم تو موفق بکن آن رهبر حق را که به هر گوشه‌ی دنیا بزند دم ز حقیقت، نهراسد ز ستمکاری هر ظالم بدکار و جفاکار و خطاکار و ریاکار و بکن دور زما ملت اسلام همه رنج و بلا را. الهی یارب آمین. *** سهراب اسدی تویسرکانی

وصف هفتاد و دوتن مشخصات شعر شاعر: غلامرضا سازگار (میثم) قالب شعری: مثنوی زمان شاعر: معاصر وصف هفتاد و دو تن بر سرم افتاده هفتاد و دو شور در دلم افتاده هفتاد و دو نور می‌سزد هر لحظه هفتاد و دو بار بر لب آرم وصف هفتاد و دو یار وصف هفتاد و دو تن آزادمرد بین هفتاد و دو ملّت جمله فرد تیغ‌ها در دست و سرهاشان به کف هر یکی بودند هفتاد و دو صف این شنیدم ابن سعد بی‌حیا کرد پیش از حمله، تیری را رها گفت: من اوّل کسم کز راه کین تیر افکندم به سوی شاه دین دست دشمن زین جنایت، باز شد بارش تیر ستم، آغاز شد شد ز یاران امام راستین پیکر پنجاه تن، نقش زمین می‌‌ندانم داغ این پنجاه مرد با دل ریحانه‌ی زهرا چه کرد تا بسوزد از شرارم، انجمن می‌برم من نام از این پنجاه تن اوّل از آنان «نعیم» پاک جان «ابن عجْلان» یار و میر مؤمنان دیگری «عمران بِن حارث»، دگر «حنظله» آن جنگ‌جوی نام‌ور دو برادر، «قاسط» و «مسقط» به نام قاری قرآن، دو تن والامقام «عمرو»، «ضرغامه»، دو یار پاک‌جان قلبشان بر تیر خصم آمد نشان «عامر بن مسلم» و «سالم»، دو تن بوده‌اند از شیعیان «بوالحسن» دیگری «سیف ‌بن عبدالله» بود رادمردی زاهد و آگاه بود «عبد رحمانِ حباب» و «عمرو» نیز شد مشبّک جسمشان از تیر تیز پس «حلاس ازدی» و «نُعمان» پاک جسمشان در راه دین شد نقش خاک پس «سوار»، آن نجل پاک «بو‌عمیر» کرد روحش جانب محبوب سِیر بعد از آن «عمّار» شد نقش زمین بود ز اصحاب «امیر‌المؤمنین» بعد از آن «ظاهر»، یگانه مرد حق یاور و هم‌گام «عمر بن حمق» «جبله‌ی شیبانی» و «مسعود» پاک ریخت خون پاکشان بر روی خاک بعد از آن در راه دادار مجید «عبد رحمان»، زاده‌ی او شد شهید پس «زهیر بشر»، فرزند «حسان» رادمردی از تبار شیعیان «مسلم» پاک و «زهیر»، «ابن سلیم» روحشان پر زد به «جنّات‌النّعیم» پس «عبیدالله» و «عبدالله» پاک دو برادر، جسمشان شد نقش خاک «جندب بن حجر کندی»، مرد دین داد در این حمله جان از تیر کین «بکر» و «سالم»، «جندب» و «قاسم»، «جُوین» جانشان گردید قربان حسین پس «امیّه»، یاور سلطان دین خون پاکش گشت جاری بر زمین «بُشر» و «عبدالله» و «حجّاج بن قدر» پیش تیر کین سپر کردند صدر «قعنب بن عمرو» و «عائذ»، هم‌زمان در ره دین خدا دادند جان باز جان دادند با شوق تمام ده غلام از زاده‌ی «خیر‌الانام» روح آنان تا که در پرواز شد جنگ سخت تن‌به‌تن آغاز شد اوّلین کس که به میدان کرد سِیر بود «عبدالله» فرزند «عمیر» گشت انگشتان ز دست او جدا داد جان در یاری دین خدا بعد از آن «حر» تاخت سوی رزم‌گاه خویشتن را زد به قلب آن سپاه آن‌‌قَدَر در یاری دین، جنگ کرد تا که صورت را ز خون، گل‌رنگ کرد بعد از آن آمد «وهب» در کارزار کشت تا خود کشته شد در راه یار در کنار پاره‌پاره پیکرش کشته شد با چشم گریان، همسرش بعد از آن «نافع»، همان نجل «هلال» کرد در راه امام خود، قتال پیش چشم مادرش، پیکار کرد جان شیرین را نثار یار کرد کرد از آن جمع هفتاد و دو مرد «مسلم بن عوسجه» عزم نبرد روی بر آن آتش صحرا نهاد سر به راه یوسف زهرا نهاد بعد «مسلم» گشت، نوبت بر «حبیب» اذن بگْرفت و به مرکب زد نهیب پیش شمشیر عدو بی صبر و تاب کرد از خون جبین، صورت خضاب در پی قتل «حبیب» آمد «سعید» گشت در راه امام خود شهید بعد از آن شد نوبت رزم «زهیر» پا فشرد و داد جان، یادش به خیر! باز آمد «نافعی» دیگر به رزم داشت بر ایثار جان خویش، عزم بعد از آن نوبت به «عبدالله» شد «عبد رحمان» کشته در این راه شد بعد از آن دو یار، از آن سلسله تاخت مرکب سوی میدان، «حنظله» بعد قتل «حنظله» شد بی‌درنگ جای «عابس» در صف میدان جنگ کرد عریان خویش را در کارزار تا شود بی‌پرده جسمش، سنگ‌سار پس «ابو‌الشّعثاء»، عزم جنگ کرد عرصه‌ را بر خیل دشمن، تنگ کرد کرد از صد تیرِ او جز پنج تیر جای تا پر در دل خصم شریر «عمرو» و «جابر»، «سعد» و «مجمع» هر چهار کشته گردیدند در آن کارزار پس «ابوعمره» که بودی حنظلی کشته شد در راه فرزند علی «جون» و «حجّاج بن مسروق» عزیز جسمشان شد چاک‌چاک از تیغ تیز نوجوانی از پس قتل پدر داد در راه امام خویش، سر پس «غلام ترک»، یک دنیا وفا داد جان در راه نجل مصطفی بعد از او «عمرو بن قرضه» شد فدا داد جان در یاری دین خدا پس «سوید عمرو» بی ‌صبر و قرار👇

تاخت در آن صحنه سوی کارراز بود او در راه دادارِ حسین آخرین یارِ فداکارِ حسین چون شدند انصار شاه دین، شهید وقت ایثار بنی‌هاشم رسید نجل زهرا، پیش چشمان ترش پاره‌پاره گشت جسم اکبرش چون به خون غلتید آن نور دو عین پاره شد از غم، رگ قلب حسین بعد، «عبدالله مسلم» شد قتیل آن فروغ دیده‌ی نجل «عقیل» شد «محمّد»، نجل «عبدالله» پاک بعد از او جسم شریفش، چاک‌چاک بعد از او «عون بن عبدالله» بود بر جراحات تنش از ما درود! بعد از او شد «عبد رحمان عقیل» در رکاب یوسف زهرا، قتیل بعد از آن «جعفر» به خون خود تپید بعد، «عبدالله اکبر» شد شهید دو «محمّد» باز از نسل «عقیل» هر دو گردیدند در این ره، قتیل بعد از آن «قاسم» سوی میدان شتافت تیغ بر کف، قلب لشکر را شکافت سیزده‌ساله نهالی نازنین گشت زیر دست و پا، نقش زمین بعد از آن «بوبکر» و «عبداللَّه»، دو تن هر دو فرزند گرامیّ «حسن» یک‌به‌یک در قلب دشمن تاختند جان خود در راه جانان باختند سه برادر جسمشان شد چاک‌چاک «جعفر» و «عثمان» و «عبدالله» پاک آن سه مه، سه آفتاب منجلی هر سه تن بودند فرزند «علی» بعد از آن «بوبکر»، فرزندی دگر در ره جانان گذشت از جان و سر بعد از آن از خیمه‌ طفلی شد برون جسم، لرزان؛ سینه، مالامال خون اشک مظلومی روان بر دامنش گوش‌واره گشته لرزان چون تنش ظالمی پست و ستم‌کار و لئیم کرد با شمشیر آن مه را دو‌نیم غربت آل علی احساس شد حال دیگر، نوبت «عبّاس» شد پیکر عبّاس تا در خون نشست داغ او پشت برادر را شکست خیمه پُر از گریه‌ی زن‌ها شده یوسف زهرا دگر تنها شده از برای یاری‌اش فردی نبود غیر «زین‌‌العابدین»، مردی نبود از حرم بعد از وداع آخرش سوی میدان شد روان با اصغرش جان و دل را وقف بر دل‌دار کرد خون اصغر را نثار یار کرد برکشید آهی جهان‌سوز از نهاد اشک‌ریزان رو بر آن تن‌ها نهاد کای به موج خون شده در خواب ناز! خوابتان برده است، برخیزید باز حر! «علی»! «عبّاس»! عبداللَّه! حبیب! من غریبم، من غریبم، من غریب گرگ‌های کوفه چنگم می‌زنند گر بگویم آب، سنگم می‌زنند ای عزیزان! روز دشمن شب کنید من که رفتم، یاری زینب کنید قصّه کوته، شد جدا از تن سرش بود «عبداللَّه» شهید آخرش وای! «میثم»! بر تو، بشْکن خامه را در همین جا ختم کن، هنگامه را از همین شاعر بر حال حسین گریه کردم ای بیت خدا، خدانگهدار ای محفل عاشقان بیدار ای سنگ نشان کوی دلدار افسوس که با دو چشم خونبار من از تو جدا شوم دگر بار ای بیت خدا، خدانگهدار صفایی ز آب فراتم بده خداحافظ ای کعبه، ای بزم یار خداحافظ ای بیت پروردگار خداحافظ ای محفل اهل راز خداحافظ ای قبله‌ام در نماز من عبد گنه‌کارم و تو حی یگانه مرغ سحرم دانۀ اشکم شده دانه پیوسته کشد از جگرم شعله زبانه تن خسته و کوه گنهم بر روی شانه من عبد گنه‌کارم و تو حی یگانه حج عبّاس تو در علقمه بود کعبه،‌ ای بیت خداوند جلیل ای به سنگت، اثر پای خلیل کعبه، ای خانۀ امّید همه کعبه، ای مرکز توحید همه

💠بی نماز از نظر لطف خدا محروم‌ است ... #نماز_اول_وقت ‌‌━━💠🍃‌💠🍃💠━━

🌹سوره الحاقه🌹 🌷هشام العربی🌷

......🕊🍀🌸🍀🕊...... در هر نماز آمدنش را دعا کنیم دعا اثر دارد اَللّٰهُم‌َّعَجِّلْ‌لِوَلیِّٖک‌َالفَرَج ......🕊🍀🌸🍀🕊......

⚜اذان ⚜چه ضرب آهنگِ ⚜قشنگی است ⚜می گوید ⚜خدا همین نزدیکیست ⚜گوش کن ⚜«الله اکبر @

دعای سلامتی امام زمان(عج) اَللهمَّ کُن لولیَّک الحُجةِ بنِ الحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیهِ و عَلی ابائهِ فی هذهِ السّاعةِ، و فی کُلّ ساعَة وَلیّا و حافظاً وقائِداً وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیناً حَتّی تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعاً و تُمَتّعَهُ فیها طَویلاً ☆🌺〰️🍃〰️🌺〰️🍃☆ 🕊🌺الـٰلّهُمَ؏َجــِّلِ‌لوَلــیِّڪَ‌اَلْفــَرَجْ‌بحق‌ حضࢪٺ‌زینب‌ڪبرۍ‌سلام‌الله‌علیها‌🤲 ┄┅┅┅┅❁💚❁┅┅┅┅┄

❖زیارت عاشورا❖ 🎙علی فانی

دوست‌دارم‌چون‌تو‌حسینی عزیز‌دلم:)))🤌🏻🫀🖤 #اربعین #امام_حسین #کربلا ┄┅┅┅┅❁🖤❁┅┅┅┅┄

به رسم هرشب ساعت عاشقی 💠 صلوات خاصه #امام_رضا علیه‌السلام اللَّهُمَّ‌ صَلِّ‌ عَلَى عَلِیِّ‌ بْنِ‌ مُوسَى‌ الرِّضَا الْمُرْتَضَى الْإِمَامِ التَّقِیِّ النَّقِیِ‏ وَ حُجَّتِکَ عَلَى مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى الصِّدِّیقِ الشَّهِیدِ صَلاَةً کَثِیرَةً تَامَّةً زَاکِیَةً مُتَوَاصِلَةً مُتَوَاتِرَةً مُتَرَادِفَةً کَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِیَائِکَ

💚دائم سوره قل‌هو الله‌احد را بخوانید و ثوابش را هدیه کنید به #امام_زمان 💔این کار عمر شما را با برکت می‌کند و 💔 مورد توجه خاص حضرت قرار می‌گیرید• #آیت‌الله_بهجت رحمه الله علیه⚘