🎥 چطور امام زمان پیر نمی‌شود؟ #قرائتی #هیات_عزاداری_حسینی_حزب_الله @kahfolvara

بسم الله الرحمن الرحیم ⛔️پسر نوح⛔️ ✍ نویسنده: محمد رضا حدادپور جهرمی «فصل اول» قسمت: چهارم قم – بعد از هیئت – تو ماشین سید رضا که غافلگیر شده بود، وقتی با دستم به طرف بیرون راهنماییش کردم، هیچ حساسیتی به خرج نداد و اومد بیرون. در ماشین را باز کردم و نشستیم تو ماشین. بهش گفتم: حاج آقا با خانواده هستید؟ با یه کم حالت نگرانی پرسید: مگه اونا هم باید بیان؟! گفتم: کجا؟ گفت: با ما دیگه! با اونا چیکار دارین؟! یه لبخند زدم و گفتم: آهان! فکر کنم سوتفاهم شده. قرار نیست جای خاصی بریم. میتونیم خانوادتون اگه همراهتون هستند برسونیم منزل و خودمون دقایقی تو ماشین با هم حرف بزنیم. گفت: ینی ما امشب جایی نمیریم؟ بازم لبخند زدم و گفتم: نه آقا سید. خیالتون راحت. همین جا گپ میزنیم. خیالش راحت شد و گوشیشو آورد بیرون و تماس گرفت و گفت که تو فلان ماشین کوچه بغلی نشسته و بیان سوار شن تا با هم بریم. که دیدم دو تا خانم و یه دختر بچه اومدن و سوار شدند. خانما و حتی دختر بچه خردسالی که باهاشون بود چادری و حتی با پوشیه بودند. من به رسم ادب سلام کردم و جواب شنیدم. حرکت کردیم. حدودا نیم ساعت تو راه بودیم اما حتی صدای نفس کسی درنمیومد چه برسه که کسی بخواد با کسی صحبت کنه. حسابی جوّ سنگین بود. خونشون اواخر چارمردون بود. شاید سه چهار تا کوچه با دفتر اون حاج آقاهه که دو سه روز قبلش رفته بودم فاصله داشت. خانما و بچه خدافظی کردند و پیاده شدند. من موندم با آسید رضا ! گفتم: خب حاج آقا ! حالتون چطوره؟ گفت: الحمدلله! کاش زود میرفتیم سر اصل ماجرا. دیر وقته. گفتم: چشم. حق با شماست. اما اولش باید اعتراف کنم که شما از معدود افرادی هستید که تونستید اشک منو توی روضه و سینه زنی دربیارید. میدونم شاید از تمجید خوشتون نیاد اما نقاط نورانی شخصیت افراد را باید گفت. یه نفس عمیق و راحتی کشید و گفت: کار من نیست. کار خود امام حسینه. بعضی وقتا خودمم احساس میکنم یه کسی دیگه داره حرف میزنه و برای مردم میخونه اما مردم از گلو و سینه من میشنون. گفتم: بالاخره تا کسی متصل نباشه و ذره ای از نمک روضه بهش نرسیده باشه، محاله بتونه اینجوری مردمو تحت تاثیر قرار بده. قدر این نمکو بدونید. شما حالا حالاها باید بخونید و دست چارتا جوون بگیرید و چراغ روضه روشن نگه دارین. گفت: خواهش میکنم. منم گیرم. منم مشکلات زیادی دارم. بعضی وقتا برای فرار از مشکلاتم میام اما در مجلس که میرسم، وقتی حسّ حضور حضر ت زهرا را دم مجلس پیدا میکنم، همه چی یادم میره. بگذریم. گفتم: بگذریم. خیره ان شاءالله. حقیقتشو بخواید ما فقط مامور به این نیستیم که بخوایم اجازه بدیم مردم مخصوصا بچه های ارزشیمون توی هچل و مشکل بیفتند و بعدش بریم واسه مچ گیری! اگه واقعا و راست و حسینیش بخوایم عمل کنیم، باید پیشگیری هم کنیم و نذاریم کار به جاهای باریک بکشه و پرونده کسی سنگین تر بشه. ببین آسید رضا جان! من و شما خیلی اختلاف سنی نداریم و بچه های یک نسل محسوب میشیم اما قبول کن که اشراف من و همکارام به مسائل دور و برمون و چیزایی که داره اتفاق میفته، خیلی بیشتر و عمیق تر از افراد عادی جامعه است. بالاخره طبیعی هم هست و ما هم ابزارشو داریم و هم خیلی چیزا که میتونیم چپ و راست و زیر و بم یه ماجرا را دربیاریم. قبول دارین؟ آسید رضا هم سری تکون داد و گفت: بله! گفتم: حالا میخوام مثل یه داداش بهتون بگم که دیگه ماجرای پرونده شما از ضرب و شتم وسخنرانی های مثلا تند و شاکی خصوصی و این چیزا داره خارج میشه و بنظرمون داری وارد مراحلی میشی که اصلا به نفع خودت و جامعه مذهبی و کشور و انقلاب و این چیزا نیست. به چشمام نگا کرد و گفت: مگه چیکار کردم؟! هیئت و سبک عزاداری خاص خودمون و لعن و سبّ چیکار کشور و انقلابتون داره؟ یه لبخند زدم و گفتم: آقا سید! عزیزدلم! قربون جدّت بشم! قرار نشد آدرس عوضی بریما. من الان گفتم بالاخره اخبار و ابزار ما چندان خطای فاحش نمیکنه و اصلا اگه قرار بود به خاطر این چیزا و لعن و سینه زنی شلاقی و لطمه و ... با شما برخورد بشه، کار من نبود و به قول خودت، به انقلابمون هم برنمیخورد! و کسان دیگه باید میومدن سراغ شما! فورا گفت: پس چی؟ دیگه چه صفحه ای پشت سرم گذاشتند؟ گفتم: حالا عرض میکنم. شما جدیدا سبک ها و روضه های عربی و اشعاری که الان دارین بین گروه های مجازیتون بین مداحان و روضه خون های سراسر کشور پخش و تمرین میکنین، از سایت و شخص میگیرین؟ رنگ از چهرش پرید و گفت: ما فقط توی یه گروه ده دوازده نفری داریم تمرین میکنیم و کارای فرهنگی میکنیم! جرمه؟ گفتم: جرم نه! من گفتم جرمه؟ گفت: پس چی؟ داری میگی گروه مجازیمون و هک کردین و واسمون به پا گذاشتین! به چه جرمی؟ دیگه جدی تر شدم و با قیافه خیلی جدی بهش گفتم: اگه جرم محقق شده بود که الان اینجا نبودی! سکوت کرد و فقط به چشمام نگا کرد. معلوم بود که حسابی جا خورده. گفتم: درسته؟

از شخص خاصی میگیرین؟ توی سایت خاصی براتون بارگذاری میکنن؟ گفت: بعضیاش که کار خودمه. بعضیای دیگش هم از اینترنت میگیریم. گفتم: من دقیقا با همون بخشی کار دارم که شما از اینترنت میگیرین. کدوم سایت؟ گفت: یه سایت و دو سایت نیست! تبلتم آوردم بیرون و گفتم: بفرمایید! میخوایم چندتاشو با هم مرور کنیم. منظورم اشعار هفتگی نیست. همین اشعار و روضه هایی که دارین برای فاطمیه آماده میکنین! گفت: مثلا کدومش که راحتتر یادم بیاد! گفتم: باشه! قبول میکنم که یادتون رفته! یادتون میارم. مثلا همون شعری که میگه: «اگه هر دو جهانم بدهند اما از من بخوان یه لحظه دست از سبّ و دشنام بردارم دو جهان را به آتش خواهم کشید!» یا مثلا همون شعری که میگه: «ولایت با هر بی سر و پایی معنی نمیشه وگرنه هر مجتهدی که اسمش کنار پیامبر آورده بشه، مسلمان نیست!» و این شعرها دیگه ... لحظه به لحظه به تعجبش افزوده میشد و فکرش نمیکرد این چیزا یه روز بشه اسباب زحمتش! گفت: چون هر شب میرم سراغش، دیگه اسم سایتو وارد نمیکنم و همیشه تو کامپیوترم ذخیره است. اجازه بدید برم از بالا لب تاپمو بیارم. چند لحظه سکوت کردم و فقط به چهرش زل زدم. نگاهش به لبم بود و منتظر بود اجازه بدم از ماشین پیاده بشه و به بهانه لب تاپش بره بالا ! گفتم: لازم نکرده! اصلا سایتی در کار نیست. تو هر شب و همیشه فقط با تلگرام و اینستا کار میکنی و میزان مراجعت به جستجوگر و سایت خیلی محدوده! هیچی نگفت. چون فهمید که با آوردن اسم سایت و این چیزا امتحانش کردم و داشتم راستی آزماییش میکردم. گفت: جناب! آقا ! برادر! مامور! الان که چی؟ چیکار کنم؟ چرا ولم نمیکنی برم؟ بابا زن و بچم دارن از نگرانی میمیرن! بذار برم مسلمون! گفتم: سید داری اشتباه میری! این آخرین هشداره! تو در طول بیست روز قبل، بیش از پنجاه شعر با سبک های خاص بین بیش از پنجاه مداح و منبری پخش کردی که آمار اونا هم داریم. اما کاش فقط شعر بود. مستقیم داری رو خط قرمزها پا میذاری و بلکه زیر پات له میکنی. فقط به خاطر این باهات برخود نکردم، چون هنوز امیدوارم کار خودت نباشه و یا وصل به جایی نباشی. از عمد هم اومدم سراغت و دارم بهت میگم. وگرنه میتونستم صبر کنم خط و ربطت دربیارم و یه پرونده گنده ازت کشف کنم که نشه کاریش کرد. اما سید اولاد پیغمبر! مواظب باش. این شماره منه! با من در ارتباط باش. الان هم برو خونه و استراحت کن. اما من تا دو سه روز دیگه یه جواب ازت میخوام. لطفا منو امتحان نکن. منو نمیشناسی و نمیدونی که نمیشه امتحانم کرد. بفرمایید. منتظرم. خدافظی کرد و پیاده شد. در ماشینو بست و رفت به طرف خونشون. کلیدو انداخت و میخواست در را باز کنه که دیدم برگشت به طرف ماشین! شیشه را کشیدم پایین ببینم چی میگه؟ که گفت: آقا لطفا دیگه سراغ بیت حاج آقا نرین! ربطی به اونا نداره! من و شما خودمون با هم حلش میکنیم. به چشماش زل زدم و گفتم: بعله ... ربطی نداره به اونا ... البته تا جایی که بلندگوی افکار تکفیری اونا نشی و در مصاحبه با شبکه امام حسین نگی که ما باید جوون ها را نجات بدیم که مثل باباهاشون گول نخورن! میشه بپرسم باباهای این جوون ها را کی گول زده؟! دیگه رنگش رسما زرد شد. جوابم نداد. خدافظی کرد و رفت! ادامه دارد... #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه @mohamadrezahadadpour #هیات_عزاداری_حسینی_حزب_الله @kahfolvara

السلام علیکم یا اهل بیت النبوه اطلاعیه فاطمیه ی اول شنبه ۲۹ دی ۹۷ ساعت:۲۰۳۰ شب به مدت سه شب #هیات_عزاداری_حسینی_حزب_الله @kahfolvara

♨️ کاری نکن با رفتنت مردم شادی کنند امام خمینی (ره): وقتی که نتیجه این شد که رضا خان رفت شادی کردند، مردم. من به این پسر نادانش گفتم که تو نکن کاری که همانطوری که پدرت رفت و شادی کردند برای رفتن تو هم شادی بکنند و نشنید و دیدید که برای رفتن این بیشتر شادی کردند و حق هم همین بود، چرا؟ برای اینکه بین مردم پایگاه نداشت. اساس این بود که یک دولتی که خیانتکار است، این نمی تواند با مردم بسازد و برای خیانتکاری که دارد و چپاولگری که می کند و وابستگی به بیگانگان که دارد، این همیشه از خودش می ترسد. یک دولت همیشه نگران است که مبادا این خیانت ها که کرده است، ملت جبران بکند و ملت تلافی کند #امام_خمینی صحیفه امام؛ جلد ۸؛ صفحه ۳۴۸ مورخ: ۱۰تیر ۱۳۵۸ @sahifeh_noor #هیات_عزاداری_حسینی_حزب_الله @kahfolvara

🔺 پیش‌بینی تاریخی امام خمینی از فرار شاه و عدم پذیرش او توسط دوستان و اربابانش در سخنرانی 13 خرداد 1342 شمسی: «ای آقای شاه! ای جناب شاه! من به تو نصیحت می کنم. دست بردار از این کارها؛ آقا! اغفال دارند می کنند تو را، من میل ندارم که یک روز، اگر بخواهند بروی همه شکر کنند... اگر دیکته می دهند دستت و می گویند بخوان، در اطراف آن فکر کن... و الّا تکلیف ما مشکل می شود و تکلیف تو مشکل تر می شود. نمی توانی زندگی کنی، ملت نمی گذارد زندگی کنی،...آقا چهل و پنج سالت است شما...بس کن، نشنو حرف این و آن را، یک قدر تفکر کن...یک قدر عبرت ببر، عبرت از پدرت ببر...ولله اسرائیل به درد تو نمی خورد. قرآن به درد تو می خورد...تو مگر بهایی هستی که من بگویم کافر است بیرونت کنند، نکن این طور...همه چیز را گردن تو دارند می گذارند. بیچاره! نمی دانی آن روزی که یک صدایی درآید یک نفر از اینها که با تو رفیق هستند، رفاقت ندارند، اینها همه رفیق دلار هستند...» #هیات_عزاداری_حسینی_حزب_الله @kahfolvara

◇بسم رب الشهدا و الصدیقین◇ #محفل_شهدایی حضور دانش آموزان دبستان #معراج در بهشت زهرا ی اندیمشک زیارت مزارشهیدان #جواد_زیوداری، #محمد_کیهانی دوتن ازشهدای برجسته هیات عزاداری حسینی حزب الله #شهادت_هنر_مردان_خداست #شهدای_مدافع_حرم #گلزار_شهدا هیات عزاداری حسینی حزب الله اندیمشک @kahfolvara

.# این مرد سال هاست که در سبزه ی نگاهش معلم من است. همرازی که آسوده تکیه میدهم،حرف میزنم ومی اموزم. شب ها که چراغ مدرسه ش سوسو میزند، پای قصه های ناگفته اش می نشینم و هی می دوم و به عمق اقیانوسش می روم. انقدر خودم را در او تکرار کرده ام که وقتی به اندیمشک میرسم بی اختیار کنار مقبره اش نشسته ام. گاه عصای موسای حضورش، مارهای بی کسی ام را چنان می بلعد که تمام جهان آشنایم می شود. گاه عیسی و به صلیب میکشد باورم را. اوحسین من است. شش گوشه ایی که گوشه گوشه اش گلستان است. رفیق بی کلامی که حرف هایش در دلم طوفان می ریزد. جام مرامش مستی عجیبی دارد. طعم فراموشی و سبکبالی. نه گریه ام می گیرد. نه اندوهی و نه زمانی که پیرم کند. گاه سلیمان می شود و پروازم می دهد تا آسمان چندم. چه رفاقتی دارد این مرد! برادرم سال ها پیش نشان مکتب خانه اش را داده بود. آنقدر زنگ کلیسای ش زیباست که بی اختیار شاگرد و خادم حرم ش می شوی. هنوز هم طبابت ش به شیوه ی سنت است. الفبای سادگی. باید چهارزانو بنشینی تا صدایش را بشنوی. اینجا؛ میز و صندلی وکتاب و دفتر به کار نمی آید. او آموزگار دل است. باید روح و روان و دلت را از کیف تنت بیرون بیاوری و با جوهر طلایی اش حکاکی کنی. زبان او، راحت راحت است. با نگاه می آموزی و با سکوت می شنوی. حتی راحت از راحت. سفره ی گسترده اش همیشه پهن و گشاده است. صاحب خانه ی مهربانی که شیرینی دیدارش تشنه ترت می کند. درس و مشق و تکلیف شب هم ندارد. همه چیز حضوری است. همیشه آنلاین است. داد و بیداد و فریاد و گلایه ات که تمام،نوازشت می کند و غبار دلتنگی را می شوید. دیر بروی سراغت را می گیرد. وقتی هم نمی روی به سراغت می آید. خدا را شنیده ام، اما او را دیده ام. اصلا نیازی نیست به او بگویی، ناگفته سرتاپایت را می خواند. گریه کنی، گریه می کند. بخندی، می خندد. کارش آینه سازی است و بازی با دلهاست. داروخانه اش شبانه روزی و رایگان است. داروهایش نذر بیماران صعب العلاج است. به همسرم میگویم،خوش بحالت کسی را داری برای خودت. پدری که همیشه باتوست. درخواب و بیداری و تنهایی. ساحلی که درطوفان و آرامش همراه توست. منتظری که عود و اسپند و صدقه اش همیشه به راه ست. گاه که فاطمه می گوید من شاد ترین نوه ی شهید جهانم، به شادی اش غبطه می خورم. امید، تنها انگور تاکستان اوست. چه معلم مهربانی داریم ما........ او در عملیات عشق به شهادت رسید. @kahfolvara