‍ #دانشجوی_شهید_مهدی_رجب_بیگی همیشه می گفت: "خواهرِ دانش آموز! برادرِ دانش آموز! آیا می دانی برای چه پشت این میز نشسته ای؟! برای آنکه بتوانی آدمی بشوی که فردا به درد محرومین جامعه ات که خود نیز از آنان هستی، بخوری.... بتوانی در یک پست حساس #انقلابی، فعال باشی و خود که از قشر مستضعفی، باری از دوش مستضعفان برداری..." این دانشجوی فعال پیرو خط امام در سال 1354 وارد دانشگاه فنی تهران شد و همزمان با گذراندن مراحل تحصیلی خود، با دیگر برادران مسلمان خود به فعالیت های صنفی_سیاسی روی آورد.. در شورای دانشجویان یکی از افراد بسیار فعال بود و موضع گیریهای کوبنده اش همیشه برای گردانندگان وابسته به رژیم در دانشکده ایجاد زحمت می کرد این شهید بزرگوار در سال 1360 که جنایتکاران منافق با اسلحه در تهران به مردم و پاسداران مردمی انقلاب اسلامی حمله بردند و به کشتار آنان دست زدند، «رجب بیگی» قهرمان با سلاح گرم به مقابله با آنان شتافت و در راه دفاع از آرمانهای اسلامی خویش و دفاع از مظلومیت به مقام شهادت دست یافت . فرازی از وصيت نامه شهيد مهدي رجب بيگي صاحبِ کتاب ( ميرويم تاخط امام بماند ): خدايا! تو ميداني که چه مي کشيم؛ پنداری که چون شمع ذوب ميشويم، آب ميشويم ما ازمردن نمي هراسيم، اما ميترسيم بعد از ما ايمان را سر ببرند  و اگر نسوزيم هم که روشنائی ميرود و جای خود را دوباره به شب ميسپارد، پس چه بايد کرد؟ از يک سو بايد بمانيم تا #شهيد آينده شويم و از ديگر سو بايد #شهيد شويم تا آينده بماند هم بايد امروز شهيد شويم تا فردا بماند و هم بايد بمانيم تا فردا شهيد نشود،  عجب دردی؟! چه ميشد امروز شهيد می شديم و فردا زنده می شديم تا دوباره شهيد شويم.... #روز_دانشجو_مبارک