💠 حرکت کاروان امام حسین علیه السلام از مکه تا کربلا چگونه بود و چه جاهایی توقف کردند؟ 🔹کاروان امام حسین علیه السلام پس از چهار ماه و پنج روز اقامت در مکه ، روز سه شنبه هشتم ذی حجّه سال شصت هجری ، مکه را به سوی کوفه ترک کرد ؛ امّا هنگامی که به نزدیکی کوفه رسید ، به دلیل ممانعت سپاهیان ابن زیاد ، مجبور به فرود آمدن در کربلا گردید . 🔹گفتنی است که امام علیه السلام در آغاز حرکت ، به جای آن که از مکه به سوی شمال شرق و منزل صفاح (نخستین منزل مسیر مکه به کوفه) برود ، به سمت تنعیم در شمال غرب و در مسیر مدینه ، حرکت کرد و بدین سان ، حدود نُه کیلومتر ، راه خود را دور نمود . احتمالاً این اقدام ، ترفندی بر ضدّ تعقیب مأموران حکومت بود که قصد ممانعت از حرکت امام علیه السلام به سوی کوفه داشتند . 🔸منازلی که این کاروان طی کرده ، به ترتیب ، عبارت اند از : ۱ . مکه ، ۲ . تنعیم ، ۳ . صفاح ، ۴ . بستان ابن عامر ، ۵ . ذات عِرق ، ۶ . غمره ، ۷ . مسلح ، ۸ . افیعیه ، ۹ . معدن بنی سلیم ، ۱۰۰ . عمق ، ۱۱ . سلیلیه ، ۱۲ . ربذه ، ۱۳ . مغیثة الماوان ، ۱۴ . نقره ، ۱۵ . حاجر ، ۱۶ . سمیراء ، ۱۷ . توز ، ۱۸ . فید ، ۱۹ . اجفر ، ۲۰ . خزیمیه ، ۲۱ . زرود ، ۲۲ . ثعلبیه ، ۲۳ . بطان ، ۲۴ . شقوق ، ۲۵ . زباله ، ۲۶ . قاع ، ۲۷ . عقبه ، ۲۸ . واقصه ، ۲۹ . شراف ، ۳۰ . ذو حسم ، ۳۱ . بیضه ، ۳۲ . عذیب الهِجانات ، ۳۳ . رهیمه ، ۳۴ . قصر بنی مقاتل ، ۳۵ . طف ، و ۳۶ . کربلا . 🔹بر اساس محاسباتِ انجام شده ، کاروان امام علیه السلام ، این منازل را با مسافتی حدود ۱۴۴۷ کیلومتر، در مدّت تقریبا ۲۵ روز طی کرد و روز دوم محرّم سال ۶۱ هجری ، وارد کربلا شد . 📗منبع : دانشنامه امام حسین(ع)، ج۵، ص ۱۱۴-۱۱۵ #تاریخ_اسلام #امام_حسین #عاشورا

بعد از واقعه کربلا آیا امام زین العابدین علیه السلام با یزید بیعت کردند؟ اگر بیعت کردند چرا؟ پاسخ: هدف و اعتقاد اهل بیت (علیهم السلام) این بود که بیعتی با یزید انجام نشود که یزید بتواند آن را به عنوان «سند مشروعیت خود» به جامعه بقبولاند و حق و باطل، مشتبه شوند. از این رو امام حسین (علیه السلام) به عنوان نوه پیامبر (صلی الله علیه و آله) و پیشوای راستینِ مسلمانان، خود را مجاز به چنین بیعتی نمی دانست. اما پس از قتل علنی امام حسین (ع) دیگر برای همه معلوم شد که بیعتهای قبلی که از بزرگان و صحابه گرفته شده بود هم از روی اختیار نبوده بلکه اجباری و با تهدید به قتل بوده است. بنابراین پس از انتشار خبر «قتل حسین (ع) به جرم خودداری از بیعت»، هرکس بیعت کند موجب اشتباه مردم در تشخیص حق و باطل نمی شد بنابراین دیگر بیعت برای اقلیت مخصوصا برای بنی هاشم که علنا مقاومت کرده و مصیبت کشیده بودند، مجاز بود. با همین منطق بود که امام سجاد علیه السلام بعد از حدود یکسال از شهادت پدر، وقتی او را مجبور به بیعت کردند امتناع نکرد زیرا اکنون همه مردم می دانستند که چنین بیعتی پس از قتل عام بنی هاشم، یک بیعت کاملا اجباری است و مشروعیت واقعی به حکومت نمی‌دهد. اما اگر سیدالشهدا (ع) حتی زیر سایه شمشیر با یزید بیعت می‌کرد فرق داشت زیرا بعدا اینطور وانمود و تبلیغ می‌شد که «حسین با رضایت خودش بیعت کرده و اجبار و تهدیدی در کار نبوده است» یعنی حق و باطل، مشتبه می‌شدند و حقیقت برای اکثریت مردم روشن نمی شد. ماجرای شهادت امام حسین علیه السلام موجب شد «آزادانه بودنِ همه بیعت های قبلی و بعدی» زیر سؤال برود زیرا علنی شد که رویه حکومت اینست که افراد را در دوراهی میان بیعت و قتل، قرار می‌دهد و هرکس بیعت نکند به قتل خواهد رسید. بنابراین امام سجاد علیه السلام در ماجرای حرّه که سپاه یزید برای قتل عام مردم مدینه آمده بود، از روی مجبوری، تظاهر به بیعت کرد زیرا چنین بیعتی مثل روغنِ ریخته بود و تأثیری در تقویت حکومت یزید نداشت. شهادت حسین (ع) کاری کرده بود که دیگر هیچ بیعتی توانایی و ظرفیت مشروعیت دادن به دستگاه را نداشته باشد بنابراین بر افراد مضطر، جایز شد که بیعت کنند. در واقع حکم «بیعت از روی مجبوری» قبل و بعد از عاشورای سال 61 تفاوت کرد و دستکم برای اهل بیت (ع) که یکبار بزرگترین هزینه را بخاطر امتناع از بیعت با ظالمِ متجاهر داده بودند، جایز گردید. #عاشورا #تاریخ_اسلام #امام_حسین علیه السلام

1. حضرت علی(ع) و معرفی خط کش و ملاکی برای افراد مرده‌ای که فکر می‌کنند زنده هستند #استاد_عشایری_منفرد #نهج_البلاغه #بیان_امیر #تاریخ_اسلام #تاریخ استاد محمد عشایری منفرد