گمشده‌ی ما در این سیاره رنج، ایمان است! ایمان، بالادستِ همه‌چیز می‌نشیند، چیزی که دستان ابراهیم را در قربان‌گاهِ پسرش سُست نکرد ایمانِ او بود، حسین به پای ایمان خود به قتلگاه دوید و با زبان ایمانش با تیرها نجوا می‌کرد، آن‌چیزی که از خار در چشم و استخوان همنشین با گلوی علی محکم‌تر بود ایمانِ او بود. تبر را ایمان به دستان ابراهیم سپردو نفس را خوار کنیم، ایمان طلب کنیم... #وطن_پرستو_بهار_است