#خدا_بد_ندهد ❓آیا وقتی برای کسی اتفاق بدی می‌افتد، یا مثلا مریض می‌شود، به او بگویند: "خدا بد ندهد"، صحیح است؟ 🔰پاسخ: ♻️به نظر صحیح نمی‌آید، چرا که این نوعی سوء ظنّ و بدگمانی به خداست که مبتنی بر ضعف شناخت توحیدی می‌باشد، هر چند که ممکن است این لفظ (مثل فرهنگ ما) عادت شده باشد. خداوند متعال هستی و کمال محض است. هستی و کمال محض، خیر محض است و از خیر محض نیز «بد» صادر نمی‌شود. بی‌تردید هر چه از خدا صادر شود (به امر او حادث و محقق ‌گردد)، "هستی" پیدا می‌کند، یا به تعبیر "پدیدار" می‌شود؛ حال کمی توجه کنیم که آن چه بد یا شرّ می‌نامیم چیست؟ به عنوان مثال: جهل، زشتی، ضعف، فقر، بیماری، ناامنی و ... را بد یا شرّ می‌دانیم؛ خب اگر دقت کنیم همه اینها "نیستی" هستند، نه هستی و کمال. نبود عقل – زشتی، نبود زیبایی – ضعف، نبود قوت یا قدرت و بیماری، نبود سلامتی - فقر، نبود غنا – ناامنی، نبود ایمان و امنیت و ... می‌باشد. و "نبود" یا "عدم" یعنی چه؟ یعنی "پیدایش" نیافته است که بگوییم خدا داده است. خداوند متعال در عرصه امتحان برای رشد، می‌فرماید که "نقص" در اموال و ثمرات و ... قرار می‌دهم؛ یعنی چه؟ یعنی کمال بیشتری نمی‌دهم. 🔸پس، هستی یعنی کمال و هستی خیر است و خدا هر چه بیافریند و هر چه را هستی دهد، خیر است. از این رو فرمود: خیرها از خدا و بدی‌ها از خودتان است. یعنی کمال را او متجلی و پدیدار می‌کند، اما نقص، ضعف، نیستی و کاستی از ناحیه شماست. از این رو، "خدا بد ندهد"، #لفظ_غلطی است. هر گاه کسی می‌گوید: "خدا بد ندهد"، بنده خودم به مزاح و قصد جدی، عرض می‌کنم: "خدا بد نمی‌دهد، شما بد نگیرید". 🔹اگر بخواهید خیلی ریز شوید، این لفظ بدگمانی (سوء ظنّ) و تهمت به خداست. در راستای همان کبر (هر چند ضعیف) است که انسان موفقیت‌ها را از خودش می‌داند، اما ضعف‌ها، کاستی‌ها، بدها و شرّها را به خدا نسبت می‌دهد! و بالتبع به جای آن که "هستی و کمال" را دعا و طلب کند، مثلاً بگوید: خدا شِفا بدهد – خدا سلامتی بدهد – خدا راحتی بدهد – خدا گشایش بدهد و ... – می‌گوید: خدا بد ندهد(؟!) اگر کمی تأمل کنیم، متوجه می‌شویم که انصافاً خیلی بی‌انصافی است و استغفار می‌خواهد. 💠اندیشه تشیع: ♨️ @kalamema 👈

🔹 #خدا_بد_ندهد 🔰 آیا وقتی برای کسی اتفاق بدی می‌افتد، یا مثلا مریض می‌شود، به او بگویند: "خدا بد ندهد"، صحیح است؟ ✅ #پاسخ: ♻️به نظر صحیح نمی‌آید، چرا که این نوعی سوء ظنّ و بدگمانی به خداست که مبتنی بر ضعف شناخت توحیدی می‌باشد، هر چند که ممکن است این لفظ (مثل فرهنگ ما) عادت شده باشد. خداوند متعال هستی و کمال محض است. هستی و کمال محض، خیر محض است و از خیر محض نیز «بد» صادر نمی‌شود. بی‌تردید هر چه از خدا صادر شود (به امر او حادث و محقق ‌گردد)، "هستی" پیدا می‌کند، یا به تعبیر "پدیدار" می‌شود؛ حال کمی توجه کنیم که آن چه بد یا شرّ می‌نامیم چیست؟ به عنوان مثال: جهل، زشتی، ضعف، فقر، بیماری، ناامنی و ... را بد یا شرّ می‌دانیم؛ خب اگر دقت کنیم همه اینها "نیستی" هستند، نه هستی و کمال. نبود عقل – زشتی، نبود زیبایی – ضعف، نبود قوت یا قدرت و بیماری، نبود سلامتی - فقر، نبود غنا – ناامنی، نبود ایمان و امنیت و ... می‌باشد. و "نبود" یا "عدم" یعنی چه؟ یعنی "پیدایش" نیافته است که بگوییم خدا داده است. خداوند متعال در عرصه امتحان برای رشد، می‌فرماید که "نقص" در اموال و ثمرات و ... قرار می‌دهم؛ یعنی چه؟ یعنی کمال بیشتری نمی‌دهم. 🔸پس، هستی یعنی کمال و هستی خیر است و خدا هر چه بیافریند و هر چه را هستی دهد، خیر است. از این رو فرمود: خیرها از خدا و بدی‌ها از خودتان است. یعنی کمال را او متجلی و پدیدار می‌کند، اما نقص، ضعف، نیستی و کاستی از ناحیه شماست. از این رو، "خدا بد ندهد"، #لفظ_غلطی است. هر گاه کسی می‌گوید: "خدا بد ندهد"، بنده خودم به مزاح و قصد جدی، عرض می‌کنم: "خدا بد نمی‌دهد، شما بد نگیرید". 🔹اگر بخواهید خیلی ریز شوید، این لفظ بدگمانی (سوء ظنّ) و تهمت به خداست. در راستای همان کبر (هر چند ضعیف) است که انسان موفقیت‌ها را از خودش می‌داند، اما ضعف‌ها، کاستی‌ها، بدها و شرّها را به خدا نسبت می‌دهد! و بالتبع به جای آن که "هستی و کمال" را دعا و طلب کند، مثلاً بگوید: خدا شِفا بدهد – خدا سلامتی بدهد – خدا راحتی بدهد – خدا گشایش بدهد و ... – می‌گوید: خدا بد ندهد(؟!) اگر کمی تأمل کنیم، متوجه می‌شویم که انصافاً خیلی بی‌انصافی است و استغفار می‌خواهد. 📚مرکز پاسخگویی به شبهات ایکس شبهه 💠اندیشه تشیع: ♨️ @kalamema 👈