🎥مگر نمی گوییم که خداوند روزی هر کس را تضمین کرده است پس چرا این همه گرسنه و بی خانمان در دنیا وجود دارد؟ 🎤 پاسخ: حجت الاسلام #محمدی 💠اندیشه تشیع: ♨️ @kalamema 👈

❓اگر عقل و هوش را خداوند به همه یکسان داده چرا می ­بینیم انسانها عقل و هوش متفاوت دارند⁉️ آیا با عدالت خداوند سازگار است‼️ 🔰 ما خیال می­کنیم آفرینش خداوند، آفرینشی فردی و جزیی است. یعنی خداوند یک انسان را خلق کرد و بعد گفت چه قدر به او هوش بدهیم، تصمیم گرفت هوش بهره ش 95 باشد. نفر بعدی را خلق کرد، گغت این بهره هوشی اش مثلا 100 باشد. قدش چقدر باشد مثلا فلان مقدار باشد. همین طور یکی یکی انسانها را خلق کرد ... ❌خیر اینطور نیست، صنع خدا کلی است خدا همه عالم را با یک اراده خلق کرد و البته این نظام تابع علل و عوامل خاصی است . این خوش بهره بودن هوش تابع علل گوناگونی است که بعضی از آنها به دست خود ماست و بعضی هم به دست ما نیست. ❇️ بخشی از این هوش جنبه ژنتیک دارد، پدر باهوش بوده، مادر باهوش بوده فرزند هم با هوش میشود. یا برعکس. پدر خدای نکرده اهل شراب بوده، مادر اهل شراب بوده فرزند کند ذهن متولد می­شود. پدر و مادر مقصر کم هوشی این فرزند هستند. ❇️ پس علل و اسباب خاصی درکارند که این امور اتفاق بیفتد. آن بخشی که در اختیار ماست باید از آن حسن استفاده را بکنیم. بخشی هم که در اختیار ما نیست آنها را خداوند متعال در قیامت عوض آن را می­دهد. 🔴 خلاصه این تصور که خداوند متعال افراد را به شکل جزیی و شخصی خلق کرده بعد استعدادها را تقسیم کرده، درست نیست. این داشتنها و نداشتنها معلول عوامل مادی و معنوی است که در عالم آفرینش وجود دارد. در کل نظام این عوامل هست. 📚استاد #محمدی شاهرودی 💠اندیشه تشیع: ♨️ @kalamema 👈

💬 #سوال_مخاطب 🔹وقتی انسان وارد بهشت شد و چندین سال در آنجا زندگی کرد، آخرش چه می­شود؟ آیا انسان از زندگی جاودانه در بهشت خسته نمی‌شود؟ ✅ این سوال از اینجا نشأت گرفته که ما در دنیا عادت کرده ­ایم که حرکت کنیم و جلو برویم. بچه بزرگ میشود، بعد نوجوان می­شود، بعد جوان...بعد میانسال...و بعد پیر میشود.­ دنیا طبعش این طور است. حرکت از ذاتیات دنیاست. ذهن ما به این "حرکت" عادت کرده و فکر می­کنیم همه جا باید حرکت باشد. مثل مسافری که در مسیر راه مرتب در حال عوض کردن منزل است و به هر منزلی که میرسد می­پرسد منزل بعدی کجاست. ✳️ چون ذهن ما عادت کرده به «در راه بودن»، فکر می­کنیم هرجا رسیدیم باید این سوال را بپرسیم. در حالی که بهشت مقصد و غایت است. منزلی است که به خاطر آن منزل، همه ­ی حرکتها بود. آنجا دیگر انسان ثابت می­شود، البته نه اینکه راکد باشد. 🔴 این ثبات انسان را خسته نمی­کند. با توجه به اینکه بهشت حد ندارد خستگی هم در آن راه ندارد. در آیات مختلف داریم: «لهم فیها ما یشاؤون»، « لهم فیها ما یتخیرون» و «لهم فیها مایدعون» آنجا دیگر خستگی معنا ندارد. ✳️ در دنیا هم همیشه اینطور نیست که از کارهای تکراری خسته شویم. انسان یک عمر آب نوشیده، اگر الان در حین تشنگی لیوان آبی ببیند آیا اظهار خستگی از نوشیدن آب می­کند یا اینکه آن را بسیار گوارا و لذت بخش می­بیند؟ یا یک عمر هوای تازه تنفس کرده، آیا از اینکار اظهار خستگی می­کند؟ خیر اینطور نیست. پس یکنواختی هم ندارد. 📚 بیانات استاد #محمدی شاهرودی 💠اندیشه تشیع: ♨️ @kalamema 👈