🌷امام زمان (ع): اراده‌ى حتمى خداوند بر این قرار گرفته است که ـ دیر یا زود ـ سرانجامِ حق پیروزى و سرانجامِ باطل نابودى باشد. (بحارالأنوار ج۵۳ ص۱۹۳) .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

.....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

🌱 🔹پیامبر اکرم(ص): اگر از عمر دنیا جز یک روز بیشتر نمانده باشد خداوند آن روز را چندان دراز گرداند تا مردى از اولاد من برانگیزد كه همنام من باشد. .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

‍ "امام زمان آمدنی نیست، آوَردَنیست" حاج اسماعیل دولابی میفرماید : ظاهــرا میگوییم آقا می آید ولی در حقیقت ما به خدمت حضرت میرویم.ما به پشت دیوار دنیا رفتیم و گم شدیم، بایداز پشت دیوار بیرون بیاییم تا ببینیم که حضرت از همان ابتدا حاضر بودند. امام زمان گم و غائـب نشده است. ما گم و غائب شده ایم. مصباح الهُدی ص 319 ‌ از حضرت فاطمه روایت شده که پیامبر اکرم فرمودند: امام همچون کعبه است که (مردم)باید به سویش روند،نه آن که (منتظر باشند تا) او به سوی آنها بیاید. بحار الانوار، ج 36، ص 353 تا ما نخواهیم، او نمی آید... کافیست از خودمان شروع کنیم.. #العجل .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

دیده را فایِده آن است ڪه دِلـبَر بینَد، وَر نَبینَد چه بُوَد فایده بینایے را...؟! #سعدی .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃 💛🍃 🍃 #رمان‌ڪابوس‌ࢪویایے #قسمت208 پیمان از وقتے ڪہ مے رسد دادش بہ هواست. همان حرف هاے ڪوچہ بازارے را مے زند و مے گوید: _نمایندگے پست ڪمِ ڪمِ مسعود بود. اون باید رئیس مجلس مے شد! واقعا ڪہ تغلب شده. دور خانہ راه مے رود و از حرص نفسش را بہ سختے بیرون مے دهد. _آروم باش یڪم. بهم مے توپد و اخم مے ڪند ڪہ : _چجورے آروم باشم؟ حقمون رو خوردن! ما این انقلابو بہ وجود آوردیم. ما نبودیم ڪہ ڪار بہ اینجاها نمے ڪشید. آب دهانم را قورت مے دهم. از توے یخچال پارچ را در مے آورم و مقدارے آب خالے مے ڪنم. با فرو رفتن حبہ هاے قند حباب ها بیرون مے آیند. آهستہ آهستہ شیرینے شان را در آب مے ریزند. آب قند را بہ طرفش مے گیرم. بہ یڪ قلوپ بسنده مے ڪند. _حیف... حیف ڪہ دستو بالم بستس. وگرنہ نشون شون مے دادم... دوست دارم بہ تمام حرف ها و حرص خوردن هایش بخندم! آخر خود زندانیان سیاسے را مردم از زندان ها بیرون ڪشیدند. مخصوصا همین رجوے را هم! خشم مردم بود ڪہ رژیم احساس خطر ڪند و زندانیان را آزاد ڪند. مثل اینڪہ تمام این ها یادشان رفتہ یا شاید هم نمے خواهند بہ یاد آورند! پیمان مثل مرغ سرڪنده اے از این سو بہ آن سو مے رود. دست آخر لباسش را عوض مے ڪند و از خانہ بیرون مے زند. بعد از چند روز انتظار براے آمدنش همین مے شود! بے مهرے هایش بدجور دلم را مے خراشد. تمام فڪر و ذڪرش سازمان لعنتے است ڪہ هر دم هم یڪ نسخہ اے براے زندگے مان مے پیچد. صبح مینا بہ دنبالم مے آید. از ڪوچہ خارج مے شود و چند خیابان بعد بہ انتظارش مے ایستم. با ژیان آبے رنگ مرا سوار مے ڪند. مقصدش را نمے دانم ولے انگار جلسہ اے قرار است انجام شود. چادرم را تا مے ڪنم و توے ڪیف مے گذارم. مینا و مرد راننده با هم اختلاط مے ڪند و من ساڪت بہ خیابان و مردمش... ماشین جلوے ورزشگاه امجدیہ مے ایستد. جمعیت زیادے خود را بہ ورزشگاه رسانده اند اما من همچنان بے خبر از اتفاقے هستم ڪہ قرار است بیافتد. تا چشم ڪار مے ڪند جوان ها را مے بینم. یاد روزهایے مے افتم ڪہ این ورزشگاه پر از ڪُرے خواندن مے شد. آن وقت ها حال و هوایش برایم بهتر بود. اگر چہ آدم هاے مریض زیادے در ورزشگاه پیدا مے شد اما چون من و پدر جایگاه ویژه را داشتیم در امنیت بازے ها را نگاه مے ڪردم. بازے تاج و پیروزے... ورزشگاه امجدیہ لااقل براے من خاطرات خوبے ساخت. دنبال مینا وارد ورزشگاه مے شویم و در جایے مے ایستیم. ڪمے بعد با ورود مسعود رجوے ورزشگاه با ڪف و سوت روے هوا مے رود. بعضے ها هم وظیفہ‌ے تحریڪ احساسات را دارند. میان جوانان رد مے شوند و مے گوید دست بزنید و شعار دهید. صداے یڪپارچہ بہ گوش مے رسد ڪہ مے گویند:" رجوے خدا نگهدار تو!... رجوے خدا نگهدار تو." دارم بہ این فڪر مے ڪنم ڪدام خدا نگہدار او مے خواهد باشد؟ خدایے ڪہ رجوے با تعالیمش ڪمر بہ فراموشے اش بستہ؟ مینا نگاهے بہ من مے اندازد و بہ خود مے آیم تا شعار دهم. بے میل دستم را بالا مے آورم و شعار مے دهم. رجوے هم در جایگاه قرار مے گیرد و با دیدن این صحنہ ڪہ مطمئنم خواب و خوراڪ تمام زندگے اش بوده مواجہ مے شود. دستش را بالا مے آورد. ڪم ڪم سخنرانے شروع مے شود و ورزشگاه از التهاب مے ایستد. شروع مے ڪند بہ خواندن وَاللَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ با سخنانش روز روشن آزادے را با احساسے فریبنده به مردم القا مے ڪرد. صبح؟ ڪدام صبح؟ صبح ڪہ در شب ظلماتے پدیدار نمے شود. این چہ صبحے است؟ خیلے جلوے خودم را مے گیرم. سخنرانے اش شروع مے شود. بیشتر جملات بار احساسے دارد نہ بار عقلانے. رجوے خوب مے داند با این جماعت جوان از چہ درے صحبت ڪند. براے جوانان هم چہ درے بهتر از عواطف پوشالے؟ تمام متن سخنرانے بر چہ باید ڪرد مے گذرد. از یڪ جایے بہ بعد پیاز داغش را زیاد مے ڪنند ڪہ اے گلولہ ها بگیرید مرا. سخنان دروغ او در مورد حڪومت و حزب جمهورے خون مردمے ڪہ خارج از ورزشگاه بودند را بہ جوش مے آورد. اهانت ها و تهمت ها.. همان وقت است ڪہ در میان گلولہ هایے ڪہ قرار است بہ تن رجوے در گفتار بنشیند. افراد مسلح بہ سلاح گرم و سرد سازمان مردم را مورد هدف قرار مے دهند. گلولہ ها بہ تن مردم مے نشینند و بس... چشمم بہ بیرون است و ولولہ اے ڪہ در خیابان افتاده. رجوے سعے دارد جو را ڪنترل ڪند. بہ چشمان جوانان فریب خورده مے نگرم. قلب پاڪ شان در معرض گرگ صفتان چاڪ چاڪ شده. اشڪ هاے نامعقول و احساسے از گونہ هایشان روان است. #اینستاگرام:Instagram.com/aye_novel #کپےبه‌هیچ‌وجه‌‌جایز‌نیست🚫 #نویسنده‌مبینارفعتی(آیه) گروه‌ نقد و بررسے کلام طلایے👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/1291845699C24c0d4e14c .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃💛🍃 💛🍃💛🍃 💛🍃 🍃 #رمان‌ڪابوس‌ࢪویایے #قسمت209 دلم بہ حال این دل هاے آماده مے سوزد ڪہ با دو ڪلام گول خورده است. ڪاش مے توانستم ماهیتے را ڪہ در سازمان بہ عینہ دیده ام برایشان بگویم. ڪاش بگویم از این دام پهن شده بگریزند اما دهانم را بهم دوختہ اند و نمے توانم ڪلامے بہ زبان آورم. ڪم ڪم درگیرے هاے خیابان بیشتر مے شود. فڪر مے ڪنم رجوے براے انتخاب این حرف ها در این محل، بہ خاطر نزدیڪے بہ لانہ‌ے جاسوسے و پاسداران و موافقان حڪومت، هدفے داشتہ. خیابان محشرے شده است. اعضاے سازمان با اسلحہ بہ خیابان ریختہ. این همہ تجهیزات در برابر مردم یا پاسدارانے ڪہ فاقد تجهیزات هستند بہ دور از مردانگےست. مینا دستم را مے ڪشد و از گوشہ اے خارج مے شویم. تنها یڪ نگاه دیگر مے توانم بہ مردم قربان شده توسط عطش قدرت رجوے بیاندازم. مینا با خشم از چماقداران مے گوید. منظورش مردم است... مردمے ڪہ مثل سازمان تا خِرخِره مجهز بہ اسلحہ نیستند. اگر این ها چماقدارند پس سازمان تفنگدار است؟ حال بدے دارم. خیلے دور تر از خانہ ازشان جدا مے شوم. در خلوت بہ خود فڪر مے ڪنم. بہ قلاده‌ے بستہ شده بہ فڪرم... بہ بند دور بال و پرم. راهے نیست تا این وضعیت را تغیر دهم؟ من حتے شرم دارم ڪسے بفهمد من عضو سازمان هستم. شاید براے خیلے ها نشان لیاقت است براے من نیست. من مے خواهم زندگے معمولے خودم را داشتہ باشم. فارغ از هر گروه و حزب... دوست دارم از سیاست بہ اجبار پیچیده شده‌ے بہ زندگے ام خلاص شوم. بہ مردم ڪہ نگاه مے ڪنم. بہ زندگے ساده و بے تڪلف شان. و چقدر این سادگے را دوست دارم. چادرم را مے گیرم تا در چالہ‌ے پر از آب خیس نشود. در خانہ‌ے یڪے از همسایہ ها باز است و از آن صدایے مے آید. صداے قرآن خواندن است انگار. چند بچہ در حال جفت ڪردن ڪفش ها هستند. سرم را پایین مے اندازم. ڪلید را در مے آورم و وارد خانہ مے شوم. چادرم را روے بند لباس آویزان مے ڪنم و ڪیفم را روے فرش پهن شده در ایوان مے اندازم. هواے گرم تیرماه زودتر از خودش رسیده. شیر آب ڪنج باغچہ را باز مے ڪنم و مشت مشت آب بہ چهره ام مے زنم. روے فرش مے نشینم. طراوات باغچہ ڪمے حالم را خوب مے ڪند. در بہ صدا در مے آید. آخ گویان از روے فرش بر مے خیزم و در را باز مے ڪنم. دختر بچہ اے با موهاے بافتہ شده ڪہ از گوشہ‌ے روسرے اش بیرون زده، بہ من لبخند مے زند. کاسہ‌ے گل سرخ را جلو مے آورد. _بفرمایین. مال ختم انعامہ. بہ زردے شلہ زرد و بوے گلابش خیره مے شوم. ڪاسہ را مے گیرم و لپ دخترڪ را ڪمے مے ڪشم. _ممنون عزیزم. از طرف من بہ مامان سلام برسون. بگو دستشون درد نڪنہ. باشہ‌ے شیرینے مے گوید و دوان دوان بہ طرف همان خانہ مے رود ڪہ درش باز بود. خانم هاے محل یڪے یڪے در حال بیرون آمدن هستند. در را مے بندم. خطوط ڪشیده شده‌ے دارچین روے شلہ زرد و غنچہ‌ے گل محمدے ڪوچڪ میان ظرف. قاشق مے آورم و از ڪنارے مے خورم. واقعا ڪہ خوشمزه است. آخرین بارے ڪہ شلہ زرد خوردم را یادم نمے آید. خانم صبورے گاهے ڪہ هوس مے ڪردم مے پخت اما بہ این خوشمزگے نمے شد. کاسہ را با احتیاط مے شویم تا بعدا بہ همسایہ دهم. ظهر مے شود ولے خبرے از پیمان نیست. عصر هم مے آید و خورشید ڪمے ملایم تر مے تابد. صداے "هندونہ دارم... هندونہ‌ے قند و عسل... بدو بیا بابا" در ڪوچہ پخش مے شود. در این گرما هندوانہ خیلے مے چسبد. چادر گلگلے ڪہ پیمان خریده تا درست مثل همسایہ ها باشم را بہ سر مے ڪنم. چند نفرے آقا و خانم دور گارے جمع شده اند. چیزے از هندوانہ نمے دانم. ضربہ‌ے آرامے بہ یڪے از هندوانہ ها مے زنم. صداے خوبے دارد. مرد گارے چے همان را در زنبیلم مے گذارد. پولش را حساب مے ڪنم و بہ خانہ مے آیم. صداے در ڪہ مے آید فڪر مے ڪنم پیمان است. بدون چادر بہ طرف در مے روم. اما همان همسایہ‌ے دیوار بہ دیوارمان را مے بینم. لبخند ملیحے دارد و صورتش را گل هاے ارغوانے چادر قاب گرفتہ. سلام و احوال پرسے مے ڪنم. اهل تعارف نیستم ولے او را بہ داخل دعوت مے ڪنم. اول قبول نمے ڪند اما بعد با پا پیش مے ڪشد. پشتے از نشیمن مے آورم و بہ دیوار ایوان مے گذارم. _بفرمایید بشینین. تشڪر مے ڪند و مے نشیند. لبخندے مے زنم و او هم لبخند مے زند. ڪمے بہ سڪوت رد و بدل مے شود ڪہ مے گوید: _خب... خودت خوبے؟ آ... اسمت چے بود عزیزم؟ _خوبم. اسم من ثریاست. سر تڪان مے دهد. _آره... ثریا جان. خب الحمدالله. بہ تڪہ ڪلام هاے مذهبے اش دقت مے ڪنم تا یاد بگیرم. _ببخشید مزاحم شدم. #اینستاگرام:Instagram.com/aye_novel #کپےبه‌هیچ‌وجه‌‌جایز‌نیست🚫 #نویسنده‌مبینارفعتی(آیه) گروه‌ نقد و بررسے کلام طلایے👇🏻 https://eitaa.com/joinchat/1291845699C24c0d4e14c .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

#تلنگرانه👌 گُفتم: خب تا کے باید صبر کنم؟ گُفت: و مایُدریڪ لعلَّ‌الساعـة‌تڪون‌قریبأ تو چہ مے‌دانے شآید #موعدش نزدیڪ باشد! ﴿احزاب،63﴾ •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•

✅ گذشت ، عنصر اصلی استمرار و استحکام پیوند زناشویی از سوی هر یک از زوج هاست. .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....

-سفر #تو كردی و من در وطن غریب شدم... #صائب_تبریزی .....★♥️★..... @kalametalaei .....★♥️★.....