#پارت_57 ازم خندید به شیطنتم ولی آروم_باشه ببینم بابا الزم نداشت میام! ذوق زده گفتم: مرسی امیرعلی عاشقتم سکوتش و صدای نفسهاش که معمولی و آروم نبود بهم فهموند بازم سوتی دادم و بی مقدمه ابراز عالقه کردم! اینبار خجالت نکشیدم مگه ابراز عالقه به شوهر هم مقدمه می خواست! _کار دیگه ای نداری خانومی! لحن مهربون و خانومی گفتنش بی شک نشونه ابراز عالقه بی پروای من بود_نه ممنون فقط برام دعا کن راست راستی استرس دارم! _استرس نداشته باش بی خودی! درسته محیطش با مدرسه فرق داره ولی همون محل یاد گرفتن و علم آموزیه...چندتا صلوات بفرست آروم میشی بی اختیار صلوات فرستادم زیر لب به همراه وعجل فرجهمی که هیچ وقت جا نمی انداختمش بعد از صلوات...راست می گفت عجیب این ذکر آرامش میپاشید به روح و قلب آدم! _ممنون امیرعلی واقعا آروم شدم...ببخشید مزاحمت شدم _مزاحم نیستی برو ان شااهلل موفق باشی و یک روزی مثل امروز خوشحال باشی از گرفتن مدرکت ذوق کردم از این دعای ساده اش که نشون میداد واقعیه و از ته قلب گفته!گاهی حتی باید ساده دعا کرد! _بازم ممنون و خداحافظ امیرعلی_ خداحافظ موفق باشی دکمه قطع گوشی رو که لمس کردم و تماس قطع شد ...نفس عمیقی کشیدم و گوشی رو به قلبم چسبوندم و باز ذکر صلوات بود که زیرلبی می گفتم! راست می گفت امیرعلی محیط دانشگاه فرق داشت...سلب میشد از آدم اون آزادی و شیطنتهای دخترونه ای که توی مدرسه بود ...! اینجا باید خانوم میبودی...وقتی هم که خانوم باشی دیگه هر نگاهی هرز نمیره روت! 『ڪَمۍ‌ٖټاٰ‌شُھَداٰ』