. #آداب_همراهی_با_صاحبان_عزا 👈انسان موجودی اجتماعی و عاطفی است و نياز به ديگری برای نيازهای گوناگون، امری طبيعی در ساختار نظام دنيوی به شمار می رود. اين نياز به ويژه در زمان های بحرانی و بروز مصيبت بسيار تشديد می شود و انسان گاه چنان به ديگری نياز پيدا می کند که نوزادی به مادر. برخی ها با قدرت درونی خود می توانند شرايط بحرانی را از سر بگذرانند، ولی باز نياز به ديگری در مقام نصرت و ياری دارند، همانند کودکی که تازه راه افتاده است. در مصيبت ها انسان با توجه به روحيه و رويه متفاوت خود نيازمند ياری ديگران است. 📥آنچه در پی می آيد اشاره ای گذراست به برخی آداب مربوط به نحوه برخورد با صاحبان عزا و مصيبت که با بهره گيری از آيات و روايات به اين موضوع پرداخته شده است. 🌹سنت عمومی و فراگيری در ميان همه مردمان جهان وجود دارد که از آن به سنت تسليت و تعزيت ياد می شود. تسلی دادن به معنای آرامش بخشيدن به شخص مصيبت زده است. اين کاری است که مردم انجام می دهند تا اندکی از فشار مصيبت و فقدان از دست دادن کسی و حتی گاه چيزی کاسته شود و شخص از نظر روحی و روانی با موضوع و مسئله کنار بيايد و تعادل خويش را باز يابد. 👈شيوه های گوناگونی برای تسليت به افراد در جوامع گوناگون به کار گرفته می شود. از آنجا که انسان مصيبت زده به ويژه در مرگ عزيزان، با فشار سهمگين روحی و روانی مواجه است، مصيبت زده دوست دارد هم فقدان آن را به شکلی معقول و مقبول بپذيرد و هم ارتباط خود را با مرحوم حفظ کند؛ زيرا احساس می کند هنوز به نحوی به مرحوم نياز دارد. ايجاد رابطه با مرحوم و حفظ اين ارتباط موجب می شود تا در اين دوره خواب ها به سراغ افراد مصيبت زده بيايد. همچنين دلبستگی و علاقه نشان دادن به يادگاری های مرحوم در اين دوره بيشتر خودنمايی می کند و شخص تلاش می کند تا عکس ها و وسايل و اشيای مرحوم را در کنار خود داشته باشد تا اين فقدان را با اين حضور تا حدودی جبران کند و نيز با خواندن اذکار و دعا و قرآن و انجام احسان و خيرات، او را از خود خشنود سازد و موجب راحتی ميت در عالم پس از مرگ شود. @kanale_behesht