روزمرگی آفت سالک است. روزمرگی، سرگرم زندگی مان میکند. غافل میکند. غفلت از اینکه برای چه آمده بودیم چه باید میکردیم . راستی برای چه آمده بودیم؟ چه باید میکردیم؟ و الان چه داریم میکنیم؟ کجا میرویم؟ اصلا چرا میخوریم؟ چرا میخوابیم؟ حرف میزنیم؟ بلند میشویم؟ ... و چرا صبح تا شب در حقیقت و مجاز، با دوست و دشمن، هستیم و هستیم و هستیم؟ راستی اگر راه را میدانیم چرا پس بعد از این همه روز و شب "روندگی"، به مقصد نمی رسیم؟ خسته ایم ... خسته تر از کسی که هنوز راهی نرفته ... و شاید ناامیدتر از کسی که امیدی نداشته! . مقصد کجاست؟ نزدیک که نشده ایم اما آیا از دور هم، نمایی ندیده ایم؟ لذتی نچشیده ایم؟ و حظی نبرده ایم؟؟؟ که اگر برده ایم پس چرا بی تاب نشدیم؟ چرا پرکنده نشدیم؟ چرا بی خیالیم؟ چرا آرام نشسته ایم و زندگی می کنیم؟! .... #حدیث_نفس

راستی ... آمدنم بهر چه بود؟؟!!! #حدیث_نفس

مگر نه این است که چند روزی پیش از سفر بارها میبندند و آماده می شوند؟! پس چرا نشسته ای، ای دل! چند روز دیگر، حسین علیه السلام، راهی سفر است* آیا نمی روی؟🌾 ____________________ * ۲۸ رجب خروج سیدالشهداء از مدینه #حدیث_نفس