✅نسبت به #نوعِ فعلِ《یَحْسَبَنَّ》که در آیه {۱۸۰} سوره مبارکه {آل عمران} آمده است، دو نوع قرائت وارد شده است: ۱) جمهور، فعلِ《یَحْسَبَنَّ》 را صورتِ مفرد مذکّر #غایب بیان نمودند یعنی 《وَلَا #يَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَبْخَلُونَ بِمَآ آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ هُوَ خَيْرًا لَهُمْ ۖ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ》؛ ۲) برخی، فعلِ 《یَحْسَبَنَّ》را به صورت مفرد مذکّر #مخاطب بیان نمودند یعنی 《وَلَا #تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ يَبْخَلُونَ بِمَآ آتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ هُوَ خَيْرًا لَهُمْ ۖ بَلْ هُوَ شَرٌّ لَهُمْ》؛ 👇👇👇 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f

📝 #تامُّل 🔸اگر نسبت به دو احتمالی که در آیه ۴ سوره مبارکه ابراهیم مطرح گردید، تامّلی شود، کشف خواهیم‌ کرد که: 👇 👈طرح آن دو احتمال و دو تفسیر یعنی این‌ که ضمیر فاعلیِ 《يَشَآءُ》به《اللَّه》بازگشت کند یا این که ضمیر فاعلیِ 《يَشَآءُ》به《مَنْ》بازگشت کند، از آن جهت بوده است که خودِ فعل《يَشَآءُ》چنین قابلیّتی را دارا بوده است یعنی چون که فعل مذکور، صیغه مفرد مذکّرِ #غائب بوده است لذا نسبت به فاعل آن دو احتمال سابق، از #حیث_نحوی ثابت است به همین جهت گفته شد که می توان در جهت ردّ شُبه جبر، ضمیر فاعلیِ 《يَشَآءُ》به 《مَنْ》عود کند و در نتیجه ترجمه این قسمت از آیه ۴ سوره ابراهیم چنین شود: {پس ضلیل می کند خدا آن‌ کسی که می خواهد آن‌ کس ضلالت خود اش را و هدایت می کند خدا کسی را که می خواهد آن کس هدایت خود اش را}؛ 🔍لکن با رجوع به برخی دیگر از آیات، مشاهده می شود که فعل 《يَشَآءُ》به صورت صیغه مفرد مذکّرِ #مخاطب یعنی《تَشَآءُ》ظاهر گشته است مثلاً در آیه ۱۵۵ سوره مبارکه اعراف آمده است: 《تُضِلُّ بِهَا مَنْ تَشَآءُ وَتَهْدِي مَنْ تَشَآءُ》 و همان طور که از آیه مذکور روشن است، نسبت به فاعلِ فعلِ《تَشَآءُ》یک احتمال #فقط داده می شود و آن این که ضمیر فاعلیِ 《تَشَآءُ》به 《اللَّه》عود کند یعنی ضلیل و گمراه می کند خداوند متعال هر کسی را که خودِ خدا بخواهد و هدایت می کند خداوند متعال هر کسی را که خودِ خدا بخواهد؛👇