👤 #ملاحویش آل غازی سید عبد القاهر، صاحب تفسیر {بیان المعانی} ذیل آیه شریفه می فرماید: {《وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ 》جزاء عملکم هذا، و {فی} هنا دالّه علی {الاستعلاء} لاَنّ حروف الجرّ تخلف بعضها کما قدمناه فی تفسیر الآیه ۱۰۴ من سوره الاعراف...}؛ #یعنی تعبیر {فی} در این آیه، به معنای {استعلاء} به کار برده شده است به تعبیری دیگر گفته می شود: ایشان یکی از معانی حقیقیِ تعبیرِ {فی} را {استعلاء} دانسته است به همین جهت عقیده دارد که در این آیه، {فی} در معنای {استعلاء} بدون به کار گیری هیچ گونه #مجازی استعمال شده است یعنی می گوید: {در نگاه خداوند متعال هیچ گونه استعاره ای لحاظ نشده است}. 👆👈همان طور که از سخن فوق واضح است، صاحب {بیان المعانی}، متعقد است که خداوند متعال در آیه مذکور، تشبیه و استعاره ای مدّ نظر ندارد تا این که به بیان وجه بلاغی بپردازد یعنی چون که مجاز اتّفاق نیفتاده است لذا بیان وجه بلاغی هم از این‌جهت ضرورتی ندارد بخلاف صاحب التحریر و التنویر که به بیان وجه بلاغی به جهت اعتقادی که داشت یعنی مجاز پرداخت. 😎با مراجعه به آیه ۱۰۴ سوره مبارکه انعام از کتابِ {بیان المعانی} می بینیم که ایشان استعمالِ معانی برخی از حروف در مکان برخی دیگر از حروف جرّ را از باب حقیقت می داند #قال: {و من المعلوم انّ حروف الجرّ تخلف بعضها ای تاتی من بمعنی الباء و الیاء بمعنی علی و علی بمعنی فی و هکذا...}. #خلاصه آن که ایشان موضوع له حقیقی کلمه {فی} را {استعلاء} دانسته است و لذا مرتکب مجازی نشده است به همین جهت خود را ملزَم به بیان وجه بلاغی هم نکرده است. 🔵کما این که: ❤️) ابوحیان در تفسیر خود یعنی {البحر المحیط} ذیل این آیه فرموده است: 🌂{و اراد بالتقطیع و التصلیب فی الجذوع التمثیل بهم، و لما کان الجذع مفرا للمصلوب و اشتمل الظرف علی المظروف عدّی الفعل بفی التی للوعاء و #قیل: #فی بمعنی #علی...} ❤️) صاحب {اعراب القرآن و بیانه} در این باره فرموده است: 🌂{قوله:《وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ 》فی الکلام #استعاره_مکنیه_تبعیه و تقریرها ان شبّه استعلاء المصلوب علی الجذع بظرفیه المقبور فی قبره ثم استعمل فی المشبّه فی الموضوعه للمشبّه به اعنی الظرفیه فجرت الاستعاره و الظرفیه و بتبعیتها فی علی و فی اذن، ففی علی بابها من الظرفیه و هذا اصحّ الاقوال فیها و #قیل ان فی بمعنی علی #فلا_یکون فی الکلام استعاره}. 📚رجوع کنید: 1) بیان المعانی، ج۰۱، ص۳۹۳، ناشر: الترقی، مکان چاپ: دمشق، نوبت چاپ: اوّل. 2) بیان المعانی، ج۰۲، ص۲۰۹، ناشر: الترقی، مکان چاپ: دمشق، نوبت چاپ: اوّل. 3) البحر المحیط فی التفسیر، ج۰۷، ص۳۵۸، ناشر: دار الفکر، مکان چاپ: بیروت، نوبت چاپ: اوّل. 4) اعراب القرآن الکریم و بیانه، ج۰۶، ص۲۲۳، ناشر: دارالارشاد، مکان چاپ: سوریه، نوبت چاپ: چهارم. 💯❌💯 #کپی با ذکر منبع، مجاز است. ✅لینک گروه #بـَـحث_جَنجالے_طَلبگے 🔺http://eitaa.com/joinchat/670302231C6c7e21cb4f