#تربیت ❓نحوه مواجه با کار نادرست فرزندانمان چگونه باشد؟ ❓وقتی کودک کار ناشایستی انجام میدهد چه حسی باید در او شکل بگیرد که منجر به عدم تکرار اشتباه گردد؟ ❓نقش تنبیه در شکل گیری این احساس چیست؟ برای پاسخ به این سوالات در مورد دو احساس درونی، احساس شرم و احساس گناه در فرزند کمی توضیح میدهیم:🔰 *احساس شرم در فرزندان چه تفاوتی با احساس گناه دارد؟* ◀️ احساس گناه متمرکز بر رفتار است. کودکی که با خودمی گوید: من کار بدی انجام دادم،احساس گناه میکند، نه شرم. ◀️ احساس شرم متمرکز بر شخصیت است کودکی که احساس شرم دارد، شبیه به این عبارت را به خود میگوید: من دختر بدی هستم. ✅ کودکی که احساس گناه میکند، خطای خود را ناپایدار و جزیی میداند . به این معنا که اعتقاد دارد همین یک بارمرتکب خطا شده است (جزیی) و سعی دارد دفعه بعد کار بدش را تکرار نکند (ناپایدار) ❌ اما در احساس شرم، کودک معتقداست، خطایش پایدارخواهد بود. یعنی بازهم تکرار می کند. هم چنین آن را کلی میداند، یعنی خود را در همه کارها خطا کار میداند. 💡 اگر کودک حتی پس از این که رفتار نامطلوب را به صورت پنهانی انجام دهد احساس بدی داشته باشد. میگوئیم احساس گناه دارد، زیرا احساس گناه درونی است، اما اگر کودک فقط وقتی کار نامطلوب را در معرض عموم انجام دهد احساس بد داشته باشد، میگوییم احساس شرم دارد . این کودکان از انجام کار بد بصورت پنهانی اِبا ندارند. ⛔️ وقتی والدین کودک خطاکار را با عبارتی مانند: خیلی بچه بدی هستی ،دوستت ندارم، تو درست نمیشی یا بی ادب خطاب قرار میدهند، ناخواسته او را دچار احساس شرم میکنند. ❇️ اما عبارتی مانند: رفتارت خوب نبود، از بی نظمی بدم میآید یا دفعه بعد تکرارنشه، ایجاد احساس گناه میکند. ⚠️ والدینی که مرتبا تنبیه میکنند، بیش از حد سرزنش میکنند، لغزش کودک را نمیپذیرند، او راتحقیر میکنند، دشنام میدهند و به شخصیت کودک توهین میکنند، زمینه احساس شرم را فراهم میکنند. ادامه دارد..... #بهنام‌یار_خانواده 💠 @kanoonghadir_tiran