♨️ نظر اسلام در مورد #آموزش_جنسی 🔸اگر مانند جوامع غربی به بچّه‌ها آموزش بدهیم چه می‌شود؟ استاد #تراشیون: 🔹در جوامع غربی از سنّ پایین در مهدهای کودک به بچّه‌ها آموزش می‌دهند و مثلاً به بچّه می‌گویند: «این عضو خصوصی توست» یا «اگر کسی به سمتت آمد جیغ بزن» آیا این‌ها واقعاً می‌تواند برای یک کودک پاسخ‌گو باشد و او را مصون نگه دارد؟ در جوامع غربی پاسخ‌گویی ایجاد نشد و نتوانستند از این آموزش‌ها پاسخ بگیرند و شما می‌بینید در کشورهایی غربی کودک‌آزاری به شکل وسیعی اتّفاق می‌افتد. متأسفانه کار به جایی کشیده شده که حتّی به دخترهای 10-12 ساله راهکارهای پیش‌گیری را یاد می‌دهند که دچار بیماری‌هایی مثل HIV نشوند یا در دوران نوجوانی باردار نشوند. ببینید این آموزش‌ها جواب نداد، فقط در کشور آمریکا بر اساس آماری که وجود دارد یعنی آماری که خودشان می‌دهند90 درصد دانش‌آموزان تا قبل از فارغ‌التحصیل شدن روابط غیراخلاقی را تجربه می‌کنند. مگر این‌ها آموزش نمی‌دادند پس چرا این‌گونه شد؟ 🔹نکاتی وجود دارد که اسلام به آن‌ها بسیار توجّه کرده است: 1️⃣ آستانه‌ی تحمّل و کنترل بچّه‌ها پایین است. من از کسانی که این موضوع را به بچّه‌هایشان آموزش داده‌اند می‌پرسم "آیا بچّه‌ها نسبت به این موضوع کنجاوی نمی‌کنند یا این‌که بیش‌تر کنجکاوی می‌کنند؟" این طور نیست که وقتی به یک بچّه آموزش بدهیم این عضو خصوصی توست دیگر تمام شود و بزرگ‌تر ها بگویند: «این بچّه بلد است و ما دیگر به او آزاری نمی‌رسانیم.» 2️⃣ در روایتی از وجود پیامبر اکرم (ص) آمده که: با مخاطب خود به اندازه‌ی درک و فهم او سخن بگویید. بنابراین طبق این فرموده قطعاً کودک زیر 7-8 سال درک درستی از مسائل جنسی ندارد و اگر او را وارد این فضاها کنیم بچه دچار آسیب و بلوغ زودرس خواهد شد. بلوغ جسمی و جنسی باید هم‌زمان با بلوغ عقلی باشد، مثلاً انسان‌های بالغ و کامل و زن و شوهرهایی که ازدواج کرده‌اند با خصوصی‌ترین مسائل آشنا هستند، امّا آن را هیچ‌جا جار نمی‌زنند و مطرح نمی‌کنند چون عقلانیّت و رشدِ عقلی‌شان، این اطّلاعات را کنترل می‌کند. 🔸اسلام چه توصیه‌ای دارد؟ 🔹آنچه که اسلام می‌گوید بحث "مراقبت و پیش‌گیری" است. در این‌جا پیش‌گیری بسیار مهم‌تر از درمان است و پیش‌گیری یعنی سعی کنیم که بچّه‌ها -مخصوصاً در 7 سال اوّل- در معرض سؤال قرار نگیرند. اسلام 3 نوع مراقبت را در این زمینه توصیه می‌کند: 1️⃣ کنترل محیطی: محیط پاکی را برای بچّه‌ها فراهم کنیم. مثلاً در روایتی آمده که "وقتی بچّه‌ها به سنّی رسیدند که توانستند موضوعی را توصیف کنند دیگر نباید در اتاق پدر و مادرشان بخوابند که اگر پدر و مادر حواسشان نبود بچّه بیدار است و رابطه‌ای از پدر و مادر را دید اگر زناکار شد غیر از خودتان را مزمّت نکنید." حتّی در روایت دیگری آمده است "اگر بچّه‌ها صدای نفس‌زدن پدر و مادر را بشنوند و از لحاظ اخلاقی آسیبی دیدند باید خودتان را مزّمت کنید یا در آیه‌ای از قرآن کریم آمده که "بچّه‌ها باید یاد بگیرند که در سه نوبت وقتی وارد اتاق پدر و مادر می‌شوند با اذن و اجازه وارد شوند" معلوم است که این‌ها مراقبت است. 2️⃣ کنترل کلامی: نباید صحبت‌‌های مربوط به این مسائل در حضور بچّه‌‌ها انجام شود، مثلاً خانم‌‌ها در حضور بچّه‌‌ها از مسائل مربوط به زایمان و ... سخن نگویند زیرا همین موجب ایجاد سؤال در ذهن بچّه می‌شود که ـزایمان یعنی چه؟» و ما او را با صحبتی که می‌کرده‌ایم در معرض سؤال قرار داده‌ایم و یکی از هوشمندی‌‌ها و دقّت والدین این است که محیط تربیتی را –حتّی کلامی را که رد و بدل می‌شود- کنترل کنند. 3️⃣ کنترل خود بچّه‌ها: بچّه‌‌ها واقعاً تا 7-8 سالگی میل جنسی ندارند، امّا کنجکاوی و کشف جنسیّت وجود دارد. خیلی باید دقّت کنیم بنابراین کودکان نباید در محیطی باشند که ما حضور نداریم. هرجا آن‌ها هستند ما هم باید باشیم و نظارت داشته باشیم حالا نظارت به صورت مستقیم یا غیرمستقیم و کنترل‌شده. یک موقع ما بچّه‌مان را به مهدی می‌بریم که می‌دانیم روی او نظارت دارند یا مثلاً بچّه به خانه‌ی همسایه می‌رود و ما می‌دانیم آن‌ها هم نظارت دارند. @kanoonpormehr