#تربیتی
چگونه فرزندانمان را به سمت نیکی ها سوق دهیم؟
معمولا زیاد پرسیده می شود که فرزندانمان را چطور به #نماز یا #حجاب و عفاف یا کارهای #خیر و نیک دیگر (گذشت، فداکاری، انصاف، خویشتن داری و ...) ترغیب کنیم. چند مورد را خدمتتان عرض می‌کنم که ان شاءالله به کار بیایند.
ذکر یک نکته لازم است که بدانیم فرزندان ما با اندوخته فطرت الهی به دنیا می‌آیند که البته برای بالفعل شدنش اقداماتی لازم است.
۱. برقراری ارتباط عاطفی: پیش شرط تأثیرگذاری بر دیگران و از جمله فرزندان، برقراری ارتباط محبّت آمیز و همراه با رأفت و عطوفت مناسب است. رابطه مناسب، شرط اثرگذاری است.
۲. حکمت: لازم است در رابطه با چرایی انجام کارهای نیک دلایل منطقی و استدلال های خوبی، متناسب با سن و درک فرزندان، داشته باشيم.
۳. موعظه حسنه: چگونگی انتقال ارزشها بسیار مهم است. نیّت خیر، صدق (گفتاری و عملی و ...) ، خوشرویی و اخلاق نیکو در انتقال بسیار مؤثر است.
۴. ایجاد حس خوشایند و پرهیز از ایجاد نفرت: لازم است از ابتدای کودکی، حس خوشایندی برای انجام کارهای نیک در فرزندان ایجاد کرده و از ایجاد تنفر بپرهیزیم.
۵. پرورش حس مسئولیت پذیری، تکلیف ناگریزی و وظیفه شناسی و تعهد: به طور کلی باید در جهت ایجاد مسئولیت و تکلیف ناگریزی در فرزندانمان تلاش کنیم.
۶. برطرف کردن شبهه ها: باید برای شبهه هایی که برای فرزندانمان ایجاد می‌شود هم هشیاری داشته باشیم و هم اطلاعات درستی داشته باشیم یا دست کم به افراد مطلع ارجاع دهیم تا شبهه باقی نماند.
۷. معرفی الگوهای مناسب و شایسته برای نیکی ها: انسانها برای اجرای کارهای خود به الگوهای شایسته نگاه می‌کنند. الگوهای غیرجذاب و ناشایست، اگر لطمه نزنند، کمکی هم نمی‌کنند.
۸. پرورش کرامت نفس و اعتماد به نفس توحيدی و قدرت مقابله با نظر مخالف ديگران: فرزندی که احساس کرامت نفس و اعتماد به نفس لازم را نداشته باشد ممکن است در برابر فشار دیگران زود تسلیم شود.
۹. عامل بودن والدین: دو صد گفته چون نیم کردار نیست! البته برای والدینی که می‌گويند ما عامل هستیم ولی فررندانمان عمل نمی‌کنند، رعایت موارد دیگر پیشنهاد می‌شود. همه موارد، حتی المقدور، در کنار هم...
۱۰. حرکت روی مرز اختیار: گاه شیوه های بیان و عمل والدین، حالت تحمیلی دارد و فرزندان از این رویه می‌گریزند. مهارت گفتاری و عملکردی که در عین ترغیب، احساس آزادی و اختیار را از فرزندان نگیرد نیازمند مهارت است.
۱۱. انذار و تبشیر به میزان کافی و با رویه درست!
۱۲. دعا و طلب خیر برای فرزندان از خداوند و توکل بر او: از جمله دعای والدین برای فرزندان در صحیفه سجّادیه پیشنهاد می‌شود.
این موارد البته احتیاج به مثال و تشریح دارند. منتها امیدوارم برای یک ارسال کفایت بکند.
محیط مناسب و رزق حلال را هم اضافه کنید.
دکتر محسن عزیزی ابرقوئی، روانشناس
#تربیتی
چگونه فرزندانمان را به سمت نیکی ها سوق دهیم؟
معمولا زیاد پرسیده می شود که فرزندانمان را چطور به #نماز یا #حجاب و عفاف یا کارهای #خیر و نیک دیگر (گذشت، فداکاری، انصاف، خویشتن داری و ...) ترغیب کنیم. چند مورد را خدمتتان عرض می‌کنم که ان شاءالله به کار بیایند.
ذکر یک نکته لازم است که بدانیم فرزندان ما با اندوخته فطرت الهی به دنیا می‌آیند که البته برای بالفعل شدنش اقداماتی لازم است.
۱. برقراری ارتباط عاطفی: پیش شرط تأثیرگذاری بر دیگران و از جمله فرزندان، برقراری ارتباط محبّت آمیز و همراه با رأفت و عطوفت مناسب است. رابطه مناسب، شرط اثرگذاری است.
۲. حکمت: لازم است در رابطه با چرایی انجام کارهای نیک دلایل منطقی و استدلال های خوبی، متناسب با سن و درک فرزندان، داشته باشيم.
۳. موعظه حسنه: چگونگی انتقال ارزشها بسیار مهم است. نیّت خیر، صدق (گفتاری و عملی و ...) ، خوشرویی و اخلاق نیکو در انتقال بسیار مؤثر است.
۴. ایجاد حس خوشایند و پرهیز از ایجاد نفرت: لازم است از ابتدای کودکی، حس خوشایندی برای انجام کارهای نیک در فرزندان ایجاد کرده و از ایجاد تنفر بپرهیزیم.
۵. پرورش حس مسئولیت پذیری، تکلیف ناگریزی و وظیفه شناسی و تعهد: به طور کلی باید در جهت ایجاد مسئولیت و تکلیف ناگریزی در فرزندانمان تلاش کنیم.
۶. برطرف کردن شبهه ها: باید برای شبهه هایی که برای فرزندانمان ایجاد می‌شود هم هشیاری داشته باشیم و هم اطلاعات درستی داشته باشیم یا دست کم به افراد مطلع ارجاع دهیم تا شبهه باقی نماند.
۷. معرفی الگوهای مناسب و شایسته برای نیکی ها: انسانها برای اجرای کارهای خود به الگوهای شایسته نگاه می‌کنند. الگوهای غیرجذاب و ناشایست، اگر لطمه نزنند، کمکی هم نمی‌کنند.
۸. پرورش کرامت نفس و اعتماد به نفس توحيدی و قدرت مقابله با نظر مخالف ديگران: فرزندی که احساس کرامت نفس و اعتماد به نفس لازم را نداشته باشد ممکن است در برابر فشار دیگران زود تسلیم شود.
۹. عامل بودن والدین: دو صد گفته چون نیم کردار نیست! البته برای والدینی که می‌گويند ما عامل هستیم ولی فررندانمان عمل نمی‌کنند، رعایت موارد دیگر پیشنهاد می‌شود. همه موارد، حتی المقدور، در کنار هم...
۱۰. حرکت روی مرز اختیار: گاه شیوه های بیان و عمل والدین، حالت تحمیلی دارد و فرزندان از این رویه می‌گریزند. مهارت گفتاری و عملکردی که در عین ترغیب، احساس آزادی و اختیار را از فرزندان نگیرد نیازمند مهارت است.
۱۱. انذار و تبشیر به میزان کافی و با رویه درست!
۱۲. دعا و طلب خیر برای فرزندان از خداوند و توکل بر او: از جمله دعای والدین برای فرزندان در صحیفه سجّادیه پیشنهاد می‌شود.
این موارد البته احتیاج به مثال و تشریح دارند. منتها امیدوارم برای یک ارسال کفایت بکند.
محیط مناسب و رزق حلال را هم اضافه کنید.
دکتر محسن عزیزی ابرقوئی، روانشناس