قرآن ترجمه المیزان سوره 4 سوره مبارکه النساء صفحه 99 وَإِنِ امْرَأَةٌ خَافَتْ مِنْ بَعْلِهَا نُشُوزًا أَوْ إِعْرَاضًا فَلَا جُنَاحَ عَلَيْهِمَا أَنْ يُصْلِحَا بَيْنَهُمَا صُلْحًا ۚ وَالصُّلْحُ خَيْرٌ ۗ وَأُحْضِرَتِ الْأَنْفُسُ الشُّحَّ ۚ وَإِنْ تُحْسِنُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (128) و اگر زنى از ناسازگارى يا روى گردانى شوهرش بيم دارد گناهى بر آن دو نيست که [با گذشت زن از بعضى حقوق خود ]ميان خويش سازشى برقرار کنند، و سازش [از جدايى] بهتر است، و بخل (عدم گذشت) در طبيعت نفوس حضور دارد; و اگر [به زنانتان ]نيکى کنيد و تقوا پيشه سازيد قطعاً خدا از آنچه انجام مى دهيد آگاه است. (128) وَلَنْ تَسْتَطِيعُوا أَنْ تَعْدِلُوا بَيْنَ النِّسَاءِ وَلَوْ حَرَصْتُمْ ۖ فَلَا تَمِيلُوا كُلَّ الْمَيْلِ فَتَذَرُوهَا كَالْمُعَلَّقَةِ ۚ وَإِنْ تُصْلِحُوا وَتَتَّقُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ غَفُورًا رَحِيمًا (129) و هرگز نمى توانيد ميان زنان [در علاقه قلبى ]به عدالت رفتار کنيد اگر چه حريص باشيد پس [از زنى که کمتر او را دوست مى داريد ]به طور کامل روى نگردانيد تا وى را مانند زنى که نه شوهر دارد و نه بيوه است فرو گذاريد و اگر به صلاح آييد و تقوا پيشه کنيد قطعاً خدا آمرزگار و رحيم است. (129) وَإِنْ يَتَفَرَّقَا يُغْنِ اللَّهُ كُلًّا مِنْ سَعَتِهِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ وَاسِعًا حَكِيمًا (130) و اگر آن دو از هم جدا شوند خدا هر يک را با گشايش خود [به وسيله همسر ديگرى ]بى نياز مى کند، و خدا گشايشمند و حکيم است. (130) وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۗ وَلَقَدْ وَصَّيْنَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلِكُمْ وَإِيَّاكُمْ أَنِ اتَّقُوا اللَّهَ ۚ وَإِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ غَنِيًّا حَمِيدًا (131) و آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است مختصّ خداست. و همانا ما به کسانى که پيش از شما کتاب هاى [آسمانى ]به آنان داده شده است و به شما سفارش کرده ايم که از خدا پروا کنيد; و اگر کفر بورزيد [زيانى به خدا نمى رسد زيرا ]آنچه در آسمان ها و آنچه در زمين است مختصّ خداست، و خدا بى نياز و ستوده است. (131) وَلِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ ۚ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا (132) و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است مختص خداست، و کافى است که خدا کارساز باشد. (132) إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ وَيَأْتِ بِآخَرِينَ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلَىٰ ذَٰلِكَ قَدِيرًا (133) اگر بخواهد، اى مردم! شما را مى برد و ديگرانى را مى آورد; و خدا بر اين کار تواناست. (133) مَنْ كَانَ يُرِيدُ ثَوَابَ الدُّنْيَا فَعِنْدَ اللَّهِ ثَوَابُ الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ سَمِيعًا بَصِيرًا (134) هر کس پاداش دنيا بخواهد [بداند که ]پاداش دنيا و آخرت نزد خداست، و خدا شنوا و بيناست. (134) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @KanoonQuran ┗━━━♥️═🍃━━━┛

نکته تفسیری صفحه ۹۹: پاداش دنیا و آخرت: تاریخ زندگی بشر، سرگذشت افراد زیادی را حکایت می­ کند که از ترس از دست دادن مال و ثروت و منافع مادی یا مقام و شهرتشان، دعوت پیامبران را نمی­ پذیرفتند؛ زیرا باور آنان این بود که آنچه به دست آورده­ اند، نتیجه​ ی زحمت خودشان بوده و بس؛ و خدایی که پیامبران از او سخن می­ گویند، نمی­ تواند زندگی دنیایی آنان را آباد کند. به همین سبب، هنگامی که حضرت موسی علیه السلام به قارونِ ثروتمند دستور داد که زکات مالش را بپردازد، او در پاسخ گفت: «من این اموال را فقط با علم و دانشی که داشتم، به دست آوردم، و خدا آن​ها را به من نداده که بخواهم به دستور او انفاقش کنم.»[1] خداوند در این آیات، بر این اعتقاد غلط خط بطلان می­ کشد و می­ فرماید که پاداش و بهره­ ی دنیا و آخرت، فقط نزد اوست و برای داشتن زندگی خوب و مناسب در هر دو جهان باید از دستورهای او پیروی کرد. در اینجا ممکن است این سؤال طرح شود که چرا برخی از افراد بی­ ایمان، در رفاه و ثروت فراوانی زندگی می­ کنند و بعضی از مؤمنان، زندگی دشواری دارند. پاسخ سؤال این است که «داشتن ثروت و رفاه»، با «داشتن زندگی خوب» متفاوت است. به فرموده​ ی قرآن، داشتن مال و ثروت یا نداشتن آن، دو روی یک سکّه است و هدف خدا از قرار دادن این دو نوع زندگی متفاوت برای بندگانش، آزمایش آن​هاست؛ ولی زندگی خوب این است که انسان در تمام لحظات عمر خود، از فرمان آفریدگار خود اطاعت کند و در پی به ­دست آوردن خشنودی او باشد. قرآن، زندگی این​گونه را «حیات طیبه» می­ نامد؛ یعنی زندگی همراه با آرامش، امنیت و رفاه که خدا به بندگان باایمان و صالحش عنایت می­کند (برگرفته از آیه​ ی 97 سوره­ ی نحل). در این حالت اگر‏چه انسان برای بهتر شدن زندگی­ اش تلاش می­ کند، سعادت دنیا و آخرتش را به دست خدا می­ داند، و نه به دست خودش؛ مانند حضرت علی علیه السلام که اگرچه همواره با جدّیت و تلاش زندگی می­ کرد، در عین حال به خدا عرض می­ کرد: «زیاد و کم شدن روزی من و سود و زیانم، تنها به دست توست، و نه به دست دیگران.»[2] همان پیشوای بزرگ در این ­باره به زیبایی فرموده است: «ای بندگان خدا، بدانید که پرهیزکاران، هم نعمت­های زودگذر دنیا را گرفتند و هم نعمت­های جاودانه​ی آخرت را. آنان در استفاده​ از نعمت­های دنیا، با دنیاداران مشارکت کردند؛ ولی دنیاداران در بهره بردن از نعمت­های آخرت، با ایشان شریک نشدند. پرهیزکاران به مناسب­ ترین شکل در دنیا اقامت کردند و به مناسب­ ترین شکل از غذاهای آن خوردند و از لذّت­ هایی که ثروتمندان بی­ ایمان نیز داشتند، بهره بردند. سپس با توشه­ ای که آنان را به بهشت می­ رساند و با سود فراوان از عبادت­هایشان از دنیا رفتند [و به بهشت رسیدند].» [3] [1] - اقتباس از آیه 78 سورة قصص [2] - بخشی از مناجات شعبانیه. مفاتیح­الجنان [3] - نهج­ البلاغه، نامة 27 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @KanoonQuran ┗━━━♥️═🍃━━━┛

صفحه ۱۰۰ مصحف شریف سوره مبارکه نساء #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @KanoonQuran ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه 100 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام حجاز 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @KanoonQuran ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه ۱۰۰ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : حجاز 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @KanoonQuran ┗━━━♥️═🍃━━━┛

قرآن ترجمه المیزان سوره 4 سوره مبارکه النساء صفحه 100 ۞ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا قَوَّامِينَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ وَلَوْ عَلَىٰ أَنْفُسِكُمْ أَوِ الْوَالِدَيْنِ وَالْأَقْرَبِينَ ۚ إِنْ يَكُنْ غَنِيًّا أَوْ فَقِيرًا فَاللَّهُ أَوْلَىٰ بِهِمَا ۖ فَلَا تَتَّبِعُوا الْهَوَىٰ أَنْ تَعْدِلُوا ۚ وَإِنْ تَلْوُوا أَوْ تُعْرِضُوا فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرًا (135) اى کسانى که ايمان آورده ايد! دقيقاً به عدالت قيام کنيد و براى خدا شهادت دهيد، اگر چه به زيان خودتان يا پدر و مادر يا خويشان نزديکترتان باشد، اگر [خواهان شهادت ]بى نياز يا فقير باشد خدا [به رعايت حال ]آن دو سزاوارتر است; پس پيروى هوس نکنيد که منحرف شويد، و اگر به انحراف گراييد يا [از اظهار حق ]روى بگردانيد [بازخواست مى شويد زيرا ]قطعاً خدا از آنچه انجام مى دهيد آگاه است. (135) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي نَزَّلَ عَلَىٰ رَسُولِهِ وَالْكِتَابِ الَّذِي أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ ۚ وَمَنْ يَكْفُرْ بِاللَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا (136) اى کسانى که ايمان آورده ايد! به خدا و رسول او و کتابى که بر رسولش نازل کرده و کتاب هايى که از پيش نازل کرده است ايمان بياوريد. و هر کس به خدا و فرشتگان او و کتاب ها و رسولانش و روز واپسين کفر بورزد قطعاً به گمراهى دورى دچار شده است. (136) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ آمَنُوا ثُمَّ كَفَرُوا ثُمَّ ازْدَادُوا كُفْرًا لَمْ يَكُنِ اللَّهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَلَا لِيَهْدِيَهُمْ سَبِيلًا (137) همانا کسانى که ايمان آوردند سپس کافر شدند سپس ايمان آوردند باز کافر شدند سپس به کفرشان افزودند خدا هرگز آنان را نخواهد آمرزيد و به راهى هدايتشان نخواهد کرد. (137) بَشِّرِ الْمُنَافِقِينَ بِأَنَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِيمًا (138) به منافقان بشارت ده که براى آنان عذابى دردآور خواهد بود. (138) الَّذِينَ يَتَّخِذُونَ الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۚ أَيَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعًا (139) همانان که کافران را بجاى مؤمنان دوستان خود مى گيرند، آيا عزّت را نزد کافران مى طلبند؟ [بايد بدانند که ]عزّت، همه نزد خداست. (139) وَقَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ آيَاتِ اللَّهِ يُكْفَرُ بِهَا وَيُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلَا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّىٰ يَخُوضُوا فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ ۚ إِنَّكُمْ إِذًا مِثْلُهُمْ ۗ إِنَّ اللَّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِينَ وَالْكَافِرِينَ فِي جَهَنَّمَ جَمِيعًا (140) و همانا در قرآن اين [دستور ]را بر شما نازل کرد که هر گاه شنيديد آيات خدا مورد انکار و استهزا قرار مى گيرد با آنان ننشينيد تا در سخنى غير آن فرو روند و گرنه در آن صورت شما هم مانند آنان خواهيد بود، همانا خدا منافقان و کافران را همگى در جهنّم گرد خواهد آورد. (140) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @KanoonQuran ┗━━━♥️═🍃━━━┛

نکته تفسیری صفحه ۱۰۰: شرکت در مجلس گناه، ممنوع!: خداوند در آیه​ ی 68 سوره​ ی انعام به پیامبر و مسلمانان چنین دستور داد: «هرگاه کسانی را دیدی که آیات ما را به مسخره می­ گیرند، از آنان روی گردان تا سخن دیگری بگویند.» پس از این دستور، برخی از مسلمانان ظاهری که ایمان حقیقی نداشتند، در مجالس یهودیان مدینه شرکت می­ کردند و به یاوه‏گویی‏های آنان در مورد قرآن و پیامبر(ص)گوش می‏کردند. خداوند در این آیه ـ که بعد از آیه​ ی 68 سوره​ ی انعام نازل شده ـ دوباره بر آن دستور تأکید کرده و چنین افرادی را سرزنش نموده است. بر اساس این آیات، حضور در مجالسی که آیات و دستورهای خدا مسخره می­ شود، ممنوع است و گناه شرکت در چنین مجالسی، مانند گناه کسانی​ست که آیات خدا را مسخره می­ کنند. در همه​ ی زمان­ها، افراد لاابالی و بی­ ایمانی بوده و هستند که بدون ترس از خدا و مجازات­ هایش، سخنان و نشانه­ های او را به باد مسخره می­ گیرند و بدین وسیله سعی می­ کنند دین خدا را در چشمان مردم کوچک کنند. به فرموده​ ی قرآن، اگر ما نتوانیم با این افراد مقابله کنیم، وظیفه داریم که از کنار آنان برخیزیم و به سخنان کفر‏آمیزشان گوش نکنیم. امام صادق علیه السلام در این­ باره فرموده است: «برای انسان باایمان شایسته نیست که در مجلسی حاضر شود که نافرمانی خدا در آن صورت می­ گیرد و او نمی­ تواند آن را تغییر دهد.»[1] در روایت دیگری از همان امام می­ خوانیم: «منظور از این دستور این است که اگر شنیدی کسی حق را انکار می­ کند و آن را دروغ می­ شمرد و سخنان ناروا در مورد امامان می­ گوید، از کنار او برخیزی و با او ننشینی؛ هر که  می­ خواهد باشد.»[2] همچنین پیشوایان معصوم، ما را از حضور در مجلسی که در آن از فرد باایمانی غیبت می­ شود، نهی کرده­ اند.[3] بر اساس فرمایش امامان، در چنین مجالسی، شیاطین حضور می­ یابند و لعنت خدا بر اهل آن مجلس نازل می­ شود. پس اگر کسی نمی­تواند آن را ترک کند، وظیفه دارد دست­کم در دل خود از سخنان پلید و آلوده­ای که در آن محفل گفته می­ شود، بیزاری بجوید و در قلب خود آن مطالب زشت را انکار کند[4]. ترک مجلس گناه، دو اثر مهم دارد: 1ـ انسان مؤمن را از آلودگی به گناهان دور می­ کند؛ 2ـ کسانی را که مشغول گناه هستند، متوجّه خطا و اشتباهشان می­ کند؛ چرا که حضور در مجلس گناه​کاران، به معنای تأیید کارهای ایشان و تشویق آنان به ادامه​ ی گناه است، و ترک آن، نوعی اعلام نارضایتی از اعمال و گفتارشان است. [1] - کنزالدقائق، ج 4، ص 352 [2] - تفسیر عیاشی، ج 1، ص 282 [3] - تفسیر قمی، ج 1، ص 204 [4] - کنزالدقائق، ج 4، ص 351 #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @KanoonQuran ┗━━━♥️═🍃━━━┛

صفحه ۱۰۱ مصحف شریف سوره مبارکه نساء #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @KanoonQuran ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه ۱۰۱ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : نهاوند 🛑 فایل بدون ترجمه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @KanoonQuran ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه 101 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @KanoonQuran ┗━━━♥️═🍃━━━┛

قرآن ترجمه المیزان سوره 4 سوره مبارکه النساء صفحه 101 الَّذِينَ يَتَرَبَّصُونَ بِكُمْ فَإِنْ كَانَ لَكُمْ فَتْحٌ مِنَ اللَّهِ قَالُوا أَلَمْ نَكُنْ مَعَكُمْ وَإِنْ كَانَ لِلْكَافِرِينَ نَصِيبٌ قَالُوا أَلَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَيْكُمْ وَنَمْنَعْكُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ ۚ فَاللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ۗ وَلَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا (141) همانان که نسبت به شما انتظار مى برند; پس اگر از جانب خدا براى شما فتحى حاصل شد مى گويند: آيا ما با شما نبوديم؟ و اگر براى کافران [از فتح ]نصيبى بود [به آنان] مى گويند: آيا ما بر شما تسلّط نداشتيم و شما را از گزند مؤمنان حفظ نکرديم؟ پس خدا روز قيامت ميان شما حکم خواهد کرد، و خدا هرگز براى کافران به زيان مؤمنان راهى قرار نداده است. (141) إِنَّ الْمُنَافِقِينَ يُخَادِعُونَ اللَّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُوا إِلَى الصَّلَاةِ قَامُوا كُسَالَىٰ يُرَاءُونَ النَّاسَ وَلَا يَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِيلًا (142) همانا منافقان مى خواهند خدا را فريب دهند در حالى که او فريب دهنده آنان است، و چون به نماز برخيزند با ملالت برمى خيزند. براى مردم خودنمايى مى کنند و خدا را جز اندکى که ياد نمى کنند. (142) مُذَبْذَبِينَ بَيْنَ ذَٰلِكَ لَا إِلَىٰ هَٰؤُلَاءِ وَلَا إِلَىٰ هَٰؤُلَاءِ ۚ وَمَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا (143) در اين ميان دو دلند، نه به اين گروه [تمايل دارند ]و نه به آن گروه; و هر که را خدا گمراه کند هرگز براى او راهى نخواهى يافت. (143) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْكَافِرِينَ أَوْلِيَاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِينَ ۚ أَتُرِيدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلَّهِ عَلَيْكُمْ سُلْطَانًا مُبِينًا (144) اى کسانى که ايمان آورده ايد! کافران را بجاى مؤمنان دوستان خود نگيريد، آيا مى خواهيد در پيشگاه خدا حجتى آشکار بر ضدّ خود قرار دهيد؟ (144) إِنَّ الْمُنَافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الْأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا (145) همانا منافقان در پايين ترين طبقه آتش خواهند بود، و هرگز براى آنان ياورى نخواهى يافت، (145) إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا وَأَصْلَحُوا وَاعْتَصَمُوا بِاللَّهِ وَأَخْلَصُوا دِينَهُمْ لِلَّهِ فَأُولَٰئِكَ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ ۖ وَسَوْفَ يُؤْتِ اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ أَجْرًا عَظِيمًا (146) مگر کسانى که توبه کنند و به صلاح آينده و به خدا تمسّک جويند و طاعت خود را براى خدا خالص کنند که اينان با مؤمنان خواهند بود، و به زودى خدا به مؤمنان اجرى بزرگ خواهد داد. (146) مَا يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذَابِكُمْ إِنْ شَكَرْتُمْ وَآمَنْتُمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ شَاكِرًا عَلِيمًا (147) اگر شکر کنيد و ايمان بياوريد خدا را با عذاب شما چه کار؟ و خدا سپاسگزار و داناست. (147) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @KanoonQuran ┗━━━♥️═🍃━━━┛

نکته تفسیری صفحه ۱۰۱: نیرنگ با خدا!: این آیه و آیه​ ی بعد، در باره​ ی منافقان سخن می­ گوید و با بیان چند ویژگی از ویژگی­های زشت آنان، به مسلمانان کمک می­ کند که ایشان را بهتر و راحت­ تر بشناسند. منافقان، کسانی هستند که به­ ظاهر به خدا ایمان دارند؛ ولی در حقیقت کافرند و به ایمان تظاهر می­ کنند. البته این زنگ خطری برای همه​ ی افراد باایمان نیز هست که مبادا این ویژگی­ ها در آنان هم وجود داشته باشد. بر اساس این آیه، یکی از صفات منافقان، «ریا و خودنمایی» است. منافقان مانند مسلمانان دیگر، عبادت­هایی انجام می­ دهند: نماز می­ گزارند، به حج می­روند و حتّی شاید جهاد هم بکنند؛ امّا هیچ­یک از این کارهایشان برای فرمان​برداری از خدا و خشنود کردن او نیست؛ بلکه برای ادامه​ی زندگی در میان مسلمانان و بهره بردن از امکانات جامعه​ ی اسلامی​ است. حتّی ممکن است ظاهر عبادت­ هایشان زیبا و فریبنده باشد؛ ولی باطن آن، مانند میوه­ ای​ ست که از درون فاسد شده و از بیرون سالم به نظر می­رسد. در روایتی از امام صادق علیه می ­خوانیم: «با کارها [وعبادت­ هایت] برای کسی[از مخلوقاتِ ناتوان خدا] که نه می­ تواند زنده کند و نه بمیراند و نه به تو سودی برساند، ریا، مکن. ریا درختی​ست که میوه​ی آن، فقط شرک مخفی است و ریشه­اش نفاق است. در روز قیامت، [از سوی خدا] به ریاکار گفته می­شود که پاداش کارهایت را از همان کسی بگیر که با من شریکش قرار دادی. بنابراین دقّت کن که چه کسی را عبادت می­ کنی و می­ خوانی، به چه کسی امید داری و از چه کسی می­ ترسی. و بدان که تو نمی­ توانی چیزی از باطنت را از خدا مخفی کنی؛ که اگر چنین فکری کنی، خودت را فریب داده­ ای [نه خدا را]. خدا [در آیه​ی 9 سوره​ی بقره] می­فرماید: [منافقان] می­ خواهند خدا و افراد باایمان را بفریبند؛ در حالی که فقط خودشان را می­ فریبند و نمی­ فهمند.»[1] یکی دیگر از نشانه­ های منافقان، کسالت و خستگی در خواندن نماز است. آنان در پیشگاه پروردگار جهان با بی­ حالی و کسالت می­ ایستند و در عباداتشان نشاط ندارند. از پیامبر گرامی ما نقل شده است: «نماز منافق این­گونه است که می­ نشیند و به خورشید چشم می­ دوزد تا ببیند کی غروب می­ کند. در آن موقع برمی­ خیزد و سر خود را مانند کلاغ چهار مرتبه به زمین می­زند.»[2] در مقابل این شیوه­ ی ناپسند، مؤمنان حقیقی به عبادت عشق می­ ورزند و با نشاط کامل به آن مشغول می­ شوند و در هنگام نماز، سرزنده و سرحال­اند. پیامبر خدا در این ­باره فرموده است: «برترین مردم، کسی​ست که به عبادت عشق بورزد و آن را [مانند دوستی عزیز] در آغوش کشد و با قلبش آن را دوست داشته و با بدنش بدان مشغول باشد.»[3] [1] - مصباح الشریعة، ترجمة مصطفوی، ناشر: انجمن اسلامی حکمت و فلسفة ایران، سال 1360 ش [2] - المیزان فی تفسیر القرآن، ج 5، ص121   [3] - الکافی، ج 2، ص 83   #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @KanoonQuran ┗━━━♥️═🍃━━━┛