السّلامُ علیكَ يا عَينَ الْحَياة زندگی با امام، یعنی که... صبح، کز خواب می‌شوی بیدار... اوّل از هر چه رو به قبله کنی با دلی پر ز حسرت دیدار دست بر سینه در کمال ادب سَردهی با یقین و سِلم و وقار: " السّلامُ علیكَ يا مهدي! " السّلام علیك يا دلدار! بعدِ برپاییِ فریضه ی صبح بر دعای فرج کنی اصرار نيّتت باشد از طليعه‌ی فجر که شوی بر امام عصرت یار که به دردِ اُمور او بخوری و نباشی فقط تو یک سَر بار دم به دم در خلال روز کنی... یاد او را به قلب خود، تکرار هَمّ و غَمّ ِ تو خدمتش باشد تا کند او تو را به خویش، دچار به هوای رضایت دل او بِنَمایی ز معصیت، تو فرار سَعي بر این کنی که حدّ اَقَل... فقط از روی دلخوشیّ نگار... دست یک شیعه را بگیریّ و... به دل بنده ای دهی تو قرار با ادای نماز اوّل وقت به اطاعت ز حق کنی اظهار سرِ سفره، پس از تناول نان باشی از لطف یار شکرگزار صدقه بر فرج، بپردازی از خودت در رهش کنی ایثار صبح و شب با دعای بر فرجش... به ارادت به او کنی اقرار طوری از حق، ظهور را خواهی... که کند صِدق، واژه‌ی " اِکثار " شب به شوقِ لقای او خوابی با دلی از محبتش سرشار زندگی با امام، یعنی که دست او باشَدَت سرِ افسار او بُوَد محور معیشت تو او بُوَد بر تو نقطه‌ی پرگار زندگی با امام، یعنی که باشی از دشمنان او بیزار بر ظهورش تو در صدد باشی منتظر باشی‌اَش به لیل و نهار کار خود را به او نشان بدهی تا نماید تو را به جلوه، شکار قلب خود را به او کنی اهدا باشی از بَرْکتِ دمش هشیار زندگی با امام هست بهشت زندگی با امام هست بهار #اللهم_عجل_لوليک_الفرج #انتظار #درد_دل #محمد_علی_نوری پنجشنبه ۲۴ آذر ۱۴۰۱