❇️ #سلسله_مباحث_معارف_الهی 🔅 شماره ۶۶ 💠 وضعیت ذاکر خدا در بین غافلین 🔰 پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم می‌فرماید: «الذاكِرُ في الغافِلينَ كالمُقاتِلِ في الفارِّينَ.» 🔹 کسی که در بین اهل #غفلت است (ناچار است در بین اهل غفلت زندگی کند و مجبور شده است)؛ اما #مواظب است که غفلت آن ها، گرد و غبار غفلت آن ها، نجاست لغویات آن ها بر او اثر نگذارد و در درون، توجهش به حال #ذکر است، 📍 این یک انسان خیلی بزرگی است؛ مقام خیلی بالایی دارد؛ آنجا کار بسیار مهمی انجام می دهد؛ ✨ «كالمُقاتِلِ في الفارِّينَ»؛ مثل #رزمنده‌ای است که در جنگ که سنگینی جنگ، سختی جنگ آنقدر زیاد شده که همه فرار کرده‌اند، این فرار نکرد. 🌱 این همچون شهید حججی‌ها تا آخر آماده برای چنین رزمی است مقام این انسان چنین بالا است. 📑 جزوه "سی و دو گفتار در معارف الهی" ص۲۶۵ 💠کانال ندای پاک فطرت 🆔 @nedayepakefetrat

❇️ #سلسله_مباحث_معارف_الهی 🔅 شماره ۹۳ 💠 غایت انسان در کلام اهل بیت علیهم‌السلام 🔰 اینکه ما بالآخره به کجا می‌رویم، در محضر قرآن و اهل بیت معلوم می‌شود که ما کجا می‌رویم؛ امام سجاد علیه‌السلام در دعا از خدا می‌خواهد و «کجا» را به ما بیان می‌کند. 🌀 حضرت در دعا به خدا عرض می‌کند: «حَبِّبْ إِلَیَّ لِقَاءَکَ وَ أَحْبِبْ لِقَائِی»همینطور عنایتی کن که من تو را لقاء کنم و هم به من لیاقتی، استعدادی، انگیزه ای، یقظه‌ای، بیداری‌ای عطا کن تا بفهمم که غایت زندگی من لقاء تو است یعنی چه. 👈 آنگاه: « وَ اجْعَلْ لِی فِی لِقَائِکَ الرَّاحَهَ وَ الْفَرَجَ وَ الْکَرَامَهَ.» 📌 روانشناس‌های عالم در یک «الرَّاحَهَ» گیر کرده‌اند؛ در یک «الْکَرَامَهَ» گیر کرده‌اند. به آن‌ها بگویند اصلاً کرامت را تعریف کن؛ یک چیزهای عجیب و غریبی می‌گویند که اصلاً ربطی به کرامت ندارد. 🔹 «الْفَرَجَ » یعنی چه؛ گشایش از بن‌بستها یعنی چه؟ در نگاه غیر مکتب اهل بیت علیهم‌السلام بن‌بست چه معنا دارد؟ در نگاه تربیت دین چطور؟ 🍀 اصلاً زندگی ما دائماً در بست و گره‌ها است. این غایت انسان چقدر معنا را تغییر می دهد و حقایق را باز می‌کند. 📑 جزوه "سی و دو گفتار در معارف الهی" ص۳۲۷ 💠کانال ندای پاک فطرت 🆔 @nedayepakefetrat

❇️ #سلسله_مباحث_معارف_الهی 🔅 شماره ۱۲۸ 💠 ضرورت دنبال کردن هردو علم 🔰 «فَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلْإِسْلَامِ.» مَثل کسی که می‌گوید علوم نظری نیاز نیست، به این می‌ماند که می‌گوید آقا من با ماشین نمی‌خواهم به فرودگاه بروم، قرار است هواپیما من را از خانه بردارد و از آنجا به آسمان ببرد. این چقدر #تمسخر_آور است. 📌 چه کسی گفته که وقتی من اهل دعا و نماز شب و معنویت شدم، دیگر احتیاج به علوم نظری ندارم ، علوم عقلی ندارم، اینها مال آدم‌های تنبل است؛ عکسش هم متأسفانه همین طوراست. 👈 تا چهار تا مسئلۀ علمیِ نظری رامتوجه می‌شود، لذتش او را مست می‌کند، خیال می کند دیگر به همه عالم رسید. نمی‌فهمد که این هنوز یک موتوری بیش نیست که تو را می خواهد به آنجا برساند. 🔹 هر دو علم لازم است. آن علم به ذهن، اما این علمی که ما باید از آن سوار شویم بر آن علم دیگر، آن نوری است که خدا بر قلب کسی می اندازد که اراده کرده او را هدایتش کند. 📍 امام صادق (علیه‌السلام) راهکار نشان می‌دهد؛ حالا که این‌طور است، حالا که دنبال همچون علمی هستی. 🔸 «فَإنْ أَرَدْتَ الْعِلْمَ فَاطْلُبْ أَوَّلاً فِي‌ نَفْسِكَ حَقِيقَةَ الْعُبُودِيَّةِ.» اگر دنبال این هستی، به خودت بازگرد، به آیات و روایات ایندفعه با یک نگاه کاربردی نگاه کن 📑 جزوه "سی و دو گفتار در معارف الهی" ص۳٩۳ 💠کانال ندای پاک فطرت 🆔 @nedayepakefetrat

❇️ #سلسله_مباحث_معارف_الهی 🔅شماره ۱۴۱ 💠 زندگی حقیقی، زندگی عبودیت است. 🔰 دیده‌اید که وقتی یک بچه با پدر و مادر لج می‌کند، دیگر آن لحظه خود را کسی می داند؛ می‌زند، می‌شکند، ابراز قدرت می‌کند، همه چیز را فراموش می‌کند؛ این، زندگی در عالم توهم است. 📌 درحالیکه واقعیت این است که این پدر و مادر وقتی اراده کردند، دست و پای بچه را می‌بندند و در بغل او می‌گذارند، سوار ماشین می‌کنند و در منطقه‌ای می‌برند، بچه می‌بیند که در اینجا زندگی می‌کند و در مدیریت اتاق هیچ کاره بوده است. 🌀 وقتی فطرت انسان به برکت تزکیۀ نفس و به برکت تربیت اولیای الهی، انبیا و اوصیا (علیهم‌السلام) باز شد، رویۀ حقیقی او باز می‌شود و از زندگی توهمی که دیگران دارند، آزاد می‌شود. 👌 آنگاه دیگر هیچ «من» از منیتی در خود احساس نمی‌کند؛ اسم این را #عبد می‌گویند. 🍃عبد یعنی چنین انسانی که مثل شعاع خورشید هیچ چیزی در خودش احساس نمی‌کند. می‌بیند که همه از آن قدرت مطلقه است. به این زندگی #عبودیت میگویند. 👈 #زندگی_حقیقی، زندگی عبودیت است؛ نه زندگی توهمی ما. 📑 جزوه "سی و دو گفتار در معارف الهی" ص۴۲۱ 💠کانال ندای پاک فطرت 🆔 @nedayepakefetrat

❇️ #سلسله_مباحث_معارف_الهی 🔅شماره ۱۴۱ 💠 زندگی حقیقی، زندگی عبودیت است. 🔰 دیده‌اید که وقتی یک بچه با پدر و مادر لج می‌کند، دیگر آن لحظه خود را کسی می داند؛ می‌زند، می‌شکند، ابراز قدرت می‌کند، همه چیز را فراموش می‌کند؛ این، زندگی در عالم توهم است. 📌 درحالیکه واقعیت این است که این پدر و مادر وقتی اراده کردند، دست و پای بچه را می‌بندند و در بغل او می‌گذارند، سوار ماشین می‌کنند و در منطقه‌ای می‌برند، بچه می‌بیند که در اینجا زندگی می‌کند و در مدیریت اتاق هیچ کاره بوده است. 🌀 وقتی فطرت انسان به برکت تزکیۀ نفس و به برکت تربیت اولیای الهی، انبیا و اوصیا (علیهم‌السلام) باز شد، رویۀ حقیقی او باز می‌شود و از زندگی توهمی که دیگران دارند، آزاد می‌شود. 👌 آنگاه دیگر هیچ «من» از منیتی در خود احساس نمی‌کند؛ اسم این را #عبد می‌گویند. 🍃عبد یعنی چنین انسانی که مثل شعاع خورشید هیچ چیزی در خودش احساس نمی‌کند. می‌بیند که همه از آن قدرت مطلقه است. به این زندگی #عبودیت میگویند. 👈 #زندگی_حقیقی، زندگی عبودیت است؛ نه زندگی توهمی ما. 📑 جزوه "سی و دو گفتار در معارف الهی" ص۴۲۱ 💠کانال ندای پاک فطرت 🆔 @nedayepakefetrat

❇️ #سلسله_مباحث_معارف_الهی 🔅 شماره ۱۶۲ 💠 شناخت نفس خود با تمرکز بر آن 🔰 این محاسبه خیلی مهم است. اصلاً وقتی که انسان یک خلوتی می‌کند، در درون وجود خود فرو می‌رود، خود این آثار رشد طبیعی بسیار مؤثر دارد. 🌀 وقتی شما می‌خواهید یک پتوی خاکی را محکم تکان دهید، می‌بینید چقدر آشغال‌هایش، غبارهایش می‌ریزد، تمیز می‌شود؛ خصوصاً اگر بشویید، چقدر خوب تمیز می‌شود، خصوصاً که با یک مادۀ شوینده بشویید، چقدر براق می‌شود؛ 👈 نفس هم چنین حالتی دارد، این محاسبه را که شروع می‌کند، دیگر به حرکت می‌افتد. 📌 قرآن می‌فرماید: «بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِيرَةٌ، وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِيرَهُ.» اگر انسان تمرکز پیدا کرد و با یک حساسیتی اشتباهات خود را بررسی کند، به خوبی خود او می‌بیند که وضع خود چگونه است؛ ✨ یعنی آنچنان که انسان روبه‌روی آینه می‌ایستد، ریزترین عیب‌های لباس و صورت خود را می‌بیند و دقت می کند، از آن بیشتر می‌تواند لکه‌های درون نفس خود را مشاهده کند. 🍀 یکی از علم‌هایی که بزرگان ما در مراتب علم فرموده‌اند، علم انسان در نفس خود است؛ این علم خیلی قویتر از علم انسان در ذهن است؛ 📍 منتها چون در عالم بیرون مشغول شده است، توجه به این علم قوی‌تر شده و از آن علم ضعیف شده است. 📑 جزوه "سی و دو گفتار در معارف الهی" ص۴۵۱

❇️ #سلسله_مباحث_معارف_الهی 🔅 شماره ۱۸۱ 💠 کیفیت تربیت نفس و مراقبه و محاسبه بزرگان (۲) 🔰 خدای متعال به حضرت ایوب خطاب کرد: "هَل تدري ما ذنبك إلى حين أصابَكَ البلاء؟ قال: لا. قالَ: إِنَّكَ دَخَلتَ على فِرْعَونَ فَداهَلتَ في كَلِمتَين" 🌀 می‌فرماید: «ای ایوب میدانی چرا من تو را به این مصیبت بزرگ مبتلا کردم که مصیبتِ تو، گرفتاریِ تو، زبان‌زد همه خلق عالم شد؟» عرض کرد نه خدایا. فرمود: تو وقتی که به فرعون وارد شدی دو کلمه با او به نرمی صحبت کردی.» 🔸 خیلی مراقبه دقیق است. مولا علی (علیه‌السلام) درباره آیه می‌فرماید: "تِلكَ الدَّارُ الآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوا فِي الأَرْضِ وَ لَا فَسَادا" قرآن این آیه را درباره زندگی آخرت می‌فرماید. این لذتها و زندگی آخرت برای کسی است که در این دنیای عالم، بزرگی نفروشد. 🔻 حضرت می فرماید: «شخص به همین مقدار که بند کفشش از بند کفش دیگری یک مقدار جلوه ی بیشتری داشته باشد نسبت به آن احساس برتری کند که من مثلاً بند کفشم خیلی جالب است، مثلاً براق است یا جنسش از فلان چیز گران قیمت است؛ همین که به آن سرخوشی کند_ «يَدْخُلُ في هذه الآية»_ جزء کسانی است که آخرت و آن زیبایی هایش به او نخواهد رسید. 📑جزوه "سی و دو گفتار در معارف الهی" ص۴۷۷ 💠کانال ندای پاک فطرت 🆔 @nedayepakefetrat