امام صادق عليه السلام : « مَن دَعا لِأَخيهِ بِظَهرِ الغَيبِ ، وَكَّلَ الله بِهِ مَلَكا ، يَقولُ : ولَكَ مِثلاهُ هر كس در غياب برادرش براى او دعا كند ، خداوند ، فرشته اى بر وى مى گمارد كه بگويد : دو چندانِ آن [دعا] از آنِ خودت باد! » 📚كافی ، ج ۴ ، ص ۴۶۵ @kaparneshin

🎙مولا از این بالا، می بینم صحرا رو (زمزمه مسلم بن عقیل) 🔺بانوای: #حاج‌میثم‌مطیعی 📝 متن شعر: MeysamMotiee.ir/post/1966 ✅ @kaparneshin

فرازهایی از دعای عرفه حضرت سیدالشهداء سلام الله علیه در بیان امام خمینی (رحمه الله) @kaparneshin

توزیع غذای نذری در ظهر و شام‌شهادت حضرت جوادالائمه علیه السلام در روستای سیل زده داربست @kaparneshin

ان شاءالله روز عید قربان ۱۰ قربانی انجام خواهد شد: ۴ قربانی در روستای سیل زده داربست ۲ قربانی در روستای کپرنشین کهنک ۲ قربانی در روستای تجدانو ۱ قربانی در روستای دور افتاده و صعب العبور گیمرد ۱ قربانی در روستای محروم چشمه قیمت ۱۰‌قربانی ۱۴/۸۵۰/۰۰۰ تومان است. 🇮🇷گروه جهادی جوادالائمه علیه السلام @kaparneshin

شادی روح مرحوم نجاری پور پدر دوست عزیزمان آقا نیما نجاری پور صلواتی ختم بفرمایید از طرف گروه جهادی جوادالائمه علیه السلام این مصیبت را به آقا نیما تسلیت می گوییم. @kaparneshin

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸سبک تفسیر ابن عربی، تفسیر به رأی نیست/ داستان های قرآن، داستان «انسان» هستند🔸 راه آموزش قرآن اين است که انسان، کلّ جريان انسانیت را در يک داستان قرآن مطالعه کند. اگر هر کس اين چنين به قرآن نگاه کند قرآن براي او هدايت کننده است. محی الدین عربی مسائل را در ارتباط با «عقل» و «نفس» می بیند. از این جهت در ذیل آیه ی «قالَ یا بُنَیَّ إِنِّی أَرى‌ فِی الْمَنامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ ...» می گوید: : «اذ قال ابراهیم العقل لاسماعیل النفس». این تفسیر کسی است که انسان را با حدود قرآنی می‌شناسد. مرحوم شهید مطهری می گوید: این، «تفسیر به رأی» است. تأویل است. نه! در این مورد، حق با محی الدین است. بیخود نیست امام در نامه به گورباچف اسم محی الدین را می برد. دیدید حضرت امام در تفسیری که می‌فرمود، در همان جلسۀ اول از محی‌الدین عربی یاد کرد؟ امام هرجا نگاه کنید همه ی تکیه اش بر اسلام و انسان بود. [همیشه] می گفت: اسلامی، انسانی. همیشه بین این دو عطف می کرد. محی الدین هم در مسائل همهاش روی «انسان» تکیه می کند که انسان این است، انسان آن است. اگر انسان بتواند دقیق بفهمد که قران دربارۀ «خصوصیات انسان» صحبت می کند، آن وقت می بیند که چه قدر مطالب قرآن پربار میشود! چه قدر مطالب، عام می شود! چقد خود انسان در فهم مسائل اسلامی از زندان این تعلقات درمی آید! [اینکه قرآن این قصه ها را بیان می کند،] بهانهاش است. به این بهانه می خواهد «انسان» را شرح بدهد و چیزی دربارة «انسان» بگوید. این نه تفسیر به رأی است، نه تفسیر بمالا یرضی صاحبه است و نه انحراف در مسئله است. فقط این است که انسان التفات پیدا کند به ایماها و اشارههای قرآن. قصه های قرآن، قصه همه انسان ها در تمام زمان ها و در تمام مکان هاست. از دید محی الدین، هدف قرآن، قصه و «اساطیر اولین» نیست. هدف قرآن، تذکره و بیدار کردن است. سعدی مثل محی الدین است. چه زیبا بیان می کند: ما کشته نفسیم و بس آوخ که برآید از ما به قیامت که چرا نفس نکشتیم محی الدین، مسئله را در «انسان» می بیند و این دیدگاه صحیحی است. یعنی وقتی ابراهیم مطرح می شود، در واقع همه انسان ها مطرح می شوند و ابراهیم، مظهر عقل و فطرت انسانی است. ایشان در آیه ی «إذ قال ابراهیم» تفسیر می‌کند به: «اذ قال ابراهیم العقل لاسماعیل النفس». آیه، دربارۀ آنچه ابراهیم کرده است صحبت می‌کند؛ اما ایشان این‌گونه معنی می‌کند که ابراهیمِ عقل به اسماعیلِ نفس گفت: من تو را ذبح می‌کنم. اسماعیل گفت: پدر، انجام بده آنچه به آن مأموری، من را از صابران خواهی یافت. لطافت کار محی‌الدین اینجاست که می‌گوید مردم فکر می‌کنند که ابراهیم فرزند خودش را سر می‌برد و می‌دانید که خدای تعالی قبل از اینکه فرزند را ذبح کند، به او گفت: ابراهیم، مأموریتت را انجام دادی و از ذبح اسماعیل معاف شدی. محی‌الدین می‌گوید: ذبح صورت گرفت اما شما نفهمیدید؛ چون در آیه می‌گوید: وَنَادَیْنَاهُ أَنْ یَا إِبْرَاهِیمُ قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیَا ما ندا کردیم به ابراهیم، ابراهیم آن رؤیا و مأموریت را تصدیق کرد و انجام شد. ابراهیم در خواب دیده بود که فرزندش را ذبح می‌کند، درصورتی‌که دستور یافت کار را متوقف کند و اگر کار متوقف شده باشد، ذبحی صورت نگرفته است [و رؤیای او هم تصدیق نشده]. محی‌الدین می‌گوید: ذبحی صورت گرفت و شما نفهمیدید! آن چیزی که بنا بود ذبح شود، ذبح شد و آن تعلقاتش بوده است. قرار نبود که خون اسماعیل ریخته شود؛ بلکه بنا بود ابراهیم «آزاد» شود. هدف این بود که ابراهیم با اطاعتی که از فرمان الهی می‌کند، از تمام علاقه‌ها و تعلقات خود که در اسماعیل تبلور پیدا کرده بود، آزاد شود. قرآن درست می‌گوید که گفت:...قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیَا : ذبح انجام شد. ذبح این بود که ابراهیم تعلقات خود را ذبح کند و کرد. وقتی ابراهیم کارد را بر گلوی اسماعیل می‌کشد، کارد را بر تمام روابط خود با اسماعیل می‌کشد؛ کارد را بر تعلقات خودش می‌کشد. ازاین‌جهت قرآن این‌گونه بیان می‌کند: فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِینِ: وقتی «هر دو»، هم پدر و هم پسر تسلیم شدند ... می‌گوید: شما فکر کردید ما گفتیم بکش و بعد دلمان نیامد و گفتیم نکش و کار را نیمه‌تمام رها کردیم؟ دستوری دادیم و آن امر را انجام‌نشده نسخ کردیم؟ شما متوجه نشدید آنچه بنا بود کشته شود، کشته شد. ابراهیم آزاد شد. اسماعیل از تعلق به خود آزاد شد. ابراهیم از تعلق به اسماعیل آزاد شد. ازاین‌جهت در «اذ قال ابراهیم لاسماعیل» می‌گوید: «اذ قال ابراهیم العقل لاسماعیل النفس...» که اسماعیل جنبۀ تعلقی ابراهیم است. آنکه یک مقدار انسان را شناخته است، وقتی می‌خواهد آیات را تفسیر کند، متوجه این لطافت‌ها می‌شود؛ یعنی قرآن برای این فرد مزۀ دیگری دارد، معنی دیگر و رسایی دیگری دارد. @haerishirazi

یک قربانی امروز صبح در روستای چشمه در جنوب کرمان الحمدلله میان ۳۳ خانوار محروم توزیع شد. 🌸عید قربان مبارک باد🌸 🇮🇷گروه جهادی جوادالائمه علیه السلام @kaparneshin

قربانی امروز روستای چشمه @kaparneshin

دو قربانی امروز در روستای کپرنشین کهنک در جنوب کرمان بین ۳۸ خانواده محروم تقسیم شد. 🌹دعای خیر مردم محروم کهنک برکت زندگی شما عزیزان باشد. 🌸عید قربان مبارک باد🌸 🇮🇷گروه جهادی جوادالائمه علیه السلام @kaparneshin

یک قربانی امروز در روستای چاه شور و گیمرد در جنوب کرمان بین ۴۸ خانواده محروم تقسیم شد. 🌸عید قربان مبارک باد🌸 🇮🇷گروه جهادی جوادالائمه علیه السلام @kaparneshin

برخی از دوستان امروز صبح مبلغ یک قربانی را واریز نموده اند الحمدلله یک قربانی هم‌برای این عزیزان در روستای گشمیران هماهنگ شد مجوعا ۱۱ قربانی برای امروز در نظر گرفته شده است.