شب یلدا در فرهنگ ایرانی به نام شب چله معروف است. و مربوط به زمانی است که ایرانیان مهر ( نور خورشید، نماد پیمانداری) را ستایش می کردند و هر بامداد به نشان استقبال از روشنایی خورشید نیایش می کردند و غروب آفتاب نیز با نیایش مهر به بدرقه می نشستند که نمونه این نیایش ها به زبان اوستایی به نام مهر یشت و کوتاه شده آن به نام مهر نیایش همچنان در ادبیات اوستایی موجود است. آنان دریافته بودند که بزرگترین شب سال، پایان ماه آذر است و از فردای آن شب، روزها کمی طولانی تر خواهد شد بنابراین آن روز را هنگام زایش مهر و روشنایی نام نهادند. این روز در فرهنگ دین زرتشت که پس از آیین مهر پرستی در ایران شکل گرفت به نام اورمزد از ماه دی نام گرفت که جشن دیگان است و به نام آفریدگار می باشد. ایرانیان باستان در جشن شب چله گردهمایی داشتند و باخوردن آجیل و میوه شب را سپری می کردند تا شاهد زایش مهر باشند به ویژه میوه هایی به رنگ سرخ مثل هندانه، انار و سیب سرخ، زیرا آسمان به هنگام سپیده دم و غروب خورشید به رنگ سرخ در خواهد آمدجشن شب چله ایرانی همراه با آیین مهر پرستی به اروپا رسید. آنگاه به میترائیسم تبدیل شد و رنگ و بویی تازه گرفت که زایش عیسی را نیز باخود هماهنگ ساخت و نام آن به یلدا تبدیل شد که یک واژه سُریانی است، تولد و میلاد نیز از آن گرفته شد. #یلداتون‌مبارک🌱 #تاریخی @karbala_1400