📌 #مقایسه_اسلام و #زرتشت درباره احترام به #دختر و زن در زمان #حیض
🔻اسلام
قرآن در این مورد می فرماید:👇
بگو: رنجی است برای بانوان. وَ يَسْأَلُونَكَ عَنِ الْمَحِيضِ قُلْ هُوَ اَذی (بقره ۲۲۲)
همان گونه که از متن آیه مشخص است یه درد و یه سختی برای بانوان است.
در احادیث از پیامبر(ص) داریم :
🌿هر خانمی که در ایام حیض از دنیا برود، شهید است( مَنْ مَاتَتْ فِي حَيْضِهَا مَاتَتْ شَهِيدَة؟
🌿باز پیامبر می فرماید:
الْقُطْبُ الرَّاوَنْدِيُّ فِي لُبِّ اللُّبَابِ، قَالَ النَّبِيُّ ص: حَيْضُ يَوْمٍ لَكُنَّ خَيْرٌ مِنْ عِبَادَةِ سَنَةٍ صِيَامٍ نَهَارُهَا وَ قِيَامٍ لَيْلُهَا؛تحمل درد یک روز عادت برای شما از عبادت یک سال که شبهایش را شب زنده داری و روز هایش را روزه داری کنید بهتر است. (منبع ۲ حدیث،مستدرك الوسائل، انتشارات موسسه آل البيت، ج2، ص41)
ـ او مانند زنهای دیگر زندگی می کند و فقط روزه نمی گیرد و نماز نمی خواند. شاید دلیلش ملاحظه ی ناخوشی اوست.
🔻زرتشتیان
آنها بر این اعتقاد بوده اند که وقتی زنی حیض (دشتان) می شود دیوی بسیار قوی و مسری درون آنها نفوذ پیدا می کند لذا باید از مردم و جامعه دور نگه داشته شوند تا سرایت به دیگران پیدا نکند.
-همین که زن حیض شد، باید لباس ها و لوازم همراه خود را در آورد و لباس ویژه بپوشد و (تا پایان دوره ی قاعدگی) در محل مخصوص زنان حائض #اوستا بخواند و…
ـ اگر زن حائض پا بر بالش و فرش بگذارد، آن دو ناپاک می شوند.
ـ اگر خوراک پخته سه گام با زن دشتان (حائض) فاصله داشته باشد ناپاک می شود
ـ اگر به آب نگاه کند یک فرمان گناه کرده. اگر در آب برود پانزده تنافور گناه مرتکب شده. اگر در باران برود برای هر قطره باران که بر او بریزد، پانزده تنافور گناه مرتکب شده است
ـ اگر به خورشید یا هر روشنی دیگر (= ماه و ستارگان) یا به چارپا و گیاه نگاه کند و یا با مرد اشو هم سخن شود، گناه کرده و ناپاکی را به آنها منتقل کرده است؛ چون دیو زن دشتان (حائض) بسیار نیرومند و مسری است و در حالی که در بدن حائض است، از طریق نگاه او به چیزهای دیگر سرایت کرده آنها را ناپاک می گرداند.
-اگر زیر باران برود به هر قطره بارانی که بروی وی فرود بیاد ۱۵ تنافر گناه به گردن وی است
منبع: شایست ناشایست،فصل ۳، کتایون مزداپور
🔺یک نمونه از #کردار_نیک در آئین #زرتشتی!! 👆
دیدگاه دکتر #شریعتی درباره #خرافات و احکام #غیرانسانی آئین زرتشتی 👆
#زرتشتیان پس از آشنایی با #اسلام، بعضی از عقاید و احکام منحط خود را اصلاح کردند.. یعنی اسلام نه تنها مردم #ایران را تغییر داد که حتی آئین #زردشتی را هم دچار تحول کرد..
#ازدواج_محارم #دکتر_شریعتی #ازدواج #ارتجاعی #اوستا #زرتشت #گناه #زشتی #پندار_نیک! #فتح_ایران #حمله_اعراب #اعراب #ایرانی #اهل_کتاب #زنا
🌹
کاری کن خدا عاشقت بشه
🔻 اسپندارمذگان، عشقبازی در لجنزار روز عشق، ولی عشق ناپاک... عشقی که در فرهنگ امروز ما به شدت #شرم
🔻
اسپندارمذگان، عشقبازی در لجنزار
این نوشتار، تقلایی است به تمنای بیداری. اسپندارمذگان (اسفندگان) روز گرامیداشتِ اسپَندارمَذ است. او در جهان مادی، مأمور مراقب از زمین و تقویتِ باروَری در جهان است، و روز 5 اسفند (و به عبارتی 29 بهمن) در میان برخی از ایرانیان باستان، روز پاسداشتِ او قلمداد شده است. برخی از این روز، با نام #روز_عشق و معادلِ ولنتاین غربیها یاد میکنند. اگر ما چنین برداشتی را بپذیریم و برای آن اصالت قائل شویم، پس لازم است بپرسیم که این روز ولنتاین ایرانی (!) اساساً روز عشق چه کسی به اسپندارمذ است؟! برای دریافتن پاسخ، به اوستا (مهمترین متنِ عقیدتی ایران باستان) و متون تفسیری زرتشتی مراجعه میکنیم.
در اوستا آمده است که اسپندارمذ (آرمیتی) دختر اهورامزدا است.[1] و از سویی در اوستا آمده است که اهورامزدا با اسپندارمذ وصلت کرد و از این وصلت، فرزندانی متولد شدند.[2] در کتاب سوم دینکرت (مهمترین دانشنامه زرتشتی) هم به روشنی میخوانیم که اسپندارمذ، دختر اهورامزدا (خدای زرتشتیان) است و اهورامزدا عاشق او میشود و با او وصلت و از او فرزند دار میشود.[3]
در حقیقت باید گفت، که اسپندارمذ، معشوق پدرِ خود (اهورامزدا) بود، آن هم عشقی (و از نوعی) که در شریعت الهی، پلید و ناپاک خوانده شده و امروزه هیچ ایرانی مسلمان، بلکه حتی ایرانیانِ نامسلمان نیز حاضر به گرامیداشتِ آن نیستند. عجیبتر اینکه در عصر ساسانیان، موبدان زرتشتی، شاهان و اشراف اصرار داشتند که این عشق نامتعارف و غیرعادی (و روابط جنسی میان پدر و دختر) به رسم آنچه بین اهورامزدا و دخترش گذشت، در جامعه نیز پیاده شود.[4] برای نمونه، شاپور اول (پادشاه ساسانی)، با دخترش «آدور آناهید» ازدواج کرد. [5]
☑️ پینوشت:
[1]. خرده اوستا، گزارش موبد اردشیر آذرگشسب، تهران، ۱۳۵۴، ص ۳۳.
[2]. اوستا، به گزارش ج. دوستخواه، تهران: انتشارات مروارید، ۱۳۹۱. ج ۱، صص ۴۷۱ و ۵۲۹. ابراهیم پورداود، یشتها، تهران: انتشارات فروهر، ۱۳۷۸. ج ۲، ص ۱۹۰. جاماسب جی دستور منوچهر جی جاماسب آسانا، متون پهلوی، ترجمه سعید عریان، تهران: کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران، ۱۳۷۱. ص ۸۶.
[3]. کتاب سوم دینکرد، دفتر اول، به اهتمام فریدون فضیلت، تهران: انتشارات فرهنگ دهخدا، ۱۳۸۱، ص 143-146.
[4]. یان ریپکا، تاریخ ادبیات ایران از دوران باستان تا قاجاریه، ترجمه: عیسی شهابی، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، ۱۳۸۱، ص ۸۱. روایت آذرفرنبغ فرخزادان، پرسش بیستم:
The Pahlavi Rivayat of Adur-Farnbag, Tr. by Behramgore Tahmuras Anklesaria, 1938, Question 20
[5]. مری بویس، زرتشتیان باورها و آداب دینی آنها، ترجمه عسکر بهرامی، تهران: نشر ققنوس، 1391، ص 141.
#اسپندارمذگان #اسپندارمزگان #سپندارمذگان #اسفندگان #امشاسپندان #ایزدان #بیداری #عشق_بازی #لجنزار #عاشق #معشوق #داستان_عاشقانه #داستان_عشقی #مادر #ایران_باستان #ولنتاین #اوستا #دینکرت #دینکرد #اسپندارمذ #آرمیتی #اهورامزدا #شاپور_ساسانی #ناهید #آناهید #زندگی #عاشقی #شعر_عاشقانه