#مدح_امام_صادق_علیه_السلام آن كه در هر نفسى معجز عيسى‏ مى ‏كرد مرده را با دم جان‏بخش خود احيا مى ‏كرد  صادق آل محمد كه به دانشگه او  صد فلاطون زمان، درس خود انشا مى‏ كرد اى بسا عالمِ عامل، به مدينه شب و روز درك فيض از دو لبِ حجّت يكتا مى ‏كرد مركز دايره و دانش و تقوى مى‏ شد هر كه شاگردى آن حجت والا مى‏ كرد شيعه مخلص او، همچو خليلِ رحمان  در دلِ آتشِ افروخته مأوا مى‏ كرد نارِ افروخته را مهر امام صادق بر مُحبش ز كرم لاله حمرا مى‏ كرد جذبه حسن ازل داشت كه ديدارش را از خداوند، طلب حضرت موسى مى ‏كرد  خضر از خاك درش آب بقا مى ‏طلبيد         عيسى از او لب جان‏بخش تمنا مى‏ كرد كاش آن كعبه مقصود در عالم، اى دل    ز كرم گوشه چشمى به تو و ما مى‏ كرد كاش آن جان جهان با قلم احسانش  سند نوكرى ما و تو امضا مى ‏كرد  كاش در ماتم جانسوز امام صادق  چشمه چشم مرا، اشك، چو دريا مى ‏كرد اى ترابى به مدينه، به سر تربت او ناله بر غربت او، لاله صحرا مى‏ كرد #حسین_ترابی