eitaa logo
سیدابراهیم(شهید مصطفی صدرزاده)
164 دنبال‌کننده
1هزار عکس
1.1هزار ویدیو
56 فایل
🍃تقديم به كرّار فاطميون "سيدابراهيم"🍃 به كانال سيد ابراهيم (شهيدمصطفي صدرزاده)خوش آمديد ادمین @b_i_g_h_a_r_a_r
مشاهده در ایتا
دانلود
✅شرح و تفسیر حکمت ۲۲۸ نهج‌البلاغه...👇🏻👇🏻👇🏻 سرانجام امام (علیه السلام) در آخرین جمله حکیمانه به آثار شوم دنیاپرستى اشاره کرده مى‌فرماید: «آن کس که قلبش با محبت دنیا پیوند خورده سه چیز او را رها نخواهد کرد: اندوه دائم، حرصى که هرگز او را ترک نمى‌کند و آرزویى که هیچ‌گاه به آن نخواهد رسید» در این کلام حکیمانه امام (علیه السلام) رابطه را با سه ثمره شوم بیان فرموده است: 1⃣نخست این که دنیاپرستى همواره با و مستمر همراه است و چنان نیست که یک روز این غم و اندوه باشد و روز دیگر نباشد. 🔺دلیل آن روشن است: انسان دنیاپرست براى به چنگ آوردن دنیا و همچنین براى حفظ آن به کوشش فراوان و گذشتن از موانع زیادى احتیاج دارد که عبور از همه آنها بسیار مشکل است. به همین دلیل غم و اندوهى، پیوسته وجود او را احاطه مى‌کند. 🔸آیا فلان بدهکار به موقع بدهى خود را مى‌پردازد؟ 🔹آیا قادر به اداى فلان دین به موقع هست؟ 🔸آیا فلان تجارت سود مى‌کند یا با شکست مواجه مى‌شود؟ 🔹و آیا مزارع و باغات من با خشکسالى و آفت روبه رو نمى شوند؟ 🔸و آیا فلان شریک به من خیانت نخواهد کرد؟ 🔺و امثال اینها که همچون کابوسى دائماً روح او را مى‌فشارد. 2⃣دومین اثر شوم دنیاپرستى است. حرص به معناى زیاده‌طلبى و سیر نشدن از مال و جاه دنیاست. 🔺بدیهى است چنین حرصى را از انسان مى‌گیرد و شب و روز او را به خود مشغول مى‌کند. 3⃣بالاخره سومین پدیده شوم آن آرزوهاى و است،آرزوهایى که گاهى چند برابر عمر آدمى براى رسیدن به آن نیز کفایت نمى‌کند، آرزوهاى که به چنگ آوردن آن هزارگونه بدبختى و ذلت و گرفتارى دارد و آرامش انسان را بر هم مى‌زند. 💠خوشا به حال قناعت پیشگان که نه آن اندوه بى‌پایان را دارند و نه آن حرص خطرناک شَرَربار و نه آرزوهاى طولانى کشنده. ✨در حدیثى که از فاطمه دختر امام حسین از پدرش (علیهم السلام) از جدش رسول خدا (صلى الله علیه وآله) نقل شده آمده است: «دنیاپرستى غم و اندوه انسان را زیاد مى‌کند و زهد و قناعت در دنیا هم قلب را آرامش مى‌بخشد و هم بدن را». 🔹در حدیث پرمعناى دیگرى نیز از آن حضرت در این زمینه مى‌خوانیم: «من ضامنم کسى که خود را بر بیفکند سه چیز را دریافت خواهد داشت: فقرى که هرگز بى‌نیازى در آن نخواهد بود و گرفتارى که هرگز فراغتى ندارد و غم و اندوهى که هیچ گاه قطع نمى‌شود». @karrare135