#پرسش_و_پاسخ (۶۱) 🟨در آیات آمده که خدا "مکر" دارد؛ مگر "مکر" کار قبیحی نیست؟ اولاً «مکر» در لغت عرب با آنچه در فارسى امروز از آن می‌فهمیم تفاوت بسیار دارد؛ زیرا در فارسى امروز «مکر» به نقشه‌‏هاى شیطانى و زیان‌بخش گفته می‌‏شود، در حالی‌که در لغت عرب هر نوع چاره‌‏اندیشى را «مکر» می‌‏گویند: «المکر صرف الغیر عما یقصده»؛(مکر این است که کسى را از منظورش باز دارند). اعم از این‌که خوب باشد یا بد باشد. بر این اساس، مکر در اصطلاح قرآن اختصاص به نقشه‌‌‏هاى شیطانى و زیان‌بخش که در فارسى امروز استعمال می‌شود ندارد، بلکه هم در مورد نقشه‌‏هاى زیان‌بخش، و هم چاره‌‏اندیشی‌‏هاى خوب به کار می‌رود. به همین دلیل در قرآن مجید گاهى «مکر» با کلمه «خیر» ذکر شده است، مانند: «وَ مَکَرُوا وَ مَکَرَ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَیْرُ الْماکِرینَ». و گاهى با کلمه‌ی «سیئ» آمده‏ است، مانند: «اسْتِکْباراً فِی الْأَرْضِ وَ مَکْرَ السَّیِّئِ وَ لا یَحیقُ الْمَکْرُ السَّیِّئُ إِلاَّ بِأَهْلِه».‏ (دورى آنان از راه؛ به جهت استکبار و بلندپروازى در زمین و نیز به علت مکر بدى که داشتند بود، و مکر بد جز به اهل مکر برنمی‌‏گردد) ثانیاً مکر الهی نوعی مکر جزائی است یعنی مختص کسانی است که با خدا مکر و حیله می‌کنند و جزائی متناسب با عمل آنها است. پس مکر خدا مکری نیکو است؛ چرا که جزای مکر است، اما مکرهای انسان غالبا ریشه در پلیدی و حس انتقام جویی او دارد. بنابراین هر اندازه که فردِ خودپرست و منافق در مکر خود، پیچیده‌تر عمل کند، جزای الهی هم به همان اندازه پیچیده خواهد بود. اما عامل آن خود فرد است. هم‌چنان‌‌که عامل ایجاد سایه، جسم تاریک است نه آفتاب؛ در واقع این مکرِ خود انسان است که بر سر او می‌شکند و همین معنای مکر الهی است. در همین راستا از امام رضا ع در مورد انتساب «خدعه»، «استهزاء» و «مکر» به خدا -که در قرآن ذکر شده است - سؤال شد؛ آن‌‌حضرت فرمود: «خدای عزّ و جلّ نه استهزاء می‌کند نه خدعه و نه مکر (ابتداءاً)، بلکه جزای استهزاء و مکر و خدعه را می‌دهد». 📎جهت مطالعه بیشتر روی قسمت آبی متن بزنید. 📱کانال انیمیشن و داستان پیامبران و امامان👇 https://eitaa.com/kartonanbiya https://eitaa.com/kartonemaman 🌙 در #ماه_رجب دعا فراوان کنید مخصوصا جهت تعجیل در ظهور منجی عالم، این از #اعمال_منتظران است.

#صالح_ع (۹) 🟤عذاب دردناک قوم ثمود پس آن که عذاب الهی برای قوم ثمود مسجل و قطعی شد خداوند، صالح ع و مؤمنان را (که بالغ بر چهار هزار نفر بودند) به رحمت خویش نجات و ایمنی بخشید و آنان از محل وقوع عذاب الهی فاصله گرفتند. نیمه‌های شب، جبرئیل امین ع بر آن قوم نازل شد و صیحه ای زد، این صیحه به قدری بلند بود که بر اثر آن پرده‌های گوششان دریده شد، و قلبهایشان شکافته گردید، و جگرهایشان، متلاشی شد و همه آنها در یک لحظه به خاک سیاه مرگ افتادند وقتی که آن شب به صبح رسید، خداوند صاعقه آتشین و فراگیری از آسمان به سوی آنها فرستاد، آن صاعقه تار و پود آنها را سوزانید، و آنها را به طور کلی از صفحه روزگار برافکند. قوم ثمودی که خانه و دیار آنان سرزمینی را اشغال نموده و طنین مبارزه آنان با صالح ع و تکذیب آنان فضای آن محیط را فراگرفته بود، ناگهان برای همیشه در سکوت فرورفت، گویا در آن سرزمین هرگز بشری سکونت نداشته است. شدّت و هدّت عذاب به اندازه ای بود که حتی نتوانستند از جایی که نشسته بودند برخیزند و کسی را هم نیافتند که به یاری خویش بطلبند. آن مردم نادان تصور می‌کردند خانه‌های مستحکم آنان که متکی به استواری کوه‌ها می‌باشد، می‌تواند آنان را در برابر خشم الهی امان دهد و جانشان را حفظ نماید، اما غافل بودند از اینکه حتی استحکام و استواری کوه‌ها نیز وابسته به قدرت خداست. جالب اینجاست که خداوند می‌فرماید: «إِنَّآ أَرسَلنَا عَلَيهِم صَيحَة وَٰحِدَة فَكَانُواْ كَهَشِيمِ المُحتَظِرِ؛ ما فقط یک صیحه بر آنها فرستادیم و به دنبال آن همگی به صورت گیاه خشکی درآمدند که صاحب چهارپایان (در آغل) جمع آوری می‌کند. » (قمر/ ۳۱) قرآن عامل نابودی این قوم را عذابی سرکش «طاغیه» می‌شمرد (حاقه / ۵) که این عذاب سرکش در جایی تحت عنوان «رجفه» زلزله (اعراف/ ۷۸) و در آیه ای تحت عنوان «صاعقه» (فصلت/ ۱۳) و در آیه دیگری تحت عنوان «صیحه» (حجر/ ۸۳) آمده است که در حقیقت همه به یک معنی باز می‌گردد، زیرا صاعقه، همیشه با صدای عظیمی همراه است، و لرزه برنقطه ای که فرود می‌آید، وارد می‌کند و این حالت عذابی است طغیانگر و سرکش. و بالاخره از کفار و سرکشان این قوم خداوند یک نفر را باقی نگذارد. 📎جهت مطالعه بیشتر روی قسمت آبی متن بزنید. 📱کانال انیمیشن و داستان پیامبران و امامان👇 https://eitaa.com/kartonanbiya https://eitaa.com/kartonemaman در #ماه_رجب دعا فراوان کنید مخصوصا جهت تعجیل در ظهور منجی عالم... #عید_مبعث مبارک باد.

#پرسش_و_پاسخ (۶۲) 🟩حضرت جبرئیل کیست؟ و چه نقشی در زندگانی انبیاء ایفاء کرد؟ «جبرئیل»، یکی از چهار فرشته مقرّب بلکه برترین آنها (میکائیل، اسرافیل و عزرائیل) است. او در ادیان ابراهیمی رابط میان خداوند و پیامبران است. در کتاب‌های دینی از نقش جبرئیل بسیار یاد شده است. او، ابراهیم ع را از آتش به فرمان خدا نجات داد و از موسی ع در مبارزه با فرعون حمایت کرد. هنگام خروج بنی اسرائیل از مصر، فرعونیان را به بحر احمر کشانید و در آن غرق کرده، و به داوود ع ساختن زره آموخت. او زکریا ع را به ولادت یحیی ع و مریم س را به ولادت عیسی ع بشارت داد. در قرآن کریم، جبرئیل همان «روح القُدُس» است. دلیل صریح این مطلب، آیه ۱۰۲ سوره «نحل» است: «قُلْ نَزَّلَهُ رُوحُ القُدُسِ مِنْ رَبِّکَ./ بگو آن (قرآن) را روح القدس از سوی پروردگارت نازل کرده است. » همچنین در قرآن با نام های: «روح» (غافر، ۱۵)، «الرُّوحُ الاَمین»، (شعراء، ۱۹۳)، «شَدیدُ القُوی» (نجم، ۵) و «رَسُولٌ کَریم» (تکویر،۱۹) از او یاد شده است. برخى در وجه شدیدالقوی بودن جناب جبرئيل شواهدى را ذكر كرده اند؛ مانند اينكه سرزمين قوم لوط را با بال خود به آسمان برد و آن را واژگون ساخت (هود/82) و با صيحه اى قوم ثمود را نابود كرد (هود/67) و در كمتر از چشم برهم زدنى از آسمان بر پيامبران نازل مى شد و به سوى آسمان صعود مى كرد. در سوره «نجم» به ملاقات یا مواجهه پیامبر ص با جبرئیل، تصریح دارد. طبق احادیث بسیاری، جبرئیل به صورت جوان خوشرویی به نام دِحیه کلبی، بر حضرت محمد ص ظاهر می‌شده است. آن حضرت، جبرئیل را به صورت اصلی خودش نیز مشاهده کرده است. در غزوه بدر با هزاران فرشته، به مدد پیامبر اسلام ص و یاران او آمد، در معراج همسفر و راهنمای حضرت رسول ص بود و در منتهای معراج، در «سدرة المنتهی»، از مسیر باز ماند و به پیامبر ص گفت: دیگر مأذون نیست که پیشتر رود و آن حضرت به تنهایی به سیر معراج ادامه داد. نام‌های دیگر جبرئیل، عبارت است از: فرشته وحی، امین وحی، روح الامین عقل اوّل، ناموس اکبر، روح اعظم. چندین روایت، نقش آن فرشته بزرگ الهی را در قیام عظیم و جهانی حضرت مهدی ع، به روشنی بیان کرده و از او به عنوان اولین کسی که با حضرت مهدی ع بیعت خواهد کرد، نام برده است. در بعضی از روایات آمده است: او به همراه خیل عظیمی از فرشتگان، هنگام ظهور در محضر آخرین حجّت الهی حاضر شده و به یاری آن حضرت خواهند شتافت. امام صادق ع در قسمتی از یک روایت طولانی فرموده است: «… فَاَوّلُ مَنْ یُبایِعُهُ ذَلکَ الطائِرُ وَ هُوَ وَاللَّهِ جَبْرَئیل علیه السلام» منبع: [فرهنگ الفبایی مهدویت ص ۱۰۴] و [پرتال جامع علوم و معارف قرآن] 📎جهت مطالعه بیشتر روی قسمت آبی متن بزنید. 📱کانال انیمیشن و داستان پیامبران و امامان👇 https://eitaa.com/kartonanbiya https://eitaa.com/kartonemaman 🌙 هركه #ماه_شعبان را روزه بدارد، پیامبراکرم ص او را در روز قيامت شفاعت میکند. 🇮🇷 #دهه_فجر گرامی باد. 🇮🇷

#صالح_ع (۱٠) 🔴مقبره حضرت صالح ع نوشتند صالح ع پس از هلاکت قوم ثمود به همراه پیروانش از ديار بلا زده وادى القرى به سوى حضر موت يمَن كوچ كردند، و در آن جا به زندگى خود ادامه دادند. برخی دیگر گفتند، آنها از دیار ثمود به «رملة» فلسطین رفتند و قول دیگری است که به مکه رفتند و در آنجا سکونت یافتند و بعضی گفته اند که در همان سرزمین قوم ثمود ماندند. نقل شده پيامبر اكرم ص در سال نهم هجرت، هنگامى كه سپاه اسلام را به سوى سرزمين تبوك، براى دفع دشمن حركت مى داد، در مسير به سرزمين قوم ثمود رسيدند، سپاهيان خواستند در همان جا براى استراحت، توقفى كنند، پيامبر ص مانع آنها شد و فرمود: «اين جا سرزمين قوم ثمود است كه عذاب الهى بر آنها فرود آمده است». سرانجام حضرت صالح ع پس از ۲۸۰ سال عمر با برکتشان از دنیا رحلت کردند. در مورد محل دفن ایشان مقابر متعددی به حضرت صالح ع نسبت داده شده که مشهورترین آن‌ها همان است که در قبرستان وادی السلام و در کنار قبر منسوب به حضرت هود نبی ع قرار دارد*. برخی بر این باورند مقبره ایشان بین حجرالاسود و مقام ابراهیم ع در کنار کعبه قرار دارد. در روستایی به نام «نبی صالح» واقع در ۲۵ کیلومتری غرب رام الله در فلسطین نیز قبری هست که اهالی روستا آن را به حضرت صالح ع نسبت داده اند. و مزار دیگری در حومۀ بندرشَرمُ الشِّیخ درشبه جزیرۀ سینا درشرق مصر قرار دارد که به حضرت صالح ع منسوب است. شاید این مکان به دلیل فاصلۀ کوتاهش تا مسکن قوم ثمود مورد توجه قرار گرفته است. حضرت علی ع در بستر شهادت ، به امام حسن ع چنین وصیت کرد: «وقتی که از دنیا رفتم، پیکرم را در پشت این شهر (نجف که پشت شهر کوفه به حساب می‌آمد) در کنار قبر دو برادرم هود ع و صالح ع به خاک بسپارید.» حضرت صالح ع از کسانی است که همراه امیرالمؤمنین علی ع در روز قیامت در رکاب پیامبر ص سواره می باشند، که در آن روز سوار بر شتر خویش ظاهر میگردد. منبع: [احسن القصص - ص ۱۰۲]  *دلیل وجود داشتن قبر این دو پیامبر در قبرستان وادی السلام را چنین گفتند که پیکر این پیامبران به علت شرافت و پاکی و تقدس سرزمین نجف، از راه های دور به این منطقه منتقل شده است. 📎جهت مطالعه بیشتر روی قسمت آبی متن بزنید. 📱کانال انیمیشن و داستان پیامبران و امامان👇 https://eitaa.com/kartonanbiya https://eitaa.com/kartonemaman 🌙 هركه #ماه_شعبان را روزه بدارد، پیامبراکرم ص او را در روز قيامت شفاعت میکند. 🇮🇷 #دهه_فجر گرامی باد. 🇮🇷

#پرسش_و_پاسخ (۶۳) 🟦فلسطین در تاریخ انبیای الهی از چه جایگاهی برخوردار است؟ بنا بر نظر تاریخ نگاران، فلسطین از عصر حَجَر محل سکونت بشریت بوده است. قدیمی‌ترین نام شناخته‌شده فلسطین «سرزمین کنعان» است. کنعانی‌ها از تبار کنعان بن سام بن نوح ع می‌باشند. این گروه اولین ساکنان اصلی فلسطین محسوب می‌شوند. این گروه در سال ۳۵۰۰ قبل از میلاد، فلسطین را برای مهاجرت برگزیدند. اعتقاد به توحید و یگانگی خدا در فلسطین، از زمان ورود ابراهیم نبی بوده است. حضرت ابراهیم ع فلسطین را برای سکونت برگزید و توحید را در این سرمین گسترش داد. بعد از ابراهیم ع، فرزندش اسحاق ع، سپس نوه‌اش یعقوب ع در فلسطین ماندند؛ امّا فرزندان یعقوب ع به مصر مهاجرت کردند. نوادگان و فرزندان یعقوب ع که به بنی‌اسرائیل معروف بودند، پس از وفات حضرت موسی ع به رهبری حضرت یوشع ع به فلسطین بازگشتند. پس از آن هرج‌ومرج فلسطین را دربرگرفت و این وضع تا زمان طالوت ع ادامه یافت. حضرت داوود ع حدود ۱۰۰۰ سال قبل از میلاد، بیت‌المقدس را پایتخت حکومت خود قرار داد. پس از ایشان، فرزندش سلیمان ع حکومت را به دست گرفت و از این زمان فلسطین شاهد عمران و آبادنی وسیعی بود. امّا در سال ۶۳ قبل از میلاد، رومیان بر فلسطین مسلط شدند و یهودیان را تحت سیطره خود قرار دادند. سال ۳۰ میلادی آغاز نبوت حضرت عیسی ع بود. او تعالیم خود در شهر اورشلیم آغاز کرد و به هدایت مردم مشغول بود. به گفته شهید مطهری ره ، سرزمین فلسطین در طول تاریخش، نه پیش از اسلام و نه بعد از اسلام، در هیچ زمانی متعلق به یهودی‌ها نبوده است؛ تنها در مدت موقتی، داوود ع و سلیمان ع در آنجا سلطنت کرده‌اند. زمانی که مسلمانان، فلسطین را فتح کردند، فلسطین در اختیار مسیحیان بود و مسلمانان با مسیحیان صلح کردند. یکی از بندهای صلحنامه نیز این بود که مسیحیان گفتند فلسطین در اختیار یهودی‌ها قرار نگیرد. بیت‌­المقدس، نخستین قبله‌گاه مسلمین، محل عبادت بسیاری از پیامبران الهی و حضرت مریم س و نقطه شروع معراج پیامبر اسلام ع به آسمان‌ها بوده است و کوه طور در آن، محل مناجات و نزول وحی بر حضرت موسی ع و سایر پیامبران بوده است. سرزمین فلسطین محل تولد و بعثت بسیاری از پیامبران الهی است؛ مانند حضرت عیسی ع و مدفن بزرگانی همچون حضرت ابراهيم ع و اسحاق ع و يعقوب ع، يوسف ع، موسي ع، سليمان ع و همچنین حضرت مريم س و ساره و همسر اسحاق ع است. برخی مقبره ای را در یکی از روستاهای فلسطین به صالح ع منسوب می دانند. 📎جهت مطالعه بیشتر روی قسمت آبی متن بزنید. 📱کانال انیمیشن و داستان پیامبران و امامان👇 https://eitaa.com/kartonanbiya https://eitaa.com/kartonemaman 🌙 هركه #ماه_شعبان را روزه بدارد، پیامبراکرم ص او را در روز قيامت شفاعت میکند. 🇮🇷 #دهه_فجر گرامی باد. 🇮🇷