🌸🍃🌸🍃 #یک‌_لغت_قرآنی 🍃نَاشِئَة: إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِيلًا (۶_مزمل) نَاشِئَةَ به معنای ایجاد کردن، و نَاشِئَةَ اللَّيْلِ یعنی ایجاد کردن عبادتی در شب را گویند. وَطْئًا از وَطأ، به معنای قرار گرفتن نابرابر و غیر قابل مقایسه یک امر بر امر دیگر را گویند. وَأَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَدِيَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَمْ تَطَئُوهَا (۲۷_احزاب) یعنی وارث کرد شما را بر سرزمین و دیار کفار و مال و زمین شان در حدّ بسیار بالایی و غیر قابل مقایسه برتری تان داد. "وَأَقْوَمُ قِيلًا" أَقْوَمُ از قَوام، به معنای تکیه گاه محکم است. الرِّجَالُ قَوَّامُونَ عَلَى النِّسَاءِ (۳۴_نساء) یعنی زنان تکیه گاه محکم مردان هستند. "وَأَقْوَمُ قِيلًا" یعنی هر ذکر و گفتاری که در شب از انسان به بالا رود گفتاری است که بیشتر بر روی اجابت و اثر آن روی گوینده اش می تواند تکیه کنند. مثال، استغفار در هر حال گفتاری قابل تکیه بر انسان برای بخشش گناهان اوست ولی اگر این گفتار، استغفار در دل شب از انسان صادر و گفته شود (وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ) یک گفتار با قوام است که به اجابت و اثربخشی بیشتر و قابل تکیه ای نزدیک است از این که در طول روز این گفتار قابل اتکاء از انسان صادر گردد. پس می توان گفت معنای آیه ایجاد کردن عبادت شبانه قابل مقایسه با عبادات دیگر در سایر ساعات روز نیست. اهمیت بَین الطُلوعین و بَین الغُروبین نیز در آن است که زمین مسکونی ما در بَین الطُلوعین در حال برخاستن از سجده و در بَین الغُروبین در حال آماده شدن برای رفتن به سجده حق تعالی است که این دو زمان بسیار مبارک و زمان دعا و راز و نیاز و استغفار است طوری که برخی کسب لذت ها نفسانی حلال (زناشویی و خوابیدن) در این دو زمان کراهت دارد. محل شاهد این ادعا این که هر فضیلتی است در صبح تا قبل از طلوع خورشید می باشد چون با طلوع خورشید و تابش نور آن به زمین، زمین محل سکونت ما سر از سجده بر می دارد، و با تابش نور خورشید بر زمین ضُحیٰ اتفاق می افتد و سجده خورشید بر زمین شکل می گیرد، و حتی در حدیث است با طلوع خورشید نماز نخوانید تا اندازه دو نیزه از زمین ارتفاع گیرد چون خورشید از دو شاخ شیطان طلوع و غروب می کند؛ و هر عبادت صبحگاهی، قبل از طلوع خورشید است که زمین هنوز در حال سجده یا برخاستن از سجده می باشد؛ و برعکس در زمان غروب تا خورشید غروب نکرده و زمین به سایه نرفته است زمان اصیل و عبادت شروع می شود تا زمان عشاء که زمین ما با تاریکی مطلق در سجده کامل فرو رود. در روایات معتبر آمده است: برای هر نمازی دو وقت است، الّا نماز مغرب که یک وقت دارد و همان وقت وجوب آن غروب آفتاب است و با برطرف‌ شدن سرخی شفق وقت آن می‌رود. پس با غروب خورشید که زمین سایه می شود زمین به سجده نخست می رود و نماز مغرب شروع می شود و با عشاء که زمین مطلق در تاریکی می رود سجده دیگر زمین اتفاق می افتد که وقت نماز عشاء است. به تعبیری نماز صبح و نماز مغرب و عشاء ما هم زمان با سجده زمین است و با تابش نور خورشید بر زمین که زمین سر از سجده بر می دارد، زمان قضاء و سپری شدن وقت أدای نماز صبح است. علت این که سجده بر زمین یا اجزای زمین باید باشد برای آن است که زمین بر خدا سجده می کند و انسان با قرار دادن پیشانی خود بر خاک و زمین در اصل زمین را در سجده بر خدا همراهی می کند. برخی انسان ها که دچار کما می شوند در اظهارات خود می گویند بلافاصله از دالان تاریکی به سرعت عبور کردند و سپس به روشنایی خاصی رسیدند، این دالان تاریک که در ابتدا دیده اند همان سیاه چاله های اطراف زمین هستند که در قرآن به آن حق تعالی "خَبْءَ" نام نهاده است. يُخْرِجُ الْخَبْءَ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ (۲۵_نمل) @DastaneRastan

🌸🍃🌸🍃 #یک‌_لغت_قرآنی 🍃دَحْو: به گستراندن و طبقه طبقه کردن زمین گویند. حق تعالی بعد از آن که در سوره نازعات به بنا کردن آسمان اشاره می کند. أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا (۲۷_نازعات) آيا خلقت شما سخت‌تر است يا آفرينش آسمان كه خدا بنايش كرده؟!  برای زمین هم طَحْو یا دَحْو را بکار می برد و به دَحْو الأرض اشاره کرده است. وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا (۶_شمس) سوگند به زمين و آن كس كه آن را گسترد. دَحْوالأرض چیست؟ می دانیم زمین نیز چون آسمان از طبقاتی تشکیل شده است که تقریباً می توان گفت هسته مرکزی آن مواد مذاب و سنگ های مذاب، طبقه دوم آن سنگ های روان نرم، طبقه سوم سنگ فرش، طبقه چهارم آب، طبقه پنجم دوباره سنگ فرش یا گسل ها، طبقه ششم خاک قابل سکونت انسان است. وقتی در دَحْوالأرض این سنگ فرش ها و صفحه های تکتونیک حرکت کرده و به هم خوردند (وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا) کوه ها از زمین بیرون زدند. و بر اثر همین حرکت صفحه ها و شکستن آنها بود که آب زیر سنگ فرش ها به سطح زمین راه یافت و چشمه ها و چراگاه ها برای زندگی انسان مهیا شد. (أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا) در زلزله قیامت زمین اثقال خود را بیرون خواهد انداخت. (وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا) و حق تعالی آب های بالای زمین در ابرها را ثقال معرفی می کند. (السَّحَابَ الثِّقَالَ) پس بخش دیگری از ثقال یا این سنگینی در دل زمین است که همان آب های زیر زمین هستند که در روز قیامت با زلزله قیامت به سطح زمین راه خواهند یافت. این امر امروزه هم به وضوح اثبات شده است. در زلزله ایلام در سال ۹۶ چشمه های شهر ایوان که خاموش شده بودند خروشیدند. در زلزله کرمانشاه چشمه های آب گرم روستای محلات به طرز زیادی افزایش یافتند. در زلزله ورزقان چشمه های خشک دوباره فعال و چشمه های جدیدی شکل گرفتند. در زلزله خوی علاوه بر تشکیل چشمه جدید در محل گسل، آب های چاه های عمیق هم به علت ورود آب به سطح نزدیک زمین از شکست گسل، افزایش یافت. این افزایش آب چشمه ها با تغییر رنگ آب پیش می آید چون در زیر زمین وقتی گسلی در عمق ۸ کیلومتری زمین می شکند در حالی که بشر قدرت حفاری به این عمق و به این وسعت را ندارد، آب های زیر آن گسل به طبقات بالا راه می یابد و این تغییر رنگ آب ناشی از متغیّر بودن رنگ خاک در اعماق زمین است. یکی از اعجاز های حق تعالی آن است که در بیابان و کویر گسلی خاص و خطرناک وجود ندارد و خداوند آب چشمه ها بر روی گسل های زلزله خیز خود قرار داده است و گسل ها عامل بروز چشمه های روی زمین هستند و سکونت انسان خارج از روی گسل های خطرناک ممکن نیست. چنانچه بیشترین سکونت مردم ایران بر روی دو رشته کوه زاگرس و البرز است که بیشترین گسل و احتمال زلزله را دارند. در اصل حق تعالی اراده اش بر این است با جبر انسان به زندگی روی گسل ها، خوف از زلزله را در او که نوعی خوف از گناه است حفظ کند. هرچند در زلزله بارها دیده شده است که یک خانه خشتی قدیمی سالم مانده و کنارش خانه بتونی تازه ساخت شکست برداشته است، و این یعنی اثبات این که ای انسان، از زلزله من اگر اهل تقوی باشی نترس مرا فرشتگانی است که منازل شما را مراقبت از بلای من می کنند. پرواضح است بعد از خلقت زمین باران های پیاپی بر زمین باریده طوری که خاک زمین زیر آب مدفون شده است، و روز دَحوالأرض روزی است که اولین اثر نمایش خاک در روی زمین بر اثر فرورفتن آب بوجود آمد؛ و اولین جایی که از زمین بعد از فروکش کردن آب دیده شد سرزمین مکه بود. @DastaneRastan