وقتی پای حجت شرعی در میان است، تو را چه باک؟ ✍ #سید_علی_اکبر_موسوی رأی را به صندوق انداختم و مطمئن بودم که پس از مرگ آن گاه که با دقت از لحظه‌لحظه عمر می‌پرسند، پاسخی محکم برای این لحظه سرنوشت‌ساز جامعه‌ام دارم. به این می‌گویند «حجت شرعی»! این یک معیار است که در آن سوی مرگ، با آن ارزش‌گذاری می‌کنند. شاید انجام تشریفات رأی‌گیری، دریافت تعرفه، نوشتن نام نامزد بر آن و انداختن رأی در صندوق، فقط سه دقیقه زمان برده باشد، اما همین سه دقیقه در قیامت خود را نشان خواهد داد؛ یا به‌سوی بهشت می‌کشاند یا خدای‌ناکرده به‌سوی دوزخ! هر آن کس که با این معیار رأی داده باشد، وظیفه خود را انجام داده و حتماً مأجور است. با وجود حجت شرعی، گزاره‌ای با عنوان «باخت» در دایره سنت‌های الهی معنا ندارد. باخت برای آنانی است که دست عقل و اندیشه‌شان به حجت شرعی نرسیده و صرفاً با سلیقه و تعصب انتخاب می‌کنند! اینان باخته‌اند؛ حتی اگر برده باشند! آن هنگام که سپاه ابرهه می‌آمد تا کعبه را ویران کند، بزرگ مکه، عبدالمطلّب علیه‌السلام بود. به او خبر دادند که سپاه ابرهه شترهایش را به غنیمت گرفته. پس او برای بازستاندن شترهای خود به اقامت‌گاه ابرهه رفت! به ابرهه گفت که شترها را برگرداند. او در پاسخ گفت: فکر می‌کردم برای منصرف کردن من از ویرانی کعبه آمده باشی! عبدالمطلّب گفت: من فقط صاحب شترها هستم! کعبه نیز خود صاحبی دارد! دستان عبدالمطلّبِ دل‌نگران، به نخل بلند تقدیر نمی‌رسید. اما شتران را که می‌توانست بازپس گیرد! پس او این کمترین وظیفه را با قلب مطمئن ادا کرد. اگر وظیفه را با سنجه حجت شرعی ادا کرده‌ای، فارغ از چیستی رأی، مأجوری! منتخب را برگزیده باشی یا دیگری را فرقی نمی‌کند! دیگر نگران هیچ مباش! اگر شتران را پس گرفته‌ای، کعبه را به صاحبش بسپار! این پرچم که در دست ماست، از آن ما نیست؛ صاحبی دارد که به امانت به ما سپرده! نگران باش؛ اما نیک بدان که او خود نگاه‌دار است‌. تو فقط حجت شرعی بیاور! https://eitaa.com/kashkolkashkol