🥰🥰❤️ عشقم! ❣️ @kashkool

#رمان #قسمت_دوازدهم جانِ شیعه اهل سنت پدر هم که کمتر در این گونه روابط احساسیِ پُر تعارف وارد می‌شد، با این حرف او سر ذوق آمد و گفت: _خوبی از خودته! و در برابر سکوت محجوبانه آقای عادلی پرسید: _آقا مجید! پدرت چی کاره اس؟ از سؤال بی‌مقدمه پدر کمی جا خورد و سکوت معنادارش، نگاه ملامت بار مادر را برای پدر خرید. شاید دوست نداشت از زندگی خصوصی‌اش صحبت کند، شاید شغل پدرش به گونه‌ای بود که نمی‌خواست بازگو کند، شاید از کنجکاوی دیگران در مورد خانواده‌اش ناراحت می‌شد که بلاخره پاسخ پدر را با صدایی گرفته و غمگین داد: _پدرم فوت کردن. پدر سرش را سنگین به زیر انداخت و به گفتن: _خدا بیامرزدش! اکتفا کرد که محمد برای تغییر فضا، با شیطنت صدایش کرد: _مجید جان! این مامان ما نمی‌ذاره از کنارش تکون بخوریم! مادرت خوب صبری داره که اجازه میده انقدر ازش دور باشی! در جواب محمد، جز لبخندی کمرنگ واکنشی نشان نداد که مادر در تأیید حرف محمد خندید و گفت: _راست میگه، من اصلاً طاقت دوری بچه‌هام رو ندارم! و باز میهمان‌نوازیِ پر مهرش گل کرد: _پسرم! چرا خونوادت رو دعوت نمی‌کنی بیان اینجا؟ الآن هوای بندر خیلی عالیه! اصلاً شماره مادرت رو بده، من خودم دعوتشون کنم. چشمانش در دریای غم غلطید و باز نمی‌خواست به روی خودش بیاورد که نگاهش به زمین فرو رفت و با لبخندی ساختگی پاسخ مهربانی مادر را داد: _خیلی ممنونم حاج خانم! ولی مادر دست بردار نبود که با لحنی لبریز محبت اصرار کرد: _چرا تعارف می‌کنی؟ من خودم با مادرت صحبت می‌کنم، راضی‌اش می‌کنم یه چند روزی بیان پیش ما! که در برابر اینهمه مهربانی مادر، لبخند روی صورتش خشک شد و با صدایی که انگار از پس سال‌ها بغض می‌گذشت، پاسخ داد : _حاج خانم! پدر و مادر من هر دوشون فوت کردن. تو بمبارون سال 65 تهران... پاسخش به قدری غیر منتظره بود که حتی این بار کسی نتوانست یک خدا بیامرز بگوید. برای لحظاتی احساس کردم حتی صدای نفس کسی هم شنیده نمی‌شود و دل او در میدان سکوت پدید آمده، یکه تازی می‌کرد و انگار می‌خواست بغض اینهمه سال تنهایی را بازگو کند که با صدایی شکسته ادامه داد: _اون موقع من یه ساله بودم و چیزی ازشون یادم نیس. فقط عکسشون رو دیدم. خواهر و برادری هم ندارم. بعد از اون قضیه هم دیگه پیش مادربزرگم بودم. با آوردن نام مادربزرگش، لبخندی روی صورتش نشست و با حس خوبی توصیفش کرد: _خدا رحمتش کنه! عزیز خیلی مهربون بود!... از چند سال پیش هم که فوت کرد، یه جایی رو تو تهران اجاره کرده بودم و تنها زندگی می‌کردم. ابراهیم که معمولاً کمتر از همه درگیر احساسات می‌شد، اولین نفری بود که جرأت سخن گفتن پیدا کرد: _خدا لعنت کنه صدام رو! هر بلایی سرش اومد، کمش بود! جمله ابراهیم نفس حبس شده بقیه را آزاد کرد و نوبت محمد شد تا چیزی بگوید: _ببخشید مجید جان! نمی‌خواستیم ناراحتت کنیم! و این کلام محمد، آقای عادلی را از اعماق خاطرات تلخش بیرون کشید و متوجه حالت غمزده ما کرد که صورتش به خنده‌ای ملیح گشوده شد و با حسی صمیمی همه ما را مخاطب قرار داد: _نه! شما منو ببخشید که با حرفام ناراحتتون کردم... و دیگر نتوانست ادامه دهد و با بغضی که هنوز گلوگیرش بود، سر به زیر انداخت. حالا همه می‌خواستند به نوعی میهمانی را از فضای پیش آمده خارج کنند؛ از عبدالله که کتاب آورده و احادیثی در مورد عید قربان می‌خواند تا ابراهیم و لعیا که تلاش می‌کردند به بهانه شیطنت‌ها و شیرین زبانی‌های ساجده بقیه را بخندانند و حتی خود آقای عادلی که از فعالیت‌های جالب پالایشگاه بندرعباس می‌گفت و از پیشرفت‌های چشمگیر صنعت نفت ایران صحبت می‌کرد، اما خاطره جراحت دردناکی که روی قلب او دیده بودیم، به این سادگی‌ها فراموش‌مان نمی‌شد، حداقل برای من که تا نیمه‌های شب به یادش بودم و با حس تلخش به خواب رفتم. ادامه دارد... ❣️ @kashkool

🎥 ‏بیش از ۷۰۰ عکس و ۱۲ ویدیو رو طی چند روز مرور کردم تا این کلیپ کوتاه ساخته شد. ❣️ @kashkool

🔴 این کلیپ هم کار خودشونه! 🔹‌ وقتی حوصله و سواد تحلیل نداری، راه حل ساده برای پاسخ به همه اتفاق ها این میشه! ❣ @kashkool

امروز 24 آبان سالگرد ارتحال ملکوتی مفسر کبیر قرآن علامه طباطبایی(ره) است. 💐به روح ملکوتی و لطیف علامه طباطبایی صلواتی هدیه بفرمائید. ❣ @kashkool

یکی برای همه...! علامه طباطبایی رضوان الله تعالی علیه پس از ارتحالشان در خواب فرمودند: «یک صلوات برای همه شهیدان کافی است». 📚زمهر افروخته، ص ۲۲۲. حجت الاسلام تقی زاد: یکبار از ایشان (علامه طباطبایی ره) تقاضای ذکر کردم، فرمودند: «بالاترین ذکر خدا صلوات بر محمد و آل محمد است»! 📚آشنای آسمان، ص ۱۶۰. 🎙استاد فاطمی نیا رحمة الله علیه: من از جناب علامه طباطبایی رضوان الله تعالی علیه شنیدم که می فرمود: «ذکر صلوات از جامع ترین اذکار است.» سخنرانی ۱۸/ محرم / ۱۴۲۸. علامه طباطبایی رضوان الله تعالی علیه: «باطن دنیا، صلوات بر محمد و آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم است و جامع ترین ذکر، ذکر صلوات است». 📚زمهر افروخته، ص ۲۲۳. 💐به روح ملکوتی و لطیف علامه طباطبایی و استاد فاطمی نیا رضوان الله علیهما صلواتی هدیه بفرمائید. ❣ @kashkool

#استوری استاد شیخ حسین انصاریان نقل می‌کنند:من در قم، زیاد مرحوم #علامه_طباطبایی را می‌دیدم، یکی از ایشان سوال کردند: چه شد شما علامه شدید؟ فرمودند: با دوتا سرمایه: یکی نماز شب و دیگری توسل قلبی و اشک به حضرت سیدالشهداء علیه السلام علامه سید محمدحسین طباطبایی (زاده‌ی ۲۶ اسفند ۱۲۸۲ تبریز درگذشته‌ی ۲۴ آبان ۱۳۶۰ قم) ❣ @kashkool

جمعیت جهان امروز از مرز ۸ میلیارد نفر گذشت ❣ @kashkool

🎼 کاری بسیار تمیز و زیبا #برای_آرتین اثری زیبا و پر مغز از خواننده‌ی دهه هشتادی بیرجندی #ایلیا_مشرفی آفرین به این‌جوون دهه هشتادی👌 ❣ @kashkool

جواب دندان‌شکن «کی‌روش» به خبرنگار انگلیسی ▪️چقدر برای این سوال پول گرفتید؟ ⚽️در نشست خبری سرمربی تیم ملی، خبرنگار اسکای‌ اسپورت در سوالی به کی‌روش گفت: سرمربی‌گری تیم کشوری که حقوق زنان در آن رعایت نمی‌شود چه منفعتی برای شما دارد؟ ⚽️کی‌روش در واکنش به این صحبت‌ها گفت: شما چه مبلغی برای این سوال دریافت می‌کنید؟ ⚽️پس از اتمام نشست خبری، کی‌روش خطاب به آن خبرنگار گفت: به حرف‌های من فکر کن! راستی از کشور خودتان چه خبر؟ ❣ @kashkool

🌹نکته ای خواندنی از زندگی علامه طباطبایی ❣ @kashkool

•﷽• دریای محبت خدای متعال 🎙علامه مصباح یزدی ره ❣ @kashkool

پدر و مادرهای مذهبی که کودکانشان را به جهنم میفرستند 😱 استاد ازغدی ❣ @kashkool

📍این فیلم ۵ دقیقه‌ای یه روایت دردناک از ماجرای اعتراض ساده چند فوتبالیسته که بیشتر از ۶٠٠ هزار نفر انسان رو کشت! تکان دهنده است.. ببینید ❣ @kashkool

# هرچه تبر زدی مرا، زخم نشد جوانه شد... ❣ @kashkool

🎥 ما در وسط جنگیم اگر چادر از سر زن محجبه کشیدن اگر عمامه از سر یک روحانی انداختن یادت باشه که..... سخنرانی جالب حاج آقای سنجریان امام جمعه چهاردانگه ❣ @kashkool

🎥عمامه‌ای که جانِ کوهنوردی را نجات داد 🔻بنا به روال هفتگی‌ام، برای ورزش کوهنوردی به کوه صفه اصفهان صعود کردم. 🔸در راه مکانی نزدیک به قله وجود دارد که برای استراحت کوهنوردان است؛ در این لحظه یه نفر در محلی پایین‌تر از این منطقه گیر افتاد که نه راه بالا آمدن داشت و نه راه برگشتن! 🔹شرایط خطرناک بود، امکان سقوطش وجود داشت، زمانِ زیادی تلف شده بود و امکان زنگ زدن به آتش‌نشانی نداشتیم، به همین دلیل سریع وارد عمل شدم.. 🔸چون در آن لحظه دسترسی به طناب نداشتیم، از عمامه‌ام استفاده کردم و دوستِ خود را با استفاده از عمامه‌ام نجات دادم و مانع سقوطش شدیم🧗🏻‍♂️ 🔺حضور با لباس روحانیت، در کوهنوردی مایه خیر و برکات زیادی است. ✍🏻حجت‌الاسلام‌مهدی‌معینی ❣️ @kashkool

دستورالعمل علامه طباطبایی برای خودسازی و مقابله با هوای نفس ❣️ @kashkool

حضور خانواده‌های شهدا در منزل شهید عجمیان ❣️ @kashkool

*گفتم فقط هر کاری میکنید این نوه ی من زنده بماند* قسمت اول1️⃣ ما اهل اراک هستیم و همان جا زندگی میکنیم.همسرم وکیل دادگستری ست. خودم هم کار حقوقی میکنم. یک پرونده از دادگاه شیراز داشتیم که باید می آمدیم اینجا. و بعد هم جهت توافقی باید می رفتیم کامفیروز. پدر و مادرم هم در طول عمرشان به شیراز و زیارت حضرت شاهچراغ نیامده بودند. تصمیم گرفتیم همگی با هم به شیراز بیاییم. پدرم، مادرم، من، خانمم و هر دو پسرمان. چهارشنبه صبح بود که رسیدیم شیراز. نزدیک ظهر پدر و مادر و پسر دو ساله ام (راستین) را گذاشتیم حرم و گفتم:« شما هر سه تایتان زیارت نکرده اید، بروید یک دل سیر زیارت کنید. ما ان شاءالله غروب می آییم سراغ تان.» من و خانمم و پسر هشت ساله ام(رهام) هم راهی کامفیروز شدیم. نزدیک غروب بود. کارمان دیگر تمام شده بود. صدای اذان داشت پخش میشد که گوشی ام زنگ خورد. پدرم بود. با یک صدای گرفته ای گفت:« بابا کجایید؟» _داریم میایم. توی راهیم. چطور مگه؟ _بابا فقط زود بیاید که ما تیر خوردیم! _چی؟؟؟ تیر یعنی چی؟ _ما تیر خوردیم! به شاهچراغ حمله شده! به همه تیراندازی کردند! ما هم تیر خوردیم! صدایش گرفته بود و به زور حرف می‌زد. ماتم برده بود. نمی‌فهمیدم یعنی چه. گیج شده بودم. پرسیدم:« بابا شما تیر خوردید؟ پس چجوری داری صحبت میکنی؟» _آره بابا. من تیر خورده کنار قلبم. به سختی دارم حرف میزنم! _مامان چی؟ راستین...؟ _مامانت! تیر خورده توی پایش! راستین... راستین هم تیر خورده توی شکمش! من همین الآن دادمش به چندتا آقا که از اورژانس آمدند تا ببرندش بیمارستان. بهشون گفتم فقط هر کاری میکنید این نوه ی من زنده بماند..!» ادامه دارد... مصاحبه پویان حسن نیا با آقای احسان اسلامی‌راد (پدر راستین) تنظیم: خانم ثریاگودرزی ❣️ @kashkool

دکتر محمود رفیعی در سال ۱۳۸۴ چله ای را به نیت دیدار مجدد با امام زمان آغاز کرد. در روز آخرین چله، پیرمردی را دید که او را به اسم صدا کرد و گفت: آقای رفیعی، امام زمان به شما سلام رساند و گفت: دیدار ما فعلا میسر نیست، اما به دیدار نائب ما خواهی رسید. دکتر رفیعی تعجب کرد، این شخص که بود؟! از کجا می دانست... همان روز با او تماس گرفتند وگفتند: به همراه دیگر جانبازان برای افطار به خدمت رهبر انقلاب خواهید رسید و در آنجا خاطرات را نقل خواهید کرد. چند روز بعد، دکتر رفیعی به دیدار نائب امام نائل شد. ایشان می‌گفت: دیگر یقین پیدا کردم که ولی فقیه، نائب امام عصر عج است. 📙برگرفته از کتاب منتظر. خاطرات جانباز شهید دکتر محمود رفیعی. ❣️ @kashkool

*یک کودک مجهول الهویه* قسمت دوم2️⃣ ترافیک سنگین بود و جاده بسته شده بود. حدودا دو ساعت طول کشید تا رسیدیم. اصلا نمیدانم با چه سرعتی و چطور خودمان را به شیراز رساندیم. خدا رحم کرد تصادف نکردیم. آخرین باری که با پدرم تماس گرفتم، یک نفر گفت:« من مامور اورژانسم. داریم میبریمشان بیمارستان مسلمین.» دیگر نتوانستیم با کسی صحبت کنیم. به شیراز که رسیدیم پرسان پرسان بیمارستان مسلمین را پیدا کردیم. حدود ۲۰ یا ۳۰ نفری جلوی در بیمارستان بودند. سریع از ماشین پیاده شدیم و خواستیم برویم داخل که گفتند:« آقا! نمی‌توانی بروی داخل!» _ بچه ام اینجاست! پدر و مادرم اینجا هستند! _هویت هیچ کس مشخص نیست! بچه ای پیش ما نیاورده اند. همه ی کسانی را که اینجا آورده اند بزرگسالند! یکی دیگر گفت:« آقا فوتی ها را آورده اند اینجا!» همین را که شنیدم نشستم روی زمین، قلبم درد گرفت. نالیدم:« یعنی چی؟ پدر من فوت کرده؟؟ به من گفتند دارند او را می آورند بیمارستان مسلمین!» خانمم گریه میکرد.پسرم گریه میکرد. بهم ریخته بودم و از شدت ناراحتی نمی‌دانستم چکار کنم. گفتم:« آقا تو رو خدا پس بچه ی من کجاست؟» چند نفرشان به بیمارستان های مختلف زنگ زدند و آخر یکی گفت:« یک کودک دو ساله ی مجهول الهویه در بیمارستان نمازی ست! دارند می برندش اتاق عمل!» _نمازی کجاست؟ ادامه دارد... مصاحبه پویان حسن نیا با آقای احسان اسلامی راد (پدر راستین) تنظیم: ثریاگودرزی ❣️ @kashkool

#علامه‌طباطبایی #تفسیرالمیزان ❣️ @kashkool

#رمان #قسمت_سیزدهم جانِ شیعه اهل سنت سر انگشت قطرات باران به شیشه می‌خورد و خبر از سپری شدن آخرین ماه پاییزی سال 91 می‌داد. از لای پنجره هوای پُر طراوتی به داخل آشپزخانه می‌دوید و صورتم را نوازش می‌داد. آخرین تکه ظرف شسته شده را در آبچکان قرار دادم و از آشپزخانه خارج شدم که دیدم مادر روی کاناپه دراز کشیده و چشمانش را بسته است. ساعتی بیشتر نمی‌شد که از خواب برخاسته بود، پس به نظر نمی‌رسید باز هم خوابیده باشد. کنار کاناپه روی زمین نشستم که چشمانش را گشود. اشاره‌ای به پنجره‌های قدی اتاق نشیمن کردم و گفتم: _داره بارون میاد! حیف که پشت پرده‌ها پوشیده‌اس! خیلی قشنگه! مادر لبخندی زد و با صدایی بی‌رمق گفت: _صدای تَق تَقِش میاد که می‌خوره کف حیاط. از لرزش صدایش، دلواپس حالش شدم که نگاهش کردم و پرسیدم: _مامان! حالت خوبه؟ دوباره چشمانش را بست و پاسخ داد: _آره، خوبم... فقط یکم دلم درد می‌کنه. نمی‌دونم شاید بخاطر شام دیشب باشه. در پاسخ من جملاتی می‌گفت که جای نگرانی چندانی نداشت، اما لحن صدایش خبر از ناخوشی جدی‌تری می‌داد که پیشنهاد دادم: _می‌خوای بریم دکتر؟ سری جنباند و با همان چشمان بسته پاسخ داد: _نه مادر جون، چیزیم نیس... سپس مثل اینکه فکری بخاطرش رسیده باشد، نگاهم کرد و پرسید: _الهه جان! ببین از این قرص‌های معده نداریم؟ همچنانکه از جا بلند می‌شدم، گفتم: _فکر نکنم داشته باشیم. الآن می‌بینم. اما با کمی جستجو در جعبه قرص‌ها، با اطمینان پاسخ دادم: _نه مامان! نداریم. نگاه ناامیدش به صورتم ماند که بلافاصله پیشنهاد دادم: _الآن میرم از داروخانه می‌گیرم. پیشانی بلندش پر از چروک شد و با نگرانی گفت: _نه مادرجون! داره بارون میاد. یه زنگ بزن عبدالله سر راهش بخره عصر با خودش بیاره. چادرم را از روی چوب لباسی دیواری پایین کشیدم و گفتم: _حالا کو تا عصر؟!!! الآن میرم سریع می‌خرم میام. از نگاه مهربانش می‌خواندم که راضی به سختی من نیست، اما دل دردش به قدری شدید بود که دیگر مانعم نشد. چتر مشکی رنگم را برداشته و با عجله از خانه خارج شدم. کوچه‌های خیس را به سرعت طی می‌کردم تا سریع‌تر قرص را گرفته و به مادر برسانم. تا سر چهار راه، ده دقیقه بیشتر نمی‌کشید. قرص را خریدم و راه بازگشت تا خانه را تقریباً می‌دویدم. باران تندتر شده و به شدت روی چتر می‌کوبید. پشت در خانه رسیدم، با یک دست چترم را گرفته و دست دیگرم موبایل و کیف پول و قرص بود. می‌خواستم زنگ بزنم اما از تصور حال مادر که روی کاناپه دراز کشیده و بلند شدن و باز کردن در برایش مشکل خواهد بود، پشیمان شدم که کلید را به سختی از کیفم درآوردم و تا خواستم در را باز کنم، کسی در را از داخل گشود. از باز شدن ناگهانی در، دستم لرزید و موبایل از دستم افتاد. آقای عادلی بود که در را از داخل باز کرده و نگاهش به قطعات از هم پاشیده موبایلم روی زمین خیس، خیره مانده بود. بی‌اختیار سلام کردم. با سلام من نگاهی گذرا به صورتم انداخت و پاسخ داد: _سلام، ببخشید ترسوندمتون. هر دو با هم خم شدیم تا موبایل را برداریم. گوشی و باتری را خودم برداشتم، ولی سیم کارت دقیقاً بین دو کفشش افتاده بود. با سرانگشتش سیم کارت را برداشت. نمی‌دانم چرا به جای گرفتن سیم کارت از دستش، مشغول بستن چترم شدم، شاید می‌ترسیدم این چتر دست و پا گیر خرابکاری دیگری به بار آورد. لحظاتی معطل شد تا چترم را ببندم و در طول همین چند لحظه سرش را پایین انداخته بود تا راحت باشم. چتر را که بستم، دستش را پیش آورد و دیدم با دو انگشتش انتهایی‌ترین لبه سیم کارت را گرفته تا دستش با دستم تماسی نداشته باشد. با تشکر کوتاهی سیم کارت را گرفته و دستپاچه داخل خانه شدم. ادامه دارد... ❣️ @kashkool