🌹 اسامی زنان عاشورایی ♦️ام سلیمان کنیه اش ام سلیمان است. کنیز امام حسین «علیه السلام» که آن حضرت وی را هزار درهم خرید و در خانه ام اسحق (مادر فاطمه صغری) همسر امام، خدمت می کرد. سپس با ابو رزین ازدواج کرد و سلیمان از او به دنیا آمد. سلیمان غلام امام حسین «علیه السلام» بود. سلیمان پیک امام حسین به سوی رؤسا و اشراف بصره بود که عبید الله بن زیاد دستور داد گردنش را بزنند. سلیمان همان است که در زیارت ناحیه مقدسه نامش آمده است. ام سلیمان به همراه مولایش امام حسین «علیه السلام» راهی کربلا شد. همسرش نیز از اصحاب امام حسن «علیه السلام» بود. ام سلیمان زنی عالم، فاضل و نیکوکار بود که همراه مولایش امام حسین «علیه السلام» راهی کربلا شد و جزو اسیران واقعه عاشورا گردید. وی تمام مصایب را در راه خدا تحمل کرد. ♦️فُکهیه زوجه عبد الله بن اریقط بود. وی در خانه رُباب، همسر امام حسین «علیه السلام» خدمت می کرد. از عبد الله فرزند پسری آورد به نام قارب که در کربلا به شهادت رسید. فکهیه نیز همراه رباب در زمین کربلا به سلک اسیران به شام رفت. ♦️حُسنیه یکی از جواری حضرت سید الشهداء است، امام حسین «علیه السلام» او را از نوفل بن حارث بن عبدالملک خرید. وی به ازدواج مردی به نام سهم درآمد و مُنحج از او متولد گردید. حسنیه به امام زین العابدین «علیه السلام» خدمت می کرد تا اینکه به همراه سید الشهداء «علیه السلام» و فرزندش منجح به کربلا آمد. منجح در کربلا به شهادت رسید. حسنیه با اهل بیت «علیهم السلام» در مصایب آن شریک و یاور و غمخوار آنان بود. ♦️ام وهب، همسر عبدالله بن حباب الکلبی ام وهب یکی از زنان شجاع و مجاهدی بود که نام اصلی او قمر دختر عبد از بنی فمر بن قاسم و همسر عبد الله بن عمیر از طایفه بنی عُلیم بود، چون شوهرش تصمیم گرفت از کوفه به یاری حسین «علیه السلام» بیرون بیاید ام وهب نیز اصرار کرد تا او را با خود ببرد. در روز عاشورا وقتی عبدالله بن عمیر به میدان رفت او نیز چوبی به دست گرفت و به میدان شتافت. ولی امام حسین «علیه السلام» مانع او شد و فرمود: «زنان موظف به جهاد نیستند». اما پس از شهادت شوهرش به بالین او رفت و صورت او را پاک کرد و می گفت: بهشت بر تو مبارک باد! از خدا درخواست می کنم که مرا همراه تو قرار دهد که شمر، غلامش رستم را سراغ او فرستاد. آن غلام با عمود سر او را شکافت و به شهادت رسانید. ام وهب اولین زن شهید در روز عاشورا بود. شیخ عباس قمی به نقل از علامه مجلسی می گوید: در حدیثی دیدم که ابن وهب نصرانی بود و با مادرش به دست حسین «علیه السلام» مسلمان شد؛ در مبارزه خود بیست و چهار پیاده و دوازده سوار را کشت و اسیر شد. او را نزد عمر سعد بردند و گفت: عجب شجاعتی داری؟ سپس دستور داد سرش را بریدند و به لشکرگاه حسین «علیه السلام» انداختند. مادرش سر او را برداشت و بوسید و به لشکرگاه ابن سعد انداخت و به مردی خورد و او را کشت. سپس با تیرک چادر حمله کردو دو مرد دیگر را کشت. حسین «علیه السلام» او را فرمود: ای ام وهب، برگرد. جهاد از زنان برداشته شده. ام وهب برگشت و می گفت: «الهی نا امیدم مکن، حسین «علیه السلام» فرمود: تو را خدایت نا امید نکند ای ام وهب». ♦️ام خلف همسر مسلم بن عوسجه ام خلف از زنان نامدار شیعه در قرن اول هجری است. وی با مسلم بن عوسجه - یار باوفای حسین «علیه السلام» - ازدواج کرد که ثمره آن فرزندی به نام خلف بود. مسلم بن عوسجه و فرزندش در روز عاشورا در رکاب مولایشان حسین «علیه السلام» به شهادت رسیدند. ام خلف از زنان مؤمنه ای بود که محبت اهل بیت «علیهم السلام» سراسر وجودش را پر کرده بود. ام خلف که با همسر و پسرش در بین راه به کاروان حسین «علیه السلام» پیوسته بود پس از شهادت شوهرش مسلم، فرزندش را به میدان جنگ فرستاد. پس از شهادت مسلم بن عوسجه، امام حسین به فرزندش خلف فرمود: اگر به میدان روی و کشته شوی، مادرت تنها و بی کس خواهد بود، تو به سرپرستی مادرت سزاوارتری تا به جنگ. ام خلف که شاهد این سخنان بود، در برابر فرزندش ظاهر شد و خطاب به او گفت: ای پسرم! نصرت و یاری فرزند پیامبر «صلی الله علیه و آله» را بر سلامت و امان خودت ترجیح ده؛ اگر سلامت خودت را برگزینی هیچ گاه از تو راضی نخواهم شد. خلف با شجاعت به میدان رفت. ام خلف او را تشویق می کرد و می گفت: بشارت باد بر تو ای پسرم که به زودی از آب کوثر سیراب خواهی شد. خلف سی نفر از دشمنان را به قتل رسانید و خود در راه دفاع از دین و امامش به شهادت رسید. کوفیان سر او را به سوی مادرش انداختند. آن زن شجاع و وارسته سر فرزند جوان را به آغوش گرفت و بوسید و گریه سر داد به گونه ای که همه کسانی که شاهد این صحنه جانسوز بودند به گریه افتادند و شیرینی پیروزی ظاهری دشمن را به کام آنان تلخ نمود. #ادامه_دارد 🇮🇷 کانال اساتید انقلابی و نخبگان علمی @asatid_enghelabi ایتا و سروش

عنوان: کلمینی مداح: مهدی رسولی جزییات: فاطمیه, استودیویی, 1398 پاشو اینجوری مَنو نَده عذاب، کَلِمینی بِری از پیشَم میشَم خونه خَراب، کَلِمینی بین این همه سلامِ بی جواب،کَلِمینی یه کَمی حرف بِزَن علی نَمیره حرفِ رفتن نَزَن علی می‌میره می‌بارم مثلِ آسمون بَرات می‌کُشی منو با اشکِ بی صدات سَرِتو بگیر بالا جونِ علی بمیرم بَرات پاشو اینجوری منو نَده عذاب، کَلِمینی بری از پیشَم میشَم خونه خَراب، کَلِمینی بین این همه سلامِ بی جواب، کَلِمینی پاشو اینجوری منو نده عذاب یه کَمی حرف بِزَن عَلی نَمیره حرفِ رفتن نَزَن علی می‌میره رنگِ صورَتِت شده سرخ و کَبود از علی دل بُریدی اما زود خانومم رفیق نیمه راه شدی قرار این نبود یه کَمی حرف بِزَن علی نَمیره حرفِ رفتن بِزَن علی می‌میره https://navaapp.com/nava/64695f3bf6ef2ddd4a0abe43 دانلود اپلیکیشن نوا: https://cafebazaar.ir/app/ir.navayeheiat

إِنَّ أَسْوَأَهُمْ عِنْدِي حَالًا وَ أَمْقَتَهُمْ لَلَّذِي‏إِذَا سَمِعَ الْحَدِيثَ يُنْسَبُ إِلَيْنَا وَ يُرْوَى عَنَّا فَلَمْ يَقْبَلْهُ اشْمَأَزَّ مِنْهُ وَ جَحَدَهُ وَ كَفَّرَ مَنْ دَانَ بِهِ وَ هُوَ لَا يَدْرِي لَعَلَّ الْحَدِيثَ مِنْ عِنْدِنَا خَرَجَ وَ إِلَيْنَا أُسْنِدَ فَيَكُونُ بِذَلِكَ خَارِجاً عَنْ وَلَايَتِنَا. و بدترين و مبغوضترين اصحابم نزد من،كسى است كه هر گاه حديثى را شنود كه به ما نسبت دهند و از ما روايت كنند،آن را نپذيريد و بدش آيد و انكار ورزد و هر كه را بآن معتقد باشد تكفير كند در صورتى كه او نميداند،شايد آن حديث از ما صادر شده و به ما منسوب باشد،و او به سبب انكارش از ولايت ما خارج شود. 2- سُفْيَانَ بْنِ السِّمْطِ،قَالَ:قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ :جُعِلْتُ فِدَاكَ يَأْتِينَا الرَّجُلُ‏ مِنْ قِبَلِكُمْ يُعْرَفُ بِالْكَذِبِ فَيُحَدِّثُ بِالْحَدِيثِ فَنَسْتَبْشِعُهُ. فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ:قُولُ لَكَ:إِنِّي قُلْتُ الليل [لِلَّيْلِ‏] إِنَّهُ نَهَارٌ،وَ النهار [لِلنَّهَارِ] إِنَّهُ لَيْلٌ؟قُلْتُ:لَا،قَالَ:فَإِنْ قَالَ لَكَ هَذَا إِنِّي قُلْتُهُ فَلَا تُكَذِّبْ بِهِ،فَإِنَّكَ إِنَّمَا تُكَذِّبُنِي. گفت به ابی عبداللّه گفتم:فدایت شوم مردی می آید از جانب شما که دروغگو شناخته شده،حدیثی را حدیث می کند که بد و شاق به نظر می آید. ابوعبداللّه فرمود:به تو می گوید که شب روز است و روز شب؟گفتم:نه. فرمود:اگر چنین چیزی را بگوید که من آن را گفته ام او را تکذیب نکنید که مرا تکذیب کرده اید.

الكافي عن أبي حَمزةَ الثماليّ: قال لي أبو عبد اللّه عليه السلام : إيّاكَ و الرئاسةَ ، و إيّاكَ أن تَطَأ أعقابَ الرِّجالِ . قلتُ : جُعِلتُ فِداكَ أمّا الرئاسةُ فقد عَرَفتُها ، و أمّا أن أطَأ أعقابَ الرِّجالِ فَما ثُلُثا ما في يَدِي إلاّ مِمّا وَطِئتُ أعقابَ الرِّجالِ ؟! فقال لي : لَيسَ حيثُ تَذهَبُ ، إيّاك أن تَنصِبَ رجُلاً دُونَ الحُجَّةِ فَتُصدِّقَهُ في كُلِّ ما قالَ . الكافى ـ به نقل از ابو حمزه ثُمالى ـ : امام صادق عليه السلام به من فرمود : از رياست بپرهيز و از راه افتادنِ پشت سر شخصيتها خود دارى كن . عرض كردم : فدايت شوم ، [مذموم بودن ]رياست را دانستم اما دو سوم آنچه [از اخبار و احاديث ]در دست دارم، از همين راه افتادن دنبال رجال و شخصيتهاست . حضرت فرمود : درست متوجّه نشدى، بلكه مقصود اين است كه مبادا كسى را غير از حجّت [خدا] عَلَم كنى و هرچه مى گويد تصديق نمايى .