بازگشت به قسمتهای قبل 👆👆 ❣بِــــسْمِ اللہِ الرَّحـــمانِ الرَّحــــیم❣ ✨ #قـدیـــــــس✨ #قسمت_صد_و_یازده نویســـنده: #ابراهیم_حسن_بیگے امیدوار نیستم و دشمنان را به امید یاری شما تهدید نمی کنم. آیا سزاوار است که شعار دهید و عمل نکنید؟ اما در شام شرایط دگرگون است؛ اینک معاویه پس از تصرف مصر، نظر به شهر بصره دارد. می داند که بصره یا هر شهر دیگر عــراق را نمی تواند با لشکر کشی تصرف کند. او ضرب المثلی را سرمشق راه خود دار داده که می گوید: «تفرقه بینداز و حکومت کن.» روزی از عباس بن ضحاک، جاسوس خود در بصره نامه ای به دستش می رسد؛ نامه ای که فکر او را به خود مشغول می کند. از آن پس فکر بصره دغدغه اصلی اش می شود. عباس بن ضحاک نوشته است: خبر واقعه ی مصر به ما رسید و شنیدیم که حکومت را به دست گرفته و فرماندارش را کشته اید. بدین وسیله چشمان ما روشن و قلب گروهی که خواهان خون عثمان بودند، آرام گردید. ابن عباس فرماندار بصره در شهر نیست و گویا به مکه رفته است. ما از این فرصت بهره جسته و #گناه سقوط مصر را به گردن علی خواهیم انداخت. باید از هر روشی برای ایجاد #نارضایتی بهره مند شد. تو نیز اگر صلاح میدانی اشخاصی را به نزد ما بفرست. در بصره دوستانی منتظر اقداماتی از سوی ما هستند... معاویه در پاسخ او می نویسد: رأی تو را پذیرفتم. خدا تو را رحمت کند و محفوظ بدارد. بزودی اشخاصی را به نزدتان خواهم فرستاد تا به کمک هم، #دست على را از بصره کوتاه کنید. صبر کن و فراموش نکن که خداوند با صابرین است. بصره پس از جنگ جمل، یک پارچه و متحد با علی نیست، آن هایی که در جنگ کشته ها داده اند، هنوز داغ عزیزان خود را فراموش نکرده اند. هنوز طایفه هایی داغدار و منتظر فرصتی هستند که انتقام های خود را از علی بگیرند. جاسوسان معاویه با پاشیدن بذر نفاق 🌍 @kashkoolmazhabimehrab