📚برشی از یک کتاب: بر خلاف نظرِ سطحی نگرِ کسانی که «امامت» را چیزی در قبال «خلافت» و «حکومت» پنداشته و آن را صرفاً یک منصب معنوی و روحی و فکری شمرده اند، #امام در فرهنگ تشیع «رهبر امت» است؛ هم در امور #دنیایی و نظم و نسَقِ زندگی مردم و اداره ی سیاسی و اجتماعی جامعه (رئیس دولت) و هم در تعلیم و ارشاد #معنوی و روحی و گره گشایی از مشکلات فکری و تبیین ایدوئولوژی اسلام (ایدئولوگ). صدها روایت پراکنده در باب های مختلف از کتاب های گوناگون صریحاََ مفهوم امام و امامت در فرهنگ شیعی را «زمامداری» و «اداره ی امور امت مسلمانان» دانسته. و #امامان اهل بیت را صاحبان حقیقیِ حکومت معرفی کرده است؛ به طوری که برای جستجوگرِ منصف جای تردید باقی نمی گذارد که ادعای امامت از طرف ائمه اهل بیت، فراتر از رتبت فکری و معنوی ، دقیقاً ادعای حق حکومت نیز هست و دعوتِ همه جاگستر آنان در حقیقت دعوت به مبارزه ای #سیاسی_نظامی برای به دست آوردن حکومت بوده است. 📚منبع: کتاب انسان ۲۵۰ ساله، ص70 و 71 🥀کانال ایستگاه مطالعه🥀 https://eitaa.com/katab313