📚 #معارف 🔹 استغاثه مددخواهی ویژه از خدا با چاشنی تضرع http://kayhan.ir/fa/news/186650 🔻نشانی ما در پیام‌رسان‌های سروش، آی‌گپ، ایتا، گپ و بله @kayhannewspaper

📚 #معارف 🔹 زیبایی های ماه مبارک رمضان در بیان رهبری 🔸 جلوگیری از هلاکت معنوی با ماه رمضان رمضان؛ فرصت خودسازي و رهايي از گرفتاري‏هاي مختلف ماه رمضان فرصت خوبى براى خودسازى است. ما همان ماده‏ خام هستيم كه اگر روى خودمان كار كرديم و توانستيم اين ماده‏ خام را به شكلهاى برتر تبديل كنيم، آن كار لازم در زندگى را انجام داده‏ايم. هدف حيات همين است. واى به حال كسانى كه روى خودشان از لحاظ علم و عمل ،كارى نكنند و همان‏طور كه وارد دنيا شدند، به اضافه‏ پوسيدگى‏ها و ضايعات و خرابيها و فسادها كه در طول زندگى براى انسان پيش مى‏آيد، از اين دنيا بروند. مؤمن بايد به‏طور دائم روى خودش كار كند؛ به‏طور دائم. نه اينكه خيال كنيد «به‏طور دائم» زيادى است يا نمى‏شود؛ نه. هم مى‏شود، هم زيادى نيست. اگر كسى مراقب خود باشد؛ مواظب باشد كارهاى ممنوع و كارهايى را كه خلاف است انجام ندهد و راه خدا را با جدّيت بپيمايد، موفق مى‏شود. اين، همان خودسازى دائمى است و برنامه‏ اسلام، متناسب با همين خودسازى به‏طور دائم است. اين نماز پنج‏گانه پنج وقت نماز خواندن ذكر گفتن؛ ايّاك نعبد و ايّاك نستعين را تكرار كردن؛ ركوع كردن؛ به خاك افتادن و خداى متعال را تسبيح و تحميد و تهليل كردن براى چيست؟ براى اين است كه انسان به‏طور دائم مشغول خودسازى باشد. منتها گرفتاريها زياد است و همه گرفتاريم. گرفتارى زندگى؛ گرفتارى معاش؛ گرفتارى امور شخصى؛ گرفتارى اهل و اولاد و انواع گرفتاريها مانع مى‏شود كه ما به خودمان، آنچنانکه شايسته است، برسيم. لذا يك ماه رمضان را كه خداى متعال قرار داده است، فرصت مغتنمى است. اين ماه را از دست ندهيد. مقصودم اين است كه اگر نمى‏توانيم به‏طور دائم در حال مراقبت و ساخت‏وساز خودمان باشيم، اقلّاً ماه رمضان را مغتنم بشماريم. شرايط هم در ماه رمضان آماده است. يكى از بزرگ‌ترين شرايط، همين روزه‏اى است كه شما مى‏گيريد. اين، يكى از بزرگ‌ترين توفيقات الهى است. توفيق يعنى چه؟ توفيق يعنى اينكه خداى متعال چيزى را براى انسان، مناسب بياورد. با واجب كردن روزه، خداى متعال زمينه‏ مناسبى را براى من و شما به وجود آورده است كه قدرى در اين ماه به خودمان برسيم. روزه، نعمت بزرگى است. شكم خالى است و مبارزه با نفس، تا حدودى در اثناى روز، از جهات مختلف وجود دارد: هرچه را دوست داريد، نمى‏خوريد و نمى‏آشاميد و بسيارى از مشتهيات نفسانى را براى خودتان به مدت چند ساعت ممنوع مى‏كنيد. اين، يك مبارزه با نفس‏ است؛ مبارزه با هواست و مبارزه با هوا، در رأس تمام كارهاى نيك و خودسازى‏ها قرار دارد... ادامه مطلب👇 http://kayhan.ir/fa/news/186649 🔻نشانی ما در پیام‌رسان‌های سروش، آی‌گپ، ایتا، گپ و بله @kayhannewspaper

📚 #معارف 🔹 سائل و محروم، واسطه‌های رستگاری انسان http://kayhan.ir/fa/news/186831 🔻نشانی ما در پیام‌رسان‌های سروش، آی‌گپ، ایتا، گپ و بله @kayhannewspaper

📚 #معارف 🔹 درحاشیه پدیدة غیرانسانی جوجه کُشی حقوق حیوانات در اسـلام http://kayhan.ir/fa/news/187130 🔻نشانی ما در پیام‌رسان‌های سروش، آی‌گپ، ایتا، گپ و بله @kayhannewspaper

📚 #معارف 🔹 غفلت عامل سقوط تا مرتبه حیوانیت و پایین‌تر! http://kayhan.ir/fa/news/187266 🔻نشانی ما در پیام‌رسان‌های سروش، آی‌گپ، ایتا، گپ و بله @kayhannewspaper

📚 #معارف 🔹 زیبایی های ماه مبارک رمضان در بیان رهبری 🔸 اخلاص؛ از مهم‌ترين شرايط خودسازي يكى از ويژگي‌ها كه بسيار مهم است تا براى خودسازى به آن توجّه كنيم و شايد جنبه‏ تقدّمى هم داشته باشد، «اخلاص» است. اخلاص عبارت است از كار را خالص انجام دادن و اينكه كارى را مغشوش انجام ندهيم. گاهى هست كه كسى عبادت نمى‏كند و گاهى عبادت كند؛ امّا مغشوش و ناخالص. اين هم مثل آن است. خالص بودن عبادت و خالص بودن عمل، اين است كه براى خدا باشد. در بين مردم، متأسفانه خيلى رايج است كه كارهاى خوب خودشان را بر زبان بياورند و بگويند. كأنّه توجّه ندارند كه نبايد كار نيك را به زبان آورد و گفت كه ما مى‏خواهيم اين كار را بكنيم يا ما اين كارها را مى‏كنيم. البتّه برخى جاها استثناست. در جاهايى، بعضى از كارها بايد در علن انجام گيرد. در روايات در باب صدقه، آمده است كه «صدقه‏ سِرّ» اين ثواب را دارد و «صدقه‏ علانيه» اين ثواب را. يا مثلاً عبادات گروهى، جلوى چشم مردم انجام مى‏گيرد و بايد انجام گيرد و اين از شعائر الهى است. امّا بسيارى از عبادات يا اغلب عبادات، آن روابطى كه بين خود انسان و خداست؛ ذكر، توجّه، دعا، نافله، شب‏زنده‏دارى، سحرخيزى، احسان و كارهاى نيك بايد بين خود انسان و خدا بماند. مبادا انسان به‏خاطر اينكه ديگران ببينند، كارى را انجام دهد! كارى كه انسان به‏خاطر توجّه ديگران به خودش انجام دهد، از نكردن آن كار بدتر است؛ زيرا نكردن كار، يعنى انسان كارى را انجام نمى‏دهد. كارى كه انسان براى جلب توجّه ديگران نسبت به خودش انجام داده، كأنّه انجام نداده است. البتّه بدتر بودنش هم از اين جهت است كه عمل شرك‏آلودى انجام داده و اين عمل شرك‏آلود، فعل حرام است و دوركننده است. بنابراين همه‏مان در هرجا و در هر موقعيتى كه هستيم، بايد خيلى تلاش كنيم كه كار را خالص انجام دهيم. اگر كار براى خدا انجام گيرد و نيّت براى خدا خالص باشد، ‌اشكالاتى كه معمولاً در كارها مشاهده مى‏شود، پيش نخواهد آمد. ما وقتى مصالح واقعى را فداى حرف اين و آن مى‏كنيم كه بخواهيم كار را براى اين و آن انجام دهيم... ادامه مطلب👇 http://kayhan.ir/fa/news/187265 🔻نشانی ما در پیام‌رسان‌های سروش، آی‌گپ، ایتا، گپ و بله @kayhannewspaper

📚 #معارف 🔹 دیدن بهشت و جهنم در دنیا http://kayhan.ir/fa/news/187453 🔻نشانی ما در پیام‌رسان‌های سروش، آی‌گپ، ایتا، گپ و بله @kayhannewspaper

📚 #معارف 🔹 بر خوان حُسن امام‌‌حسن(ع) http://kayhan.ir/fa/news/187785 🔻نشانی ما در پیام‌رسان‌های سروش، آی‌گپ، ایتا، گپ و بله @kayhannewspaper

📚 #معارف 🔹 شرح فرازهایی از دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه سرمايه‌گذاری نزد خدا 🔸 در این نوشتار به مناسبت ماه مبارک رمضان، فرازهایی از دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه (در وداع ماه رمضان) شرح داده شده که توجه به نکات عمیق معرفتی آن می‌تواند موجبات بهره‌برداری بیشتر از این ایام و لیالی استثنایی را فراهم آورد. *** بخشش حکیمانه يَا مَنْ لَا يَنْدَمُ عَلَى‏ الْعَطَاءِ؛ «‌ای کسی که هرگز از بخشش خویش پشيمان نمی‌شوی.» ما گاهی چیزی به کسی می‌بخشیم اما بعد پشیمان می‌شویم. این پشیمانی گاه به این خاطر است که متوجه می‌شویم خودمان به آن احتياج داشتیم. مسلم است که این معنا درباره خدا محال است؛ خدا به چیزی احتیاج ندارد. گاه پشیمانی ما از بخشش به خاطر این است که بعد از بخشش متوجه می‌شویم که ‌اشتباه کرده‌ایم و طرف مقابل صلاحیت این بخشش را نداشته است. اما خدا به هر کس هر چیزی را می‌بخشد براساس حکمت می‌بخشد. یعنی بهترین کاری است که انجام می‌دهد. بنابراين ديگر پشیمانی برای او معنا ندارد. بخشش بی‌منت إنْ أَعْطَيْتَ لَمْ تَشُبْ عَطَاءَكَ بِمَنٍّ؛ «خدایا اگر تو عطایی کنی، آن را با منت گذاشتن آمیخته نمی‌سازی!» خدا چون به هیچ وجه به هیچ چیز در هیچ حالی نیاز ندارد، وقتی بخششی هم به کسی می‌کند نیازی ندارد به اینکه او را تحقیر کند. منت گذاشتن انگیزه نفسانی می‌خواهد و آن وقتی است که انسان احساس کمبود کند و به خیال خود برای ترمیم این کمبود خود وقتی احسانی به کسی می‌کند می‌گوید: منم که در حق تو احسان کردم و اگر من این کار را نکرده بودم تو چنین و چنان می‌شدی. گفتن این سخنان برای پوشاندن حقارت ذاتی است. اگر موجودی هیچ نقصی در وجودش نباشد و کمبودی نداشته باشد، حقارت برای او معنایی ندارد و هیچ انگیزه‌ای برای منت گذاشتن ندارد، بلکه می‌بخشد چون دوست دارد فیض از او ناشی شود و به خلایق برسد. این مطلب روشن است و بر اساس مبانی استدلالی هم خدا نیازی به منت گذاشتن ندارد. توفیق شکرگزاری یکی از شیوه‌های قرآن این است که نعمت‌های خدا را مدام بیان می‌کند، معلوم می‌شود که در واقع خدا می‌خواهد ما را وادار به شکرگزاری در مقابل نعمت‌هایش کند. آیا این یک نوع چشمداشت پاداش نیست؟... ادامه مطلب👇 http://kayhan.ir/fa/news/187781 🔻نشانی ما در پیام‌رسان‌های سروش، آی‌گپ، ایتا، گپ و بله @kayhannewspaper

📚 #معارف 🔹 زیبایی های ماه مبارک رمضان در بیان رهبری 🔸 روزه؛ ورزش روحاني براي كسب زيبايي و قدرت تمام عبادات و تكاليف شرعى‌اى كه من و شما را امر كرده‌اند تا انجام دهيم، در حقيقت ابزارهاى تزكيه يا تربيت است؛ براى اين است كه ما كامل شويم؛ ورزش است. همچنانكه اگر ورزش نكنيد، جسم شما ناتوان، بى‌قدرت و آسيب‌پذير خواهد شد و اگر بخواهيد جسم را به قدرت، به زيبايى، به توانايى، به بروز قدرت‌ها و استعدادهاى گوناگون برسانيد، بايد ورزش كنيد. نماز، ورزش است؛ روزه، ورزش است؛ انفاق، ورزش است؛ اجتناب از گناهان، ورزش است؛ دروغ نگفتن، ورزش است؛ خيرخواهى براى انسانها، ورزش است. با اين ورزش‌ها، روح، زيبا و قوى و كامل مى‌شود. اگر اين ورزش‌ها انجام نگيرد، ممكن است به ظاهر خيلى پسنديده به نظر بياييم؛ امّا باطنمان يك باطن ناقص و نحيف و حقير و آسيب‌پذير خواهد بود. روزه، يكى از اين ورزش‌هاست. نیت، شرط روزه روزه فقط اين نيست كه انسان نخورد و نياشامد. اين نخوردن و نياشاميدن، بايد از روى نيّت باشد، والاّ اگر شما يك روز به خاطر گرفتارى و يا‌اشتغال به كار، دوازده ساعت، پانزده ساعت فرصت نكنيد چيزى بخوريد، هيچ ثوابى به شما نخواهند داد. امّا همين امساك را وقتى با نيّت انجام داديد ‌ـ «اجعلنا ممّن نوى فعمل»؛ نيّت كند و به دنبال آن، عمل انجام دهد ‌ـ اين همان گوهر درخشانى مى‌شود كه به شما ارزش مى‌بخشد و روحتان را قيمتى مى‌كند. شرط روزه، نيّت است. نيّت يعنى چه؟ يعنى اين عمل را،اين حركت را، اين امساك و تمرين را، جهت دادن براى خدا، در راه خدا، به خاطر انجام دستور الهى. اين است كه به هر كارى ارزش مى‌بخشد.لذا در دعاى شب اوّل ماه مبارك مى‌خوانيد كه: اللّهمّ اجعلنا ممن نوى فعمل ولا تجعلنا ممن شقى فكسل(1). كسالت، بى‌رغبتى و بى‌نشاطى براى كار ‌ـ چه كار معنوى و چه كار مادّى ‌ـ شقاوت است. روزه، يكى از بهترين كارهاست. با اينکه به ظاهر اقدام نكردن است؛ امّا در باطن اقدام است، عمل است، كار مثبت است. چون شما نيّت اين كار را داريد؛ لذا از هنگامى كه وارد صحنه‌ روزه‌دارى مى‌شويد ‌ـ يعنى از بعد از لحظه‌ طلوع فجر ‌ـ تا آخر روز به طور دائم به خاطر اين نيّت، در حال عبادتيد. اگر هم بخوابيد، عبادت مى‌كنيد. همين‌طور راه برويد، عبادت مى‌كنيد... ادامه مطلب👇 http://kayhan.ir/fa/news/187784 🔻نشانی ما در پیام‌رسان‌های سروش، آی‌گپ، ایتا، گپ و بله @kayhannewspaper

📚 #معارف 🔹 در محضر امام خمینی(ره) آخرين ماه رمضان امام خمينى(ره) چگونه گذشت؟ 🔸 در كسالت آخر امام، شبها يكى از برادران پاسدار، پشت در اتاق ايشان مى خوابيد، يك وقت من از ايشان سؤال كردم: «شما كه مدتى شبها مراقب امام بوديد، خاطره اى از امام داريد؟» گفت: «بله، شبها، معمولاً امام دو ساعت مانده به اذان صبح بيدار بودند. يك شب متوجه شدم امام با صداى بلند گريه مى كنند. من هم متأثر شدم و شروع كردم به گريه كردن. امام براى تجديد وضو بيرون آمدند، متوجه من شدند. فرمودند: «فلانى! تا جوان هستى قدر بدان و خدا را عبادت كن، لذت عبادت در جوانى است. آدم وقتى پير مى شود، دلش مى خواهد عبادت كند اما حال و توان برايش نيست.» امام خمينى در هر كار و در هر حالى به ياد خدا بودند. ذكر و دعا و مناجات و گريه‌هاى نيمه شبشان هرگز قطع نشد. از لحظه‌هاى آخر عمرشان اگر چه فيلمبردارى شده است، ولى هنوز بخشى از آن را نشان نداده‌اند. چنانچه اين فيلمها به طور كامل نشان داده شوند، مى‌بينيد كه چگونه ريش مباركشان را روى دست گرفته‌اند و زارزار گريه مى‌كنند، آخرين ماه رمضان دوران حياتشان به گفته ساكنان بيت، متفاوت از ديگر ماه رمضانها بود. به اين صورت كه امام هميشه براى خشك كردن‌اشك چشمشان دستمالى را همراه داشتند، ولى در آن ماه رمضان، حوله‌اى را نيز همراه برمى‌داشتند تا در هنگام نمازهاى نيمه شبشان از آن هم استفاده كنند. *امام در سنگر نماز، ص 77، به نقل از حجهًْ‌الاسلام والمسلمين توسلى http://kayhan.ir/fa/news/187780 🔻نشانی ما در پیام‌رسان‌های سروش، آی‌گپ، ایتا، گپ و بله @kayhannewspaper

📚 #معارف 🔹 در شهادت جانسوز پیشوای پارسایان، حضرت باقرالعلوم(ع) کهکشانی با شکوه از دانش و کرامت 🔸 ابوجعفر محمد بن علی بن الحسین ملقب به امام باقرعلیه‌السلام ا‌ول رجب سال ۵۷ هجری در مدینه متولد شده و در هفتم ذی‌الحجه ۱۱۴ به شهادت رسیدند. عمر مبارک آن حضرت ۵۷ سال و مدت امامت ایشان ۱۹ سال بوده است. امام باقر(ع) در صفات ستوده و سجایای پسندیده همچون سخاوت و بخشش، خُلق محمدی(ص)، عبادت و بندگی، دانش سرشار، هیبت و جلال و زهد و پارسایی، بی‌نظیر و یگانه روزگار بودند. داستان‌هایی شگفت از جلوه‌های شخصیت و عظمت آن وجود مقدس نقل شده که گویای شایستگی ایشان برای رهبری بشریتِ ناکام در طلب الگو می‌باشد. آن حضرت در برابر جسارت‌کنندگان هرگز به خشم نیامد بلکه با چهره‌ای گشوده و کرامتی بی‌نظیر با آنان روبه رو می‌شد، هیچ نیازمند و تهیدستی را از آستان خود ناامید بازنگرداند، پیوسته چشمه احسان و مهرش انسان‌ها را سیراب می‌کرد و یکپارچه حیا و ادب و بزرگواری بود. این نوشتار که به معرفی مختصری از شخصیت امام باقر(ع) پرداخته است در دو بخش کوتاه، تقدیم دوستداران و پیروان آن امام پاک و معصوم می‌گردد. الف - ویژگی‌ها و خصائص: امام پنجم در بین اهل بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام ویژگی‌هایی منحصر به فرد دارد از جمله: ۱. آن حضرت محل پیوند نسل حسنین علیهما السلام است. زیرا پدر ایشان، امام زین‌العابدین(ع) فرزند امام حسین و مادر بزرگوارشان بانوی بی‌نظیر، جناب فاطمه دختر امام حسن مجتبی(ع) است. بنابر این آن حضرت از سوی پدر، حسینی و از طرف مادر حسنی است و امامان پس از ایشان نیز همگی فرزندان امام حسن و امام حسین علیهما السلام محسوب می‌شوند. از این رو در حق امام باقر(ع) گفته شده إبنُ الخِیَرَتَینِ. ۲. آن امام بزرگوار کسی است که رسول مکرم اسلام(ص) به واسطه جابربن‌عبدالله انصاری به او سلام رسانیدند. آن حضرت در حدیثی به جابر فرمودند: تو زنده می‌مانی و یکی از فرزندان حسین(ع) را که نامش محمد است ملاقات می‌کنی... فَإذا لَقِیتَهُ فَاقْرَأْهُ مِنّی السَّلام؛ هنگامی که او را دیدی سلام مرا به او برسان. ۳. چنان‌که می‌دانیم سه امام معصوم در کربلا حضور داشته‌اند که امام باقر(ع) آخرین یادگار از امامان شیعه در آن واقعه است. بنا به نقل تاریخ یعقوبی حضرتش در این باره فرموده است: «من چهار ساله بودم که جدم حسین بن علی(ع) کشته شد و من شهادت او و آنچه در آن وقت بر ما گذشت را به یاد دارم.» همچنین روایاتی از ایشان در فاجعه اندوه‌بار کربلا نقل شده است… ادامه مطلب👇 http://kayhan.ir/fa/news/194403 🔻نشانی ما در پیام‌رسان‌های سروش، آی‌گپ، ایتا، گپ و بله @kayhannewspaper