🔶 #پرانتز | با راه رفتن خداحافظی کرد؛ اما با زندگی نه! 🔸 «آب میوه»، این یکی از کلمات نادری بود که احمد ابراهیم شباط سه ساله، از زمانی که پاهایش در حمله هوایی رژیم اسرائیل منفجر شد، گفت. عموی او گفت که احمد از آنچه بر او گذشته خبر ندارد: «او نمی‌داند پاهایش را از دست داده، مدام می‌خواهد برای پیاده‌روی بیرون برود، درد زیادی دارد و بیمارستان فقط پاراستامول (استامینوفن) دارد که چه سردرد داشته باشید، چه هر دو پایتان را از دست داده باشید، مجبورید آن را مصرف کنید.» 🔸 احمد یکی از اولین قربانیان حمله رژیم صهیونیستی به نوار غزه است. خانه آن‌ها در اولین روز حمله مستقیماً هدف حمله هوایی قرار گرفت و پدر و مادر احمد، برادر بزرگترش محمد، پدربزرگ و مادربزرگش، عموها و عمه‌هایش. همه کشته شدند. 🔸 عمویش تعریف می‌کند:«شدت انفجار او را به هوا پرتاب کرد و در حیاط یکی از همسایه‌ها فرود آمد من بیرون دویدم تا ببینم چه بر سر احمد آمده است و او را بدون پاهایش روی زمین دیدم. احمد را در آغوشم گرفتم و دویدم تا آمبولانس ما را سوار کرد.» 🔸 احمد زنده ماند، اما عملاً مانند مردگان زنده است؛ عمویش، امیدوار است که کودک با عمل پروتزی که در غزه ممکن نیست! بتواند ظاهری از یک زندگی عادی داشته باشد و مانند سایر کودکان زندگی کند. @ kermanbidar