خسته از راه به موکبی رسیدیم که صندلی کنار جاده گذاشته بود. بعضی از ما نشستند و بعضی دیگر جای نشستن پیدا نکردند. کنار جاده ایستاده بودم که یک خادم عراقی برایم صندلی گذاشت. مدام رفت و با خودش صندلی آورد تا همه ما نشستیم. با خودم فکر میکردم اگر به خاطر اربعین نبود اين مرد حتی برای دختر هموطن خودش هم صندلی نمی آورد. اساسا اين مقدار احترام و اکرام مخصوصا نسبت به زنان در فرهنگ عراقی وجود ندارد. اما مکتب امام حسین علیه السلام کار فوق العاده ای با این ملت کرده. مردی که احترام و اکرام زنان در فرهنگش نقش پررنگی ندارد حالا در نهایت جنتلمنی برای دختران صندلی می‌گذارد و هر خدمتی از دستش برمی آید انجام می‌دهد. نه نگاه می‌کند کسی که برایش خدمت می‌کند چه شکلی دارد نه تشکر در او اثری دارد. این مطلب نسبت به یک دنیا ویژگی عالی دیگری که در خادمان اربعین حسینی میبینیم هم هست. از احترام و اکرام و ایثار گرفته تا محبت و ادب کردن؛ در اربعین همه این مفاهیم در خادمان شکل رشد یافته‌ای دارد و به زیبایی دیده می‌شود. اربعین مدرسه است. اربعین دانشگاه است. اربعین محل رشد ها است. اربعین بهترین شکل عینیت یافته رابطه امام و امت در عصر امروز است. یک بار اربعین را با این نگاه ببینید. مریدان را تماشا کنید که چطور به عشق مراد ورژن های بهتری از خودشان را نشان میدهند. رشد ها را ببینید؛ چرا که امام کارش دور هم جمع کردن آدم حسابی ها نیست امام آدم های معمولی را آدم حسابی می‌کند و از ذره ها و دانه ها باغ و نخلستان می‌پروراند. #نرگس‌کاویانی