بسم ربّ الحسین #اسرار_لقب_ابوالفضائل_و_باب_الحواجِ #حضرت_عبّاس_علیه_السلام_ویژه #بمناسبت_میلا_سراسر_نور_علی_نور یکی از مسائلی که عقل را متحیّر می کند، این است با اینکه همه فیوضات عالم دست یداللهی سیّدالکونین اباعبدالله الحسین علیه السلام است، همه بازار گرمی توحید و ولایت و محبّت در گرمی بازار امیر و قافله سالار عشق، سیدالکونین حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام است! خدای متعال با عطاء مقام شفاعت کبری به وساطت حقیقت فاطمیّه، همه عالم را به پای امام حسین علیه السلام ریخته اند، بی شک در مظهریت رحمت واسعه حق، وتر موتور است یعنی حقیقت وجه اللهِ آغشته به خون خدا در عالم، بی مثال و یکتاست، اما با همه این احوال، تو کربلا چه خبرهاست، که حضرت عبّاس علیه السلام به جایی رسیده که محور و رکن و همه کاره عوالم وجود یعنی سید الشهدا علیه السلام به ایشان خطاب می کند: اِرْکَبْ بِنَفْسِی اَنْتَ یا اَخِی؛ حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام در مقام انسان کامل، می فرمایند: من به فدای عبّاس......این جمله جز حیرت، هیمان، بهت و سرگشتی، چیزی به همراه نمی آورد، چرا که از یک اصل متقن از اصول عرفان ناب اسلامی و حکمت متعالیه الهیه وجود دارد مبنی بر اینکه در نظام تکوین، مرتبه عالی هرگز قربان مرتبه مادون نمیشود، چرا که سیر از انالله بسوی(الیه) الله راجع است یعنی رجوع مادون بسوی وجود عالی است! یعنی کل ماسوی الله قربان امام حسین علیه السلام هستند! پس اینجا چه اتفاقی افتاده که ظاهراً امام علیه السلام قاعده و سنت لایتغیر و ثابت ذات ازل و ابد را بهم میزنند!..... #بخش_اول 🆔️ آیدی ارتباط با ادمین: @zohor313iran 🔸️لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/2461138948Cdf2697a104

بسم ربّ الحسین #اسرار_لقب_ابوالفضائل_و_باب_الحواجِ #حضرت_عبّاس_علیه_السلام_ویژه #بمناسبت_میلا_سراسر_نور_علی_نور آری! اگر امام حسین علیه السلام به حضرت عبّاس فرمود: اِرْکَبْ بِنَفْسِی اَنْتَ یا اَخِی، آری!.....اصلا قاعده بهم نخورده و حضرت مطلقاً خلاف نظام تکوین، سخنی نگفته و تشبیه و توصیف اعتباری نیز به حضرت عبّاس نداده اند! حضرت عبّاس علیه السلام در وادیه کربلا وارد شدند و هنگامیکه تیر برمشک خورد و مستاصل و متحیّر ماند و ناگهان عمود آهن بر سرش خورد و با بدن و صورت پر از تیر از اسب بر زمین افتاد آن لحظات در عالم معنی و ملکوت، قیامت در قیامت بود! جناب عبّاس ابن علی علیه السلام در آن لحظات بود که هرچند قامتش غرق در تیر و شمشیر و خاک و خون و نیزه بر روی زمین کربلا افتاده بود، اما قامت شکسته اش در هفت آسمان تا عرش قیامت کرده بود! قامتش بر روی خاک کربلا اما جانش تا قلّه ی مقام حَلَّت بفنائک، اوج گرفت و واصل به مقام وحدت نور و معنوی امام حسین علیه السلام شده بود! دیگر در آن لامکان و لازمان، هیچ دوئیتی بین حضرت عبّاس و امام حسین علیه السلام نبود! خیال حضرت عبّاس با برزخ وجودی امام علیه السلام، عقلش با عقل کل امام علیه السلام، قلبش با قلب امام علیه السلام که عرش الرحمن و جانش با جان امام علیه السلام....به وحدت رسیده بود(فناء)، لذا وقتی اباعبدالله الحسین علیه السلام بالای سر جناب عبّاس رسید در آیینه ترک خورده و شکسته ی عباس علیه السلام خود را دید! هرچه در میان بود حسین بود و حسین بود و حسین بود! چرا که در قلّه ی مقام حلّت بفنائِک، جان حضرت عباس علیه السلام در این وحدت تامِّ نوری و معنوی با امام حسین علیه السلام، قلبش شد عرش الرحمن! لذا اینجا بود که ظرف وجودی جناب عباس علیه السلام، شد مجمع الفضائل، بحرالمعارف، خزائه الاسرار! باب الحوائج و به همین دلیل است که عارف واصل، سید علی قاضی قدس سرّه می فرمایند: محال است انسانی به جز از راه سیدالشهداء علیه السلام به مقام توحید برسد. سریان فیوضات وخیرات از مسیر حضرت سیدالشهداست وسقایت این فضیلت هم حضرت عباس علیه السلام است #بخش_دوّم 🆔️ آیدی ارتباط با ادمین: @zohor313iran 🔸️لینک کانال https://eitaa.com/joinchat/2461138948Cdf2697a104