⭕️ تأکید روز گذشته رهبر انقلاب به وظیفه مردم در زمینه تحقق شعار سال۱۴۰۴؛ 🔹هرکس پول و امکانی دارد یک تولیدی ایجاد کند. ۱۴۰۴/۱/۱ 🕋نشر با لینک #دانشگاه‌قرآن مجاز است قرآن را آسان و رایگان یاد بگیریم ⬇️ https://eitaa.com/ketab1404

با دیدن این کلیپ... اماله اشمام تسهیل مد بدل و سکت را تمرین می کنیم....

‌‌‌‌‌‌‌﷽‌‌‌‌‌‌‌‌ ▫️#قرآن کتاب معرفت است. ما در زمینه‌ی زندگی، در زمینه‌ی آینده، در زمینه‌ی تکلیف کنونی، در زمینه‌ی هدف از بودن و در بسیاری از زمینه‌های دیگر خیلی از مسائل را نمی‌دانیم. بشر مشحون به جهالت‌هاست و قرآن برای انسان معرفت می‌آورد. قرآن کتاب نور، کتاب معرفت، کتاب نجات، کتاب سلامت، کتاب رشد و تعالی و کتاب قُرب به خداست. ما این خصوصیات را چه وقت از قرآن به دست می‌آوریم؟‌ ▫️همین که #قرآن را در جیبمان بگذاریم کافی است؟ این‌ که در هنگام سفر، از زیرِ قرآن رد شویم کافی است؟ این‌ که ما در جلسه‌ی تلاوت قرآن شرکت کنیم کافی است؟ این‌که حتّی قرآن را با صدای خوش تلاوت کنیم یا تلاوت خوش را بشنویم و از آن لذّت ببریم کافی است؟ نه؛ چیز دیگری لازم دارد. آن چیست؟ آن تدبّر در قرآن است. باید در قرآن تدبّر کرد. خود قرآن در موارد متعدّد از ما می‌خواهد که تدبّر کنیم.‌ در مراسم اختتامیه‌ ی مسابقات قرائت قرآن‌ چهارده دیماه ۱۳۷۳‌

#تلاوتهای_کوتاه #مرحوم_استاد_محمد_محمود_طبلاوی

🌹دکتر احمد نعینع قرائت عالی حیف کوتاهه🌹

💌فرازی زیبا و فنی ✳استاد احمد احمد #نعینع 💢 #انبیاء

🔻به تازگی تلاوتی ناب و بی نظیر، از رهبر معظم انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن ۱۳۶۲ منتشر شده است.

💌 تلاوتی زیبا پرنفس فنی ✳ استاد #نعینع 🚩 به به 💢 الضحی

ربا اعلان جنگ با خدا ۱ - قبح ذاتی ربا ربا و رباخواری در اسلام، از خطرناک ‌ترین آفتهای اجتماعی و از گناهان بزرگ به شمار رفته است، که هرگز استثناپذیر نبوده و قابل تخصیص نیست. ربا که با (اعلام جنگ با خدا و رسول ) برابر است، ۲ - ربا از دیدگاه قرآن ۲.۱ - آیات ۲۷۸ - ۲۷۹ سوره بقره در سوره بقره می‌خوانیم: (یا ایها الذین آمنوا اتقوا الله و ذروا ما بقی من الربا ان کنتم مؤمنین. فان لم تفعلوا فاذنوا بحرب من الله و رسوله. و ان تبتم فلکم رؤوس اموالکم لا تظلمون و لا تظلمون. ‌ای گروندگان به خدا، از خشم و عذاب خدا بپرهیزید و آنچه از ربا در دست شما مانده؛ بگذارید و بگذرید، اگر ایمان آورده‌اید. پس اگر باز نایستید از ربا خواری، پس به جنگ با خدا و رسول او برخاسته‌اید، و اگر توبه کنید و باز گذارید آن را، سرمایه شما از آن خودتان است. نه شما ستم کار باشید و نه ستم کش. در این آیه شریفه ربا خواری، آهنگ جنگ با خدا دانسته شده و این همانندسازی، بزرگی گناه را می‌رساند. زیرا رباخواری سلامت جامعه را به خطر می‌اندازد و توازن اقتصادی کشور را در هم می‌کوبد. رباخواری، فرصت اندیشه و عمل را از کارگر می‌گیرد، پیوسته در این اندیشه است که هرچه زودتر، سود کلان رباخوار را فراهم سازد، تا برایش دردسر فراهم نسازد. از این روی، با اندیشه‌ای آزاد وارد عمل نمی‌شود و به هرکاری دست می‌زند، چه بسا فکرنکرده به کارهای کم درآمد، دست زند و هستی خود را از دست بدهد. به خصوص افراد ضعیف و نوپا، که با شتاب برای حفظ آبروی خود، گاهی به کارهایی روی می‌آورند، که چندان سودآور نیست و چون سود ثابت و مقرری باید بپردازند، چه بسا، از سرمایه‌ای که در دست دارند، مایه روند و رفته رفته خود را به نابودی بکشانند وهستی خود را تباه سازند. ۲.۲ - آیات ۲۷۵ - ۲۷۶ سوره بقره از این رو، چون نوع ربا خواری، در جامعه بیش تر مایه بدبختی و بیچارگی مردم است، با عنوان (جنگ با خدا و رسول) در قرآن مطرح شده. زیرا ( مستضعفان ) در کنف الهی قرار دارند و پیوسته مورد مهر و عنایت خداوند هستند و در نتیجه، کسانی که کوشش دارند بر (استضعاف) آنان بیفزایند، با خدا و رسول، اعلام ستیز کرده‌اند. از این روی، در آیه دیگر از سوره بقره می‌خوانیم: (الذین یاکلون الربا لا یقومون الاّ کما یقوم الذی یتخبّطه الشیطان من المس. ذلک بانّهم قالوا انمّا البیع مثل الربا. و احلّ اللّه البیع و حرّم الربا. فمن جاءه موعظة من ربّه فانتهی، فله ما سلف و امره الی الله. و من عاد فاولئک اصحاب النار هم فیها خالدون. یمحق اللّه الربّا و یربی الصدقات. واللّه لا یحبّ کلّ کفّار اثیم.)  کسانی که ربا می‌خورند، در جامعه برنخیزند، مگر مانند دیوانگان . این دیوزدگی از آن جهت است که آنان گفتند، دادو ستد هم، چون رباست! نه چنان است که گفتند، چون خداوند دادوستد را حلال کرده و ربا را حرام ساخته، پس هرکس که پندی از خداوند به او آید و ترک رباخواری کند، آنچه را که پیش از این خورده مال خود اوست و کار او با خداست و هرکس که رباخواری را از سرگیرد و باز گردد، آنان دوزخی هستند که در آن جاودانند. خداوند مال رباخوار را کم می‌کند و مال صدقه را زیاد می‌کند و خداوند هر بزهکار ناسپاس را دوست ندارد. در این دو آیه، رباخواران در میان جامعه، به کسانی همانند شده‌اند که حرکات مستقیم ندارند و مانند دیوانگان، رفتارهای ناهنجاری از خود نشان می‌دهند؛ یعنی، اوضاع را بر هم می‌زنند، و در جاده مستقیم رهسپار نیستند. خود نمی‌دانند چکار می‌کنند و در جهت خلاف خرد و اندیشه صحیح حرکت می‌کنند. اساس جامعه و سلامت آن، بر پایه کار و کوشش است و کسی بهره می‌برد که عمل و کوششی داشته باشد. هرگونه سود بایستی از کار و کوشش به دست آید. رباخوار، در آتش دوزخ جاویدان است: (و من عاد فاولئک اصحاب النار هم فیها خالدون). و این، کنایه از (کفر) محض است که در نهاد رباخواران وجود دارد؛ زیرا (خلود) در دوزخ ، تنها برای کفار است، که در دل هرگز اندیشه ایمان ندارند. و برای هیچ گنه کاری، هرچند گناه او سنگین باشد، خلود در آتش ثابت نگردیده؛ زیرا ـ اگر ایمان خود را حفظ کرده باشد ـ ایمان بزرگ ‌ترین عمل نفسانی است که سزاواری پاداش را به دنبال دارد. بدین سبب، در پایان رهسپار بهشت خواهد گردید. پس کسی در آتش دوزخ جاوید است که در نهاد او، ذرهّ‌ای ایمان وجود نداشته باشد. بنابراین از آیه استفاده می‌شود: رباخواری با نبود کامل ایمان مساوی است. ۲.۲.۲.۳ - نکته سوم قرض الحسنه ، نوعی ( صدقه ) است، زیرا قرض دهنده از بهره‌ای که ممکن است از سرمایه اش به دست آورد، برای خدا و بهره مند شدن دیگران، چشم می‌پوشد.

کسی که سرمایه‌ای را در اختیار دیگران، بدون عوض قرار می‌دهد، ممکن است خودش با به کارانداختن آن، بهره‌ها ببرد، ولی برای رضای خدا و خشنودی پروردگار ، رایگان در اختیار درمانده‌ای قرار می‌دهد و این خود بزرگ ‌ترین گذشت در راه خداست. خداوند، وعده فرموده که به مال و ثروت چنین افراد باگذشتی برکت دهد و از ثروت و اموال خود، خیر و خوبی ببینند و از زندگی سعادت مند لذت برده، بهرمند شوند. بر عکس، از رباخواران سلب برکت شده، و ناامیدی و نگرانی در زندگی بهره آنان می‌گردد. (یمحق اللّه الرّبا و یربی الصدقات.) محق: نابود ساختن است. ارباء: افزودن و فزونی دادن است. ۲.۲.۲.۴ - نکته چهارم (و اللّه لایحبّ کلّ کفّار اثیم.) کفّار: مبالغه در کفر ورزیدن است. اثیم: تبهکار حرفه‌ای است. و این کنایه از این است که جایگاه یک رباخوار در جامعه اسلامی، جایگاه یک تبهکار حرفه‌ای است که همواره در کفر و عناد خود می‌افزاید. و همین تعابیر در این آیات، بزرگی این گناه را می‌رساند. ۲.۳ - آیات ۱۳۰ - ۱۳۲ سوره آل عمران در سوره آل عمران می‌خوانیم: (یا ایّها الذین آمنوا لا تاکلوا الرّبا اضعافا مضاعفة، و اتقوااللّه لعلّکم تفلحون. و اتقوا النار التی اعدّت للکافرین، و اطیعوا الله و الرّسول لعلّکم ترحمون).  ‌ای کسانی که ایمان آورده‌اید! ربا را با چندین برابر سود و بهره، آسان نگیرید و مانند یک خوراک گوارا بر خود روا ندارید که آن را، به راحتی و خوشی بخورید. (یعنی: یک غذای گوارا نیست: بلکه بسی ناگوارا است.) از خدا پروا دارید، باشد تا رستگار شوید. از آتشی بپرهیزید که تنها برای کافران آماده شده است. (یعنی، رباخوار، در نهایت در زمره کافران ، محشور، و با آنان و در کاروان کفر ورزیدگان، رهسپار دوزخ، و در جایگاه ویژه جایگزین خواهد گردید.) از خدا و رسول پیروی کنید، تا مورد عنایت حق قرار گیرید. (یعنی، رباخوار، از عنایت حق محروم است.) ۳ - ربا از دیدگاه روایات بر حرام بودن ربا، در روایات نیز تاکید شده و از گناهان بسیار سنگین به شمار آمده، تا آن جا که یک ( درهم ) به دست آمده از (ربا) را، در حرام بودن و شدّت، برابر هفتاد بار ( زنای ) با محارم دانسته شده است. ۳.۱ - روایت اول ثقةالاسلام کلینی ، ابن بابویه صدوق ، و ابوجعفر طوسی ، با سندهای صحیح از امام جعفر صادق علیه‌السّلام روایت کرده‌اند، فرمود: (درهم رباً ـ عندالله ـ اشدّ من سبعین زنیة کلّها بذات محرم.)  ۳.۲ - روایت دوم و نیز ثقةالاسلام کلینی، با سند صحیح از امام صادق علیه‌السّلام روایت کرده، فرمود: (اخبث المکاسب کسب الربا.)  پلیدترین دست آوردها، دست آوردهایی است که از راه (ربا) باشد. ۳.۳ - روایت سوم و از پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم روایت شده فرمود: (شرّ المکاسب کسب الربا.)  بدترین راه درآمد، درآمدی است که از راه (ربا) به دست آید. ۳.۴ - روایت چهارم امیرالمؤمنین علیه‌السّلام فرمود: پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم رباخوار و دست اندرکاران او را، لعنت فرمود.  ۳.۵ - روایت پنجم در کتاب عقاب الاعمال ، از پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم روایت شده، فرمود: (و من اکل الربا ملاالله بطنه من نار جهنّم بقدر ما اکل. و ان اکتسب منه مالاً لم یقبل الله منه شیئاً من عمله. و لم یزل فی لعنةالله و الملائکة، ما کان عنده منه قیراط.)  ۳.۵.۱ - سه فراز مهم درباره رباخوار در این حدیث شریف، درباره رباخوار سه فراز آمده است: ۱. خداوند، شکم رباخوار، را به اندازه‌ای که رباخواری کرده، در دوزخ، از آتش انباشته می‌سازد. ۲. هرگونه کار نیکی را که با پول به دست آمده از ربا انجام دهد، مورد پذیرش حق قرار نمی‌گیرد. ۳. پیوسته مورد نفرین خدا و فرشتگان قرار دارد، تا هنگامی که حتی یک قیراط از پول ربا نزد او باشد. قیراط: کوچک ‌ترین وزن سنجش را گویند، که به طور تقریبی به اندازه یک نخود؛ یعنی یک بیست و چهارم مثقال است. ۳.۶ - روایت ششم در تفسیر آیه شریفه (اکّالون للسّحت):  ربا و رشوه و اجرت زنان فاجره آمده است.  از جمله محمدبن عیسی در ( نوادر ) روایت کرده: امام جواد علیه‌السّلام فرمود: (السحت: الربا)  سحت: مال حرامی است که مایه ننگ و عار باشد. ۳.۷ - روایت هفتم از ابوجعفر امام باقر علیه‌السّلام روایت است، فرمود: (انّما حرّم الله، عزّوجّل، الرّبا، لئلاّ یذهب المعروف.)  ۳.۸ - روایت هشتم در روایت دیگر آمده که امام صادق علیه‌السّلام فرمود: (انّما حرّم اللّه الرّبا، کیلا یمتنعوا من صنائع المعروف.)  ۳.۹ - روایت نهم باز از امام صادق علیه‌السّلام روایت شده فرمود: (انّه لو کان الرّبا حلالاً، لترک الناس التجارات و ما یحتاجون الیه. فحرّم اللّه الرّبا لتنفر الناس من الحرام الی الحلال، و الی التجارات من البیع و الشراء.)  ۳.۹.۱ - مفسده ربا

در این روایات، مفسده ربا را در این جهت یادآور شده که سرمایه داران را از کارها و حرکتهای نیک و خیراندیشانه باز می‌دارد. افزون بر این، از کسب، تلاش و تجارت انبوه که با سرمایه‌های آنان، ممکن است به سود جامعه و در راه رفاه مردم، به کار بیفتد، جلوگیری می‌کند. آنان به همین اندازه بسنده می‌کنند که از دسترنج دیگران و در تنگنا قرار دادن مردم، بهره مند شوند. از این جهت ضرر و زیان کلانی به روند اقتصاد و تجارت وارد می‌سازند. و چنین جامعه‌ای رو به تباهی است، لذا در حدیث از امام صادق علیه‌السّلام آمده: (اذا اراد الله بقوم هلاکاً ظهر فیهم الربا.)  موقعی مردم یک جامعه رو به تباهی می‌روند، که ربا در میان آنان رواج پیدا کند. ۴ - آثار و پیامدهای ربا آنچه از آیات و روایات به دست می‌آید این که ربا، از آفات خطرناک جامعه‌های بشری است که در دو جهت اخلاق و اقتصاد ، اثر ناگوار مستقیم دارد: مردم را از نیکوکاری و کمک رسانی به یکدیگر و یاری رساندن به طبقه مستضعف ، و خدا را در نظر گرفتن و هرگونه عمل نیک و خداپسندانه، باز می‌دارد. افزون بر آن، مایه ایستایی در حرکت اقتصادی گردیده، از به کار انداختن سرمایه‌ها در راه تجارت، صنعت ، کشت و زراعت و هرگونه عمل اقتصادی پویا جلوگیری می‌کند و تنها سرمایه داران بزرگ، با استثمار کار دیگران و استفاده ناروا از نقطه ضعف فقر و نیاز مستمندان ، بار خود را می‌بندند. از این رو، مورد نفرت و نفرین حق قرار گرفته، از هرگونه عنایت و رافت الهی دور می‌مانند. ربا و رباخواری، مساوی است با: ۱. اعلام جنگ با خدا و رسول: (فاذنوا بحرب من الله و رسوله…) ۲. ظلم و ستم بر دیگران: (لاتظلمون…) ۳. کفر ورزیدن، بلکه شدت در کفر: (انّ الله لا یحبّ کلّ کفّار اثیم…) ۴. تبهکار حرفه‌ای: (اثیم…) ۵. مورد لعنت الهی قرار گرفتن: (لم یزل فی لعنة الله و الملائکه…) ۶. هفتاد بار زنا با محارم در بیت الله الحرام. ۷. انتخاب پلیدترین و پست ‌ترین راه معیشت . ۸. از بین رفتن برکت از زندگی فلاکت بار او. ۹. از دست دادن عقل و خرد و اندیشه. ۱۰. جاوید ماندن در جایگاه ویژه کافران در آتش دوزخ. این است آثار ده گانه رباخواری، که لازم مساوی آن بوده و جداشدنی نیستند. بنابراین، حرام بودن ربا ـ با حفظ عنوان ـ درخور تخصیص نیست.

متن و ترجمه آیه ۲۷۸ و ۲۷۹ و ۲۸۰ سورۀ بقره در مورد حرام بودن ربا