. 🔸قصه و تمثیل، اثری شگرف در تربیت دارند. قصه می‌تواند بدون هیچ مانعی وارد حیاط خلوت اندیشه و فکر انسان شود و شروع به سازندگی یا تخریب کند. 🔹منظور از تخریب این است که اولاً با قصه مناسب می‌توان بازتاب‌های سوئی را که کودک از محیط و دیگران گرفته تخریب کرد، ثانیاً بعضی از قصه‌ها، خود حاوی اثرات تخریبی هستند و باید آنها را شناخت و از دسترس کودکان دور نگاه داشت... 🔸داستان حکم غذا برای روح کودک دارد و گاه قادر است «سرنوشت» او را تغییر دهد... 🔹همان‌گونه که والدین خوراک را قبلاً می‌چشند و به کودک می‌دهند، کتاب و قصه را هم باید قبلاً خوانده باشند و بعد در اختیار کودک قرار دهند. 📖 #نقش_داستان_در_تربیت 2⃣ ✍ #آیت_الله_حائری_شیرازی | راه رشد، جلد سوم، صفحه ۸۳ و ۸۴. کتابخانه مردمی شهید آوینی جغتای @ketab_Aviny_joghatay

. 📌 چرا «داستان» بیشتر از «نصیحت» تأثیر می‌گذارد؟ برای اینکه غریزه طفل، تشنه‌ی داستان است. خدا انسان را نوعی آفریده که قصه گذشتگان، برای او سیاحت و گردش است... 🔰 قصه‌ها «ساختمان روحانی طفل» را پایه‌گذاری می‌کنند. قصه‌ها «ملاک خوب و بد» به بچه می‌دهند. بچه از لابه‌لای این قصه‌ها، نور تشخیص و قوه تمییز پیدا می‌کند. 🌀 اگر او بخواهد بین خوب و بد، زشت و زیبا، کار قبیح و کار مناسب فرق بگذارد، یک اطلاعات قبلی می‌خواهد. بچه اطلاعات قبلی‌اش برای قضاوت را از لابه‌لای قصه‌ها درک می‌کند. ✴️ گاهی می‌شود یک کلام و یک مطلب چنان در قلب او اثر می‌گذارد که تا آخر عمر، این نصیحت، این گفته یا قصه به او خط و جهت می‌دهد و او را می‌سازد. 📖 #نقش_داستان_در_تربیت 3⃣ ✍ #آیت_الله_حائری_شیرازی | راه رشد، جلد سوم، صفحه ۸۸ و ۸۹. کتابخانه مردمی شهید آوینی جغتای @ketab_Aviny_joghatay

. 🔰 وقتی مادر در قصه، قهرمان‌هایی را مطرح می‌کند که بی‌چون و چرا از دیگران حرف می‌شنوند و اجرا می‌کنند، وقتی به فرزند خود این‌گونه القاء می‌کند که آن کسی که حرف دیگران را پذیرفت و اجرا کرد، ترقی کرد و آن کسی که مخالفت کرد، محدود شد و به عواقبی گرفتار شد، این تصور در ذهن طفل ایجاد می‌شود که عالمی که فردا من در آن پا می‌گذارم، عالم قدرت است و در آن عالم، نجات در سازش و مصلحت‌اندیشی است..‌. 🌀 پس قصه‌هایی از این جنس که چه کنیم که بدن ما آسیب نبیند، چه کنیم که دست‌هایمان رنجه نشود، راه سلامت از کدام طرف است، باید از چه سمتی حرکت کرد تا خراشی به ما وارد نشود و ...، واعظ درونی را فلج می‌کنند و این واعظ دیگر نمی‌تواند درست فعالیت کند؛ چون احساس می‌کند که در سلول است و جهان خارجش یک در بیشتر ندارد و آن این است که خودت را با قدرت تطبیق بده. 📖 #نقش_داستان_در_تربیت 7⃣ ✍ #آیت_الله_حائری_شیرازی | راه رشد، جلد سوم، صفحه ۸۵. کتابخانه مردمی شهید آوینی جغتای @ketab_Aviny_joghatay

. ما انسان‌ها، این حیات دنیای‌مان یک حیات موقت است؛ منتها پدر و مادر خیلی دقت نمی‌کنند که این حقیقت را از بچگی به فرزندشان بگویند و این کار، خیلی مشکلات برای فرزند ایجاد می‌کند. صاحبان‌ ادیان، از همان طفولیت مسائل را به بچه‌های‌شان یاد می‌دهند و راحت می‌شوند. از باب «مرگ یک بار و شیون هم یک بار!» می‌گفتند که عالَم، این است. قصۀ عالَم را می‌گفتند. امام علی (ع) برای امام حسن (ع) و امام حسین(ع) از همان طفولیت قصه را گفت. دیگر اینها بر این منوال بزرگ شدند... مشکل جامعه ما، فرهنگ «ماندن» است که با فرهنگ اسلامی کاملاً متضاد است. مادرها از طفولیت زمزمه ماندن را در گوش فرزند می‌خوانند. پدرها صحبتی که برای فرزندشان می‌کنند این است که امید دارم که عصای پیری‌من شوی، عصای دست‌من شوی. بچه‌ به این نتیجه می‌رسد که زندگی یعنی ماندن، ماندن، ماندن و نان‌آور بودن. این فرهنگ، اصل را بر زیستن قرار می‌دهد. قصه‌ها و داستان‌ها و چیزهایی که گفته می‌شود، این فرهنگ را دارد به بچه می‌خوراند؛ یعنی فرهنگی که اصل را بر زیستن قرار می‌دهد. داستان‌ها، شعارها و قصه‌های این‌چنینی باید زدوده شوند. انسان اگر از ابتدا بنا را بر ماندن بگذارد، بعدش سر دوراهی قرار می‌گیرد و ناراحت می‌شود. کسانی که بنا را بر ماندن نگذاشتند، رنج و دردی ندارند. 📖 #نقش_داستان_در_تربیت 9⃣ ✍ #آیت_الله_حائری_شیرازی | راه رشد، جلد چهارم، صفحه ۱۸۸ و ۱۸۹ کتابخانه مردمی شهید آوینی جغتای @ketab_Aviny_joghatay