فکر می کنم

خوب و بد، و درست و غلط چه معنایی برایمان دارد، به جای این که چیزهایی را بپذیریم که به ما گفته اند.

.🤍🎧.

من همیشه عاشق نائوکو بودم و هنوز هم هستم. اما چیزی که بین من و میدوری وجود دارد، سرانجامی قطعی دارد.

احساسم به نائوکو به طرز شگرفی آرام و ملایم است، مانند عشقی شفاف و لطیف، اما احساسم به میدوری کاملا متفاوت است. با اراده‌ی خود برمی‌خیزد، راه می‌رود، زندگی می‌کند و نفس می‌کشد و می‌تپد و تا اعماق وجودم را می لرزاند. نمی‌دانم چه کنم.

به کسی ندارم الفت ز جهانیان مگر

اگرم تو هم برانی سر بی کسی سلامت

من تو را بخاطر نماندن سرزنش نمیکنم! تو را بخاطر راهی که به واسطه‌ی آن مرا ترک کردی سرزنش میکنم؛

‏من می‌توانم هم‌صحبت خودم باشم، بنابراین هیچ‌وقت تنها نمی‌شوم. من فقط به صورت فیزیکی تنها هستم و در خلوت به‌ شدت شلوغ خودم‌ زندگی می‌‌کنم، یک بی‌نهایت و ابدیت بی‌قید!

مردم این‌قدر ارزش ندارند که به خاطر آن‌ها جلوی هذیان گفتن خودمان را بگیریم. اصلاً گور پدر مردم ...

چرا انسانِ معاصر در مسیری قرار گرفته که تقریبن به عشق باور ندارد؟ 

تردید به یافتنِ عشق، به وجودِ عشق، به کارکردش، به نجات‌بخش بودنش، به دوام و ابدی بودنش. غم‌انگیز نیست؟

من روبروىِ تو ايستاده ام تا تمام ستاره هاىِ آسمان را با بوسه اى بر چشمانت بنشانم.

ازهوات‌بیرون‌نمیرم‌‌تب‌کنی‌میتونم‌بمیرم
وقتی‌بافکرتوتنهام‌تازه‌این‌دنیامیشه‌دنیام