مِن‌ بَعد چه سود ار قدمی رنجه کند دوست
کز جان رمقی در تن مهجور نمانده‌ است . . 

اعتقاد داشتن به حرفی که میزند و دوست داشتن کاری که میکند ...!

هیچ چیز غم انگیزتر از آن نیست که کسی که دوستش داری هیچ تلاشی برای نگه داشتنت نمی کند.

نه در لحظات پیش از مرگ که فرصت زیادی باقی نمانده و نمی‌توان به آن سرعت ترک عادت کرد.

عشق دندان‌هایی دارد که گاز می‌گیرند و زخم‌ها هرگز بسته نمی‌شوند.

بزرگترین امنیتی که دوست برای دوست فراهم می‌کند: 

از سیاست چیزی سرم نمی‌شود، و راستش، علاقه‌ای هم به آن ندارم. این را می‌فهمم که آدم به خاطر کسی جان خودش را به خطر بیندازد،

دریافتم که 

بارها بیش‌تر از نیرنگ و بدخواهی خبط و خطا به بار می‌آورند.

خدا خوا‌ب‌هایی به ما داده

با خدا حرف بزنیم. با اجدادمان گفت و گو کنیم. و از قرار معلوم، حتی با بزمجه‌ها...

حتی از بیغوله تاریک و غمکده ای بدش نمی‌آمد به شرط اینکه بتواند با افکار خود تنها باشد و کسی نداند که او کجاست، یا دلش می‌خواست که دست‌کم در خانه خود باشد، روی ایوان بنشیند ولی طوری که هیچ‌کس در کنارش نباشد.

مطمئن باش که مهرت نرود از دل من

آنان که در تاریکی و سکوت به سر می‌برند
چشم‌انداز بهتری بر روشنایی و موسیقی دارند.