چرا نباید صریح بگویم که

آن حس و حالتی است که 
در واژه‌ی عام و عادی خوشبختی نمی‌گنجد.

آن ها از ما می کشند و ما از آن ها... اما اسیر وقتی گرفتار می شود تمام آنچه ظاهر او را ساخته، ناگهان زایل می شود.

با چنین آدمی که تو را یاد خودت می اندازد چطور می توانی بجنگی؟

_ مرگ، هیچ به مرگ فکر کرده ای ستوان؟

فرصت می کردم لابد درباره ی مرگ هم عمیقا فکر کنم.