آیدین در مقطعی از دوره نوجوانی‌اش به #جبهه می‌رود تا بتواند #استقلال و #مردانگی‌اش را به خود و اطرافیانش اثبات کند! پسرکی که اشکش دم مشکش است و به طرفةالعینی زیر #گریه می‌زند پس از اعزام به جبهه و #اسارت به دست عراقی‌ها، زیر شکنجه‌های سنگین مقاومت می‌کند و عملیات نیروهای #ایرانی را افشا نمی‌کند. او در جبهه #مردانگی می‌آموزد و #مرد می‌شود. با وجود آن که داستان در #دهه_شصت رخ می‌دهد اما با احوالات #نوجوان_امروزی پیوند قوی برقرار می‌کند. 📚 در بخشی از داستان آمده است: " بس که در #آموزشی گفته بودند موقع حرکت به سوی مواضع دشمن، ممکن است نیروهای عراقی خودشان را تو ستون جا کنند و با کارد سرتان را ببرند، دچار #ترس وحشتناکی شده بودم. یک جا نشستیم تا خستگی در کنیم. یک موقع دیدم یک نفر آمد و در نزدیکی‌ام نشست و شروع کرد به نفس‌نفس زدن. فهمیدم از همان عراقی‌هایی است که کارش بریدن سر است. با قنداق سلاحم محکم به پهلویش کوبیدم. روز بعد، #فرمانده گروهان‌مان گفت که معلوم نیست دیشب کدام شیر پاک خورده‌ای به پهلوی فرمانده گردان کوبیده که همان اول بسم‌الله دنده‌هایش خرد و روانۀ عقب شده! 💠 نویسنده: #داود_امیریان 💠 ناشر: #کتابستان_معرفت @ketabjanati