🍃🌸🍃🌸 #وکیل الرعایا 🔸13 صفر1193 قمری، «کریم خان زند» در گذشت. او حاکمی بود که وکیل الرعایا بود و به وضعیت امنیت و معیشت مردم رسیدگی می کرد و حتی به سبک زندگی ایرانی ها توجه داشت. کریم خان از انگلیسی ها خوشش نمی آمد و با این شرایط معلوم است انگلیسی هاوخارجی ها از چنین حاکمی خوششان نمی آمد. در تاریخ ثبت است که کریم خان بیم داشت انگلیسی ها همان طور که در هند نفوذ کردند و آن را مال خود کردند، چنین کاری با ایران هم انجام دهند. یک نمونه اش روایتی به نقل از «رستم التواریخ» که بسیار شیرین است. 🔸در آن زمان ایلچی از جانب دولت انگلیز «انگلیس» به دربار والا جاه کریم خان آمد. آن والا جاه مدتی او را طلب ننمود و به نزد خود او را حاضر نساخت. وزرا به خدمتش عرض نمودند که ایلچی از جانب پادشاه انگلیز «انگلیس» آمده، چرا او را به حضور خود طلب نمی فرمایی؟ فرمود:ایلچی را به خدمت او برید و کارش را انجام بدهید و اگر با ما کاری دارد، ما با وی کاری نداریم! بعد از مباحثه بسیار به وزرای خود فرمود: آنچه شما از ایشان احساس نموده اید، مطلب و حاجت ایشان چیست؟ عرض نمودند که مطلب و حاجت ایشان آن است که باپادشاه ایران بنای دوستی و آمد و شد گذارند از نفایس فرنگ و هندوستان ارمغانی ها و هدیه ها و تحفه ها به حضرتش آورند و بالیوس «نماینده محلی دول اروپایی در بنادر»ایشان در ایران جای گیرد و بنای معامله گذارد و امتعه و اقمشه و ظروف و آلات و اسباب از فرنگ و هند به ایران آورند.... و امور رواج یابد. از شنیدن این سخنان بسیار خندید گفت : «دانستم مطلب ایشان را، می خواهند به ریشخند و لطایف الحیل پادشاهی ایران را مالک و متصرف گردند. چنان که ممالک هندوستان را به خدعه و مکر و نیرنگ و حیله به چنگ آورده اند.» مانند رستمِ دستان بر دو زانو نشست و دست بر قبضه ی شمشیر خود گرفت و مانند نَرِّه شیر غرید و فرمود: «ما ریشخند فرنگی به ریش خود نمی پذیریم و اهل ایران را به هیچ وجه مِنَ الوجوه احتیاجی به امتعه، اقمشه و اشیاء فرنگی نیست، زیرا که پنبه و پشم وکرک و ابریشم و کتان در ایران زیاده از حد واندازه میباشد. اهل ایران هر چه می خواهند خود ببافند و بپوشند واگر چنان چه شِکَر لاهوری نباشد، شِکَر مازندرانی و عسل و شیره ی خرما اهل ایران را کافی است. 📜پایگاه تحلیلی و خبری الف @ketabjanati